Morgunblaðið - 30.03.1972, Blaðsíða 4

r
4
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 30. MARZ 1972
U_J] nilít LKK.t V
WDAIAJm
14444 ©25555
BÍLALEIGA
CAR RENTAL
ÍT 21190 21188
Bilaleigan
TÝR^
SKÚLATÚNI 4 SÍMI15808 (10937)
CAft-MNTAL.
Ódýrari
en aárir!
Shodr
LEIGAH
AUÐBREKKU 44 - 46.
SiMI 42600.
Hópierðir
~il leigu í lengri og skemmri
ferðir 8—20 farþega bílar.
Kjarlan Ingimarsson
sími 32716.
Sr. Þórir Stephensen*.
- —**:-$**.m /Jfðlnii — *****&**
HUGVEKJA
DYMBILDAGAR
Nú líður að lokum fostunnar, hins
mikla tima iðrunar og yfirbótar í lífi
kristins manns. Vikan, sem nú er meira
en hálfnuð, er sorgþrungnasti tími áxs-
ins, þvi að á þessum dðgum var Jesús
hæddur og hrakinn, píndur og að lok-
um deyddur á Golgata.
Við nefnum þessa viku ýmisrt dymbil-
viku eða kyrruviku. Bæði nöfnin segja
sömu sögu. Þetta er vikan kyrrláta.
Jafravel hljómur kirkjuklukknanna
þótti fyrr á tið of hávær og glaðlegur.
Þvi voru járnkólfamir tekntr úr klukk
unum og trékólfar settir í staðinn, er
dymblar voru nefndir. Þá varð klukkna
hljómurinn dimmari og dumbungslegri,
og vikan dró nafn af þessu.
Skírdagur og föstudagurinn langi eru
líka oft nefndir bamadagar. Slík nafn-
gift segir okkur þó nokkuð um uppruna
legt eðli þeirra. Nafnið á skírdeginum
hefur orðið mörgum freisting til að
tengja hann skírn Krists, en slíkt er
fjarri lagi. Það er sennilega dregið af
atburði þeim, er Jesús þvoði fætur læri
sveina sinna við kvöldmáltíðarathöfn-
ina á skírdagskvöld, þvi að sögnin að
skíra þýðir upphaflega að hireinsa.
En þetfca er aðeins ytra borð dag-
anna. Hvert er innihald þeirra?
Ef ég ætti að velja mér eina setn-
ingu, sem eins konar samnefnara þess-
ara daga, þá veldi ég bæn Jesú í Get-
semane: „Faðir minn, ef mögulegt er, þá
fari þessi bikar fram hjá mér, þó ekki
sem ég vii, heldiur sem þú viit.“ —
Þessi bæn var beðin aðfararnóitt fösitu-
dagsins langa. Allt frá þvi hún var
fyrst útskýrð fyrir mér, hefur hún ver-
ið mér hugstæð. Fyrri hluti hennar er
öktour öllum áreiðanlega tamur á turagu.
Við erum sífellt að biðja um að losna
við einhverja erfiðleika. Og þetta er
eklki óeðlilegt. En prófsteinninn á trú
okkar og andlegan styrk felst mifklu
frekar í seinni hlutamum: „ . . . þó ekki
sem ég vil, heldur sem þú vilt.“
í fljótu bragði virðist ektoert stórkost
legt við þessa setningu, en þó er fátt,
sem mér finrast leiða okkur nær Kristi
á þessum dögum.
Við skulum hugsa okkur, að við sé-
um komin til hans í Getsemane, svo sem
steinsnar frá staðraum, þar sem hann
krýpur. Við sjáum þar mannlegasta
dráttinn í mynd hans, er hann segir:
„Faðir minn, ef mögulegt er, þá víki
þessi bikar fram hjá mér . . . En um
leið og hann heldur áfram og segir“ . . .
þó etoki sem ég vil . . . þá verður okkur
ljós hinn mikli andlegi styrkur, sem
inni fyriir býr. Það er ekki mannlegur
vilji, sem hefur síðasta orðið, helidiur
vilji Guðs. Jesús hafði sjálfur sagt, að
hans matur vaarr að gjöra vilja þess,
er sendi hann, og fullkomna hans verk.
1 samræmi við það breytti hann í þetta
sinn sem ætíð og gekk öruggur og æðru
laus til krossfestingarinnar.
Það er til tvenns konar trú. Önnur
er trú pálmasunnudagsins, sú sem syng-
ur Guði lof og dýrð, meðan allt leikur
í lyndi, en er ekki sterk, þegar á reyn-
ir. Hin er trú Getsemanenæturinnar,
sem veit, að einmitt í erfiðleikunum á
hún sína dýpt. „Jafnvel þóbt ég fari um
dimman dal, óttast ég ekkert illt, því
að þú ert hjá mér, sproti þinn og stafur
hugga mig.“ Þannig mælti eitt af hinum
fornu sálmaskáldum Gyðinga, og orð
þess finna hljómgrunn okkar á meðal
enn í dag.
Ég er viss um, að við þekkjutn mörg
einhvern eirastakling, sem er um þessar
mundir í sínum Getsemanegarði eða hef
ur gengið um hann fyrir skömmu. Hann
og vinir hans hafa beðið þess, að bik-
arinn mætti víkja fram hjá, en slíkt hef
ur ekki verið mögulegt. Hann hefur orð
ið að bergja á bikamum, og þá um-
lykja skuggarnir flestar þær vonir, sem
beðið var um, að mættu rætast. En
hann er þó ekki brotinn maður. Rósemi
og styrkur hafa yfirhöndina í sál hans.
Við vissum alltaf, að þrek hans var
mikið, en að trú hans ætti sér slíka
dýpt, það hafði okkur e.t.v. ekki grun-
að.
En eins og við þurfum nóttina til að
sjá stjömurnar, eins þurfum við oft
Getsemane til að sjá andlegan styrk ein
staklinigsins, jiá, Geitsemanebænina beðma
til enda eiras og Jesús gerði.
Mér kemur líka í hug Scott höfuðs-
maður deyjandi á Suðurskautslandinu.
Hann varð ekki fyrstur til að komast á
Suðurheimskautið. Amundsen varð fyrri
til. Sœtt kom ekki aftur, bænir hans
voru ekki heyrðar, honum mistókst. En
hann lét eftir sig fáeinar setningar, sem
ekki gleymast: Ég iðrast ekki þessarar
ferðar, skrifar hann dleyjandi. Við tóikT
um áhættuna. Við vissum, að við gerð-
um það. Hlutimir hafa hins vegar snú-
izt gegn ökkur, en við höfum enga
ástæðu til að kvarta, heldur eigum við
að beygja okkur undir vilja forsjónar-
innar staðráðnir í að gera samt okkar
bezta, unz yfir lýkur. Svo, ef möguiegt
er, — þó ekki sem ég vil, heldur sem þú
vilt.
Sá, sem sigrar sjálfan sig, er meiri
þeim, sem vinnur borgir. Fyrir sál
Scotts hefur hinn mikli sigur, sem fá-
einar setningar deyjandi manns vitna
um, vafalaust verið meira virði en það
að sigra fyrstur Suðurskautið.
Innra með einstaklingnum gerast oft
mlikir hlutir, sem heimurinn sér ekki.
En himininn veit þeim mun betur um
allt slíkt, því þaðan er það komið. Hann,
sem á dymbildögum kraup og bað, hann
vildi fúslega deyja, fyrst það var Guðs
vilji, fyrst hann með því gat betur
hjálpað okkur til að lifa. Hann, sem dó
og reis upp, gengur enn um Getsemane-
garð lífsins til þess að létta byrðar og
lækna sár. Hann gengur undir byrðar
okkar til þess að bera þær með okkur,
já, fyrir okkur. Og þegar við getum beð
ið bænina hans til enda: . . . þó ekki
sem ég vil, heldur sem þú vilt, — þá
höfum við jafnframt opnað honum þá
leið, sem hann þarf til að komast með
hjiállip siina til oiklkar.
Næturvaka
Páskakvöld
í Tónabæ
Ungt fólk heldur sanikomu í
Tónabæ að kveldi páskadags,
þar sem páskaboðskapurinn
verður fluttur á „einlægan og
óhefðbundinn hátt“, eins og seg
ir í fréttatilkynningu Æskulýðs
ráðs Reykjavíkur hér um.
Dagskrá þessa páskakvölds
verður þannig:
1. Lagasyrpa úr Jesus Christ
(Superstar. Verzlunarskólakór-
inn flytur. 2. Lesið páskaguð-
spjall — tónlist: Morgunn er ris
inn (Morning has broken) — Út
legging: Pjetur Þ. Maack, stud.
theol. 3. Tvísöngur. Garðar Sig-
urgeirsson og Anne-Marie. 4.
Rætur hamiragjunnar. Magnús
Þrándur Þórðarson. 5. Bæn.
Séra Sigurður Haukur Guðjóns
son. 6. Hallgrímur hvað. . .
Frumflutt tónverk fyrir gítar,
bassagítair, rafmagnsorgel,
trommur og söngvara. Höfundar
og flytjendur: Þórður Árnason,
Jón Kristinn Cortes, Gylfi
Kristmsson, Þorvaldur Rafn Har
aldsson, Karl Siiglhivatsson. Tóna-
bær verður opnaður kl. 8.30 e.h.
á páskakvöld. Dagskráin hefst
kl. 9 og lýkur um það bil kl.
10.30. Þótt efnið sé einkum ætl-
að ungu fólki, eru allir hjart-
anlega velkomnir á meðan hús-
rúm leyfir.
Skiptinemar kirkjunnar gang-
ast fyrir næturvöku í safnaðar-
heimili Uangholtssóknar aðfara
nótt páskadags. Um miðnættið
munii þátttakendur — en þátt-
taka er öllum heimil, safnast
ar að hætti fyrstu Iærisveina
Krists. Alla nóttina verður dag-
skrá í gangi, en við sóiarupprás
skrá í gangi, er við sóiarupprás
um klukkan 6.45 hefst helgi-
stund, sem biskupinn, hr. Sigur
björn Kinarsson annast.
Yfirskrift næturvökunnar er:
Jesús. Séra Árelíus Níelsson flyt
ur upphafsorð, séra Jón Bjaim-
an ræðir málefni fanga og stýr-
ir urraræðum, sr. Sigurður Hauk
ur Guðjónsson mun ásamt AA-
félögum ræða vandamál alkóhót
ista og fjölskyldraa þeirra og
Páll Bragi Kristjónsson mun
innleiða umræður um hjálpar-
starf. Píslarsögu Krists verður
þannig fylgt, að leikin verður
rokkóperan „Jesus Christ Sup-
erstar" og verða umræður um
hvern kafla hennar.
Heit súpa, kaffi og te verður
á boðstól’um alla nóttina.
meö DC-8
L0FTLEIDIR
PARPOATUn
bein iíflo I fQf/krórdeikl
25100
^Kaupmannahöfn ^Osló ^ Stokkhólmur
sunnudaga/ sunnudaga/ mánudaga/
mánudaga/ þriÓjudaga/ Driðjudaga/ föstudaga.
fimmtudaga og föstudaga. fimmtudaga
^ Glassow
laugardaga
^ London
laugardaga