Morgunblaðið - 02.03.1973, Síða 28

Morgunblaðið - 02.03.1973, Síða 28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 2. MARZ 1973 2<s SAGAIM fastar en fótunum, að það hefði verið Blanche, sem reyndi að komast inn í húsið, og satt var það að Blanche hafði ekki ver- Ið heima hjá sér, eða að minnsta kosti ekki svarað í símann. Frú Brown hafði sakað Blanche um morð og nú tók Jenny að viður kenna vissar forsendur. Blanche hafði knýjandi ástœðu til að myrða Fioru — Pétur hafði nefnt hjónaband við hana og Fiora hefði beitt sér gegn skilnaði — Blanche hafði gilda ástæðu og sterkan vilja, og Blanche gat hafa hafzt eitthvað að. Blanche gæti einnig talið sig hafa jafngilda ástæðu til að losna við hana sjálfa — það væri ekki nema óhugnanlega rökrétt. Pétur hafði óttazt að Jenny mundi hefna sin á honum — það skildi hún nú eins greinilega og hefði hann sagt henni það sjálf ur. Hann var fljótur að hefjast handa og treysti þar á ást Jennyar á honum og viss um, að hann gæti beygt hana, bundið sér hana, að minnsta kosti þang að til hættan á morðákæru væri liðin hjá, og yfirlýst ákvörðun hans að giftast Jenny aftur fannst honum sjálfum vera trygging fyrir því, að Jenny mundi standa við þessa fjar- verusönnun. Hefði Blanche myrt eina konu og önnur kona kæmi og stæði í vegi hennar, gæti hún myrt aftur. Blanche hefði hæg- lega getað fundið svefnpilluglös in. Fiora hafði falið þau hér og þar, og það þurfti ekki ein- beitni Bianche til þess að þefa þau uppi. Hitt var erfiðara að Sjúkraliðar Munið að það er í kvöld, föstudaginn 2. marz 1972 sem árshátíðin er í Félagshelmili Fóstbræðra við Langholtsveg 109—111 kl. 8 stundvíslega. Mörg skemmtiatriði, matur, dans. Hljómsveit Þorsteins Guðmundssonar frá Selfossi leikur. Mætið vel og stundvíslega og takið með ykkur gesti. Miðapantanir í síma 12144 og 43322. Hfingl eftii miðncctti M.G.EBERHART skilja: hvernig hafði Blanche getað komið þessum andstyggi- legu glösum fyrir? Blanehe var undirförul og sniðug, hugur hennar var háll og viljinn stál- harður. En ef Blanche hafði í bak- höndinni einhverja aðra aðferð til að losna við hana en beinlín is morð — til da^mis eitthvað, sem gæti litið út eins og sjálfs- morð. Piiluglösin, hvíslingamar í símann, þar sem henni var sagt að taka pillurnar — allt þetta væri auðveldara. En þó hefði Blanche mátt vita, að hún færi aldrei að taka þessar pillur. Jenny hélt áfram að velta þessu fyrir sér. Kona hefði get- að elt hana þennan dag, í eins konar dulargervi, eins og hún sjálf hafði notað. Þessi kænska að elta hana, að blekkja lása- simiðinn til að afhenda sér lyk- iiinn, allt þetta gat komið heim við kænsku Blanche. Og hún hefði ekki þurft annað en leita í nágrenninu, leita í síma- skránni þangað til hún fyndi lásasmið, sem hefði sett nýja skrá fyrir, segja honum, að hún hefði týnt lyklinum sínum og senda síðan sendil eftir honum. Sendillinn, sem hafði sagzt vera frá símanum, hefði vel get- að verið Blanche sjálf, íklædd karlmannsfrakka. Satt að segja var Jenny ekki viss um það núna, hvers konar rödd það var, sem svaraði henni — þessi falski sendill hefði getað verið hver sem var. Það hafði verið næstum alveg dimmt á gangin- um, svo að sendillinn var ekki annað en skuggamynd, sem nálg aðist hana. Allt þetta bar vott um vilja- styrk og kænsku, og það var óhugsandi að bera það saman við framkomu Blanche, þegar morðið var framið. Blanche hafði staðið þarna fyrir augun- um á Jenny, í forstofunni, þar sem hún studdist við stigastólp- ann, aðeins augnabliki eftir að Fiora var myrt. Hún gæti ekki hafa hleypt af þessum skotum, falið byssuna, hlaupið úr her- bergi Fioru að stiganum, lokað vængjahurðunum á eftir sér, án þess að Cal, Jenny sjálf eða Pét ur hefðu séð hana. Það var ógeðslegt að snerta glasið og hún fleygði því frá sér. 1 neðri forstofunni var dauft ljós og ljósrák skein upp í stigann. Hún gekk til herberg- is Cals, dyrnar voru opnar og dimmar. Hún kallaði lágt á Cal og kveikti síðan. Cal var þarna ekki og rúmið var ósnert. Henni datt í hug, að hann væri niðri, kannski enn að tala við Parenti i símann í bókastof- unni. Hún gekk niður. Bóka- stofan var lokuð svo að það- an heyrðist ekkert, en þegar hún opnaði, var ljós i stofunni, en enginn maður þar inni. Reyk lagði upp frá vindlingsstúf, sem í þýðingu Páls Skúiasonar. lá þar i öskubakka. Einhver hafði verið þarna alveg nýlega — líkiega Cal eða Pétur. Hún beið og hlustaði en heyrði ekkert, settist svo á stól- brík og hugsaði sig um. Vindl- ingurinn brann upp, hægt og hægt. Enginn kom og hvergi heyrðist mannamál. Það var eins og hún væri þarna ein í yf irgefnu húsinu. Yfirgefnu . . . já. . . og fullu af draugum, hugsaði hún og reyndi að finna sér eitthvað til dundurs, enda þótt hún vissi ekki sjálf, hvað það ætti að vera. Kannski leita i húsinu og finna einhvern. . . hvern sem væri. . . en í sama bili hringdi símnn. Hún greip hann og datt í hug, að þarna gæti komið þó ótrúlegt væri, eitthvert svar við velvakandi i Velvakandi svarar i sima 10100 frá mánudegi til föstudags kl. 14 —15. 0 Tafir af völdmn ófærðar „Velvakandi sæll. Vegna bréfs mins, sem birtisit i þætti yðar sl. föstudag, þess efnis, að ákveöinn sitrætis- vagnastjóri á ledð 4 hefði fellt niður ferðir að óþörfu, nánast vegna leti, Isangar mig að eiftir- farandi leiðréttingar komi fram: Til mín hringdi i gær Pétur Urbancic hjá S.V.R. og upplýsti mig um það, hvemig á þessu stæði, en svo er mál með vexti, að umræddur vagnstjóri átti ekki að fa.ra þá ferð, sem ég vænti, heldur þá næstu, og hef ég því haft haran fyrir rangri sök, hvað ég bið haran að fyrirgefa mér. Vaigniran, sem áttd að fara þessia ferð, hafði hiras vegar tafizt í bænum af völdum ófærðar. Kvörtun mín byggðist á þeim missldilnmigi, að ég taldi hiran unga vaginstjóra eiga að fara fyrrnefnda ferð kl. 4.32 á mánudag, þar sem hann var þá kominn á endastöðina og engdnn annar vagn var til að fara þá ferð, en mig grunaði ekki, að skipulaigi ferðanna væri öðru vísi háttað, þ.e.a.s. þanmig, að hver vagnstjóri hefur sána ákveðnu timiaáætliun fyr- ir aila vafctina og ber ekkl að taka ferðir fyrir aðra, sem flall- ið hafa úr, enda þótt timi sé til, því að slikt mundi raska kerf- imu gersamlega. Bið ég þá, sem hlut eiga að máii, afsökunar á ónotum min- um í þeirra garð. Jafnflramt þakka ég Pétri Urbancic fróð- legt samtal, sem gerði mér fyMlega ljóst, að starfsmenn S.V.R. eru allir af vilja gerðir tíi að leysa vanda fairþegiænna, en ráða eðlitega ekki við dynt- irna í þeim stræti svögnum, sem raotazt er við. Virðiingarfyllst Rvik, 28. febi'. 1973. Jón Vatnsfirðingm.“ 0 Vill fá ósykraða júgurð og vörumerktar mjólkurafurðir Kona, sem sagðist vera í megrun, hringdi og spurði, hvort ekki mætti eiga von á því, að júgurð án bragðefna kæmi á markaðinn. Ennfremur sagði hún, að sér fyndisit tíl- flnnianlega vanita upplýsimgar um hvað þessi vara immihéldi — svo sem fitumagm, tölu hitaein- imga og þess háttar. Einmig sagði kona þessi, að sér þætti nauðsynilegt að geta keypit súr- mjóik í minind uimbúðum en hymum, sem taka heMan látra. Að lokuim saigðist hún vilja beinia þeim tilim'ælum til Mjólk- ui'sam.söl unnar, að vörumerk- imgar væru teknar upp á allri framleiðsiu saimsöluinmar. Velvakandi hafði samband við Odd Helgason hjá Mjóikursam- sölunni. Oddur sagði, að vegna miikillar efltírspuimar á ósætri iúgurð vasaá nú von á henni á markaðiínn ininan sikamms. Um súrmjóllk í minni umbúð- um, sagði Oddur, að ekki væri áliitið, að hiaifa þyrfti hana í minni umbúðum, enda væri geymsluþol heranar í kæliskáp aldit að ednni viku. Hvað snertir vörumerkiragar, sagði Oddur Heiigaeon, að Mjólkursamsalan vildi ekki taka þær upþ fyrr en fullkom- in aðstaða ti'l rannsóknia á vör- unnd væri fyrir hendi og hægt værd að gefa tæmandi upplýs- ingar um inniihald hinnia ýmsu vörutegunda. 0 Sýnum þakklæti Filippía Kristjánsdóttir hriragdi. Henini fórust svo orð: „Mig hefur oft undraö á þvi hversu látiið þakklæti Banda- ríkjamenn, sem hér dveljast, fá fyrir allia þá hjálp, sem þeir veita okkur Isilendingum, þeg- ar í nauðirnar rekur. Nú síðast en ekki sízt á þetta við um elds- voðann i Vestmannaeyjum, en þar haía starfað tugir Banda- ríkjiamamnia við björgun, auk þeas sem þeir hafa lánað flug- vélar ti'l fluitninga. Það er árátta hjá okkur mönraunium, að láta fremur i ljós áffi t okkar á hinu nei'kvaaða í samféliaginu, aðfinnslur og vainiþafcklæti, fremur en þakk- læti og viðuirkenniragu fyrir það sem vel er gert, ef efnið saim- rýmist ekki eigin skoðunum. Verum þaikklát og sammgjöm. Þá mun vel viðra í andlegu og tiimaniegu samfélagl." Litid þér út eins og.... þvi ekki að reyna.... SLENDERTONE Slendertone þjálfar slöppu vöðvana með rafbylgjum. Slendertone grennir. Slendertone fegrar húðina. Reynið hið frábæra grenningar- og vöðvauppbyggingatæki. 6eða 10 skipta meðferðir. Að sjálfsögðu eru okkar rómuðu nudd- og gufutímar í fullum gangi, jafnt fyrir konur sem karla. Allar upplýsingar í síma 23131. NUDD- OG GUFUBAÐSTOFAN HÓTEL SÖGU. Kodak i Kodak 1 Kodak 1 Kodak i Kodak| ■■■■■ ■■■■■1 ■■■■■ ■■■■■ ■■■ KODAK Litmqndir á(3^ dögum HANS PETERSEN H/f. BANKASTR. 4 SÍMI 20 313 GLÆSIBÆ SÍMI 82590 Ihh ■■■ ■■■■■ ■■■■■ ^■■■1 Kodak 1 Kodak I Kodak I Kodak i Kodak j

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.