Morgunblaðið - 28.04.1971, Qupperneq 17

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVTKUDAGUR 28. APRÍL 1971
17
Einar Ö. Björnsson, Mýnesi:
Skipuleg uppbygging
landsbyggðarinnar
Samstaða í landhelgismálinu
Við fall vinstri stjórnarinnar
1958, rofnaði samvinna Fram-
sóknarflokksins og Alþýðu-
fflokksins I Hræðslubandalaginu
sem féll þar með til grunna og
Alþýðuflokkurinn tók upp sam-
vinnu við Sjálfstæðisfflokkinn
um stjóm landsins. En Alþýðu-
bandalagið, sem samsett var af
kommúnistum og hannibalistum
var í dauðateygjunum vegna þess
að þing Sósíalistaflokksins 1960
ákvað að það skyldi vera sam-
fylkingarsamtök, en ekki nýr
stjórnmálaflokkur, eins og lofað
var, þegar það var stofnað 1956.
Síðan amlaði það áfram í dauða
teygjunum fram að Alþingis-
kosningunum 1967, þegar Hanni
bal varð þar úti, er kommúnist-
ar gerðu það að eigin flokki með
nafnbreytingu. Er þeir lögðu
Sósíalistaflokkinn niður en
nærðu þessa nýju ásjónu með
yfirráðum kreddumanna, sem
réðu flokksapparatinu og Þjöð-
viljanum. Þetta er saga vinstri
hreyfingar á Islandi í nær hálf
an annan áratug, sem er sann-
köiluð hrollvekja, sem fáir
vilja endurtaka nú, þegar Al-
þingiskosningar fara í hönd á
fyrsta ári áttunda áratugarins,
sem nauðsynlegt er að færi þjóð
inni betri hag og öruggari tök
á því að byggja þetta land.
Sérstaklega verði unnið kröftug-
lega að uppbyggingu úti á
landsbyggðinni, sem er eins og
hálfriðuð karfa, sem nauðsyn-
legt er að þétta með meiri fjöl-
breytni og starfsval i huga.
Undanfarin 12 ár hafa núver-
andi st j órn arflokkar haft á
hendi stjórn landsins. Stjórnar-
andstaðan hefur púað þar undir
með sinu lagi, sem ekki hefur
hljómað vel í eyrum manna eða
fært fólki von um að þar væri
breytinga að vænta til bóta, þó
að menn væru ekki alls kostar
ánægðir með ýmsar gerðir ríkis
stjómarinnar. 1966 börðust
stjómarandstæðingar af hörku
gegn álsamningnum við Sviss-
lendinga undir forystu Lúðviks
Jósepssonar og Eysteins Jóns
sonar, sem voru ráðamenn,
hvor í sínum flokki. Stjóm Al-
þýðusambandsins undir forystu
Hannibals Valdimarssonar mót-
mælti álsamningnum og þar með
stórvirkjun við Búrfell, sem
óhugsanleg var nema stóriðja
kæmi tU.
Herhlaup þessara afturhalds-
afla mistókst og framkvæmdir
hófust við nefndar framkvæmd-
ir, sem komu sér vel, þegar
slaki kom á efnahagskerfið
vegna þeirra áfalla sem urðu
vegna aflabrests á síldveiðum
og miklu verðfalli, sem kommún
istar, Hannibal og fylgjendur
þeirra svöruðu með vetrarverk
fall'inu 1968, þegar búið var að
tryggja, að sjávarútvegurinn og
frystihúsin hæfu rekstur upp úr
áramótunum það ár. Finnst rétt-
sýnum mönnum, aS nefnd öfl
séu líkleg til að skapa forystu
og stjórna þessu landi sem
þannig bregðast þjóð sinni á ör
Iagastund. Og hafa með blekk
ingum og sýndarmennsfcu í
skjóli yfirráða yfir launamanna
samtökunum í landinu, reynt að
halda sér uppi á hinu úrelta
pólitíska fleyi, sem nú er
að sökkva, vegna þess, að það á
hvorki byr né styrk til að
halda sér á floti.
Rétt áður en Alþingi
lauk störfum, fóru fram
útvarpsumræður, sem ýmsir
kunna að hafa heyrt. Kommún-
istar kyrjuðu siran sama söng
gegn virkjun stórfljótanna og
stóriðjuframkvæmdum, erlendu
fjármagni og vilja ólmir að Is-
lendingar segi sig úr samtökum
vestrænna þjóða og umfram allt
að rjúfa samskipti Islands og
Bandaríkjanna um vamir lands
ins af því að þeir vita sem er,
að floti rússneska herveldisins
bíður hér færis, eins og við
Noreg, að hans hlutur komi upp
um að hremma ísland og
Skandinaviu undir veldi sitt sam-
anber grein I Scandinaivian Tim
es sem birtist í Morgunblaðinu í
síðasta mánuði. Hannibalistar
vUja einnig rjúfa tengsl Is-
lands við vestrænar lýðræðis-
þjóðir. Báðir þessir aðilar þykj-
ast bera umhyggju fyrir alþýðu
en vilja torvelda aUa uppbygg-
ingu, sem að gagni mætti koma,
eins og áframhaldandi beizlun
orkunnar til að knýja stóriðju-
ver og reyna með þeim hætti að
skapa þjóðinni efnahagslegan
styrk og ódýrari orku en nú er.
Sjávarútvegur og landbúnaður
mundi eflast við slíkar fram-
kvæmdir, þar sem meiri kjöl-
festa skapaðist og fjölbreytni i
viðskiptum og utanríkisverzlun
ykist.
FuUvinnsla sjávarafla og
landbúnaðarafurða og aukinn
iðnaður á öllum sviðum er fram-
tiðarlausnin. Fiskirækt í ám og
vötnum og fiskeldi I sjó er það
sem koma skal. En svo aðeins
getur þessi þróun orðið, að þau
tengsl, sem Islendingar hafa afl
að sér út á við og ekki sizt við
Bandaríkin, rofni ekki, og þau
njóti viðurkenningar og skiln-
ings þjóðarinnar eins og marg-
oft er búið að skrifa um í þessu
blaði. Þess vegna er nauðsyn-
legt fyrir þá, sem tryggja vilja
tUveru þjóðarinnar, að forðast
að styrkja þau neikvæðu öfl,
sem stýra Alþýðubandalaginu,
Hannibalistum og fylgifiskum
þeirra í framsókn, sem vUja
koma á samstarfi, sem leiða
mundi til upplausnar og erfið-
leika fyrir allan almenning í
landinu. Þvi meginuppistaða
þeirra eru niðurrifsöfl, sem
skapa neikvæða afstöðu til
flestra framfaramála, en
treysta þvi, að þau geti enn um
sinn drottnað i skjóli hinna
miklu almannasamtaka, svo sem
Verkalýðshreyfingarinnar og
Bandalags starfsmanna ríkis og
bæja og teygja loppu sina inn i
Sjómannasamtökin og sam-
vinnuhreyfinguna.
Kommúnisminn hefur hvergi
þrifizt nema hjá vanþróuðum
þjóðum, þar sem hann hefur
brotizt til valda með vopnavaldi
og blóðsúthellingum, eins og í
Rússlandi og Kína og teygir nú
veldi sitt til Suðaustur-Asíu og
reynir eftir megni að kynda und
ir ófriði og sundurlyndi í Afríku
og hjá Arabaþjóðum. Yfirráð
kommúnista í Tékkóslóvakiu,
Póllandi og öðrum Austur-
Evrópuþjóðum eru ekki til fyrir-
myndar, eins og reynsla undan
farinna ára sannar. Það er því
furðuleg bíræfni af Austra, rit-
ara Þjóðviljans að bera saman
hernám og ofbeldisverk komm-
únista í Tékkóslóvakíu fyrr og
síðar og samvinnu Islendinga og
Bandaríkjamanna um vamir Is-
lands, eins og hann leyfir sér i
Þjóðviljanum 6. apríl s.l. Rússn
esku einræðisherramir og lepp-
ar þeirra í Póllandi, Austur-
Þýzkalandi og víðar ruddust
með óvígan her inn I Tékkósló-
vakíu til að brjóta niður þá
menn, sem vildu skapa fólkinu
meira frelsi en Novotni og klika
hans hafði efni á. Sömu sögu var
að segja i Ungverjalandi. Þar
braut rússneska herveldið á
aukins frelsis og lýðræðis. Vill
Magnús Kjartansson bera það
saman við það tímabil, sem vam
arlið Bandaríkjanna hefur dval
ið á íslaradi. Hafa ekki kommún-
istar feragið að reka sína starf-
semi hér ótruflaðir og skrifa
óhróður og standa fyrir funda
höldum, gönguferðum og ofbeld-
isverkum, án þess að vera keyrð
ir niður af eldspúandi skrið-
drekum eða stungið inn I her-
flugvélar og herbíla og fluttir
á brott eða látnir hverfa? Ég
held, að Magnús Kjartansson
ætti ekki að hætta sér út i slik-
an samanburð, vegna þess að
það dettur af honum gríman og
Einar Ö. Björnsson.
eftir stendur aðdáun hans á of-
beldinu.
1 kosningahríðinni i vor
munu kommúnistar, Hannibal-
istar og fylgifé þeirra berja bumb
ur og heita á þjóðina að veita
þeim brautargengi. En sér fólk
ekki þýðingarleysi þessara afla,
sem vilja túlka hér sömu
stefnu í utanrikismálum gegn
vestrænum lýðræðisþjóðum og
glymur í eyrum fólksins, sem
kommúnistar hafa brotið undir
veldi sitt í Austur-Evrópu? Að
varnir og öryggi og samstaða
Vesturlanda sé ógnun við þá og
því eigi að vinna að þvi að
leggja slíkt niður. Þetta klingir
í eyrum íslendinga sí og æ,
einmitt af vörum þeirra, sem dá-
sama ofbeldið mest, en reyna að
fela það með tali um þjóðfrelsi
og lýðræði alþýðu til handa, allt
í nafni „sósíalismans". Er heilla
vænlegt að nefnd öfl taki við
stjóm landsins? Nei, slíkt má
ekki henda. En það er nauðsyn-
legt, að verkalýðshreyfingin
losi sig við pólitísk áhrif komm-
únista og Hannibalista og
skapi framsýna forystu, sem
vinni með framfaraöflum þjóðar
innar að áframhaldandi upp-
byggingu, betri skilyrðum tii
menntunar, meiri félagslegum
réttindum, heilsugæzlu og
öðru, sem getur tryggt heil-
brigt og starfandi þjóðfélag.
Óblíð veðrátta og náttúruham-
farir undangenginna ára hafa
haft lamandi áhrif á landbúnað
inn, annan aðalatvinnuveg þjóð
arinnar og skapað bændastétt
landsins mikla erfiðleika, sem
leysa þarf úr með samfélagsleg-
um aðgeröum. Þó mikið hafi ver
ið að gert í þeim efnum undlr
forystu Ingólfs Jónssonar land-
búnaðarráðherra, sem stuðlað
hefur að því að búseta hefur að
mestu haldizt í sveitum og fram
leiðsla verið undra mikil miðað
við hinar erfiðu aðstæður. En
það hefur reynt á þolrif bænda
stéttarinnar undanfarin áfallaár.
Nauðsyn ber til að athuga stöðu
landbúnaðarins í heild ofan í
kjölinn og marka framtíðar-
stefnu honum til heilla.
Sjávarafli er mikill og mikið hef
uppbyiggingar í skipakosti og
móttöku I landi. En sveiflur
hafa verið I veiðum, eins og
dæmin sanna, er sildin hvarf af
miðum Norður- og Austurlands.
Bolfiskaflinn fyrir Suður- og
Suðvesturlandi hefur verið
tregur á vetrarvertíðinni, svo
allt getur gerzt. Nú er unnið að
endumýjun togaraflotans og
fyrstu skuttogaramir komnir til
landsins og samið um fleiri, sem
bætast við í fiskiskipaflotann
næstu árin, sem em betri til
veiða á djúpmiðum en eldri tog
ararnir. Þeir munu því skapa
meiri mátt í sjávarútveginum og
styrkja starfsrækslu frystihúsa
og fiskvinnslustöðva og því ör-
uggari atvinnu víða um land.
Það eru allir sammála um nauð
syn þess að færa út fiskveiði-
landhelgina, eins fljótt og við
verður komið þar sem allt
landgrunnið yrði innan hinnar
nýju landhelgislínu og jafnvel
meira, ef þörf er á. Þess vegaa
ná tillögur stjórnarandstöðunn-
ar, um 50 miina landhelgi, of
skammt til dæmis fyrir Aust-
f jörðum, Vestf jörðum og Vestur
landi og ef til vill víðar. Sild-
in, sem veiddist á Rauða torg-
inu var til dæmis á 55—70 míl-
um, og yrði þá allt utan landhelg
islinunnar, ef miðað er við 50 mil
ur, þar að auki yrði nálægð
við landgrunnskantinn fyrir
Austurlandi of lítil og svo mun
vera víðar. Langhelgismálið
þarf því meiri yfirvegun og því
rangt að nefna ákveðin mörk,
fyrr en nákvæm athugun hefur
farið fram. Þess vegna þarf að
fela Hafrannsóknastofnuninni
það verkefni, hvað heppilegast
sé að aðhafast, en fyrst að
ákveða friðun vissra hafsvæða
yfir landgrunnin t.d. á Vest
fjörðum fyrir Norðausturlandi
og Austfjörðum, þar sem ágang
ur erlendra fiskiskipa er mikill
og vaxandi. Það ættu Islending
ar að hafa I hendi sér. Það væri
réttur undanfari frekari að-
gerða, er vísindaleg rannsókn
Hafrannsóknastofnunarinnar
lægi betur fyrir. Landhelgismál
ið má aldrei verða að póli-
tísku bitbeini. Gegn því þarf að
vinna, enda vilji allra ábyrgra
og réttsýnna manna, að sam-
staða verði með Islendingum í
landhelgismálinu, svo sigur
vinnist. Þessu ættu þeir Lúðvík
Jósepsson og Gils Guðmundsson
sem héldu um þetta æsingaræð-
ur á Alþingi, að átta sig á. Og
Eysteinn Jónsson oJBL sem
töldu einhliða samvinnu við
kommúnista í þessu máli heilla
vænlegasta og nota það í al
þingiskosningunum sér til fram-
dráttar. Það er annars táknrænt
að hinir miblu siglingafræðing-
ar . frá vinstristjórnarárunum
þeir Eysteinn og Lúðvík skuli
hafa fundið upp það snjallræði
izt upp I landi og ætla sér frS
>eim vígstöðvum að blekkja
kjósendur til fylgis við sig með
>eim hætti. Enda eru það verk
Eysteins, Þórarins Timaritstjóra
og fylgismanna þeirra, samflot-
ið með kommúnistum í stjómar-
andstöðunni, sem hefur stuðlað
að þvi að halda Framsóknar-
flokknum köldum og áhrifa-
lausum á stjóm landsins. Ætla
Ólafur Jóhannesson og fylgis-
menn hans að brenna sig á sama
soðinu? Kommúnistar eru kunn
áttumenn í innrásum og skæru-
hernaði einnig hér á landi. Með
sinni niðurrifsstarfsemi blekk-
ingum og skjalli. Landhelgis-
málið er þeim ekkert atriði
nema til að halda sér á floti
vegna þess að galeiða þeirra
marar nú í hálfu kafi. Það er
því háskalegt að láta þá hafa
forsvar I samningum og sam-
skiptum fslands út á við er
mundi spilla fyrir góðum fram-
gangi í landhelgismálinu.
Ég hef undamfarin ár gert
nokkuð af því að skrifa í Morg
unblaðið um ýmis aðkallandi
mál, sem leyst hafa verið eða
leysa þarf, svo sem stórorku-
ver og stóriðjuver m.a. um fyrir
hugaða Austurlandsvirkjun.
Einnig um samskipti fslendinga
í Atlantshafsbandalaginu og
varnarsamning íslands og
Bandaríkjanna og nauðsyn þess
að íslendingar viðurkenndu og
skildu þann þátt utanríkismála
og í þvi sambandi endurskoðún
vamarsamningsins með það í
huga, að vamir íslands eru ná-
tengdar vörnum og öryggi hér á
Norður-Atlantshafi og því nauð
synlegt að skapa þjóðinni ör-
yggi og aðstöðu, eftir því sem
unnt er í þeim vopnaða heimi,
sem við búum í. Þessi sjónarmið
eru mönnum kunn, og vilji
margra að nú verði brotið i blað
og samskiptamálin tekin
til endurskoðunar, enda ekki
vanþörf á eftir meira en 20 ára
gamla samninga og reynslu, sem
sýnir, að framlag íslendinga,
með þvi að leyfa varnarstöðvar
í landi sínu, er mikið, og teng-
ir saman þjóðir Vestur-Evrópu
og Vesturheims og tryggir sam-
gönguleiðir og vamir Norður-
Atlantshafsins gegn ógnarveldt
kommúnismans. Á slibum for-
sendum á endurskoðun að fara
fram.
Kommúnistar of fylgifisk-
ar þeirra halda auðvit-
að áfram að berjast gegn sam-
starfi íslendinga í samtökum
vestrænna þjóða. En sem betur
fer er nú fylgi þeirra og mátt-
ur að dvína og mörgum að verða
ljóst þýðingarleysi þeirra í ís-
lenzkri pólitik, Einn af leiðtog-
um kommúnista, Jónas Ámason,
sem er í framboði i Vesturlands
kjördæmi, en hefur verið einn af
forystumönnum göngumanna
að sigla með „pólitik" sína 5C milur á haf út eftir að hafa gef frá Keflavíkurflugvelli oð Hval- Framhald á bls. 21
Ræktnð land í Hnfnnrfirði
Trl sölu ræktað land í Hafnarfirði, ásamt fjárhúsi og hlöðu. Landið er við Kaldárselsveg.
ÁRNI GRÉTAR FINNSSON hæstaréttarlögmaður Strandgötu 25, Hafnarfirði — Simi 51500.
bak aftur tilraun Ungverja til I ur verið gert til endurnýjunar og
Framreiðslunemi
Óskum eftir að ráða nú þegar nema
í framreiðslu.
Upplýsingar hjá yfirframreiðslumanni
í dag milli kl. 1 og 3.