Morgunblaðið - 22.06.1972, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTU'DAGUR 22. JÚNl 1972
7
Smínútna
krossgáta
“TJI
Tf . r
8 9 ■ 10
12 13
- b M
wr Ti
18
IJárétt: 1. svip'uð, 6. hestur, 8.
grönn, 10. verkfæri, 12. láxétt,
14. eudin,g, 15. íélag, 16. urg,
18. rílsur.
Lóðrétt: 2. bjórþamb, 3. lát-
ið skálld, 4. sund, 5. ættingj-
a«n, 7. hindrar, 9. rekistefna, 11.
deig, 13. lögðu af stað, 16 saan-
teniging, 17. tveir eins.
RáAning: siðustu krossgátu
Lárétt: 1. ákafi, 6. ota, 8. áts,
10. lát, 12. Vestdal, 14. al, 15.
Ra, 16. dúr, 18. Indriði.
Lóðrétt: 2. koss, 3. at, 4. fald,
5. hávaði, 7. ætlaðd, 9. tei, 11.
áar, 13. trú, 16. dd, 17. Ri.
Bílaskoðun í dag
R—10351—R—10500.
BRIDGE
Indland sendir sveit til
keppni í opna flokknum á Oi-
ympíumótinu, sem fram fer í
Bandaríkjunum. Er þetta í
fyrista sinn sem bridgesveit frá
Indlandi keppir á alþjóðQegu
anóti. Sveitin vakti þegar í byrj
un mikia athygli og var um tíma
í öðru sæti og haifði þá m.a. sigr
að sveit Kanada með nokkrum
mun.
í 9. umferð mætti sveitin
þýzku sveitinni og gekk þá
heMur iila fyrir Indverjum, þvi
ÞýzkaSand sigraði 20—0. Hér er
spil frá þessum leik:
S: Á-6.
H: D-G-10-5-3-2.
T: D-5.
L: 9-8d
S: D-G-8-7-2
H: 8
T: Á-K-9-4
L: G-5-4
N
V A
S
S:
H:
T:
L:
10-5-4-3.
7-4
10-7-6-2.
Á-D-7
S: K-9
H: Á-K-9-6.
T: G-8-3.
L: K-10-3-2
Lokaisögnin var sú sama á báð
ium borðum, 4 hjörtu hjá norðri.
Við annað borðið, þar sem Ind
verjarnir sátu A-V, lét austur
út spaða 3, sagnhafi drap, tök
tvisvar tromp, tók spaða ás og
llét siðan út laufa 8. Aiustur
drap með ás, Jét út ttgul, vest-
ur tók áis og kóng í tígii og þar
með var spiiið unnið, því sagn-
haíi losnar við lauf heima í ttg-
ul gosanin í borði.
Við hitt borðið, þar sem Þjóð
verjarnir sátu A-V var útspil
það sama og fyrstu 4 slagirnir
eims. Sagnhafi Jét einnig út
Saufa 8, en nú gaf austur, og
Bama gerði sagnhafi og vestur
fékk slaginn á gosann. Nú tóku
A-V síagi á tígul á.s og kóng og
ötaufa ás og þar með var spillið
tiaipað. Þýzkaland fékk þannig
10 sfág fyrir spiiið og vann leik-
inn með 54:14.
DAGBOK
BARMm..
Hundahald bannað
Eftir Roderick Lull
vill fáanlegur til að lofa
okkur. að hafa lítinn, ró-
legan hund, sem enginn
þyrfti að vita af. En það
var vonlaust. Allir sögðu
að Bannerman væri jafn
illa við hunda og ketti
eins og honum væri illa
við kornabörn, og það var
víst ekkert smáræði.
Mér datt í hug að reyna
að finna nýtízkulegt hús
sem við gætum tekið á
leigu, en það var ekki
nokkur vistarvera laus til
íbúðar í öllum bænum. Þá
frétti ég af hvolpunum á
sveitabýli í nágrenninu.
Ég hitti strák, sem ég
þekkti, og hann var með
einn af þessum hvolpum.
Um leið og ég sá hvolp-
inn, datt mér í hug mynd-
in af skozka fjárhundinum
hans pabba, sem hann kall-
aði Shep. Höfuðið var al-
veg eins og fæturnir og
allt. Það var ekki nokkur
vafi að þetta yrði fínn
hundur, þegar hann yxi
úr grasi.
Strákurinn sagði mér,
hvar hann hefði fengið
hann. Hvoiparnir hefðu
verið tíu, sagði hann, og
bóndinn vildi gefa þá
hverjum sem hafa vildi.
Þetta var laugardags-
morgunn. Ég þvældist um
göturnar á hjólinu mínu í
klukkutíma eða svo. Ég
sagði við sjálfan mig að
það væri hrein vitieysa að
fara út á býiið. . . . Það
gerði bara illt verra að sjá
hvolpana og vita að þeir
færu ókeypis til einhverra
sem vantaði vissulega ekki
eins mikið hund og mig.
Svo ligði ég af stað. Ég
réð ekki við það.
Ég kom á landareignina
og sá þar tvo stóra
hunda; sem voru áreiðan-
lega foreldrar hvolpanna.
Þeir voru ósviknir skozkir
fjárhundar. Það var degin-
um ljósara.
Ég hélt áfram upp göt-
una. Mér var svo einkenni-
lega innanbrjósts að mér
er ekki nokkur leið að lýsa
því. Ég heyrði lágt gelt og
ýlfur. Rétt innan við hlið-
ið var svolítil stía afgirt
með hænsnaneti og í stí-
unni voru átta hvolpar.
Hvílík dýrð. Ég rak
fingurinn inn fyrir og þeir
reyndu strax að ná í hann.
Ég dró höndina að mér aft-
ur og þá fóru allir að gelta
og mana mig til að reka
fingurinn inn aftur. Ég’
tók sérstaklega eftir ein-
um. Hann var svolítið
stærri en hinir og það var
ekkert hálfkák hjá honum
þegar hann náði taki á
fingrinum og þegar hann
leit á mig stórum gulbrúnu
augunum, fannst mér hann
segja: Nú, hvað er þetta
VEIZTU SVARIÐ?
Hve þungt getur bláhvelið, stærsta skepna jarðar-
innar, orðið?
A — 50 lestir.
B — 100 lestir.
C — 150 lestir.
Svar við mynd 20: B.
alltaf
okkar
saman r
maður, var ekki
ákveðið að leiðir
ættu að liggja
Eftir hverju erum við að
bíða?
Og þarna varð ég grip-
inn sælublandinni sárs-
aukakennd. „Góðan dag,
FRHMttflbÐS
SflSfl
BflRNflNNfl
SMAFOLK
PEANLTS
I
WHATIDON'T^
WER5TAHD15 UW
‘i'ÚDRMOTHER lilODLP
ALLOW LUCVTOTHRölO
W OUTOFTHE
HOUöE
Aci.
MOM I5N'T H0ME...5HE I0EHT
T0THE H05F.TAL ^EéTÉRpAT
15 éHE Y I PON'T KN0(J.
ALL J NO^öW ÉV'ERTELtS
RI5HT?X ME ANYÍHINö..
A NEUJ 6R0THER? '
I JUST 60T KIPif
OF THE OLD OME!!!
— Það seni ég ekki skil er — Mamma er ekki heiina. — Er hún eitthvað veik? — NÝFÆDDAN bróður?!!!
hvers vegna mamma þín læt Hún fór á spitaiann i gær. — Ég veit ekki. Enginn seg Og ég sem var rétt að losa
ur Gunmi komast upp með að ir mér nokkurn tíma neitt. mig við þann gamla.
reka þig að heiman.
FERDINAND
STíIIí;
^y'sos/:
— n

fáii

■I
mw