Morgunblaðið - 25.04.1973, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐED, MIÐVIKUDAGUR 25. APRÍL 1973
t
Mfjðir ofckar,
Lára Sigurðardóttir,
Laugalæk 60,
lézt á VíliQisstöðum 18. april.
Jóhanna Ingólfsdóttir,
Guðriin Jóhannesdóttir,
Katrín Jóhannesdóttir.
t
O'tför ei'girímarens máms,
Jóns Bjarnasonar,
bifvélavirkja,
Skúiagötu 76, Reykjavík,
fer fnaim frá Fossvogisikixkju
fimmtudagiinre 26. api'il kl.
1,30 e. h.
F. h. aðsfandenda.
Aðalheiður Eggertsdóttir.
Maðurinn minn,
VALDIMAR STEFANSSON,
saksóknari,
andaðist 23. þessa mánaðar.
Asta Andrésdóttir.
t
Egiinmaður minn,
HELGI KRISTJAN GUÐMUNDSSON
frá Svínanesi,
andaðist að Hrafnistu 22. þ.m.
Fyrir hönd sona okkar og annarra vandamanna
Steinunn Guðmundsdóttir.
t Faðir okkar.
OLAF P. NIELSEN,
rafvirkjameistari.
lézt í Landakotsspítala 24. apríl 1973. Aage Nielsen, Sigurbjörg Nielsen.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, bróðir og afi,
AXEL S. ÞÓRÐARSON,
Barónsstig 57,
lézt í Landakotsspítala að morgni þess 23. apríl.
Ingibjörg Auðbergsdóttir,
Valgerður Axelsdóttir, Magnús Ágústsson,
Halldóra Þórðardóttir og bamaböm.
Konstantín A. Eber-
hardt — Minning
Fyrra mánudag var gerð
frá Fossvogskapellu útför Kon-
staníáns Eberhaædts innheimtu
manns, sem lézt þ. 8. apríi á átt-
tugasta aWursári.
Konstantm Alexander Eb-
erhardt var fæddur 11. nóvem-
berr árið 1893 í bænum Tating
í Slésvík-Holstein, en ólst upp
í Garding, öðrum bæ ekki ýkja
langt frá. Foreldrar hans voru
hjónin Laura og Cari H. Eber-
haædt kennari. Á unglingsárum
imm haren ekki hafa not-
ið neinnar skólamennttinar sem
nokkru nam, umfram skyldu
náms, en rúmlega tvltugur var
hann kvaddur til þess lífsins
skóla sem flestum myndi hollast
að geta sniðgengið: Harm var
kallaður í herinn, við upphaf
fyrri heimssty rj aldarinnar og
eyddi blóma unglrngsára sinna
í þeim tvísýna hildarleik, sem
varla varð við annað líkt en viti
á jörðu. Úr þeirri þrek-
raun komst hann þó óskaddað-
ur á Mkama og sál, og eitt siren
lét hann svo um mælt við undir-
ritaðan, að ekki hefði haim feng
ið öðru sinni jafn gleðilega af-
mælisgjöf og þá, er friði var
lýst yflr og vopnaviðskipt-
um hætt þ. 11. nóvember 1918;
þanin dag varð Konstantín hálf-
þrítugur.
Tæpum tveim árum síðar hög-
uðu örlögin því svo, að
hann fluittist hingað til Is-
lands og gerðist innanbúðarmað
ur við Braunsverzlun í Reykja-
vlk, en dvaldist einnig á Isa-
firði um skeið við verzlunar-
störf. Mér er ókunnugt um,
hvort hansn hefur á þeim árum
ætlað sér að setjast hór að fyr-
ir fuMt og allt, en þó fór það
svo, að hér 1 Reykjavík
beið hans áratuga tangt og eril-
siamt starf, og hér undi hann sér
bezt. Lengstum vann hann við
innheimtu fyrir Soffíubúð,
og ínumii ófáir Reykvíking-
ar minnast bans frá þeim árum,
enda ótalin þau spor sem hann
átti um bæinn þveran og endi-
langan, á öllum ársfímum og í
hvaða veðri sem var; og ekki
var hægt að hugsa sér samvizku
samári eða húsbóndahollari
maren en hann.
í>. 7. okt. 1933 gekk Konstan-
tín að eiga Guðlaugu Pálsdótt-
ur, hina mætustu konu, sem bjó
honum gott og faliegt heimiii.
Hún var dóttir hins landskunna
Páls Pálssonar jöklafara. Voru
þau hjón með afbrigðum sam-
hent, enda reyndist Konstantln
fósturbömum sSnum sem sannur
faðir alia tíð. En á vordögum
1940 gripu örlögin iMilega í taum
ana. ísiand var hemumið af Bret
um. Og sökum þess að Konstan-
tán hafði láðst að útvega sér í
tæka tið ísiemzkan ríkisborgara-
rétt, þótt búinn væri að vera
sannur íslendingur um áratuga
skeið, var hann nú hrakinn úr
landi ásamt öðrum þýzkum hér-
Landsmönnum og fluttur til
fangabúðarvistar á eyjuna Man,
þar sem hann svo dvaldist til
stríðsioka. í>að var þung-
bær rau.n fyrir þau hjónin að
vera slitin þannig samvistum fyr
irvaralaust og ekki síður fyrir
börnin. Enda fór heilsu Guðiaug
ar senm hrakandi, og lézt hún
snemma árs 1945, aðeins örfáum
máinuðum fyrir stríðsiok, þegar
loks sá hiMa undir þá stund að
þau hjön gætu hitzt aftur, eftir
langan aðskilnað. Það var þvi
öðrum þræði þungbært fyr-
ir Konstantín að koma heim hing
að aftur, að heimili sinu sundr-
uðu. En heim hingað sneri hann
haustið 1947, eftir skamma dvöl
í ættlandi sínu, og hér dvaldist
hann upp frá þvi og gerðist ís-
lenzkur ríkisborgari. Hanm
vann um nokkur ár við iéttan
iðnað, en ekki leið á löngu áð-
ur en aftur gat að lita þennan
lágvaxna en sísrtarfandi mann á
götum Reykjavíkur með tösku
mheimtumannsins, samvizkusem
in holdi klædd, úthaidið og seigl
an, sem tímar tveggja heimsstyrj
alda höfðu ekki fengið bugað.
En ekki væri Konstantín fyffi
lega né rétt lýst, ef ekki væri
nefnt fleira en það sem beinlín-
is vék að kostum hans sem starfs
manns. Hann var neínilega með
fádæsnum hjartahlýr og skilnings
ríkur maður, og því fór fjanri,
að hann beitti herkju við inn-
heimtustörf sín. Ég efast um, að
nokkru sinni hafi gengið hér um
götur rukkari sem var vinsælJi
en hann, sakir elskulegrar fram
komu, ljúfmennsku og til
litssemi. Hann bar gott skyn á
það sem skoplegt var, átti ríka
Móðir okkar,
SIGRÍÐUR ÓSLAND SIGURJÓNSDÓTTIR,
Austurbrún 19, Reykjavík,
andaðist í Borgarspítalanum aðfaranótt 24. aprfl.
Jarðarförin ákveðin síðar.
Hanna Bjarnadóttir,
Frosli Bjarnason.
t
Eiginmaður minn, sonur, faðir okkar og tengdafaðir,
GUÐMUNDUR JÓHANNSSON,
Faxaskjóli 20,
lézt föstudaginn 20. þ.m.
Sesselja Stefánsdóttir, Jóharm Grímur Guðmundsson,
Sígríður Guðmundsdóttir, Bjami Hólmgeirsson,
Pálma Guðmundsdóttir. Friðbert Páll Njátsson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐR0N ÞORLAKSDÓTTin,
Mávahlíð 24, Reykjavík,
sem andaðist 18. apríl s.l. verður jarðsett föstudaginn 27. þ.m.
kl. 1.30 frá Fossvogskirkju.
Aðstandendur.
t
Eiginkona mín,
ANNA MARGRÉT ÓLAFSDÓTTIR,
Brúnavegi 4,
verður jarðsungin fimmtudaginn 26. apríl kl. 15 e. h. frá
Laugameskifkju. Blóm og kransar afbeðnir. Þeir sem vildu
minnast hennar er bent á líknarstofnanir.
Ragnar Kristjánsson.
t
Bróðir okkar,
BJÓRN GUÐBRANDSSON,
bóndí, Loftsölum, Mýrdal,
er andaðist 20. þessa mánaðar, verður jarðsunginn frá Skeið-
flatarkirkju, laugardaginn 28. apríl, kl. 2.00 eftir hádegi.
Þeim, sem vildu minnast hans, er vmsamlegast bent á Slysa-
vamarfélag Islands, eða aðrar Irknarstofnanir.
SystkMn.
—
t
Þökkum auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför
hjónanna,
KARÓLlNU SIGURGEIRSDÓTTUR
09
PÁLS SiGURJÓNSSONAR,
Húsavrk.
Sigrún Pálsdóttir, Sigtryggur Brynjólfsson,
Sigríður Pálsdóttir, Maríus Héðmsson,
Vihjálmur Páisson, Védís Bjamadóttir,
og bamabörn.
samúð með þeim sem bágt
áttu — og þeiar voru vissulega
margir á kreppuárunum. Ég tei
ekki úr vegi að minnast þess
hér, hver urðu mín fyrstu
persónulegu kynni af honum.
Það mun hafa verið árið 1936.
Gömul korra, mér vandabundire,
veitti sér þanm munað mitt í petn-
ingaleysi þessara ára að kaupa
sér sparisjal. Þau viðskipti áttu
sér stað í Soffíubúð. Ekki man
ég lengur hversu háa upphæð
sjalið kostaði, nema hvað þegar
til kom áttí gamla kpnan ekki
nóg, en fékk afganginn skrifað-
an á reitening sem borg-
ast skyldi sem fyrst. Nokkrum
\ikum sáðar féll það í hluí Kon-
stantíns Eberhardts að rukka
gömlu konuna. Eitthvað gat hún
borgað, en þó alis ekki alla upp
hæðina sem eftir var. En fáum
dögum síðar var Konstantín aft-
ur kominn að dyrum hennar, og
þó ekki til að rukka hana í þetta
sinn, heidur til að spyrja hana,
hvort hann mætti ekki greiða úr
eigin vasa það litia sem eftir
væri. Mér er kunnugt um, að
þessi gamla kona áttt sitt stolt
og vildi ógjama láta ókunnuga
gefa sér. En svo mikið er víst,
að Konstantin hefur kunnað að
haga orðum sinum á þann veg
að hún tók þessari gjöf með
þökkum. Enda varð þetta upp-
haf mikillar vináttu, og ótaldar
eru þær gjafir sem þau hjónin
Konstantín og Guðlaug áttu eft-
ir að færa gömlu konunni áður
ee yfir lauk. — En þetta litla
dæmi er aðeins eitt af mörgum,
sem ócfað martti rekja um gjaf-
mildi og skilning Konstantins,
mannþekkingu hans og trygg-
iyndi. Og má reyndar segja, að
þetta hafi verið þeir kostir, sem
hvað eftirminnilegastir voru í
fari hans.
En harm kunni einnig að meta,
það sem vel var gert við hann.
Ég minnist þess enn, hversu vel
honum iá orð til þeirra sem sýnt
höfðu honum, útlendingn-
um, hvað mestan skilning og bezt
viðmót, einkum á fyrstu dvalar-
árum hans hér á laredi. Vil ég
þar t.d. nefna Jens heitinn Jó-
hannesson lækni og fjölskytelu
hans, en það fóik taldi Konstan-
tin tíi beztu vina sinna og mat
geysimikils; hafði hann kynnzt
þeifTi fjölskyldu fyrst þann ttma
sem hann dvaldist vestur á ísa-
firði, nýkominn til iandsins.
Og nú er þessi fomvinur
minm, Konstantín Eber-
hardt, kvaddur og homum þökk-
uð tryggð hans, ósérplægni, sam
vizkusemi og vináttan ÖH. Starfs
orica hans var að þrotum komin
hin síðari ár, og andlát hans bar
að með skjótum hætti. Eftir lamg
an starfsdag naut hann hvildar
á heimili Hauks Friðrikssonar
bakara, föstursonar síns, og átti
þar friðsælt ævikvöld.
Ég sendi fósttirbömum hans
og öðrum vandamönnum innileg
ustti samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning þessa hug-
Ijúfa, skilningsríka og trygg
lynda vinar mins.
Elía.s Mar.
SKILTI A GRAFREITI
OG KROSSA.
Flosprent s.f. Nýlendugötu 14
simi 16480.