Morgunblaðið - 09.05.1971, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. MAl-1971
11
Elliott Gould, 187 cm á hœð,
stendur á brún Amalfi-klett-
anna og horfir suður yfir heims
ins bláasta haf, þar sem það
skellur á klettunum, og á sól-
ina lágt á lofti eins og í mál-
uðu landslagi í kvikmyndum.
Hann reykir litla gula sigarettu
frá meginlandi Evrópu og er
'klæddur í safari föt, með við-
eigandi hatt og kögurtösku úr
hiartarskinni. En hann hefur
fiöskuaxlir og buxumar hans
poka svolítið.
Hann er heiðursgestur á Sor-
rento kvikmyndahátiðinni, til
heiðurs ameriskri kvikmytnda-
gerð. Columbia Pictures komu
með hann hinvað til að auglýsa
upp kvikmyndina „Getting
St,raight.“
Gouid er nýjasti, og sennilega
sá sem næst kemst raunveruleik
anum, af amerískum ,,anti“
hetiu ieikurum. Hann er
„Oharlie Brown“ uppvaxinn,
maðurinn, sem sakleysislega
heldur áfram að berjast við úr-
kynjun menningarinnar, meðan
flestir aðr;r sem hafa litla trú á
mannlegum framförum hreinlega
gefast upp. Jafnvel aldur hans
er réttur. Hann er 32 ára og til-
heyrir hvorki eldri né yngri
kynslóðinni.
Stjarna hans hækkaði á lofti
með mynd'nni „Bob & Carol &
Ted & Alice“, sem var fyrsta
myndin, sem sýnd var á New
York kvikmyndahátíðinni haust
ið 1969 og varð samstundis
geysilega v’nsæl. „M.A.S.H.“
kom á markaðinn rúmum tveim-
ur mánuðum siðar og varð jafn-
vel ennþá vinsælli, sérstaklega
eftir að hún vann ein aðalverð-
launin í Cannes.
Síðan fór „Getting Straight“
að fylla fjárhirzlur Hollywood,
og Gould hefur þrjár aðrar
myndir tilbúnar — „Move“ „I
Love my Wife“ og gamanmynd-
ina „Little Murders." Time tíma
ritið hefur verið með forsiðu-
grein um hann og kallað hann
„Stjörnn hinnar ofþondu aldar“
og hans eigið kvikmyndafélag
hefur í huga að velja slikt nafn
á kvikmynd, sem: „Everything
you Ever Wanted to know
About Sex!“ 1 viðbót við allt
þetta leikur hann á móti Bibi
Andersson i fyrstu mynd
Ingmars Bergman með ensku
tali, „The Touch.“
Hann er milljónir ljósára frá
þeim tima, er hann var nefndur
Hr. Barbra Streisand. En jafn-
skjótt og hann byrjar að tala
kemur eitthvað af þessu
„Charlie Brown" óöryggi til
baka. „Mér þykir leitt að allt
er svona þvælulegt," segir hann
með mjúkri súkkuilaði-baritón.
rpdd og hnyklar augabrýnnar.
Hann hristir höfuðið, skýt-
ur fram hökunni og ber orðin
fram eins og Spánverji með
tyggigúmmí (hvemig sem það
nú er?). „Mér finnst „Getting
Straight“ í raun og veru virki-
lega góð mynd og ég er mjög
stoltur af því, að hún skuli vera
hér á hátíðinni. En það er ekki
mikill tími til að útskýra nokk-
uð, það er svo mikið ,,rusl“ á
dagskránni."
Hann segir orðið „rusl“ var-
lega en eðlilega, eins og hann sé
kominn yfir spenninginn, sem
litlir drengir fá, af að nota óvið
eigandi orð í viðurvist annars
fólks, og notar það núna, af því
að það er þægilegt og tjáir til-
finningar hans um dagskrármál
in.
Gould eyðir deginum í blaða
mannaviðtöl, en snæðir síðan
með framleiðendunum. Þar sem
hann gengur með Hr. Leonard
Morpurgo (Columbia Exploition
Manager stendur á nafnspjald-
inu hans) fram undan slútandi,
hálfvöxnum pálmatrjám, birtist
allt í einu hávaxin kvenpersóna
i rósóttum kjól og ghípur um
handlegg Goulds og dregur
hann með sér niður nálægan
stíg, um leið og hún kvakar
glaðlega, „Ég ætla ekki að ræna
honum, en hann verður að hitta
hr. Whosis, ástralska dreifingar
aðilann."
Hr. Morpurgo starir á eftir
henni og segir við aðstoðar-
mann sinn: „Hvernig gaztu
leyft henni að gera þetta?
Farðu og segðu að hann sé bú-
inn að lofa sér annars staðar.
Ó, er það ástralski dreifingar-
aðilinn? Jæja, útskýrðu bara,
að hann þurfi að mæta i við-
tal. . . “
Gould stendur þarna á marm-
araverönd og hlustar á hr.
Whosis tala um Bob & Carol og
M.A.S.H. „Þær ganga eins og
heitar lummur í Melbourne. Ég
vil taka hvaða mynd, sem þú
leikur í, Elliott.“ Bliliott segir
„Kærar þakkir, herra." Og
hann horfir á tærnar á sér og
treður höndunum dýpra í vas-
ana. Aðstoðarmaðurinn mætir til
leiks, segir frá viðtalinu og
ástraiski dreifingaraðilinn bros
ir tannkremsauglýsingarbrosi
og klappar Elliott á öxlina og
segir: „Hittumst og fáum okk-
ur glas saman á morgun," og
Elliott svarar: „Já, það myndi
vera m.jög ánægjuilegt," og
„Mér þykir fyrir því, að ég
Teikeridur í myndinni Bob & Carol & Ted & Alice. Frá vinstri, Nathalie Wood, Dyan A. Cannon,
Elliot Gould og Robert Gulp. I mynd þessari sló Elliott í gegn og hefur síðan haft nóg að gera.
w' wm Blvl á

verð að fara, en . . . “ „Áríð-
andi viðtal" skýtur aðstoðarmað
urinn inn í. Afsakandi sig aftur
út af dagskrárvandamálum og
brúnaþungur, þvi að hann er
dauðuppgefinn, töltir Gould af
stað með hr. Morpurgo, Ijós-
myndaranum og mér.
Hann hefur eytt 32 árum í að
reyna að gera öðrum til hæfis
og tölt áfram þangað sem hann
hefur verið leiddur. Hans var of
vel gætt sem einkabarns af móð-
ur, sem sendi hann i leiklistar-
tíma. „Lagaðu orðastíl hans“
sagði hún. Leiklistarkennarinn
sagðist vissulega geta hjálpað
honum að styrkja röddina,
kenna honum smávegis í leiklst
og smávegis í dansi. Hann segir
að hún hafi svarað: „Hann lær-
ir aldrei að dansa. Lagfærðu
bara orðastíl hans.“
Gould hataði það að vera
barnaleikari. „Frá því að ég var
níu ára gamall dró hún (móðir
hans) mig i alls konar viðtöl,
þar sem verið var að leita að
barnaleikurum. Ég var vanur að
sitja í biðstofum og sjá aðrar
mæður og börn stara á mig eins
og ég væri að taka mat úr
munni þeirra."
„Um það leyti sem ég gekk i
Professional Children’s Shool í
áttunda bekk (14 ára) var ég
mér þess mjög meðvitandi að
mér myndi aldrei ganga neitt í
þessari atvinnugrein. Það hjálp
aði alis ekki, að ég fann til mik-
illar sektarkenndar vegna þess,
að foreldrar mínir eyddu öllum
þeim peningum, sem til þurfti
við kennslu mína, en ég náði
ekki í mikla vinnu.“ Móðir
hans sagðist hafa haldið, að hon
um þætti gaman að leika. Hann
varð oft veikur, en sviðsótti er
eðlilegur hjá veikgeðja börnum
með hæfileika. Henni og föður
hans Bernie Goldstein, kom
aldrei vel sarnan — þau eru nú
skilin. Hún breytti seinna nafni
Elliotts í Gould fyrir fyrstu
sjónvarpsauglýsinguna hans og
eyddi öllum kröftum sínum í
að gera son sinn að „einhverj-
um.“
Um það leyti sem hann var 20
ára hafði hann unnið ýmis
störf — verið teppahreinsari,
sölumaður, kennari í leiklistar-
skóla, nætur lyftuvörður í hót
eli —en hann var ekki ennþá
orðinn „einhver". Hann var
haldinn fjárhættuspilasýki. „Ég
var svo lamgt leiddur," segir
hann nú, „að ég veðjaði stund-
um á bæði liðin. Meira að segja
fyrir tveimur árum, tapaði ég
50 þús. dollurum í fjárhættu-
spili. Sálfræðingurinn minn seg
ir að ég hafi verið smátruflaður".
Að lokum fékk hann sumar-
vinnu í leikhúsi í Hit The Deck,
og sönghlutverk í gamansöng-
leiknum Irma la Douce. Síðan
var hann valinn sem staðgengiU
aðalleikarans í „I can get it for
you Wholesale". Á einum af
þessum örlagaríku augnablikum
sem halda leyndardómum leik-
listarinnar ga-ngandi, fékk hann
aðalhlutverkið og Barbra Streis
and aðalkvenhlutverkið.
Hann minnist fyrstu áhrif-
anna, sem hún hafði á hann:
„Sérstaklega hæfileikamikil . . .
fráhrindandi og full sjálfs-
trausts á sérkennilegan hátt.
Það, sem var mest aðlaðandi við
hana var, að undir yfirborðinu
var hún barnalegasta stúlka
sem ég hef nokkurn tíma
kynnzt." Hann var „Gyðinga
gaur“ frá New York í erfiðleik-
um, sem hafði lagt mikið á sig
til að ná þangað sem hann var.
Hún var „Gyðinga-pía" frá
New Work í erfiðleikum sem
hafði lagt mikið á sig til að ná
þangað sem hún var. Þau elsk-
uðu bæði súkkulaði-drykki og
kínverskan mat. Hann flutti
inn í íbúð hennar yfir veitinga-
húsi á neðri Manhattan. Það
virtist eðlilegt þá. Átján mánuð
um síðar, í september 1963,
gerðu þau úr þessu formlega
giftingu.
Blöðin voru þegar orðin stór-
hrifin af Börbru. Funny Girl
var stórkostlegur sigur. Blaða-
fyrirsagnirnar voru um
Börbru & Elliott og ískápinn í
ur í aftursætinu á Bentley, um
Börbru & Elliott og ískapinn í
svefnherberginu þeirra, um
Börbru og dýru fötin hennar,
um Börbru og megrunarkúrana
hennar. . .
Blöðin höfðu heyrt að bam-
eign mvndi styrkja hjónaband-
ið. Þau skrifuðu mikið um það,
af þvi að þeim fannst nú þeg-
ar, að sambúð þeirra væri ekki
eins góð og hún var, þegar þau
bjuggu bara saman, af því að
þau langaði til þess. Meðan
Barbra var í London að leika
Funny Girl, fæddi hún Jason
Emmanuel Gould, sem „press-
an“ nefndi „Milljón dollara
barn Börbru“, vegna þess að
hún hafnaði milljón dollara
kaupi fyrir hljómleika á meðan
hún var þunguð.
Fljótlega eftir að Jason var
fæddur, var Barbra komin aft-
ur til vinnu. Hún hafði ekki að-
eins sigrað Broadway & West
Framhald á bls. 14