Morgunblaðið - 09.05.1971, Blaðsíða 15

MORGUNBLA.ÐTÐ, SUNNUDAGUR 9, MAl 197L
15
Framhald af bHs. 19
Skömmu siðar kom ég fram í
útvarpinu með Svavari Gests,
og síðan hefur þetta gengið
3tanzlaust.
— Hvernig gengur þér að
„ná“ mönnum?
— Það er misjafnt, en ýfir-
leitt á ég ekki i neinum erfið-
leikum. Ég man þó að af ein-
hverjum ástæðum gekk mér
ákaflega illa að ná rödd
Halldórs Laxness. Ég var mik-
ið búinn að reyna, en alit kóm
fyrir ekki og ég var satt að
segja orðinn dálítið áhyggju-
fullur. En svo gerðist það eina
nótt, i ofsaveðri, þegar skipið
valt eins og sá vondi væri að
hossa því, að ég settist upp í
rúmtnu, altalandi — þ.e. eiins
og Skáldið. Ég veit ekki
hvernig á þessu stóð, en þetta
er ekkert óeðlilegt, það vant-
ar oft herzlumuninn á að radd-
ir séu fangaðar, og svo allt í
einu nást þær. Enginn hefur
þó staðið eins lengi í mér og
skáldið,
—■ Þú sérð þá ekkert yfir-
náttúrulegt við þessa iðju þíraa?
—• Nei, mér er þetta eins og
hver önnur atvinna, og ég hef
aldrei orðið var við neins kon-
ar „strauma" eða slíkt. Hins
vegair þekki ég leigubílstjóra,
sem varð fyrir undarlegri
reynslu í þessu sambandi.
Þannig er að ég tek oft viss-
an bíl hjá Hreyfli þegar ég fer
úr bænum tií að skemmta, og
það gerði ég líka 1. maí 1969
þegar ég fór til Grundarfjarð-
ar ásamt þeim Guðmundi Jóns-
syni og Ólafi Vigni Alberts
syni, en við höfum oft farið
saman þrír. Við komumst heil-
ir á húfi á leiðarenda, að venju
og eftir þvi sem á skemmtun-
ina leið tróðum við upp, hver
með sitt atriði. Ég varð ekki
var við neitt undarlegt meðan
á þessu stóð, mér gekk ágæt-
lega að komast fram úr mínu
atriði. En þegar skemmtuninni
var lokið, kom bílstjórinn okk
a-r að máli við mig, og sagði mér
að i tvígang hefði hann séð
móta fyrir persónunum sem ég
var að herma eftir. Þessi mað-
ur er skyggn, en hann sagði
að aldrei áður hefði hann séð
lifandi fólk í svona fjarsýnum,
Ég hermi auðvitað aðeinis eftir
Og axlaböndin smullu . . .
fólki sem enn er ofanjarðar.
Þetta kom ákaflega flatt upp á
hann, og þá ekki síður mig. Mér
hafði aldrei dottið í hug að
það væru „lifandi draugar"
með mér á sviðinu.
— Þetta hefur ekkert komið
illa við þig?
— Nei, alls ekki, lifandi
draugar gera mér varla meira
■mein en dauðir draugar, og þær
ágætu verur hafa látið mig al-
veg í friði hingað til. Auk þess
eru þetta allt mætir menn og
góðir, og myndu sjálfsagt ekki
hugsa iila til mín, þótt þeir
vissu að ég væri að stæla þá
eitthvað. Ég get enga skýringu
gefið á þessu, enda ekki dul-
spakur, en áður en ég hermi
eftir einhverjum verð ég að
að hugsa ákaflega sterkt um
harrn, og útiloka allt annað úr
huganum.
— Nú hefur þú ferðazt mikið
um landið til áð skemmta, hef-
urðu ekki ient i neinum hrakn
ingum í ferðunum?
— Ekki kanmski beinlínis
hrakningum, en það hefur oft
gengið á ýmsu. Eitt sinn var ég
t.d. að fara að skemmta í Skúla
garði, það er rétt fyrir austan
Húsavík. Til að komast þangað
tók ég á leigu litla fjðgurra
sæta flugvél. Flugmennirnir
voru hvorki meira né minna en
tveir, svo mér fannst ég vera
nokkuð öruggur. Ég sat svo
fyrir aftan þá, með kærustu
aninairs þeirra, svo að hugsað
var fyrir öilu.
__ Nú, við flugurn austur
Knattspyrnudómarar
Ákveðið er að halda ráðstefnu fyrir landsdóróara og héraðs-
dómara í Bíósal Austurbæjarskólans dagana 15 og 16 maí
n.k. og hefst hún laugardaginn 15 maí kl, 3 00 e.h.
Þeir knattspyrnudómarar á landínu sem hug hafa á að sækja
ráðstefnu þessa e-ru beðnir um að tilkynna það nú þegar til
skrifstofu K.S.Í., sími 84444 eða í síma 17497 eftir kl 6.01 e.h
Stjóm K.D.S >,
TIL SÖLU ER
SKÚVER2LUN
í fullum gangi á góðum stað.
Góður vörulager.
Gott tækifæri fyrir mann til að skapa sér
sjálfstætt starf.
Frekari upplýsingar veittar þeim er þess
óska, nafn og símanúmer sendist í póst-
hólf 226 merkt: „Skóverzlun‘s.
eins og leið liggur, en þegar
við eruim einlhvers staðar
í nánid við Skúlagarð byrjar
flugm.aðuirinin að hrimgsóla heil
ósköp. Fólkið var komið út,
veifartdi og hrópandi, en við
hélduim áfram að hirimgsóla.
Mér var ekkert um það því
aS tíminn var naumur, svo að
ég spurði hverju sætti. Þá kom
í ljós að blessaðir flugkapparn
ir fundu ekki völlinn. Nú þar
kom að, að ekki aðeins var tim-
inn naumur, heldur var bensín
einnig orðið af skompm
skammti. Nú er það árátta hjá
vélflugum að fljúga ekki án
þess vökva, svo að við héldum
til Húsavikur og rétt skriðum
þar inin til lenidingar. Þar í
grenrtid hitturn við ágætan
bómda á jeppa sínum, og dæld-
urr. 40 lítrutn af honum á vél-
ina. Þá var orðið svo áliðið að
eklki þýddi að hugsa meira
um Skemimtunina, svo að
við lögðum upp til Reykja-
vílkur, með fyriirhugaðri við-
komu á Akureyiri. En það var
ekki allt búið því að þeg-
ar við komum að Vaðlaheiði
var þar mikil og þykk þoka.
Ekki voru flugmennirnir imnir
vissir um hvar þeir ættu að
legja yfir heiðina, svo að það
var sniúið í austur. Nú, við flug-
um og flugum, og ég var aftur
farinn að hafa áhyggjur af ben
síninu. Þá sá ég að við fórum
yfir Ljósavatn, og þá hætti mér
alveg að iítast á blikuna. Ég
nefndi það við flugmanninn
hvert við værum komnir, og
hjartað í miér sökk mjög neð-
arlega þegar hann sneri sér
við í sætinu og sagði vandræða
lega: „Ha, nú, hurðu, eigum við
þá ekki að snúa við?
— Ég-er að vísu litili flug-
máiaráðgjafi, en ég samþykkti
í sniatri að snúa við, svo að við
flugum til baka, Þegar við kom
um aftur að heiðinni hafði
rofað þar til, svo að við gát-
urn skotizt yfir hana. Það var
svo lent á bensíngufum á Ak-
ureyri, og þá var ég ekki seinn
á mér að þrífa frakkann minn
og töskuna úr aftursætinu. Ég
kvaddi með virktum, en man
að flugkapparnir voru mjög
undrandi á að ég skyldi ekki
vilja halda áfram með þeim.
Eftir þetta fór ég sjálfur að
taka flugtíma, mér þótti það
svona vissara.
Nú, annað ferðalag get ég
nefnt þér. Það fór að visu aUt
vel, en það er ágætt dæmi um
hve tyllidagar geta verið anna
samir. Það var 17. júní í
fyrra. Þann dag átti ég að
skemmta í Keflavik, Sandgerði,
Akranesi og Leirárskóla. Fyrst
var ég í Keflavik og Sandgerði,
og þar fór ég bara akandi á
milli. Frá Sandgerði ók ég til
Reykjavíkur og þaðan til
Akraness. Þegar ég var búinn
að skemmta þar var ekið i loft-
inu að Leirárskóla. Þegar ég
var búinn þar, beið mín lítil
tveggja sæta flugvél á túnbletti
fytrir fratrtan skólann, og með
henni fór ég til Reykjavikur.
Þar beið svo eftir mér önnur
vél sem átti að flytja mig til
Hornafjarðar. Hún fór i loft-
ið, en eftir skamma stund var
okkur tilkynnt að ólendandi
væri á Hornafirði, og þá var
snúið við. Ég hef aldrei verið
jafn feginn að missa af skemrnt
un, ég var orðinn alveg úttaug-
aður á öllu saman.
— Það hefur gengið á ýmsu
hjá þér, það er satt, en hefurðu
gert einhverjar framtíðaráætl-
anir?
— Ja, þær eru nokkuð
í lausu lofti enn, en ég hef
vissulega gert þær í huganum.
Einn af skemmtikröftunum setm
irhermurum" sniðinn nokkuð
þröngur stakkur hér á IslandL
Það eru svo fáir menn sem þýð
ir að hertma eftiir, tii að ailir
viti hvað verið er að fjalla um.
Ég er satt að segja orðinn dá-
lítið þreyttur á því hversu ein-
hæft þetta er. Ég hef verið að
hugsa um að sækja skóla fyrir
skeimimtikrafta í London, Lon-
don School for Entertainera.
Einn af skemmtikröftunum sem
var á Hótel Loftleiðuim benti
métr á hann, og ráðlagði mér a®
sækja hainn. í þessum skóla er
kenrnt allt milli hknims og jarð-
ar, sem „einstaklingsskemmti-
kraftar“ geta haft gagn af, svo
sem töfrabrögð o.þ.h. Mér aktld,
ist á þessum rmanni að ef maður
útskrifaðist frá skólanum, værí
maður gjaldgengur skemmti-
kraftur hvar sem er í heimin-
um.
Það er nú verið að kanna
þennan skóla fyrir mig í
London, og ég hef mikinn hug
á að sækja hann. Ef af verður
gæti það orðið til gagns og
ánægju fyrir mig, og þá von-
andi einnig þá sem nenna að
hlusta á mig.
— Óli Tymes.

Eybír abeins Blitrum
á 100 km tít jafnabar
%
en véltn þó stcerrt og
hmftmeírí
en nohhru sinni fyrrl
Vauxhaíl Viva kemur nú á 13 tommu felgum, Övenju
falieg og vönduð innrétting. Tvöfalt hemlakerfi. Frá-
bærir aksturseiginleikar. Viva éf framleidd af General
Motors, stærzta bílaframleiðanda h,eims.
Leitið nánarl upplýsínaa.