Morgunblaðið - 20.05.1972, Qupperneq 10

10
V
MpRÍÍUNB]LÁf>rö, LAÚGARDAGUR 20. MA.Í 1972
Ólafia Bjak-nleil’sdóttir
„Prinsessusniðið44
fer af með árunum

Með Bessa í Okiahoma
— en allfaf er gaman að dansa
Rætt við tvær ungar ballerínur
um ballett, leikhúslíf og fleira
Flestir kimna að meta ytri
feg-urð likamans, a.m.k. lista-
nienn og ástfangið fólk. Ekk-
erí viðfangsefni hefur verið
myndlistarmönnum hugleikn-
ara en líkami manínsins, a.m.k
áður en abstrakt myndlist
kom til sögunnar. BaUettinn
er þó sú listgroin, sem mast á
skylt við líkamlega fegurð.
í ballett er líkaminn látinn
tata, eða öllu heldur tjá það
sem i huganum býr. Með ná
kvæmri samstillingu vöðva
og hugar er Hkaminn látinn
túllca án orða alla h«i/,tu eig-
inleika í mannlegu fari: feg-
urð, ljótleika, gleði, sorg,
biíðu og reiði.
Iástgrein þessi er tiltölu-
lega ung hér á landi, aðeins
fárra áratuga gömul. Ekki er
hægt að segja að mikið hafi
kveðið að ballett í listalífi
höfuðborgarinnar, en hlut-
deild hans fer þó vaxandi.
Fyrir þremur árum stofnaði
Félag íslenzkra listdansara
baliettflokk, sum nú starfar
við Þjóðleikhúsið og í eru
tólf manns.
Nokkrir íslenzkir ballett
dansarar hafa og getið sér
gott orð erlendis, og ber þar
fyrstan frægan að telja Helga
Tómasson, sem nú er talinn
vera í hópi beztu listamanna
heims i þessari grein.
Öðru hverju hefur íslenzk
um leikhú&gestuim gefizt kos't
ur á að sjá listdans í Þjóð-
leikhúsinu, þar sem reynt hef-
ur verið að fléitta dansinn inn
í ýmis leikhúsverk. Nú standa
t.d. yifir sýniaigar á banda-
ríska söngieiknum Oklahoma,
og bygg.ist sýningin a.ð veru-
logu leyti upp á dansi. Er það
mestmegnis ungt fólk, siem að
sýningunni stendiur, og tekst
því með ágætum að giiæða
hana lífi og f jöni.
Viið ákváðuim fyrir sömmiu
að feita að tjaldabaki, ag
spjatla við tviær ungar „bali
erimur“. Þær heita Björg
Jónsdóttir og Ólafia Bjarn-
leifisdóttir, ag far a báðar mieð
stór danshlutverk í leikrit-
imu.
Björg er 17 ára göimul, og
er nú við nám i fljórða be*kk
í Menntaskólanum í Reykja
vilk. Hún hefur verið við náim
í ballett frá því hún var 8
ára gömul. Byrjaði hún þá í
bailettskóla Eddu Sciheving,
og eftir að hafa verið þar
einn vetur fór hún yfir í
Ballettskól'a Þjóðleikhiússins.
„Frá þvii að ég var smá-
stelpa hef ég alltaf haft
mjög gaman af dansii. Það má
kanmski segja að það hafi ver
ið alið upp í mér, txl. fór
maimma alltaf. með mig á balíl-
ettsýningar hér i Þjáðleilkhús
inu, þegar hingað kam« er-
lendir listamenn. Mér þótti
þetta afar tilkamiumdkið, og
reyndi svo að herma eftir
þegar ég kom heim. Þótti
því sjállfsagt þegair ég hafði
aldur til, að ég færi að lasra
ballett."
Ólafía er 16 ára gömiul, og
er þessa dagana að spreyta
siig á landsprófi. Hún hefur
verið við nám i ballett síðan
hún var 9 ára gömul, að hún
byrjaði í ballettskóla Guðnýj
ar Pétursdióttur. Ári seinna
fór hún i Ballettskóia Þjóð-
leikhússii'ns, og er nú ein af
12 dönsurum í bailettflokki
leikhússins.
„Ætli það hafi ekki ráðið
mestu uim að ég fór að l'æra
baillett, að eldri systir mín
var að læra hann. Það er jú
oft svo, að ynigri systwr taika
eldri sysbur sínar tid fyrir-
myndar, og vilja likjast þeim
eifltir megni.“
I V FEGUBBI VÖXT OG
MÝKBI LIMABUBH
Fjölmargar stúlluir á aldrin-
um 7—9 ára fara út i að læra
ballett en flestar hætta efbir
nokkur ár. Það þyfkir hæfa
Htluim hnátuim að læra baJ'l-
ett, enda álíba menn, að þær
fái þannig mýkri limaburð og
fegiurri vöxt.
„Ég er á þeirri skoðun,"
saigði Bjarg, „að það sié ung-
um stiúlikum hollt að sbunda
bailebtnám. Bæði er það æsiki-
legt vegna Bkamleigis þroska,
oig einnig er nauðsynlegt, að
börn og uniglinigiar hafi eitt-
hvert áhugamál, sem þaiu gieta
einbeiöt sér að.
Ballettinn krefst mikiiiar
ástiundiunar og þróar með
krökkunium eðliiiega sam-
keppni. Enginn kemst áfram í
ballett nema með mikiilii
vinnu og góðri ásbunduin.“
Stirákar virðast ekki vera
eins gininlkeyptir ifyrir að
læra baliett, ef marka má að-
sókn þeirra að Skólanium.
Alíls eru nú þrír sitrákar í
yngri flökkuniuim, en í eldiri
flokkumum eru f jórir. j
Ólaiflía: „Ég held, að þar
ráði mesbu um álit foreldir
anna, ag sá mismumur sem er
á uppeldi drengja ag stúikna. j
Striálkunuim finnst ballett vera j
„stfi]pulegiur“, enda hefur ver 1
ið aiið upp í þeirn, að fótibo’ti |
ag önniur slíik siagisimál sé það
sem þeir eigi að ástunda.
Aulk þess held ég, að stráik
ar hafi ekki eims næmt fegurð
arskyn og stelpur á meðan
þeir eru ungir, ag er það
e.t.v. einnig uppeldiniu að
ke.nna.“
KYNNAST LEIKHÚSLÍFI
Neimendiur í Baliletfcslkól'a
Þjóðleiikhúissins komast flest-
ir í nokkuð nána snertinigu
við leitóhÚBlíifið. AJigemg't er að
þeir fái að ta<ka þátt í lei'k-
sýnin'gium sem „statistar“,
eintóum í barnaieiikribum.
Ólafla: „Ég bók fyrst þátt
í sýnimgu þegar ég var 11
ára gömul. Það var í barna-
l'eiikritiinu Bamgsimon, sem
svo lengi var sýnt við miikl-
ar vinsæidir. Ég man enn eft-
ir þeirri tiifinnimgu sem
gagntók mig á frumsýnin/g'u.
Þetta var allt svo voðalega
spennandi, en hins vegar
minnist ég þess etóki að hafa
orðið vör við tauiga'ástyrk.“
Björg: „Mér var svipað
innanhrjósts þegar ég tóík X
fyrsta skipti þátt í leiiksýn-
ingu. Ég var þá 10 ára göm-
ul, og flór með smiáihliuitiverk í
leiikritinii Kardem<wnmulhær-
inn. Ég minnist þess heldiuir
ekki að hafa verið bauiga-
ósltyrlk, en það hefiur hins veg
ar farið vaxandi með ánun-
um. “
— Hvaða viðfangsefni á