Morgunblaðið - 20.05.1972, Side 21

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 20. MAt 1972
21
Oosta Mesa, Kalifornlu.
Þetta er Orange sýsla: Nixon-hér-
að, hér er Hvita húsið á sumriin —
og hér er lika Disneyland. Hjarta
„framtíðarlandsins", fuilkomið sýnis
hom ai Suður-Kaliforníu, bryddað
malbikuðum hraðbrautum, kryddað
pizza-stöðum og barmafullt af ung-
mennahjörðum: Brimbrettasiglurum,
vélhjólagæjum, íþróttahetjum, keilu-
spilurum, poppsöngvurum.
Og Mka ,,Jesú-fólki“. Með reglulegu
millibili eru fjöldaskirnir hundraða
nýrra Uðsmanna sikammt frá i Kyrra-
hafinu.
Margir taka trúna í Calvary-kap
ellunni, sem reyndar er risastórt
tjald með malbikað gólf. Ungiingar
eru um 60% liðsmannanna 5000.
Fólkið situr þétt á bekkjunum og
ligigur endilangt á gólfinu' —- hin
gullna, vel nærða, káta, nýtízkulega
æska Kalifomáu. Þetta eru einkum
unglinigar, þar á meðal margir á aldr-
inum 13—15 ára. Þeir klæðast stutt-
ermabolum og peysum, kjólum og
snjáðum gallabuxum, strigaskóm og
ilskóm, eru með skegtgjuð og slétt-
röíkuð andlit, sítt hár, burstaklipp-
ingu.
Ung kona i stuttbuxum hraðar sér
til sætis, með barn í fanginu. En eng
in stuttpils — að minnsta kosti ekki
í fremstu röðum. Og mjög fáir virð-
ast eldri en þrítugir.
POPP FYRIR -JESÍJ
Þetta er laugardagskvöld og mik-
ið um að vera i augum unglinganna,
þvi að nú eru „Jesú-popp“-hljómleik
ar — raunverulega guðsþjónusta í
tónum. Vinsælasta hljómsveit Calv-
ary-kapellunnar „The Love Song",
dregur jafnan marga að. Hún er á
hljómleikaferðalagi að þessu sinni,
og í hennar stað kemur gestahljóm-
sveit frá San Jose.
Calvary-kapellan hefur sinn prest,
séra Chuck Smith, 44 ára, óháðan
kirkjunnar mann, sem setti hana á
fót fyrir sex árum. En fimm ungir
aðstoðarmenn vinna jafnan mikinn
hluta þeira verka, sem vinna þarf.
Síðhærður unglingur, dökkur yfir-
litum, kemur upp á sviðið og örvar
áheyrendur með nokkrum lögum, þar
á meðal „When The Saints Come
Marching In.“ Siðan kemur popp-
hljómsveitin: Fjórir hljóðfæraleikar-
ar, allt piltar, og þrjár söngkonur.
Smávaxin, Ijóshærð stúlka gengur
fram og symgur gamla sálminn „Am-
azirng Grace“ af slíkum krafti og
áhuga, að unglingarnir fara að
klappa saman höndum, hátt og ákaft,
unz náð er hámarki. Á einum gang-
inum er 13 eða 14 ára drengur,
grannur og hrokkinhærður, og hann
lifir sig inn í þetta, heitur og rjóður,
starir á söngvarann og klappar sam-
an höndunum.
Síðan koma aðrir sálmar, flestir
ókunnuglegir — og allir í þessum
grípandi, sérstæða takti „Jesú-popps
ins.“ Einn sálmur, sem vekur mikla
hrifningu, er „Ein Guð, ein bók, ein
leið“. Allir hrópa með, þegar sung-
ið er „ein leið“, sem er óopinbert
slagorð „Jesú-hreyfingarinnar.“ Um
leið og maður segir það, á maður að
benda vísifingri til himins. Á sum-
um samkomum, þó ekki þessari, skýt-
ur það raunverulega sumum gestum
skelk í bringu að heyra manngrúann
söngila látlaust: „Ein leið einleið ein-
leið einleið. . . “
„LOFIÐ JESÚ.“
Að þessu loknu eru liðsmenn popp
hljómsveitarinnar kynntir, einn í
einu. Sérhver þeirra vitnar. Dæmi-
gerð er ljóshærða söngkonan, sem
segir, að gagnfræðaskólinn hafi ver
ið orðinn henni kvöl —- hún. var am-
fetamínisti, foreldrar hennar voru að
skilja og hún var að hugleiða sjálfs
morð. En þá sagði einhver henni frá
Jesú. Einhver í áheyrendahópnum
grípur fram í fyrir henni: „Lofið
Jesú!“ Algengt er að þannig sé grip-
ið fram í fyrir ræðumönnum. En
unglingarnir njóta þess virkilega,
þegar hvatningamar, sem búizt er
við, koma: „Gefum Jesú gott og mik
ið klapp!“ — og þeir stökkva á fæt-
ur, stappa niður fótum og fagna. Þeir
eru „i sambandi“.
Síðan kemur stutt prédikun, flutt
af unigum manni, liðlega tvítugum;
hárið hálfsítt, virðist háskólastúdent,
segist eitt sinn hafa verið eiturlyjfja
sjúklingur. Boðskapur hans er ein-
faldur og beint hnitmiðað að ungl-
ingunum: „Jesús elskar ykkur,“ seg-
ir hann við unglingana, „og dó fyrir
ykkur til að sanna það. Þið þurfið
ekki að vera merkilegt fólk til að
öðlast þá ást, þið þurfið ekki að vera
lagleg eða ljóngáfuð. Skiptir engu
hvað þið hafið gert, skiptir engu
hversu mikið þið hafið stundað eitur
lyfjaneyzlu eða kynlif, Jesús mun
taka á móti ykkur og þið getið sagt
heiminum: „Ó, Jesús elskar mig.“
Jesús mun hjálpa ykkur á erfiðleika
tímum, og Hann kemur aftur til jarð
arinnar bráðlega, og þá verður ekk-
ert hatur, engin sorg, engir kyn-
þáttafordómar, ekkert stríð.“
Þegar leitað er nýrra liðsmanna í
söfnuðinn, gefa unglingar sig fram;
einn eða tveir, siðan aðrir
kannski 20—25 manns. Sumir eru i
miklum hugaræsingi, aðrir virðast
feimnir. Áheyrendur syngja lágum
röddum sálm, þar sem stöðugt er end
urtekið orðið „Halelúja“ '— dáleið-
andi. Fólkið, umvafið hlýju, virðist
sem einn maður. Þetta er yndislegt,
eða ógnvekjandi, eftir því hvers
sinnis þú ert. En þetta er lífsreynsla.
„EIN RAUNVERULEG RÚSÍNA“.
Slæmt eða gott? Fyrir þremur ald
arfjórðungum síðan, í hinu sígilda
verki sínu „Margbreytileiki Trúar-
reynslu", vísaði heimspekingurinn
William James of gáfulegum trúar-
brögðum á bug sem eins konar prent-
uðum matseðli — óætum. Um trúar-
reynslu sagði hann:
„Matseðill með eina raunverulega
rúsinu í stað orðsins „rúsina“ veitir
kannski ófullnægjandi máltið, en þar
væri þó að minnsta kosti um að
ræða upphaf raunveruleikans.“
Það sem þetta „Jesú-fólk“ finnuf
er kannski ekki hinn endanlegi raun
vefuleiki. En kannski er hann nær
því takmarki en sá raunveruleiki,
sem þau kynnast hvern dag utan
kapellunnar, í „framtiðarlandi"
Bandarikjanna.
Hliómplötusafn
10 plötur á 3500 kr
Úrval úr þekktum verkum eftir:
Chopin, Brahms, Ðizei, Strauss, Gershwin, Foster og fl
Flutt af Fílharmoníuhljómsveitinni í London,
hljómsveit ríkisóperunnar í Hamborg og fleirum.
10 hljómplötur með tónlist í 8 klukkustundir
Tónlist, sem allir þekkja.
KLAPPARSTÍG 26, SÍMI 19800, RVK. OG
BREKKUGÖTU 9, AKUREYRI, SÍMI 21630