Morgunblaðið - 28.04.1971, Side 19

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 28. APRÍL 1971
19

rekstur við garðyrkju hér í
bænum, og þegar löndum var
skipt í Kópavogi til ræktunar
fékk hann gott athafnasvæði.
Hann var meðal fyrstu íbúa
Kópavogs og lét mikið að sér
kveða um framfaramál byggðar-
innar meðan hún var enn á
gelgjuskeiði.
Johan var vel að sér í öllu,
sem laut að garðyrkju, og verk-
maður góður. En það var ekki
þrautalaust framan af að ætla
sér að lifa á garðyrkjustörfum
árið um kring í landi, þar sem
garðyrkjan var á frumstigi og
veturnir langir en sumrin stutt.
Ég hef oft ieitt hugann að þvi,
hve það hlýtur að vera erfitt
fyrir menn, sem eru aldir upp
í mildu og hlýju loftslagi, að
setjast að á Islandi, og það hlýt-
ur að hafa verið enn erfiðara
Framhald á bls. 20

'r- ' .. .>V*A’" •' i :x '
Sigríður Þórarins
dóttir - Minning

Fædd 13. sept. 1920
Dáin 16. apríl 1971
NÚ RÍKIR sorg á heimilinu Að-
alstræti 32 á ísafirði, er hús-
móðirin Sigríður Þórarinsdóttir
hverfur héðan frá eiginmanni
börnum og ástvinum, á bezta
aldri, eftir erfíða sjúkdómslegu
í vetur. Bæði hér á sjúkarhúsinu
og í höfuðborginni. Svo gerðist
það, að henni létti um stund,
svo að hún náði fótaferð,
og komst heim • skömmu fyrir
páska. Við sem sáum hana á-
samt eiginmanni hennar í þeim
fjölmenna hópi heimamanna,
er lögðu leið sina niður á hafn
arbakka, til að kveðja vini og
vandamenn er Gullfoss lagði
frá, eftir vel heppnaða páska-
ferð, gátum vart trúað, eins vel
og hún leit út, með sitt blíða
bros til kunningjanna, að það
væri bara stundarléttir á veik-
indunum, til að komast heim á
sitt fagra heimili sem hún ann
svo mikið, til að deyja.
Ég hygg að fáir hafi verið bet
ur undir það búnir að kveðja
þennan heim en hún, þótt það
segi ^ig sjálft, að lífslöngunin
hafi verið mikil. Bæði var, að
hún var sérstaklega hjartahrein,
hjálpsöm og umhyggjusöm við
alla sem áttu bágt, eða þurftu
Jón Ólafsson fyrrv.
bóndi - Minning
honum blessunar á óföcnum
leiðum. Heimilisfólkinu í Birki-
hlíð sendi ég samúðarkveðjur
og bið Guð að styrkja þau.
Pétur Maack Þorsteinsson.
I DAG fylgjum við Jóhanni
Schröder til hinnar hinztu
hvílu. Hanm var eirun af land-
tnemunum hér í Kópavogi og
munu ekki margir hafa átt hér
íasta búsetu lengur en hanin. Þeg
ar hann fluttist hingað í Kópa-
vog var hér við marga örðug-
leika að etja sem við sem nú
búum hér þekkjum einungis af
afspum. Til þess að sigrast á
þessum örðugleikum þurfti
dugnað og hagsýni en þessir
eiginleikar voru smar þáttur í
fari Jóhanms. Hann var hug-
tmaður og gekk að hverju verki
rnneð dugnaði og atorku en tók
þá oft ekki tillit til þess hin
síðari ár að heilsan var farin
að bila.
Við hlið hans öll þessi ár hefur
staðið sá lífsföruinautur sem
haintn hafði valið sér og stóð
með honum í blíðu og striðu.
Við, sem þekktum hann vissum
öll hvað hann dáði hama og mat
að verðleikum. Heimili þeirra
bar þeitm fagurt vitni. Úti sem
inini var hlúð að því sem fagurt
var.
Ég kynntist Jóhanni fyrst er
við vorum báðir meðal stofnfé-
iaga í Rotaryklúbbi Kópavogs
fyrir 10 árum síðan en þar hefur
hann verið áhugasamur félagi
alla tíð.
Maður með hans skapgerð
hlaut að veljast til trúnaðar-
starfa í hvaða félagsskap sem
hann starfaði í, enda hefur hanin
verið í stjórn klúbbsins í fjögur
ár af þeim tíu sem klúbburinn
hefur starfað. Forseti klúbbsins
var hann á starfsáriinu 1988—69.
Þau verkefni sem honum voru
falin vann hann af sérstakri alúð
og samvizkUisemi og skipti þá
engu máli hvort verkið var stórt
eða smátt hann lagði sig allam
fram til þess að það yrði sem
bezt af hendi leyst.
Ég er þakklátur fyrir það að
hafa átt þess kost að fá að starfa
með Jóhanni á undanförnum ár-
um að málefnum Rotary, við þá
kyniningu lærði ég að meta hann
sem félaga og sem mann.
Eggert Steinsen.
1 dag er til grafar borinn vin-
ur minn og gamall félagi, Johan
Schröder garðyrkjumaður. Með
brottför hans er brotið blað i
garðyrkjusögu landsins. Nú eru
þeir ýmist fallnir frá eða hættir
störfum dönsku garðyrkjumenn
irnir, sem komu hingað þegar
gróðurhúsaræktin var að byrja.
Með komu þeirra fluttist til
landsins nýr andblær í garðyrkj
una því að þeir voru handverks
menn góðir. Annað mál er, að
ytri aðstæður skópu þeim kröpp
kjör um langt skeið, en þá
reyndi á manndóm þeirra
og þrótt, þá komust þeir af, sem
seiglan og vinnugleðin var í
blóð borin.
Johan Schröder er fæddur í
Suður-Slésvík 28. janúar 1903
og var þýzkur þegn fram til árs-
ins 1918 þótt þjóðernið
væri danskt. 1 sex ár laut
hann Danakonungi, en 17. maí
1924 steig hann á land á Is-
landi og réðst til Bjarna Ásgeirs
sonar að Reykjum í Mos-
fellssveit, sem þá var að hefja
garðyrkju við jarðhita. Eftir það
varð hann góður og gegn Islend-
ingur og hér var ævistarf hans.
Þegar hann hvarf frá Reykjum
um 1930, hóf hann sjálfstæðan
Innilegustu þakkir til allra
þeirra, sem minntust mín með
gjöfum, skeytum, blómum og
öðrum kveðjum á sjötugsaf-
mæli mínu 13. apríl sl. Guð
sé með ykkur öllum.
Hjörtur Guðmundsson,
Brúarholti 4, Ölafsvík.
HINN 14. þ.m. andaðist á Borg-
arspítalanum í Reykjavílc Jón
Ólafsson, fyrrum bóndi og síðar
verkamaður, á áttugasta aldurs-
ári. Með honum er hnigimn í
valimn mætur maður.
Það er ekki ætlun mín með
þessum fáu línum að rekja ævi-
feril hans. Þetta eiga aðeims að
vera þaifkarorð. Þó skal þess
getið að hann er fæddur á Borg-
um í Hrútafirði og ólst upp í
því byggðarlagi, byrjaði þar
búskap og bjó þar þar til
hann fluttist búferlum suður í
Dalasýslu. Þegar hann hætti
búskap 1946 fluttist hann hingað
til borgarmmar og hefur búið
hér síðan lengst af á Hrimgbraut
111, þar sem ég kynntist honum.
Daglaunavinnu stundaði hann
meðan heDsa og kraftar entust.
Við Jón heitimn vorum á lík-
um aldri og fæddir og uppaldir
í sama héraði, Strandasýslunni,
og fer ég því rnjög nærri um
þær aðstæður, sem hann hefur
átt við að búa í uppvextinum.
Fátækt og umkomuleysi, sem
nútíminn veit ekki hvað er, sem
betur fer. Borgir eru lítil jörð
en fjölskyldan var stór.
Þeir sem byrja búskap við
slíkar kringuimstæður þurfa að
hafa mikla hæfileika til að bera
ef vel á að fara. Ég undrast þann
dugnað, hagsýni og áhuga, sem
þessi hjón hafa haft til að bera
að þau skyldu, auk þess að
kom-a upp stórum bamiahópi,
rétta sig við efnalega úr allsleysi
og fátækt.
Ég kyruntist Jóni heitnum
fyrst fyrir tæpum 13 árum, og
höfum við verið sambýlismenn
síðan og aldrei fallið nokkur
skuggi á okkar vináttu. Ég
sakna hans mikið og þeirra
ánægjustunda, sem við áttum
saman þegar við gátum ekki
iengur unnið. Mér fannst það
hafa svo góð áhrif á mig hve
vel hann sætti sig við lífskjör
sín þegar hann gat ekkert að-
hafzt, og mun oft hafa liðið illa,
þar sem heilsan og þrekið var
farið. En aldrei heyrði ég hanin
tala æðruorð á hverju sem gefck.
Mér virtist hann tileinka sér þá
gullvægu staðreynd að láta
hverjum degi nægja sína þján-
ingu og láta svo Guð og lukkun-a
ráða. Hann var Skýr, bókhneigð-
ur og las mikið.
Ég tel að hanm hafi verið
gæfumaður, enda þótt hann hafi
átt við marga erfiðleika að
stríða, en hann vann sigur á þeim
að lokum. Hann var svo lán-
samur að eiga ágæta konu, sem
með ástúð og dugnaði létti hon-
um lífsbaráttuna, og gat fyrir
öllu séð ef með þurfti. Með henni
eignaðist hann 6 mjög mannvæn-
ieg börn, sem allt vildu fyrir
þau gera. Sjálfur rækti hanm öll
sín störf af stakri trúmennsku
og samvizkusemi, enda þótt
heilsan væri oft tæp. Hanm mun
því hljóta dyggra þjóna verð-
laun á æðra tilverustigi.
Ég kveð þig kæri vinur með
þökk fyrir vináttu og velvild
og allar þær ánægjustundir, sem
við Attum saman. Ég trúi því og
vona að við eigum eftir að hitt-
ast hinum megin grafar, þar sem
friður og fögnuður ríkja og rétt-
lætið mun búa.
Svo enda ég þessar fátæklegu
línur.
Við hjóniim vottum eftirlifandi
eiginkonu og venzlafólki hirns
látna samúð og hluttekningu.
Guð blessi ykkur öll.
Eysteinn Eymundsson.
á hjálp að halda. Þó er ekki því
að leyna, að við kunningjarnir
sem búnir erum að þekkja Siggu
lengi, vissum að samhliða henn
ar góða hjartalagi fólst ört
skap, sem ávallt var falið, nema
ef í hennar návist var talað
illa um þann sem fjarstaddur
var. Þá hvarf ljóminn af henn-
ar blíða yfirliti, brýrnar sigu
og hana setti dreyrrauða. Og
sá sem hafði orðið fyrir því að
baktala fjarstaddan vin, sá að
það var ekki leyft á hennar
heimili, svo umræður urðu að
beinast á annan veg, og um leið
hvarf harkan af andliti Siggu,
og það byrjaði að ljóma eins og
ekkert hefði í skorizt. Kynni
mín af Siggu og Boga manni
hennar urðu fyrir u.þ.b. 25 ár-
um, er ung stúlka kom hingað
í bæinn í fyrsta sinn að heim-
sækja frænku sína Kristánu
Kristjánsdóttur, konu Jóns Guð
jónssonar bæjarstjóra. Þá atvik
aðist það svo að vinkona henn
ar og Siggu, var stödd hér í
bænum og gegnum hana urðu
kynni hennar við Siggu og
Boga, sem þá voru nýgift og bú
in að stofna heimili sitt að Silf
urgötu 12. Þessi unga stúlka er
seinna varð eiginkona mín, hef
ur ávallt sagt: Sigga var fyrsta
konan sem ég kynntist á Isa-
firði, fyrir utan frænku mína.
Hefur sá kunningsskapur og vin
átta haldizt milli heimilanna og
barna okkar beggja. Sigríður
var fædd 13. sept. 1920. Foreldr
ar hennar voru Þórarinn Guð-
mundsson og Sigrún Sigurðar
dóttir. Hún ólst upp í stórum
hópi systkina ásamt æskufélög
um, því þá var margmenni , í
Ögurvík og Ögrurnesi og ná-
grenni. En það var eins með
hana og æskufélagana í Vík-
inni og á Nesinu, að snemma
urðu unglingarnir samfara skóla
námi, að læra að taka til hönd
unum í sambandi við fiskvinnslu
og annað það, sem útgerð smá-
báta snerti, við erfiðar aðstæð-
ur.
Öllum var þeim æskufélögun
um það sameiginlegt: þegar ég
verð stór ætla ég að fara þetta
og verða þetta eins og öll ung
menni hugsa. Stærsti draumur
inn var að fara fyrst til höfuð-
staðar Vestfjarða, sem í þeirra
augum var stórborg. Svipað og
skipstjóranum, aflamanninum og
stórútgerðarmanninum Jóni
Oddssyni varð á 1911 er hann
kom ungur að árum með í fjár
rekstri frá Ingjaldssandi til fsa
fjarðar og kom á Breiðadals-
heiði og leit ísafjarðarkaupstað
af heiðarbrún. Þá segist honum
svo frá: Þetta hlýtur að vera
stærsta borg í heimi. En æskuár
in liðu og hann átti eftir að sjá
margar stórborgir um dagana,
bæði vaxa og hrynja. Það lá
fyrir öllum ungmennunum og
æskuvinunum úr Víkiinni og af
Nesinu að fara, enda aðstæður
gjörbreyttar. Stórvirk atvinnu-
tæki komu til sögunnar, minnk
andi aflabrögð fyrir smábátaút*
gerð úr Ögurvík og Nesi. Táp-
mikil ungmenni sem hugðu
hátt, enda öll viðurkennd at-
orku- og dugnaðarfólk um land
allt, og margt af þeim þjóðkunn
ugt. En eftir standa rústirnar
einar og þar með af Sólheim-
um. Sigga var ein af þessum
ungmennum er fóru ung að ár-
um að heiman, og var hún
um tíma í Reykjavík. Þar
kynntist hún ungum manni,
er hamfarir siðustu heims-
styrjaldar hrifu í burt
með íslenzku fiskiskipi og aliri
áhöfn. Þá hélt hún til æskustöðv
anna til Óskars bróður síng og
konú hans Kristjönu, er þá
bjuggu í Skarði. Hjá þeim eign
aðist hún elztu dóttur sína Sig
rúnu. Þann 1. júní 1946 gekk
hún í hjónaband með skólabróð
ur sínum og sveitunga, Finn-
boga Péturssyni frá Hjöllum,
miklu prúðmenni og hagleiks-
manni. Eignuðust þau þrjú börn,
Sigurð, sem er sjómaður, Stef
aníu stúdent og Hallveigu, sem
er að læra hjúkrun.
Þau keyptu neðri hæðina í
húsi Jóns heitins Hróbjartsson
ar og bjuggu sér og bömum sín
um dásamlegt heimili. Bogi, sem
er smiður góður breytti hæð-
inni í nútíma íbúð, af svo mik
illi snilld og hugkvæmni, að
gamli, góði kennarinn og lisita-
maðurinn mundi verða hugfang
inn ef ofan moldu væri.
í dag ríkir sorg á þessu fagra
heimili, þegar eiginkonan og
móðirin kveður. En í sorginni
er það styrkur að öll systkinin
skuli hafa átt kost á því að
vera saman komin við útför
móður sinnar. Sigrún, Ihngt að
komin, frá Alsír, þar sem hún
hefur verið búsett undanfarið
með fjölskyldu sinni. Um leið og
ég og fjölskylda mín vottum þér
og börnum þínum samúð okk-
ar, Bogi minn, þá brestur mig
orð til að þakka ykkur vinátt-
una frá fyrstu kynnum, sem hef
ur sýnt hugulsemi ykkar og
hjartaþel. Á undanförnum tíu
jólum hafið þið og Halla, sem
10 ára missti skólasystu/’ og vin
konu, af slysfön#i, ávallt lagt
blómsveig og kross á leiði henn
ar. Bið ég þann sem öllu ræður,
að gefa ykkur styrk. Með vissu
um að litla stúlkan bíður á
ströndinni, handan hinnar miklu
móðu og tekur á móti konunni,
sem alltaf var svo góð við hana
er hún var barn í barnaskóla.
Friðrik Bjarnason.
Útboð:
Hagsmunafélag húseigenda Hraunbæ 62 til 100 býður út frá-
gang lóða (bíiastæða) við ofangreind stigahús.
Útboðsverkið er í aðalatriðum fólgið í: jarðvegsskiptum, frá-
rennslislögnum, malbikun, gangstígum, jarðstrengjalögnum,
og götulýsingu.
Útboðsgagna skal vitja að Hraunbæ 80 3. hæð milli kl. 18.00
og 20 daglega gegn 2.500,— kr. skilatryggingu. Upplýsingar
veittar í síma 84329.
Sumarfagnaður Kvenfélagsins Hrundar
verður haldinn laugardaginn 1. maí kl. 9 í Fé.agsheimili iðnaðar-
manna Hafnarfirði.
Miðasala frá kl. 2 sama dag.
NEFNDIN.
Til sölu
er við Laugarársveg góð kjallaraíbúð, laus til Ibúðar 14. maí.
Semja ber við
ÓLAF ÞORGRÍMSSON HRL.,
Háaleitisbraut 68.