Morgunblaðið - 03.02.1971, Blaðsíða 24

24
MOGRUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 3. FEBRÚAR 1971
BLÓÐ-
TURNINN
f

. . 3 . .
er nú búinn að drekka teið sitt
og er farinn, sagði hún. -—
Kannski hann sé hinum megin á
ökrunum. En það er bezt, að
þið talið við manninn minn.
Hann bað mig að láta sig vita
undir eins og þið kæmuð. Hún
opnaði síðan dymar að auðu og
fátæklegu eldhúsinu og bauð
þeim inn. — Ég ætla að ná i
Tom, sagði hún.
Hún skellti siðan hurðiruai og
skokkaði eftir hellunum í gang-
inum. Skömmu seinna heyrðist
argandi rödd hennar kalla?
— Tom, Tom, fulltrúinn er
kominn og vill tala við þig.
— Þetta er frú Chudley, út-
skýrði Appieyard. — Tom er
maðurinn hennar, bóndinn. Svo
eru börnin — Vera átján ára og
Walter, sem er enn í skóla. Ég
hefði nú viljað tala fyrst við
drenginn, en það er víst ekkert
við því að gera. Nú, þarna virð-
ist Chudely vinur okkar vera
að koma.
Þungt fótatak nágiaðist og
hurðinni var hrundið upp.
I dyrunum stóð maður, meðal-
hár vexti, í mjaltasloppi, sem
hafði einhvern tíma verið hvítur.
Maðurinn var stirðvaxinn og
önnur öxiin hærri en hin, hand-
leggirnir langir og ólánlegir og
fingurnir stuttir. Svipurinn var
illilegur og augun lítii og lágu
djúpt. Hárið hékk ógreitt niður
á ennið og hann hafði sýnilega
ekki rakað sig þann daginn, því
að kjálkarnir voru þaktir grá-
ýróttum skeggbroddum. Hann
stóð þarna i dyrunum
vandræðalegur og tvísteig. —
Jæja, hvað viljið þið mér? urr-
aði hann loksins.
— Við viljum vita, hvernig
Caleb Glapthorne týndi lífi,
svaraði Appleyard í ströngum
tón.
Chudley kom nú inn í eldhús-
ið og studdi höndum á borðið.
— Hvernig ætti ég að vita
það? sagði hann hranalega. —
Ekki var ég viðstaddur þegar
það gerðist. Ég var að moka upp
úr skurðinum í akrinum lengst í
burtu, hálfrar mílu veg héðan
að minnsta kosti.
— Hvenær gerðist þetta, hr.
Chudley? spurði Appleyard
hóglega.
— Það veit ég ekkert
um, svaraði Chudley. — Ég var
ekki þarna viðstaddur, eins og
ég var að segja.
— En þér voruð rétt að segja,
að þér hefðuð verið við akurinn
lengra burtu, þegar það gerðist.
— Já, vitanlega. Ég var bú-
inn að vera þar síðan eftir mat.
Og ,þá var klukkan um tvö
eins og konan mín getur sagt
ykkur, ef þér kærið yður um að
spyrja hana.
— Hvernig vitið þér, að
Glapthorne hafi ekki verið dá-
inn fyrr.
— Af því að ég sá hann ganga
yfir akurinn með byssu um öxl,
rétt eftir að ég byrjaði að vinna.
Og ég heyrði skotin, sem hann
hleypti af, sjálfsagt í hálftima
eftir það.
— Hve mörg skot heyrðuð
þér?
— Það er nú ólíklegt, að ég
færi að telja þau. Kannski ein
sex kannski fleiri.
— Hvernig fréttuð þér fyrst
um slysið?
— Drengurinn minn, hann
Wally, kom til mín þar sem ég
var að vinna. Hann sagðist hafa
verið að koma heim úr skólanum
og hefði séð Glapthorne liggja
á jörðinni uppi við turninn með
andlitið skotið af og alblóðug-
an. Hann sagðist hafa sagt
mömmu sinni frá því og hún
hefði hringt í lækninn og sent
Wally til að sækja mig.
— Og hvað gerðuð þér þá?
spurði Appleyard.
Nú, ég fór heim með Wally
og hitti þá Bill Homing
úr Klaustrinu, sem var að
sækja mjólk, eins og hann hefur
gert undanfarna daga. Konan
var búin að segja Bill frá því
sem gerzt hafði og hann ætlaði
alveg að hníga niður. Og hún
sagði, að læknirinn hefði ekki
verið heima en hún hefði beðið
fyrir skilaboð til hans um að
koma undir eins og hann gæti.
Svo sagði ég við Bill Homing,
að það væri bezt að við flyttum
Glapthome hingað, svo að
læknirinn gæti stundað hann
almennilega.
— Þér bjuggust þá ekki við
að finna hann dauðan?
— Hvernig átti ég að vita,
hvort hann var lífs eða liðinn?
Wally hafði ekki aðgætt það.
Hann tók bara til fótanna og
sagði mömmu sinni, hvað hann
hefði séð. Það er ekki hægt að
búast við öðru af barni á þeim
aldri.
— Og þér tókuð Horning með
yður þegar þér fóruð að sækja
Glapthorne?
— Já, auðvitað. Það er nú
varla hægt að búast við, að ég
gæti borið hann einn. Sannast
að segja áttum við tveir fullt í
fangi með það. Við tókum með
okkur bárujámsplötu til að bera
hann á, og það var eins gott,
því að annars hefðum við aldrei
komizt með hann.
—Þér hafið náttúrlega strax
séð, að hann var dauður?
— Já, það gat nú lítiil vafi
leikið á því. Enginn maður
hefði getað lifað með höfuðið
svona mölbrotið.
-— Og þér ákváðuð samt að
flytja hann hingað?
— Það hefði nú ekki verið
rétt að skilja hann þama eftir
handa krákunum að narta í, eða
hvað? Við Bill komum honum
upp á plötuna og bárum hann
hingað. Og áttum fullt i fangi
með. Bill er nú ekki beinlínis
fær um neina erfiðisvinnu.
— Gerðuð þér yður nokkra
grein fyrir því, hvernig hann
hefði hlotið þennan áverka?
— Hvernig hann leit svona
út? Það var nú ekki mikill vafi
á þvi. Þarna var byssan og
skeftið lá á einum stað
og hlaupið, allt klofið, á öðrum.
Hún hlýtur að hafa sprungið
þegar hann hleypti af. Það er
lítill vafi á því.
— Þér snertuð ekki á byss-
unni eða gerðuð neitt við
hana?
— Ekki aldeilis. Við höfðum
nóg að hugsa að flytja líkið, þó
að við færum ekki að skipta
okkur af byssunni. Svo settum
við það á tvo kláfa héma í
hlöðunni, eins og þér hafið séð,
og ég tók ábreiðuna af
rúminu minu og breiddi yfir
hann. Síðan liðu ekki nema
nokkrar mínútur áður en lækn-
irinn kom.
— Hvar lá líkið? spurði
Appleyard.
— Uppi í móanum, ekki meira
en hundrað skref hérna megin
við turninn. Ég skal fylgja ykk-
ur þangað, ef þið viljið bíða
þangað til ég er búinn að
mjólka.
— Ég held ekki að við þurf-
um að tefja fyrir yður, sagði
Appleyard. — Við getum víst
hæglega fundið staðinn sjálfir.
— Já, þið verðið ekki lengi
að því. Þið gangið upp eftir
stígnum þangað til þið finnið
skarð i girðinguna tii vinstri.
Þar farið þið í gegn og gangið
svo beint yfir móann í
áttina að turninum. En áður en
þið komið að honum sjáið þið
blóðblett á jörðinni og svo leif-
amar af byssunni. Og nú þarf
ég að fara að mjólka aftur. Ég
er þegar orðinn klukkutíma of
seinn, út af öllu þessu standi.
Síðan staulaðist Chudley
út, úr eldhúsinu og eftir gangin-
um að útidyrunum. Appleyard
og Jimmy fóru sömu leið út og
þeir höfðu komið og yfir
húsagarðinn að akbrautinni og
gengu spölkom eftir henni
þegjandi. Fyrst er þeir voru
komnir úr heyrnmáli frá
bæjarhúsinu, rauf Jimmy þögn-
ina.
— Chudley vinur okkar virð-
ist ekki taka sér þennan sorgar-
atburð sérlega nærri, sagði
hann.
—Nei , sennilega ekki. Af
ýmsu sem ég hef heyrt get ég
ráðið, að Caleb Glapthome og
honum hafi komið fjandalega
saman undanfarið.
— Hver er þessi Bill Horning
sem Chudley var að tala um?
— Þeir Glapthornefeðgar
Atvinna óskast
19 ára stúlka með gagnfræðapróf óskar eftir atvinnu
á skrifstofu- eða við verzlunarstörf.
Upplýsingar í sima 13246.
Lögtak
Eftir kröfu tollstjórans í Reykjavík og að undangengnum úr-
skurði verða lögtökin látin fram fara án frekari fyrirvara, á
kostnað gjaldenda en ábyrgð ríkissjóðs, að átta dögum liðn-
um frá birtingu þessarar auglýsingar, fyrir eftirtöldum gjöldum:
Áföllnum og ógreiddum skemmtanaskatti og miðagjaldi, svo
og söiuskatti af skemmtunum, gjöldum af innlendum tollvöru-
tegundum, matvælaeftirlitsgjaldi og gjaldi til styrktarsjóðs
fatlaðra, söluskatti fyrir nóvember og desember 1970, svo
og nýálögðum viðbótum við söluskatt, lesta-, vita- og skoð-
unargjaldi af skipum fyrir árið 1971, skipulagsgjaldi af ný-
byggingum, almennum og sérstökum útflutningsgjöldum, afla-
tryggingasjóðsgjöldum, svo og tryggingaiðgjöldum af skips-
höfnum ásamt skráningargjöldum,
Borgarfógetaembættið í Reykjavík, 2. febr. 1971.
kalla hann bryta, skilst mér. En
sannast að . segja er hann og
konan hans eina þjónustufólk-
ið þarna í Klaustrinu.
Hverjir eru í þessari
Glapthornef jölskyldu ?
— Það er faðirinn og tveir
synir, eða einn, ætti ég heldur
að segja, nú þegar Caleb er all-
ur. Gamli maðurinn er farlama.
Fékk slag yfrir nokkrum árum
og hefur aldrei náð sér eftir
það. Hann er alveg máttlaus
öðrum megin og það verður að
aka honum í hjólastól. Caleb
var eldri sonurinn og átti heima
hjá honum í Klaustrinu. Hinn
sonurinn, sem er kallaður Ben,
er talsvert yngri. Hann er lítið
heima, þar sem hann er vélstjóri
á skipi. Nú, þetta er víst skarð-
ið í girðingunni, sem Chudley
var að tala um.
Þeir gengu gegnum skarðið
og voru nú komnir á víðlent
óræktarland, sem lá hallandi
upp að turninum. Mestur hluti
þess var vaxinn lyngi, en ein-
stöku blettir með grófgerðu
grasi innan um. Óljós troðning-
ur lá frá skarðinu í girðing-
unni í áttina að turninum í
krókum og krákustígum milli
lyngtoppanna. Þeir gengu eftir
þessum stíg allt þar til Appley-
ard, sem var á undan, stað-
næmdist snögglega.
— Hananú! sagði hann og
benti um leið. —Sjáið þér
þennan brúna blett i grasinu,
beint framundan? Þetta er
áreiðaniega staðurinn.
Þeir komu að bletti i hallan-
um þar s*n grasblettur, þraut-
nagaður af kanínum, var eins og
gróðurblettur í lyngbreiðunni.
Næstum í miðjum grasblettinum
var blóðblettur óreglulegur að
lögun og nú upplitaður af sept-
embersólinni. í sex skrefa fjar-
lægð frá þessum bletti lá skefti
af tvíhleypu, en annað hlaupið
hékk ennþá við það. Hitt hlaup-
ið lá í álíka fjarlægð frá blett-
inum, en í annarri átt.
Appleyard gætti þess vel að
rugla ekki neinum hugsanlegum
fingraförum, er hann tók lausa
hlaupið og síðan athuguðu þeir
það í félagi. Það var með hálfs
þumlungs rifu ofan til, og
sprengingin hafði sýnilega rifið
það laust frá hinu. Þegar Jimmy
kikti gegn um hlaupið, sá hann,
að innan á því var þunnt lag
af einhverju svörtu, sem líktist
mest lampasóti.
Hann benti Appleyard á
þetta. — Þetta er ólíkt öllum
óhreinindum, sem sjást í byssu-
hlaupi, sagði hann.
—- Já, það likist meira óhrein-
indum eftir svart púður, sam-
þykkti Appleyard. — En ekkert
svart púður gæti sprengt svona
byssu. Og svo er annað, sem ég
vildi benda á í sambandi við
hlaupið. Byssa springur oft ef
munninn er stíflaður af skít eða
einhverju þvíumlíku. En að
undantekinni þessari svörtu
húð, sem þér sáuð, er hlaupið
algjörlega hreint.
— Víst er það. En nú skulum

Hrúturinn, 21. niarz — 19. apríl.
Það borgar sig að byrja upp á nýtt og nota til þess uppi-
st.öðu verka þeirra, er þú vannst í gær.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Einhyer kona. sem þú hefur samband við er glöggskyggn, en
þú vcrður að iesa úr fréttum hennar sjálfur, velja og hafna.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júní.
Nú er um að gera að standa upp úr og vera ráöagóður.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Það borgar sig að vera léttur í lund, þótt annríki sé mikið.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Þú getur notað þéí þær hugmyndir, scm þú fékkst í gær
og studdist við, cf þú gcrir smábreytingar.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Þú getur núna rcynt að ná I fólk, sem þú vilt starfa með.
Vogin, 23. september — 22. október.
Þú færð nýtt tækifæri I starfi, ef þú kemur hreint fram.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvembev.
Dulbúin trúnaðarstörf bíða þín. Taktu vel eftir.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Nú skaitu gera þig liklcgan til að taka við stjórninni.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Byrjaðu daginn snemma og skrifaöu hjá þér, hvað þú ætlar
að gera. og flkraðu þig svo niður eftir listanum f dag. Þetta er
gott ráð, og hefur gefizt vel.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Reyndu að koma samningum I kring á næstunni.
l iskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
Þú skaJt ekkl miklast af verkum þínum f dag. Betra er að
vinna að skipulagningu og fjárfestingu fram i tfmann.