Morgunblaðið - 29.08.1971, Blaðsíða 28

28
MÖRGUNBLAÐIÓ', SGNNÓÖAÖUÍl 29. ÁÖÖÖf 197¥
Geioge Harmon,
Coxe:
Græna
Venus-
myndin
47
og húin sæd atlils ekki Gail í fyrst
umná. Hún leit á Murdock, og
svipurinn var ólundarlegur og
hún hreyfði sig ajis ekki úr
etað.
— Já, það er alLt i lagi með
mig, sagði hún þegar Gail gekk
á hana. — Vitanlega er allt i
liagi. . . Ég get staðið upp hjálp-
arlaust, sagðii hún þegar Murd-
oek ætlaði að hjálpa hennS á
fætur, og þá sá hanm um leið,
að húm var ekkert hrædd, held
ur báivond.
— Hver var þetta? spurði
hún.
— Já en . . við höfu.m eniga
B
hugmynd um það, sagði Gail. —
Ég þóttist heyra eiwhvern háv-
aða og fór niður til þess að að-
gæta, hvort það væri þú og þá
sá ég hurðarhúnimn smúasit og
dyrnar opnast. Og hérna immi
var koldiimmt og ég tók til fót-
anma. Ég hélt, að hamm hefði
ekki séð miig, em það hlýtur
hamm að hafa gert. Hamm fanm
miiig í kompummii umdir stiigamum,
og þegar hamm skeilti vasaljós-
imiu á miig, hlýtur að hafa liðið
yfir miig. Ég heyrði símamm
hrimigja og reyndi að komast út,
em þá hafði ég verið læét immii.
Húm þagmaði, ilafmóð, og
horfði á Louiise. Louise var að
horfa á Murdock. -— Hvað ert
þú að erimda hérma?
Murdock kvaðst haifa orðið
áhygigjuf u.Lliu.r, þeigar emigimm
svaraði í símamm, og svo hefði
hamm ekið þamgað til þess að at
h uga, hvort miokkuð værá að.
— Við meg.um víist vera fegn-
ar, að þér skyldu gera það„
sagði Louiise. — Ég haimaðist á
hurðimmi þamigað til ég var orð-
im alveg uppgeflim. Ég hélt að ég
ætti efitir að sitja hér i ala nótt.
Húm fiieygði frá sér teppimiu.
Hún var í guium náttfötium, em
gulu.r sdioppur liá á góMimiu og
húm flýtti sér að fara i hanm.
— Hvaða erimdíi gat hamm átt
himigað? saigði Murdock.
— Hverniiig ætti ég að vita
það?
— Að eimihverju hefur hamm
verið að leita, eiirns og herberig-
ið Jiítur út. Vcxruð þér sofamdi
þegar hamm kom imm ?
— Ég veit svei mér ekki,
hvort ég var soíandi eða vak-
amdi, sagðd Louise stuttaralega.
Jú, Mkiega hlýt ég að hafa ver-
ið sofamdi, aminars hefði éig
heyrt hanm koma inm. Það e;m.a,
sem ég man, er að ég heyrði ein
hvem vera á ferlá í herberginu.
Ég reis upp og spurði, hver
þetta væri, em áður em ég gait
æpt upp, var teppimu kastað yf
ir höfuðið á mér.
Hún famm imniiskóna síma og
fór í þá. — Ég gat ekkert gert,
saigði hún. Hamm diró m.i.g ba.ra
út úr rúminu o,g inm i kom.puma.
Ég vitssi ekkert, hvar ég var,
fyrr em ég náði þessu af höfð-
inu á mér og fanm, að ég var
okiuð imini.
Hún tók að laiga tiii húsigögn-
im og Murdock hjáipaði henmi.
Gail horfði á þau og hleypti
brúniuim. — En hamn saigði ekki
neiitt?
— Hamm sagð;, að ef ég gæfi
hljóð frá mér, skyldi hanm skera
mriig á há'.ls.
— Þekiktuð þér ekki málróm-
imm? spurði Muirdock.
Með þetta yfir höfð'miu ?
sagði Louisa. — Hvern.ig hefði
ég átt að geta það?
Loks'ins hafði hú,n lagað tiil í
herbergimu e'ns og hún viidi, og
gengið frá rúminu. Hún var
ekkert sérlega faliieg nú, með
ijósa hár.'ð í eimiu.m hrauik og
áburð á amdlitimu. Varitmar
voru ekki lengu.r rauðar og
auigniabrúnimar ekiki e'ns
skarpar og áður. Hún stóð Murd-
ock að því að vera að horfa á
hana og hvæsti til hans:
— Hættið þér að glépa. Ég
veiit aiveig hvernig ég liíi út.
Hamm gait ekiki aö sér gert að
giotta.
— Þér eruð afslkapleiga sæt,
sagði hamm. — Svona í heimaút-
gáfu. Hvers vegoa förum við
ekkl niður og fáum okku.r e'tt
glas og. . .
—- Nei, ekkert harnda mér,
satgði Louise.
—Þér heifðuð nú samt gott af
því.
Louésie gre,tlti sig fj-aman i
hann, og rödd'n var enm eiitrud.
— - Ég er nú eim þessara
stúlikma, sem þarfmiast tíu tima
svefms. Og í þetta simm ætia ég
aö læsa að mér. — Og sjáöu til,
eisikan - hún leit spyrjamdi á
Gail — hefðir þú ektei gott aif
að laga þig svoMið tii, áður em
þú ferð að direkka?
Hvað sagði ég — hvitlaukurinn dugar.
Gaii leit n.'ður fyr'r s'.g. Nátt-
föt.in fliöktu frá henni og voru
þurnm. Hún roðnaði og festi belt-
ið og Murdock smerti við hamd-
legignium á henmi. Komdu,
siagði hanm. — Náðu þér í itnmiU
skó og eitthvað hlýrra. Ég þairf
að taila við þjg.
Hamrn be’ð í siatuistof'ummi með
tvö glös, þegair Ga'J kom imm
íkieedd flúnielissiopp. Hún sagð-
ist ekki vilja neitt að direkka,
en smakkaði samt svoMt'ð, þeg-
ar hamin lagði að hemmii, hr'mig-
aði sig því nœst í horninu á
Leigiuibekiknium og horfð: á hainm.
Hanm spu.rði, hvort Gaii hefði
komi'ð heim á undam Loui'ise,
hvort hú.n væri ein í hús'mu og
hvar frú Higigins væri. GaíJ
saigði, að frú Hiiggins væri í
h'nini álmumnii og hef'ði ekkii get-
að heyrt í simamum þeigar hamn
hringdi.
Murdock kve'kti sér i vindl-
iirugi og S'kipuilaigði ými'slegt, sem
honum hafð: dott.ið i hug. Hainin
minmitiist þeissa ólokma viðtals
Slysatrygging SJOVA
Tryggir yður allan sólarhringinn
Við vinnu - í frítíma - á ferðalögum
Slysatrygrging Sjóvá grreiðir bætur við dauða af slysförum, vegrna varanlegrar
örorku og vikulegar bætur, þegar hinn tryggði verður óvinnufær vegna slyss.
Slysatrygging Sjóvá er liagkvæm og ódýr.
Dænii um iðgjöld:
Starf Dánarbætur Örorkubætur Dagp. á viku Ársiðgjald
Skrifstofumaður 500.000. — 500.000. — 2.500. — 1.500.—
Sölumaður 500.000. — 500.000. — 2.500. — 2.000. —
Prentari 500.000. — 500.000. — 2.500. — 2.535. —
Trésmiður 500.000. — 500.000. — 2.500. — 4.355. —
Aðrar vátryggingarupphæðir cru að sj álfsögðu fáanlegar.
Leitið nánarl uppiýsinga í aðalskrifstofunni eða lijá næsta nmboðsnianni.
SJÓVÁTRYGGIWGARFÉLAG ÍSLANDS í
INGÓLFSSTRÆTI 5 — REYKJAVÍK — SÍMI 11700

við Gail og atriðisims, sem hanm
hafð: verið að koma að þegar
Roger CainröliL líom imm og truifil-
aði þaiu. Nú kom hainm hemmii til
að tala urn Carroli, með því að
spyrja hama, hvenær húm hefði
fyirst þekkt hamin og hvers kom-
ar piiltur hamrn hefði verið í þá
daga.
Hanrn var tu.t'tuigu og eirus
árs gamai.l, saigði hún, — og ég
vair sextán ára. Albert frærndi
kom he'm með hanm e:mm daig-
imn — Roger var á eimu þeists-
ara niám.sikeiiða í l'stþekikimigu
eða einhverju þess háttar og
bauð honiu.m að komia aftur i te
n,æsta sunmudag. Við vorum
vön að hafa gest.i á hverjium
S'u.raruuidegi - það voru vinir AL
berts frænda, eðia nemendur og
nsitaimenin. Það voru e'igimlega
aiil'r veJikomini'r, sem vildiu
koma.
Hún þagnaði og bragðaði á
vin.'niu. Svo hélt hún áfram, ró
Laga ag á,n al.Iirar hrifimj'migar,
rétt eins og hemini væri alveig
sama um þetta ailiit saimam.
— Roger hafð: ra'umverulega
i'istgáfiu, saigði hún. — Han.n
hafði þeigar haJdð eina e'mika-
sýra'migu héir í borg'inmi'. o.g Al-
bert firændi var be'.miMnis hreyk
imin af hom.uim. Hairan kom horaum
t:il náms hjá eimihverjum á norð
urströndimmi eiitt sumar oig gerði
niámsáætlum íyrir hamm eða
eiít.thvað þess hát’t'ar -— o.g svo
hafði hamin ®kr:fað einihverjum
á Itaiiiu og Roiger ætlaði þamg-
a.ð þegar hanm hefði iokið raámi,
ti’l að læra meira. En vitamtega
var Roger ekki sérleiga kost.gæf-
inn, hanm var sikemimitiiiiagtur fé-
lagi og gerði hima og þessa vit-
leysu, sem kom manmi til að
hlæja. Og svo voru autðvilað
stelpur með í spi.liniu. Ég
var of ung þá til þess að
vera annað en eins kom-
ar litla systir, en stundum bauð
harnn mér út og ég var afiskap-
lega hreykim af að vera með
manmd, sem þeikiktii yfl'rþjónamia
o« hlj'ómsveibarstjóramia. Mér
i.'inirast þetta afskapieiga dásam-
lieg't.
Hún leit upp fyrir isiig og það
var eims og hún væni að tala við
loft'ð í stafuinm': — Harnrn átti
bíl og hamin damsaði alveg dá-
samilega og ha.fði nóga pemi'miga,
svo að hanm gat aliltaf verið að
sikemim.ta sér. Hamm átiti ekki
mangt skyld'fólk. G'ifta systur,
sem átti heiúmia í Evamiston og
svo flöður s'mm, sem m.ér ski'ld-
isit, að væri hálfgierður diraslari.
Stuindium varð Albert fræn/dli
AEG

NI
BRÆÐURNIR ORMSSON%
Lágmúla 9. simi 3MZ0