Morgunblaðið - 06.08.1971, Page 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 6. ÁGÚST ,1971
Geroge Harmon
Coxe:
Venus-
myndin
28
aði en hélt svo áfram rólega.
— Lögreglan mun vilja fá að
vita, i hvaða erindum þú fórst
þangað, Tony og eins hvar þú
hafir verið í gærkvöld, um það
bil kortéri fyrir ellefu. Sjáðu
til. Það gerir þér enginn neitt
út af bréfinu, sem þú barst fyr-
ir Georg Damon, og þú þarft
ekki annað að gera en . . .
Hann þagnaði og beit i sig
gremjuna, er hann sá þjóninn
gefa Lorello olnbogaskot. Lor-
ello leit um öxl og sá, að fé-
lagar hans voru komnir upp á
pallinn. Hann stóð upp.
— Ég verð að fara að vinna,
sagði hann og það var eins og
honum létti. — Þetta hitt . . .
þetta bréf, það hefði ekki getað
verið ég. Ég þekki ekki einu
sinni prófessorinn, svei mér þá.
Murdock horfði á eftir hon-
um.
Hann heyrði þjóninn segja,
nú væru siðustu forvöð að fá
í glösin. Hann sat þarna góða
stund og starði fram fyrir sig,
og var mjög hugsi á svipinn..
Loksins reisti hann sig upp
og horfði á reikninginn, sem
þjóninn hafði skilið eftir.
Hann greiddi hann og horfði á
tríóið standa upp og slökkva
ljósin á pallinum, loka slaghörp
unni og setja bassann i umbúð-
ir . . . Tony gekk út baka til með
gitarinn sinn.
Murdock stóð upp og gekk
hægt framhjá barnum . . .Steve
hafði gengið frá flöskunum sín-
um og leit nú upp og kvaddi.
Murdock náði i hatt sinn og
frakka og dokaði stundarkorn
við dyrnar. Hann var enn ekki
búinn að afgreiða Tony Lorello.
Samkvæmt hugboði hans, sem
Lorello hafði heldur staðfest en
hitt, þóttist hann nú viss um, að
Tony hefði verið ákjósanlegur
sendiboði fyrir Bruno Andrada.
— Ég ætla þvi aó bíða eftir
honum, sagði hann í hálf-
um hljóðum.
Hann gekk út á dimma gang-
stéttina í þeirri trú, að þarna
hlytu að vera einhverjar bak-
dyr, sem Tony gengi um. Flest-
ir gestirnir voru nú farnir, en
tveir Leigubilar biðu á göt-
unni. Hann gekk skáhallt yfir
götuna og stóð svo í skugga af
simastaur og kveikti sér í vindl-
ingi.
Handan við leigubilana, sást
allt i einu bjart bílljós. Bíll-
inn ók hægt af stað og framhjá
leigubílunum en sneri sér síðan
að stéttarbrúninni gegnt dyrun-
um, en mjakaðist svo nokkur fet
áfram og staðnæmdist.
Mínútu siðar gengu tveir
menn út úr þrönga ganginum
milli Silfurhurðariínnar og
4f ELLESENS gull
H Miklu betri ending
3$ Algjörlega lekaþétt
• HELLESENS-GULL, EXTRA POWER-
MERKASTA NÝJUNG í RAFHLÖÐUM
Á ÞESSUM ÁRATUG.
næsta húss, og hurfu út i myrkr
ið. Murdock athugaði bílinn.
Það var stór, svartur lokaður
bíil, og enda þótt hann heyrði
ekkert í vélmni, sá hann ofuir-
l'itinn reykjarstrók út úr út-
blástursrörinu, næstum hvitan í
myrkrinu. Hann griilti i mann
undir stýrinu og svo leit hann
á númerið. Það var lágt númer,
og meðan hann var að leggja
það á minnið, kom Tony Lor-
elio út úr ganginum.
Murdock rétti úr sér og
fleygði frá sér vindlingsstúfn-
um. Hann horfði á Tony ætla að
fara að snúa til hægri, en svo
stanzaði hann, þegar einhver
kaliaði í hann. Hann gekk að
bilglugganum sem sneri að gang
stéttinni.
Áður en Murdock gat hreyft
sig, opnað;st hurð'n á bíinum og
hert var á vélinni. Hann ætl-
aði að fara að hlaupa að, en sá
þá, að þannig mundi ekki rétt
að farið. Hann var á miðri göt
unni, þegar hurðinni var skelit
aftur og bíllinn flýtti sér af
stað. Hann komst upp á gang-
stéttina og benti fyrsta leigu-
bílnum, sem hann sá.
Hann veitfaði ákaft, en sá, að
það var ekki nema tímaeyðsia,
svo að hann blistraði. Loks
ins sá hann ljós og leigubill
kom að. Hann brölti inn í hann.
— Sástu þennan stóra bíl, rétt
á undan okkur?
— Nei, sagði ekillinn, — ég
var að iesa í blaði.
Murdock horfði gegnum vind
rúðuna. Gatan frarr.undan var
dimm og manntóm. — Gott og
vel, sagði hann og blés firá sér.
— Scollaytorgið, sagði hann, —
ef það er í leiðinmi fyrir þig.
10. kafli.
Kent Murdock borgaði bíl-
inn við endann á Scollaytorg-
inu, og stóð svo kyrr um stund
og reyndi að átta sig á öllium
þessum aragrúa stræta og sunda
sem kölluð voru stræti, og lágu
að hæðinni, þar sem Tony Lor-
elio átti heima.
Tiil hægri við torgið var næst-
um aidimmt, en þó ekki alveg
manntómt. Ljós frá krá á hom-
inu skinu út á stéttina og
lengra frá hinum megin var næt-
urveitingastofa, og svo tvær
smugur, sem kallaðar voru
brauðstofur. Alls staðar þar sem
birta var, stóðu menn í smáhóp-
um, illa klæddir og óhreinir
menn, flestir, enda þótt einstaka
sinnum brygði fyrir manni í ein-
kennisbúniingi.
Á eftir honum var kona, sem
flýtti sér fram úr honum og
lítidl bíll, sem kom á ef.tir, herti
ferðina um leið og hann fór
framhjá honum. Hann sá hann
hægja á sér móts við konuna
og heyrði óljóst einhverja rödd,
sem kailaði í hana . . . Bíilinn
fylgdist svo með henni hálía
húslengd, en herti svo á sér með
miklum hávaða og var horfinn.
Hann gekk til baka að horn-
inu og athugaði götunafnið. Fyr
ir framan hann var steinilagður
stígur, tæplega bílbreidd, sem
lá upp eftir þröngu sundi, og
upp brekku. Hann sneri baki að
torginu og gekk upp þennan
stig.
Hann var snarbrattur. Eftir
langa leit fann hann húsið,
sem hann var að leita að. Hann
sneri lásnum og kom inn í litla
forstofu, og þegar hann hafði
lokað á eftir sér, var þarna svarta
Hrúturlnn, 21. marz — 19. apríL
Keyndu að fá upplýsinsar, einkanlcsa i smáatriðum. JJliUtu
þeim störfum, sem þér ber að Jtanga frá. Þú gretur fáu leynt í
dag.
Nautið, 20. april — 20. niaí.
Þér er gjarnt til að líta eigin kunningja og vini i öðru Ijósi
en aðra. Þetta gagnar ekki þeim, sem fjarri eru.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júni.
Kf þú ert. rólesur, ra-tast vonir þínar fyrr en varir, og þú
Hefnr nægan tíma til að sinna hugðarefnum þinum.
Krabbinn, 21. júní — 22. júli.
Álagið í starfi veldur þvi, að þú átt ekki margra kosta völ.
Ljónið, 23. júli — 22. ágiist.
Þú skalt vinna verk þín vel fram I tímann núna og þú hefur
tírna ok þrek til að koma ár þinni þannig fyrir liorð, að það
sé hægt.
Meyjar, 23. ágúst — 22. september.
Miklar tafir verða f dae, ©i» |»ær eru að niiklu leytl I»ér f
haff.
Vogln, 23. september — 22. októbcr.
I»ú þarft reyndar ekki að liafast neitt að sjúlfur tll að bkapa
jafnvæei f umhv'erfi þíiiu, og getur þvrí verið rúlenrHr.
Sporðdrekinn, 23. októbcr — 21. nóvember.
I»ú skalt reyna að taka á þolinma»ðinni, eins og hæ»t er,
og: hvílast við ok við, ef þess er kostur.
Boginaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Ef þú getur leyst þanu vanda, sem þú ert núna í, er það
vel, en reyndu ekki að slá ryki f augru neinum.
Stelngeitin, 22. desember — 19. janúar.
Maríft sem þú finnur að f svipinn er ekki ósvipað þvf sem þú
hefur áður aðhyll/.t. Er ekki hægrt að fara meðalveprinn?
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Flestir vilja myuda sér eigrin skoðauir á málunum. Ileppnin
er með þér, því að þú getur tjáð þig: snemma.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
Fílagi þinn er eitthvað að angra þigr, og þér reynist erfítt
að láta hann eklú fimia það.
myrkuj', svo að han.n varð að
kveikja á eldspýtu til þess að
geta lesið nöfniin á póstkössun-
um. Hann fann nafn Loreilos á
einium þeirra, en á honum var
ekkert númer. Aðeins afstaða
kassans tii hinna gaf til kynna,
að annað hvort væri herbergi
hans á götuhæð eða á þriðju
hæð.
Hann steiig ofan á eldspýtuna
um leið og hann opnaðd innri
hurðina og þar inni fyrir var
birta firá peru uppi í stigamum
að annarri hæðinni, svo að hann
sá sæmilega um herbergið.
En á þriðju hæðinni var ekk-
ert ljós, en tvennar dyr
voru svo þétt við uppganginn,
að hann gat grillt nöfnán á hurð
unum. Nafn Lorellos var til
hægri og hann barði á dyrnar
eins fast og hamn þorði.
Á leiðinni upp stigann halði
hann séð, að ekkert ljós skein
uindir hurðinni, og r.ú, er hann
hafði barið i annað sinn, athug-
aði hann læsii.niguna. Hurðin var
þykk, en dyrauimbúnaðurinn
ekki sterklegur og hann sá, að
ef hann hefði verkfæri mætti
stimga upp hurðina. Hann tók
upp vasahnífinn sinn. Blaðið í
honum var nógu lan.gt, og hann
sá, að það mur.di duiga.
Það mundi að vísu skilja eftir
verksummerki í trénu, en það
var honium alveg sama uim, það
eina, sem hann hafði áhyggjur
af, var einkennisbúningurinn,
sem hann var í.
Þetta var alit annað en að
vera óbreyttur borgari að vinna
fyrir dagblað. Hann hafði áður
fyrr oftar en eiinu sinni lagt i
gólflampa nálægt öðrum dyrum
þarna og án þess að tefja við
að athuga þetta herbergi gekk
hann gegrnum þessar dyr.
Þarna tók við ofurlítill gang-
ur og dyr inn í svefnherbergi
til annarrar handar. Hinum meg
in vair stærra herbergi, þar sem
giuiggiarnir vissu út að mjórri
götu og rann dró fyrlr gluigg-
ana og þorði þá fyrst að svip-
ast um.
Þetta var allstór stofa, blámál-
uð með fílabeiniSigiulum skreyt-
irngum. Við einn vegginn var
leguibekkuir, tveir slitnir hæg-
indastólar og útvarpstæki í
skáp, svo var slagharpa í
ei.nu horninu og mikið af nótna-
blöðum í grind og á borði. En
svo var þarna líka annað borð
og að því sneri Murdock sér.
Það, sem hann fann í skúffun-
um olli hon.um vonbrigðum. Að
mestu voru þær fullar aí hljóm-
sveitarnótuim, nokkur hefti og
laus blöð úr leikhúsblaði og
tímarit um popphljómlist. Ein
skúffa var þarna með gömlum
reiikmingum og kvittunum, en á
þeim hafði Murdock engan
COFFEE
TONE
II
II
II
II
II
II
ll
11
I
II
ll
II
II
II
II
II
II
II
Ferðatrygging er ótrúlega ódýr.
ALMENNAR
TRYGGINGARf
17700
svona hættu, en venjulega vel
vitandi, að kæmist hann í
bobba þá hefði hann T.A.Wym-
an og áhritfavald Couriers til
þess að 'ojarga sér úr kldpunni.
En nú var alilt öðru máli að
gegna. Einikennisbúniegurinn
vár þýðingarmeiri. Nú var hann
ekki í eimkaerindum, og áhætt-
an því meiri en venjudega.
En hann hristi af sér allar
þessar áhyggjur. Hann stakk
hnífinu.m inn í riíuna og loks
fann hann, að jármið mjakaðist
til og hamm gat snúið lásnum
með lausu hendinni og gemgið
inn.
Þegar hann hafði lótið hurð-
ina aftur, þreifaði hann eftir
veggn'um þangað til hanm fann
slökkvara. Það kviknaði á