Morgunblaðið - 22.06.1972, Side 4

[
*
4
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. JÚNl 1972
♦
22-0*22*
RAUÐARÁRSTÍG 31
-----——----->
14444 “S" 25555
I WfíiF/mí
^BILAlEIGAéMflSG0TUI03Æ
14444 “3 25555
SKODA EYÐIR MINNA.
Shodh
LEIGAN
AUÐBREKKU 44-46.
f SÍMI 42600.
BÍLALEIGA
CAR RENTAL
TS' 21190 21188
STAKSTEINAR
ítroðslu-
stofnanir
f forystugTein Tíinans i gær
er réttileg-a að því vikið vegna
þjóðhátíðarhneykslisins að að-
hald heimilanna hafi minnk-
að, en þar þurfi skóiarnir að
hlaupa i skarðið, — „en skóla-
kerfið ætlar þeim ekld það
hlutverk. I»að ætlar þeim að
verða meir ÍTKOÐSl.l-
STOFNANIR en uppeldis-
stofnanir.“ (Leturbr. Mbl.)
Morgunblaðið hefur bent á
þessar staðreyndir í óteljandi
greinum á umliðnum árum.
Það sér því ástæðu til þess
að fagna þessum ummælum
í Tímanum nú, þótt það sé
hart, að heilt þjóðhátíðar-
hneyksli skuli þurfa til að
vekja menn á borð við Þór-
Jæja, — þá hafa loksins
þjóðihollir og skarpgáfaðir
menmingarpoLlar uppgötvað
Ásatrútna. Jakob er nú helzt
á því, að ekki hafi verið
seinna vænna. Að vísai hafa
briddsmenn löng itm verið ása
trúar og haft kórnga, drottn-
ingar, gosa og fleira af því
slekti fyrir hjáguði, en þe r
hafa ekki tekið jafneinarða af
stöðu með Loka ræbbliwum
sem hinir söninu ásatrúar-
menn og þrekkjúðar, sem
framganga í fúlustu alvöru
fyrir málstað Vaihallar og
Ásigarðs.
Jakobi ficnnst allsekíki norm
alt, að stórgáfuð mennimgar-
arin Þórarinsson til meðvit-
undar um ástandið, eins og
það er. Þess er að vænta, að
hann láti ekki sitja við orð-
in tóm, heldur beiti áhrifum
sinum til þess að eitthvað
verði gert.
Sannleikurinn í málinu er
sá, að vegna fámennis Islend-
inga getum við leyft okkur
það að hafa skólana smáa
og persónulega, þannig að
um miklu nánari tengsl verði
að ræða milli nemenda og
kennara en nú er. Það ásamt
vel menntuðum og hæfum
kennurum er það sem koma
þarf. Með þeim hætti eru all-
ar líkur til þess að unnt sé
að laða þorra nemenda til
heilbrigðs starfs og lifandi
náms. En reynslan hefur
sýnt, að stóru steinkössun-
um hættir til að verða dauð-
ar og kaldar stofnanir, sann-
nefndar ITROÐSLUSTOFN-
ANIR.
þjóð, sem hefur spilað púikk
og 'kéisin'U í meira en hundr-
að ár ag haft mætur á litla-
fíl og 'gislabrandssyni, skuli
alveg hafa kastað ásatrú
sinni fyrir róða, þartil upp-
vekst mannkerti austan af
fjörðu.m til að slá svefndrung
ann af augum hennar. Von-
andi skilja nú menninigarvit-
amir, hvað til þeirra friðar
heyrir, og fylkja sér í félaig
ásatrúarmanna einsog mý á
mykjuskán, þó ekki væri til
annars en öðlast dýpri skiln-
img á leyndardómum bridds-
ins eða örlitla innsýn i spila-
galdra og framtíðarspár.
Jakob er ekki i neinurn
„Ómengaður
fasismi“
í stjórn SUF
Einar Birnir ritar grein í
Timann hinn 20. júní, þar sem
hann fjallar um átökin inn-
an Framsóknarflokksins og
skrif Sambands ungra Fram-
sóknarmanna um þau mál.
Þessi eru m. a. ummæli
greinarhöfundar um síðu SUF
i Tímanum 15. júni sl.:
„í fyrsta lagi er reynt að
rangtúlka störf blaðafulltrú-
ans og imi leið að læða því
að lesendum, að þegar Hann-
es Jónsson skrifar sem ein-
staklingur, og lýsir sínum
skoðunum, sé hann að mis-
nota stöðu sína sem opinber
embættismaður og eyðiieggja
árangur starfs síns hjá ríkis-
stjórninni. Þetta er siðleysi
auk rökþrotsins.
í öðru lagi er reynt á ósvif-
inn hátt að gera Hannes Jóns-
minnsta vafa ttm það, að all-
ir sanmir ásatrúarmenn vilja
heldur gista ValhöLl dauðir
og hálda þar áfram spila-
men'nsku og næs — en
hrökklast norður og niður til
Heljar gömlu Lokadóttur, kol
blárrar og geðvondrar, þar
sem hvorki er hitaveita né
olíufýring. Hins vegar er sá
hæmgurinn á,' að menn eru
skyldugir til að falla fyrir
stáli, ef þeir eiga að öðlast í
ValhöLl þá sæluvist, sem
sönniuim ásatrúargörpum er
búin að endaðri Miðgarðs-
dvöl.
Jakobi innféll núna á dög-
unum, að tilvalið væri að
son tortryggilegan í augum
starfsmanna Framsóknar-
flokksins, í augum ráðherra
flokksins og ráðherra sam-
starfsfiokkanna i rikisstjórn-
inni. Þetta er atvinnurógur
auk vesalmennskunnar.
I þriðja lagi heimta „verð-
ir“ mannréttinda og lýðræðis,
að því, sem þeir kalla „hús-
bóndavald“ verði beitt við
opinberan embættismann til
að kúga niður skoðanir hans
sem einstaklings. Þetta er
ómengaður fasismi.
Forráðamenn S.U.F. verða
ekki beðnir um að vera skoð-
analausir eða láta af skoðun-
um sínum, en þess er krafizt
af þeim, að þeir standi við
yfirlýsingarnar um frjálslynd
ið, hreinskiinina og lýðræðis-
ástina, og síðast en ekki sizt
að þeir sýni þann manndóm,
að viðurkenna þegar þeim
verða á jafn stórfelld mistök
og S.U.F.-síðan í Timanum 15.
júní var en það gera þeir bezt
með því einfaidlega að biðjast
afsökunar á sama vettvangi.“
senda sanna ásatrúarmenn til
írlands, Lithaugalands eða
Víetnatn. Þar yrðu þeir
kantnsiki svo heppnir' að fá
stálkúlu á rét.tan stað. Verði
sú tillaga Jakobs ekki tekin
til greina, mætti eftilvill benda
á fullikomin og ný sláturhús
í Borgamesi og á Húsavik.
„Bróðir minn og ég“
- verðlaun veitt í teiknisamkeppni
í TILEFNI af fórnarviku kirkj-
unnar 19.—26. marz sl. efndi
æskulýðstarf kirkjunnar til
teilknisamkeppni fjölsikyldunmar
um efnið „Bróðir mimn og ég“.
Ætlazt var til að f jölskyldam hug
leiddi efnið um nauðstadda bróð
urinm úti í heimi, hver væri
skylda þeirra sem barna Guðs
að hjálpa þessum fjarlæga bróð-
ur, hvernig það væri unnt og
festa niðurstöður hugleiðimga
sinna á blað í myndaformi.
Margar myndir bárust. Dóm-
niefnd hefur nýlega lokið störf-
um, en hana skipuðu: Séra Bem-
harður Guðmundssom, æskulýðs-
fulltrúi, Kristrúm Jónsdóttir, for-
stöðukona, og Þórir Sigurðsson,
tei'knikennari.
Verðlaun voru veitt fyrir þrjár
myndir og við u rkenn ingar fyrir
þrjár. Verðlaun hlutu: Sara Jóms
dóttiir, 8 ána, Ragmheiður Sigurð-
ardóttir, 9 ára, og Jóhanna S.
Sigurðardóttir, 13 ára. Viöur-
kenmmgu hlutu: Valgarður Júlí-
usson, 7 ára, Anna María Harðar-
dóttir, 8 ára, og Hildur Jóna
Guninarsdóttir, 10 ára.
Allar myndimar eru hugleið-
in/gar um efnið: „Bróðir minn og
ég“ og sýna hjálp við nauð-
stadda í ýmsu formi. Þær sýna
m. a. þar sem verið er að gefa
Framhald á bls. 20.
Verðiaunahafar með myndir sínar í baksýn. Frá vinstri: Valgarð-
ur, Ragnheiðitr, Sara, Hildur Jóna og Jóhanna. Á myndina vantar
Önnu Harðardóttur.