Morgunblaðið - 28.04.1971, Side 18

(Vpi j». < p r pi /> 011 -i 'Vffivi f'lO-i' TpH!':"‘S»'>'*'
18
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 28. APRÍL 1971
Johan Schröder
-Minning
1 LANDNÁMABÓK segir að úr
Ðanmörku hafi komið einna
fæstir þeirra manna sem sigldu
til Islands, reistu hér bú, helg-
uðu sér land og áttu þátt í að
skapa þjóðinni örlög. En þó var
enn von á dönskum landnáms-
mönnum þó svo að aldir iiðu og
landrými hefði rýrnað og land-
kostir að sama skapi. Árið 1924
kom út hingað landnámsmaður
danskur, ættaður frá Slesvig. Þá
var land albyggt en þó fann
Jóhann Schröder sér reit í Foss-
vogi, þar sem hann nam land í
fomum skilningi, helgaði sér
reit og undi þar síðan ævi sinn-
ar daga. Þar var gróðurlít-
ið holt og móar sem hann
tók strax til við að rækta,
sáði þar jurtum sem nátt-
úrunni sjálfri hafði ekki hug-
kvæmzt að gætu þrifizt á þessum
berangri, gróðursetti tré og
runna þar sem mosinn hafði áður
átt fullt í fangi með að hjúfra
sig upp að gráu grjóti. Og hann
lét ekki þar við sitja, þær skraut
jurtir og laukar, sem ekki gátu
þrifizt úti við, þær fengu hús
við sitt hæfi, þar sem manns-
höndin hlúði að þeim og sólin
vermdi þær. Þannig dafnaði
gróðurstöðin i Birkihlíð í Foss-
vogi, þangað sóttu Reykvíkingar
og aðrir um langt árabil. Smám
saman varð til í Birkihlið dálítill
aldingarður, vin í eyðimörkinni
t
Sigurður Guðjónsson,
frá Fíflholtum,
sem andaðist í Sjúkrahúsi
Akraness 20. þ.m. verður jarð-
sunginn frá Fossvogskirkju
íöstudaginn 30. apríl kl. 13.30.
Vandamenn.
t
Eiginmaður minn og íaðir
okkar,
Guðni Eggertsson,
andaðist í Landspitalanum að
morgni 27. april.
Indiana Bjarnadóttir,
Sigurbjarni Guðnason,
Sigríður Guðnadóttir.
t
Hjartkær eiginmaður minn og faðir okkar
GUÐMUNDUR I. GUÐJÓNSSON
skólastjóri,
Nesvegi 7, Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 29. þ.m.
kl. 3 e.h.
Sigurrós Ólafsdóttir,
Svavar Guðmundsson,
Helgi Guðmundsson.
t
Innilegt hjartans þakklæti viljum við færa öllum þeim sem
vottuðu okkur samúð og gáfu veglegar minningargjafir í tilefni
af fráfalii elskulegs sonar okkar og bróður
GARÐARS KRISTINSSONAR
sem fórst með M/B Andra K.E. 5.
Viljum við sérstaklega þakka útgerðarmönnum og skips-
télögum hans fyrir veglega minningargjöf, hlýhug og rausnar-
skap við minningarathöfnina.
Ennfremur viljum við þakka bekkjarsystkinum hans í gagn-
fræðaskóla Keflavíkur veglega minningargjöf, svo viljum við
þakka öllum hér í Höfnum veglega minningargjöf og auð-
sýnda samúð.
Biðjum við góðan guð að blessa allt þetta fólk um alla framtið.
Grund, Höfnum.
Foreldrar, systkini og aðrir vandamenn.
t Þökkum auðsýnda samúð og vináttu vegna andláts og
jarðarfarar MlNERVU SVEINSDÓTTUR
frá Stóru-Gröf.
Sólberg Þorsteinsson, Aslaug Sigfúsdóttir,
Hallfríður Þorsteinsdóttir, Bjöm Gíslason,
Sveinn Þorsteinsson, Helga Jónsdóttir,
Jón Þorsteinsson, Pálína Pálsdóttir,
Steingrímur Þorsteinsson Svava Stefánsdóttir,
Páll Þorsteinsson, Margrét Eggertsdóttir.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, er auðsýndu samúð
og vinarhug við andlát og útför ástkærrar eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður og ömmu
MÁLFRlÐAR EINARSDÓTTUR
Leifsgötu 8.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks á Landspítalanum.
Gunnar Kristófersson,
Einar Sigurðsson,
Hermann Gunnarsson,
Sigvaldi Gunnarsson,
Hjálmar Gunnarsson,
Kristófer Gunnarsson,
Magnea Gunnarsdóttir,
Elísabet Magnúsdóttir,
Gréta Bjarnadóttir,
Aðalheiður Jónsdóttir,
Guðrún Melsted,
Aldis Sigurðardóttir,
Sigurður Gunnarsson,
Sigurvin Gunnarsson,
bamabörn,
Hinrik Eiriksson, Kristin Jónsdóttir,
systkini (hinnar látnu) og aðrir vandamenn.
og áður en langt um leið höfðu
reynitrén rétt svo úr sér að þau
breiddu limið fyrir gluggana á
snotru húsinu þar sem garð-
yrkjumaðurinn bjó ásamt konu
sinni og börnum. Þegar komið
var inn í þetta fallega hús, mátti
íljótt sjá að það var einnig gróð-
urhús á sinn hátt, þar sem engu
síður var hugsað um að hlúa að
sálinni i manninum en daliunum
í vermireitnum. Húsgögnin í
stofunum, málverkin á veggjun-
um, voru sams konar augnayndi
og margvíslegur gróðurinn kring
um húsið. Það var engin hætta
á að húsmóðirin þyrfti að dusta
rykið af Islendingasögunum í
bókaskápnum, húsbóndinn greip
til þeirra gjarnan á vetrarkvöld-
um, ef hann sat þá ekki við
gluggann og hlustaði á einhverja
sinfóníu Beethovens af grammó-
fónplötu. Hann sótti hljómleika,
leikhús og málverkasýningar og
var alltaf mikið niðri fyrir ef
talið barst að menningarmálum
eða stjórnmálum og var þá
ómyrkur í máli og lét ekki beyg-
ingarendingar vefjast fyrir sér.
En þegar hann vitnaði í fornsög-
ur skakkaði hvergi falii eða at-
kvæði í visu.
En landnámsmaðurinn danski
hafði ekki einvörðungu næmt
auga fyrir landkostum, hann
hafði ekki lengi dvalið á Islandi
þegar hann hafði fastnað sér
þann kvenkost, sem alla tið
t
Útför eiginkonu minnar, móð-
ur og ömmu,
Sigrúnar Eyjólfsdóttur,
er andaðist 21. april, fer fram
frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
í dag miðvikudaginn 28. þ.m.
kl. 2 e. h.
Snorri Ölafsson,
Halldór Snorrason,
Snorri Ilafldörsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð og vináttu við
andlát og jarðarför,
Rúnars Hafdal
Halldórssonar.
Halldór Hjartarson,
Þór Hafdal Ágústsson,
Kolbrún Kristófersdóttir,
I,ára Hjördís Halldórsdóttir,
Halldór Hafdal Halldórsson,
I,inda Björk Halldórsdóttir,
Guðfinna Stefánsdóttir,
Lára Halldórsdóttir,
Hjörtur Ólafsson.
vermdi litla húsið í Birkihlíð og
íbúa þess jafnt og sólin sem
skein á vermireitina í gróður-
húsunum við hliðina. Hún var
ekki farin til ónýtis ferðin inn i
Þórsmörk forðum, þar sem Jó-
hann leit fyrst augum Jakobínu
og leit síðan aldrei af henni fyrr
en hann Iokaði augunum í hinzta
sinn. Hún vék aldrei frá honum
fótmál, stýrði af rausn og prýði
Jnnanstokks og var auk þess
með honum öllum stundum við
garðyrkjuna, i moldarbeðunum,
í gróðurhúsunujn. Ástúðin sem
ríkti milli hjónanna í Birkihlíð
tó!k aldrei neinum breytingum,
þó svo að hagur þeirra og öll
ytri atvik breyttu um svip. Hún
var söm og jöfn frumbýlingsár-
in, þegar húsfreyjan sótti vatn
i brunn og síðustu árin þegar
húsið þeirra var orðið númer við
götu í stórum kaupstað með
vatnsveitu og stórbæjarvanda-
mál.
Þessi fáu orð nægja sem
kveðja til Jóhanns Schröder,
sjálfum var honum ekki tamt
að hafa fleiri orð en þurfti um
menn eða málefni. Fyrir æði
mörgum árum var ég í fóstri
hjá þeim hjónum og löngu
seinna var þar litil stúlka ná-
komin húsfreyjunni. Nú erum
við hjón og þykir báðum gott
að eiga minningar úr Birkihlíð.
Þó að langur tími liði milli dvala
okkar þar, leið okkur þar vel,
þó að húsbóndinn væri ekki
kjassgefinn að jafnaði eða hefði
blíðuhót í frammi. 1 Birkihlíð
voru jafnan börn í sumardvöl
og einhvern veginn held ég að
húsbóndinn hafi haft til þeirra
svipað viðhorf og annars gróð-
urs; hann sá um að þau fengju
þá næringu, skjól, umönnun, yl
og hlýju, sem þau þurftu til að
vaxa og dafna og vissi sem var
að hann flýtti ekiki fyrir þroska
þeirra með gælum eða kjassi.
Jóhann Schröder hafði um
nokkurt skeið fundið til þess
sjúkdóms sem dró hann til
dauða. Ári áður en hann dó
hafði hann skroppið til Dan-
merkur að heilsa upp á ættfólk
sitt þar. Hann hélt áfram starfi
sínu meðan hann mátti. Hann
var fluttur í sjúkrahús dauð-
vona rétt um það bil sem gróð-
ur vaknar af vetrardvala og frjó
angarnir fóru að láta á sér
kræla i gróðurhúsunum í Birki-
hlið. Hann vissi að hverju dró
og þess vegna var honum mjög
í mun að allt væri með felldu
áður en viðskilnaðurinn yrði.
Þegar Bína kvaddi hann í sið-
asta sinn á Borgarsjúkrahúsinu,
spurði hann: „Byrjuðuð þið að
potta dalíurnar í gær?"
Ása og Jökull Jakobsson.
EINKENNILEG er sú tilfinning
sem gxípur manin er andlátfregn
góðls vimar berst, sérstaklega ef
maður hefir hitt viðfcomandi
skömmu áður. Er við hittumst
síðast, var Jóhann kátur og
hress að venju. Við kvöddumst
eftir fund í Rotaryklúbbi Kópa-
vogs, þar sem báðir voru með-
t
Innilegar þakfcir fyrir auð-
sýnda samúð við andlát og
útför fósturmóður minnar,
tengdamóður og ömmu,
Sigríðar Adólfsdóttur,
Laufásvegi 59.
Guðný Torfadóttir,
Kristinn Vilhjálmsson,
Jón Pálsson Kristinsson,
Anna Sigríður Frederiksen.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við andlát
og útför ömmu okkar, systur og mágkonu
ÞÓRUNNAR RÖGNVALDSDÓTTUR
Hjallavegi 52.
Guð blessi ykkur öll.
Þórunn Axelsdóttir Kvaran, Þórir Ólafsson.
Jón Rögnvaldsson, Stefania Sigurðardóttir,
Kristinn Rögnvaldsson, Svava Guðnadóttir,
Rögnvaldur R. Gunnlaugsson, Hulda Agústsdóttir.
limir. Ákveðið var að við hitt-
umet fljótlega til að vinn<a að
málefni inokkru, sameiginlega.
Að kveldi sama dags banst
mér fregn um að Jóhamm hefði
verið íluttur fársjúfcur á
sj úkrahús. Þrír sólarhriingar
liðu, síðan var Jóhamm allur.
Engum er til þekkti kom amd-
látsfregn þessi á óvart. Vitað var
að hanm hafði þjáðst af alvar-
legum sjúkdómi um nokkurt
skeið, og borið hanm af karl-
meninsku.
Jóhanm Scbröder fæddist í litlu
þorpi suður í Schleswig himmi
28. janúar 1903, og var rúmlega
sextiu og átta ára er hamn lézt.
Forfeður hans höfðu verið bænd
ur og garðyrfcjumenm manm,
fram af miammi. Hann ólst upp í
hópi átta systkina, við venjuleg
kjör þarlendra. Eldri bróður átti
Jóhann, er féll í fynri heimisstyrj
öldimmi. Fjögur systfcim eru enn
á lífi á æskuslóðum.
Jóhanm varð dainskur borgairi
1921, hanm fluttíst til íslands
1924, og gerðist íslemzkur ríkis-
borgari 1935.
Jóhanm tók smemma ástfóstri
við ísland. Hann var mjög vel
að sér um sögu larnds og þjóðar.
Hamm gerði sér far um að kynn-
ast högum fólks strax og hanm
fluttist hingað. Oft vitnaði hantn
í íslemidingasögurnar.
Jóhann Schröder var góður fé-
lagi hvar svo í sveit sem hanm
var settur. Ötulli og ósérhlífnari
manrni í þeim efnum, hefi ég
ekfci kynmzt. Drenglyndi hame
var viðhrugðið.
Jóhamm var sérlega hreinskipt-
imm og hreimlyndur maður. Hanm
var greiðugur í bezta lagi, og
töluð orð voru honum sem
skuldbimding. Ekki minmist ég
að hafa nofcíkru sinmi heyrt hantn
hallmæla noklkrum manmi. Við
sem umgengumst Jóhamn, mátum
vel manmkosti hans. Fyrstu
'kymini mín af Schröder eru mér
minmiisstæð. Hamm þótti hafa
fastmótaðar skoðanir, og var
skjótur til ákvatrðana, en jafn-
framt gætinn og athugull.
Fundur hafði verið boðaður,
til umræðu um vatnsveitumál
fyrir byggðarlagið. íbúar hér
munu þá hafa verið u.þ.b. níu
hundruð. Jóhann sagði m.a.: „Við
skulum byggja fyrir framtíðima,
hér á eftir að fjölga fólki, hér
á eftir að byggjast bær, þúsund-
ir manna eiga eftir að flytjast
himgað immam fárra ára, við
skulum leggja vatnsveitu fyrir
10000 manma byggð.“ Mörgum
þótti Jóhanm hugsa stórt fyrir
framlíð Kópavogs. Lýsir þetta
nokkuð stórhug Jóhanms. Hér
hefir byggzt bær, bær stærri en
jafnvel Jóhanm sá í anda. Hanm
tók þátt í byggingu þessa bæjar.
Við þökkum honum þau störf.
Árið 1937 settist Jóhanm
Schröder hér að, ásamt konu
sinmi Jafcobínu. Þau reistu sér
hús og heknili hér við Nýbýla-
vegimm. Þau mefndu það Birfci-
hlíð. Þar hafa þau starfræfct
gróðranstöð sína.
Góðrarstöðin að Birkihlíð er
vel þeklkt á Reykjavíkursvæð-
inu. Ófáir hafa lagt þangað leið
síma í leit að upplýsingum, sem
voru látnar í té af stakri góð-
vild og vinsemd. Ráðleggingar
um plöntuval og skipulag garða.
Vel hirtur stór og fallegur
garður prýðir nú umhverfi Birki-
hlíðar. Hanin er áramgur af auka-
vinnu þeirra hjóna, árangur sem
áreiðamlega hefir kostað mikið
erfiði og fjármuni, en ber vott
um smekkvísi og næmt fegurð-
ariskyn.
Við, sem störfuðum með
Schröder í Rotaryklúbbi Kópa-
vogs þökkum honum vel unmin
störf, þöikkum fyrir ánægjuleg-
ar samverustundir, fyrir þátt
þano er hanm átti í mótuni
klúbbsims og fyrir vináttu og
tryggð.
Jóhanm Shröder kvæntist eftiir-
lifandi konu sinmi Jakobínu
1932, dóttur Hans Beck frá
Sómastöðum í Reyðarfirði og
seinmi konu hans Mekkimar
Jónsdóttur, ættaðri úx Vöðlavífc.
Þeim varð þriggja bama auðið:
Ermu f. 1938, Hans f. 1943 og
Baldura f. 1954.
Ég þafcka Jóhammi Schröder
vimáttu langa og góða, og bið