Morgunblaðið - 29.08.1971, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, SUNtNUDAGUR 29. ÁGOST 1971
® 22-0-22* I
RAUÐARÁRSTÍG 3lJ
25555
wnim
BILALEIGA
HVERFISGÖTU 103
VW Sendifðrðabifreíí-YW 5 manna -VW svefnvegn
VW 9 manna - Landrover 7 manna
IITIA
BÍLALEIGAN
Bergstaðastræti 13
Sími 14970
Eftir lokun 81748 eða 14970.
BÍLALEIGA
CAR RENTAL
Tf 21190 21188
BÍLALEIGA
Keflavík, sími 92-2210
Reykjavík — Lúkasþjónustan
Si’ðurlandsbraut 10, s. 83330.
LEIGUFLUG
FLUGKENNSLA
FLUGSTÖÐIN HF
Simar 11422, 26422.
Bilaleigan
SKÚLATÚNI 4 SÍMI15808 (10937)
Ódýrari
en aárir!
SHOOtt
LEICAN
AUÐBREKKU 44 - 46.
SlMI 42600.
£ Berlínarmúrinn og
ritstjórar Þjóðviljans,
aðalstjórnarmálgagnsins
Karl Eiríksson skrifar:
„25. ágúst.
Á laugardaginn var (21.
ágúst) sagði Þjóðviljinn: „Hins
vegar verður ekki um það skrif
að hér, að fregnir af 10 ára af-
mæli Berlínarmúrsins séu mik-
illar prentsvertu virði: en það
er satt, gott blað eins og Þjóð-
viljinn á að segja frá öllum
hlutum alls staðar, og þess
vegna verður því slegið föstu
hér, að það veldur þvi ekki
ásetningur, að ekki var sagt frá
þessu afmæli svo sem eins og
eindálk eða tvidálk.“
Það er einmitt það.
En hvað gerði þá „gott blað
eins og Þjóðviljinn", þegar
Berlínarmúrinn var reistur
snmarið ’61? Þá var þó altjent
um að ræða helzta viðburð
Ttorðarbraut U1
Wafnarfirði
SÍMl 52001
EFTIR LOKUN 5004Ó
Lausir bílar í dag
heimsmála það árið. ÞJÖÐ-
VILJINN SAGÐI EKKI EITT
OBÐ!
Það þarf engan að undra, að
ritstjóri Þjóðviljans þá var
Magnús Kjartansson. En hitt
skyldu menn hugleiða, að það
var annar ritstjóri við Þjóðvilj-
ann, þegar þetta var. Hann
heitir Magnús Torfi Ólafsson.
Hann er nú æðsti yfirmaður
fréttastofu útvarps og sjón-
varps.
En síðar varð ágreiningur
með þeim félögum, sem þó
höfðu verið svo samhentir um
að láta sig engu skipta fangels-
un íbúa Austur-Berlínar og
morð á þeim þeirra, sem ekki
vildu una fangelsisvistinni. Sá
ágreiningur var þó ekki póli-
tískur, því að þeir eru enn
sömu pólitísku samherjarnir og
þeir voru sumarið ’61. Ágrein-
ingurinn var persónulegur.
Magnús Torfi undi ekki ofríki
Magnúsar Kjartanssonar í
félagsstarfi Alþýðubandalags-
ins i Reykjavík. Þess vegna
kaus hann heldur að skipa sér
undir merki Hannibals Valdi-
marssonar, pólitísks andstæð-
ings, en persónulegs vinar.
Eða hvort er það frekar i
anda Hannibals Valdimarssonar
eða Magnúsar Kjartanssonar
að þverbrjóta hlutleysisreglur
útvarpsins og vera því sviptur
umsjá útvarpsþáttar, eins og
henti Magnús Torfa Ólafsson
fyrir fáum árum? — Og nú er
Magnús Torfi Ólafsson æðsti
Leiguhúsnœði - sjoppa
Til leigu er mjög gott húsnæði í stórri verzlunarmiðstöð,
fyrir kvöldsölu.
Tilboð sendist Morgunblaðinu, merkt: „Kvöldsala — 6283".
Kennarastaða við Steinsstaðaskóla
Skagafirði, er laus til umsóknar.
Máladeildarstúdent getur komið til greina.
Skólanefnd.
TIL ALLRA ATTA
NEW YORK
Alla daga
*
REYKJAVÍK
OSLÓ
Mánudaga
Miðvikudaga
Laugardaga
KAUPMANNAHÖFN
Mánudaga
Miðvlkudaga
Laugardaga
LOFTimiR
yfirmaður Ríkisútvarpsins.
Það er vonandi, að framtíð
Ríkisútvarpsins beri engan
keim af fortíð menntamálaráð-
herrans.
Karl Eiríksson,
Karlagötu 10.“
^ „Ætlar aldrei að fást
friður?“
Þannig spyr Sigurbjörg
T. Sigurðardóttir, en það er
ekki allsherjar Fróðafriður
meðal mannkyns, sem hún á
við, eins og sést af bréfi henn-
ar.
„Kæri Velvakandi!
Ætlar aldrei að fást friður
fyrir þesu fólki, sem heimtar
að fá að halda hunda hér i
Reykjavík öllum til ónæðis,
skaða og leiðinda, sjálfu sér oft
til skapraunar og áhyggju, og
í trássi við lög og rétt?
Maður hélt satt að segja, að
málið væri útkljáð, og fannst
víst flestum, að mannúðlega
hefði verið breytt við þessa
hundaaðdáendur (sem eru að
verða að sannkölluðum frekju-
hundum), með því að veita
þeim langan frest til þess að
koma sínum ólöglegu hundum
á einhvem hátt fyrir.
Nei, nú er æsingurinn byrj-
aður aftur i þessu fólki, sem
heldur að það hafi einhvern
einkarétt á því að brjóta lög i
Reykjavik. Búið er að panta
bréf og skeyti frá alls konar
fólki í útlöndum, sem hefur
hagsmuni af hundahaldi, og
hundavinir í blaðamannastétt
matreiða þetta handa lesendum,
eins og um heilagt páfabréf sé
að ræða. Eitt blaðanna hefur
gengið svo langt að birta sem
stórfrétt á baksiðu skeyti frá
nafnlausum manni í Englandi
einhvers staðar, sem mótmælir
„blóðbaðinu", (en um það
kveðst hann hafa lesið í sænsk-
um blöðum!). Blaðamaðurinn
klykkir út með því frá eigin
brjósti, að það sé ekki góð land-
kynning fyrir okkur að standa
við eigin lög og leyfa ekki
hundahald í Reykjavík! Hve
langt getur barnaskapurinn
gengið? Annars sakar ekki að
geta þess, þótt það sanni ekk-
ert af eða frá, að mér eru kunn-
ugir útlendingar, sem kunna
einmitt að meta það við
Reykjavík, að hún skuli vera
næstum því hundalaus borg.
Ég sagði „næstum þvi“, af því
að lögreglan hefur liðið fólki
að brjóta lög, en sem betur fer
eru þeir ekki margir. Annars
dæma missagnimar og ofstæk-
ið sig sjálft í þessum pöntuðu
skrifum að utan, sem sýnast
vera skrifuð af hálf-móður-
sjúku fólki.
g Borgaryfirvöld, almenn-
ingur og hundahaldarar
Og ætla borgaryfirvöld að
gera sig hlægileg með því að
bakka fyrir hundahöldurunum
og veita þeim lengri frest?
Hvaða álit á maður að hafa á
borgarstjóm og lögreglu, ef
slíkt verður? Má ekki treysta
yfirvöldunum til þess að halda
uppi lögum i samfélaginu?
Ég gæti sagt hér ýmsar ljót-
ar sögur af þvi, hvernig hunda-
haldarar hér hafa brotið frest-
unarsamninginn í sumar með
því að láta hunda ganga hér
um á götunum, geltandi og
glefsandi, oft í umsjón smá-
barna eða umsjónarlausa, og
skiljandi eftir sig sín óhjá-
kvæmilegu stykki, en af því að
bréfið er orðið nógu langt, kveð
ég að sinni. Ég get samt lát-
ið heyra til mín aftur, gefist
tilefni, og skora ég á almenn-
ing að sjá til þess, t.d. með
bréfaskriftum til blaða, að yf-
irvöld standi við skyldu sina
gagrvart íbúum borgarinnar." ■
0 Saga úr pósthúsinu
Helgi Guðmundsson skrif-
ar:
„Reykjavík, 26. ágúst 1971.
Kæri Velvakandi!
Ég ætla að koma á fram-
færi við þig kvörtun vegna
póstþjónustunnar hér í Reykja-
vik. Ekki er það neitt sérstakt
hverfi eða svæði. Það er ein-
faldlega pósthúsið sjálft
Ég fór á pósthúsið einu sinni
sem oftar og ætlaði að kaupa
slatta af frímerkjum. Ég þurfti
að senda út um 500 bréf, öll
30 grömm á þyngd, prentað
mál. En þar sem pósthúsið hef-
ur ekki átt lengi B króna frí-
merki, (þótt öll opin bréf frá
20 til 100 gr. á þyngd kosti 8
kr.), þá var ætlun mín að
kaupa 4 krónu frímerki. Ég
vatt mér að fallegri stúlku,
(það er alveg einstakt hvað
pósthússtúlkurnar eru vel
málaðar um augun) og bað
hana um merkin. Hún var auð-
sjáanlega alveg steinhissa á, að
ein manneskja ætlaði sér svona
mikið af sömu merkjategund-
inni, en gerði þó sitt bezta til
að finna þau, hvað eigi tókst-
Hún átti aðeins tvær arkir, og
svipaða sögu var að segja um
hinar. Svo að sú fagureyga vís-
ar mdr upp á loft, þar sé fri-
merkjasala. Ég fór upp, en
stakk því að stúlkunni, að
koma þvi nú inn hjá þeim, sem
valdið hefði, að láta prenta dá-
lítið af 8 kr. merkjum. Augun
hennar fallegu brostu til mín,
og svo var ég kominn upp á
næstu hæð. Þar kom ég inn á
langan gang. Við fyrstu hurð-
ina er skilti, sem á stendur:
Frimerkjasala. Ég tók um hún-
inn og ætlaði inn, en fékk við
það kúlu á ennið, þvi að hurð-
in var harðlæst. Enda mátti ég
sjálfum mér um kenna, því að
á hurðinni stóð: Lbkað kl. 3.
Ég fór niður aftur og sagði
þeirri með augnhárin, að það
væri búið að loka. „Það getur
ekki verið,“ sagði hún, mjög
viss i sinni sök, en svo rann
upp fyrir henni ljós: „Heyrðu,
þú hefur farið að hurðinni, sem
stendur á „Frímerkjasala“.
Merkin eru ekki seld þar, held-
ur þar sem stendur „Póstmeist-
ari‘‘.
Aftur lagði ég i stigann og
komst að lokum að póstmeist-
aradyrunum og fékk þar min
merki fljótt og vel.
En ég gat ekki varizt þeirri
hugsun, að ólíkt hagkvæmara
hefði verið að hafa skiltið, sem
á stóð Frímerkjasala, þar sem
frímerkin voru seld. Nú, eða
selja frímerkin í Frímerkjasölu
dyrunum.
Og þeirri bæn er beint til
Pósts og síma, að stofnunin
gefi nú út 8 kr. frimerki. Það
hlýtur að vera hægt að finna
eitthvert tilefni til þess. Nóg
er að hátíðisdögunum og 511-
um afmælunum.
H.G.
Ps. Þeim tíma er vel varið
hjá pósthúsinu, sem stúlkurnar
nota til þess að líta vel út. Ég
áfellist þær ekki fyrir að vilja
það heldur en að hendast eftir
frímerkjum út um allt hús.
Helgi Guðmundsson, Stg. 20.“
— Velvakanda finnst nú alveg
sjálfsagt, að stúlkumar liti vel
út. Eitthvað yrði víst sagt,
væru þær það ekki.