Morgunblaðið - 27.10.1971, Síða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVTKUDAGUR 27. OKTÓBER 1971
við hr. Thews. Um hvað sner
ist það?
Grace kipptist við, en stóru
augun leiftruðu i áttina tii min.
— Hver sagði yður það? Þcssi
rauðhærða dræsa?
Nei, það gerði hún ekki.
Ekki, að það skipti neinu máii.
CORTINA
Það var Suzanne Pennington.
Hún heyrði til ykkar og henn.
fannst þið bæði vera . . . í morð
hug.
Nú jæja. Það var þá skraut-
blómið frá Park Avenue, sem
var orðið flækt í málið. Ég varð
fegin, að hún skyldi ekkert vita
um mig.
— Jæja, hvað sem þvl líður,
sagði Grace. — Ef við höfum ver
ið að skammast, þá hef ég enga
hugmynd út af hverju það var
Við Mel vorum alltaf upp á kant,
en það var algjörlega þýðíngar
laust, og ég gæti atls ekki mun-
að það.
— E>á skal ég hjáipa yður,
sagð' lir. Parrott, sem var 0"ð-
inn ir'ður á þessum mála.rng-
ingum. — Það var út af pening
um, sem hann skuidaöi yður.
Þér voruð orðnar leið á þvi að
búa í svona hreysi, alltaf blörik,
meðan nann skuidaði yður tutt-
ugu og fimm þúsund dali.
GLAUMBÆR
Skrifstofan er flutt að Lœkjarteig 2
Símar 35275 og 35355
GLAUMBÆR
sonderborg
Hjá okkur getið þér valið úr tugum lita af
SÖNDERBORG garni og fengið prjóna-
munstur í úrvali sem henta:
GLORIA. FREESIA,
Edelweiss, Firenze
og ROMA,
hinum vinsælu garntegundum frá Sönder-
borg.
Verzlunin HOF
Þingholtsstræti 2.
Ég gapti og meira að segja
seig kjálkinn á Evelyn dálítið.
Graoe fölnaði, seildist eftir flösk
unni, sá sig um hönd og fór að
hágráta. Evelyn þaut til hennar
með vasaklút, berraði af henni
tárin og leit hatursaugum á hr.
Parrott.
Hún sagði, ku.daiega' —
Þetta er heldur ónærgætmislegci
vikið að manneskju, sem er ný-
búin að missa bróSur sinn fyrir
morðingja heiadi.
Þetia er nú bara til að hiæja
að því, hugsaði ég. Eins og
Grace kærði sig rrokkurn skap-
aðan hiut um Melchior. Mér
datt I hug, hvort Evelyn mundi
vera svona umhyggjusöm við
þessa blindfullu vinkonu sína,
ef hún vissi, hvernig hún hefði
verið á höttunium eftir Hue.
Eb nú var Grace orðin rólegri
og gat meira að segja farið að
svara spurningum. Já, jú, Mel-
chior hafði fengið þessa pen-
inga að láni hjá henni til þess
að setja í fyrirtæki, sem hann
hafði í huga. Nei, hún vissi ekki
hvað það var en líklega eitt-
hvað með olíu, hélt hún.
Kannski hafði þetta verið óvar
legt af henni, en þarna átti nú
hálfbróðir hennar hiut að rnáli.
Hann hafði áður fengið lán hjá
henni og meira að segja endur
greitt það. Nei, hún fékk enga
tryggingu, hún hafði alltaf ver-
ið svo ófróð um allt slíkt, var
hún hrædd um. Peningar skiptu
hana litlu máli í raun og veru.
Og hvers vegna að vera að
ganga formlega frá þessu þeg-
ar bróðir hennar átti í hlut? í
gærkvöldi hafði þeim lent sam
an . . . nú . . . vegna þess að
hún var orðin biönk, og með
rukkarana á hælunum og þeir
voru farnir að gerast nærgöng
ulir. En það var allt í lagi, því
að Meichior hafði lofað að
borga henni i næstu viku. Hann
sagðist eiga von á stórri upp-
hæð, en sagði samt ekki, hvað
an hún átti að koma. Nei, ekki
úr olíunni, eða hvað það nú var.
Hann sagði henni, að það hefði
farið út um þúfur. Nú vissi húr,
þvi ekki, hvernig hún ætti að
bjarga sér, iauk Grace máli slnu
sorgbitin.
- Ég skií, að þér munuð vera
í vandræðum, sagði hr. Parrot;
en án ailrar samúðar, —
þar sem hann dó áður en ham:
i.áði í þessa stóru fjárupphæð,
og á ekki inni á bankanuvn rema
fjörul iu og átta dali og fimm*án
sent
— Ég vei' það, sagði Grace
clauflega.
— Eigið þér við, að Thews
hafi ekki látið yður neht eftir?
Engin skjöl upp á neinar eign-
ir? Eða hlutabréf eða. . . Átti
hann ekki bankahólf r.eins stað
ar?
— Hafi hann átt það, veit ég
að minnsta kosti ekkert um það.
Hafi einhver skjöl verið, þá hef
ég þau að minnsta kosti ekki ;
höndum. Hvers vegna leitið þið
ekki í ibúðinni hans?
Haldið þér, að við höfum
ekki gert það? Svo hélt httnn
áfram að lala um skjöl, hvurs
v-egna engin slík fyndust, og
Grace var orðin leið á þessu, og
Hrúturinn, 21. niarz — 19. apríl.
P«rsóiiusaFnbond skap» smávanda um hríð. ííerðu eins lítið
o itþú í?etur, or: þannifi: sleppurðu bezt út úr vandanum I dag:.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Ifvatirnar sknpa þér vanda. Kannski ertu að reyna liig1. I»ú gætir
lagfært eitthvað með fjárútlátum, en |>að er ekki víst, að það »é
heilbrigðasta leiðin.
Tviburarnir, 21. maí — 20. júní.
Allir hafa heilmiklar fréttir að færa, en flest er á röngura for
sendum og misskilningi h.vggt. f»ú la*rir mikið um fólkið, en verður
að iiðru leyti lítils vísari.
Krabbinn, 21. jíiní — 22. júlí.
Hvað sem |»ú segir, skapar deilur og vandamál, og engiiiu græð
ir neitt á þeim.
Kjónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Það kemur í h»nn hlut að bera áb.vrfiðina, og þefija yfir leyndar
máli. Þér hefur sé/.t yfir einhverja staðreynd.
Mærin, 23. ágúst — 22. septeniber.
Nú er tími til kominn að fara fram á kjarabætur, ofi bætt
vinnuskilyrði.
Vogin, 23. september — 22. október.
Beyndn að sjá eiRin liliðar í réttu ljósi, os bæta það, scin eUki
er haRstætt. Reyndu að endurskipuleBRja fjármálin.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
I*að er lærdðmsrikt að Refa öðrum R \um og öllu þvl, sem þ»ir
liafast að.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Reyndu að leita þér álits sérfróðra manna í vanda þínum.
Steingeitin, 22. deseniber — 19. janúar.
Féhifislefit athafnasvið þitt fieiifinr dálítið á dafilefi störf, en það
kimiur seniiihvg'a ekki að sök, þar sem þú ert húinn að v'inna þér
talsvert til ffóða.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Þú skalt vinna stærri verkin fyrst, en sinna síðan smáatriðuniim,
sem setið hafa um hríð á hakanum. fatill tími er til tómstiui^ifiam
ans, en fierðn þér mat úr dauðtim tfma, ef þú mátt.
Fiskarnir, 19. fehrúar — 20. marz.
lieyndu að nota þér fióða hugmynd, ef þú færð tfma til þess, því
að það kemur talsvert mikið út úr því.
svaraði út í hött, milli þess að
hún saup á glasinu.
Ég hætti að hiusta.
Fyrir nokkru hafði smá-
hugmynd dottið í mig. Nú þartd
ist hún út á einni svipstundu.
Lögreglan hafði leitað heima
hjá Melchior. Leitað í skrifborð
inu hans. Og ekkert fundið.
Ég vissi vei, hvers vegna.
Það hafði verið þetta kvöld
— kvöldið mikla, undir iúnílok
fyrir fjórum árurn. Ég hafði leg
ið á legubekknum í íbúðinni í
Baynesstræti, syfjuð, stoit og
þreytt og fullnægð, og verið að
horfa á Melchior, sem sat vil
skrifborðið sitt.
hafði hann sagt. — Eða farðu
að sofa. Ég er með bréf, sem ég
þarf að klára.
En ég harði verið vakandi um
stund og horft á hann, því að
ég vildi ekki hafa agun af
manninum, sem ég elskaði. En
rétt áður en ég sofnaði ■—* og
semna hélt ég mig hefði dreyuit
þao — sá ég hann toga í it-
inn látúnshnapp á endanuin á
skriíborðinu, sem virtist annars
Pt.ra vera til sKrauts. Þá kom út
mkótt trébretti og Melchior
réfti höndina að því. ,Hann dró
fram skjal og síðan annað, og
stakk einu inn. Þetta er sins
og í kvikmynd, hugsaði ég og
svo bro§ti ég og sofnaði. Og ég
hafði aldrei nefnt þetta við
harm', og hugsaði oft um það
seir.na, hve klók ég hefði þar
ver’ð, því að annars ér það ekki
algengt, að kona geti haldið sér
sarnan.
Nú þóttist ég eins viss
og hefði hann sagt mér það, að
bréfið væri í þessu skrifborði,
falið þar sem lögreglan hafði
ekki vit á að leita, í þessu litla
leynihólfi. Ég varð svo viss um
þetta og fegin um leið, að ég
reis upp úr sæti mínu. En þá
mundi ég, hvar ég var stödd og
settist aftur. En bréfið skyldi ég
ná í. Ef lögreglan væri þegar bú
in að leita í íbúðinni, ætti ég að
minnsta kosti að vera laus við
hana, nú orðið. Ef ég því gæti
nokkurntíma fosnað við hr.
Parrott, skyldi ég þjóta yfir í
Baynesstræti, brjótast einhvern
vegírin inn, ná í bréfið og þá
væri raunitm mímum öllum lokið.
Þá væri ekkert eftir, sem gseti
ógnað giftingu okkar Hue. Ekk-
ert, sem ég réði ekki við. Það
yrði tiltöiulega auðvelt að gera
grein fyrir samkvæminu hjá
Flóru, sem hafði bendlað mig við
morð. Það var bréfið, sem allt
var undir komið. Og ég skyld;
ná í það.
Hr. Parrott var nú hættur við
Grace og hún hafði dragnazt
yfir í stólinn sinn, og nú starði
hún út' um gluggann og iét
hann fást við Evelyn.
En ungfrú Bremer gat lítið
hjálpað."* Kurteisleg framkoma
hennar bar þess vott, að hún
vildi gjarna verða að einhverju
gagni, en hún hafði bara litlar
upplýsingar að gefa. Ef út í það
var farið, hefði hún ekki þekkt
hr. Thews nema örstuttan tíma
— hann hefði komið í leikhús-
ið e’itt kvöldið til að sækja syst-
ur sína og þá hefðu þau öll þrjú
Ilann hofur gleypt einn vagnarina