Morgunblaðið - 15.06.1973, Qupperneq 28

28 MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 15. JÚNl 1973
SAI BAI N Anne Piper: 1 Snemma í háttrinn
4
um, en hann sagði ekki annað
en: — Segðu mér, að þú hafir
verið að gráta mín vegna, elsk-
an mín, og ég sagði: — Auðvit-
að var ég það, og mér þykir
svo vaent um þig, og svo hélt
hann áfram að kyssa mig.
Eftir nokkra stund mundi ég
eftir kökunni, og svo átum við
hana sitjandi á rúmdnu og héld
umst í hendur, og hann sagði
mér frá Frakklandi og hvern-
ig við skyldum fara þangað
næsta ár, og hve ólíkt Suður-
Frakkland væri svæðinu kring
um París, sem hann þekkti, og
hvernig hágöfgin Edward, sem
hann ferðaðist með, hefði ekki
viljað sjá nema óheppilegustu
staðina, og hvernig varla hefði
verið hægt að draga hann út úr
spilabönkunum.
Og svo þegar við höfðum lok-
ið borðhaldinu, þótti okkur
þægiíegast að liggja saman
á rúminu, og bezta aðferðin fyr
ir tvær manneskjur til að liggja
á mjóu rúmi er að haida hvort
um annað svo að hvorugt velti
fram úr, og svo sagði Jack mér,
hvernig hann hefði saknað mín
dag hvern, og hvernig ljósa hár
ið á mér hefði farið vel við
rauðleitu klettana og bláan sjó-
iinn, og ýmislegt fleira sagði
hann fallegt. Listamenn eru svo
lagnir á það, að fá mann til að
sjá sjálfan sig, sem einhverja
eftirtektarverða persónu — eitt
hvað sérstakt. Enginn hefur,
fyrr eða síðar, getað gert mig
jafnhrifna af sjáifri mér
og Jack gerði. Og svo sagði
hann nú ýmislegt um það, að ég
væri hluti af sér og ekkert gagn
y ði í verkum sinum ef ég væri
ekki, og hvernig hann ætlaði að
verða frægur, bara mín vegna,
og hvemig við bættum hvort
annað upp, að öllu leyti nema
einu, og hvort við ættum ekki
að reyna þetta eina? Vitanlega
orðaði hann þetta betur og loks
ins var ég orðin sannfærð um,
að þetta að þrá hvort annað
svona heitt væri engu betra en
hafast eitthvað að, og þegar
hann sagðist ætla að gista, varð
ég eiginlega ekkert hissa, og
alls ekki neitt vond. Ég minnt-
ist þess, að ég þyrfti engum að
þóknast nema sjálfri mér, og
heimurinn án Jacks væri einsk
is viirði, hvort sem væri.
Ég fór að afklæða mig, en
hann stöðvaði mig, rétt þegar
ég ætlaði í flúnelisnáttkjólinn,
og sagði: — Nei, elskan . . . og
svo fór hann að draga mig til
sán, þar sem ég stóð með nátt-
kjólinn í annarri hendi og und
irpilsið flækt um fætumar
á mér, og var að horfa inn í gas-
ofninn. En mér var alveg sama.
Þegar maður er á annað borð
kominn úr öllu, finnst manni
það vera það eðliiegasta sem
hugsazt getur. Enda þótt
ég væri alveg að brenna á fót-
leggjunum, tókst mér að iáta
andlitið á mér vera blíðfegt og
dreymáð. Ég held, að þessi
mynd sé núna einhvers staðar í
Hollandi, eða kannski Öllu held
ur olíumálverk, sem hann gerði
eftir henni.
Og svo bar hann mig í rúmið
og nóg um það. Ég get ekki sagt,
að miig hafl nokkurntima iðrað
þess.
Næsta morgun gekk ég tiíl
vinnunnar, aiveg eins og endra
nær, svartklædd og með hvit-
an kraga, með morgunbitann
minn : annarri hendinni, og eng
inn vissi, að ég hafði skiiið eft-
ir þriggja álna karlmann í rúm-
inu minu, sofandi og vafðan inn
í sængurfötin. Það var einmitt
það, sem ég fann Jack helzt tii
foráttu: það var hvernig hann
iagði undir sig öll sængurfötin.
Og svo var hann endemis sóði.
Hann flutii sig til min næsta
dag með trönurnar sínar, léreft
in og penslana. Herbergið mitt
væri, hvort sem var nær skól-
anum hans, og þegar ég kom
heim á kvöldin fann ég myndir
á víð og dreitf um aMa stofuna,
og málningu á falfega, gljáfægða
borðinu mínu og kramda vindl-
ingastúfa í blómsturpottin-
um mínum, enda drapst blómið
fljótlega. Jack greiddi húsafeig
una, en það sá nú skammt upp
í allt, sem hann eyðiiagði fyrir
mér. Svo var hann alitaf að
koma heim með kunningja sina
— aðra listamenn. Þeir voru alit
af glorhungraðir og viildu fá
bæði mat og te, svo að stund-
um var ég beinlíniis fegin að
mega sitja frammi í þvcttahúsi
og stoppa sokka. Ég var alltaf
að þvo sokkana hans Jacks.
Hann hafði alltaf sent þá heim
tii mömmu sinnar, áður en hann
I þýóingu
Fbls Skúlasonar.
fór að búa með mér, en nú v»5
ég að taka við öllu saman. Ekki
veit ég hvað mamma hans hefur
hugsað, þegar sokkamir hættu
allt í einu að koma. Stundum
sögðu hinir Mstamennimir: —
Komdu, Jenny, við þurfum á
þér að halda, og svo varð ég
kannski að sitja fyrir, tlmun-
um saman, í óþægilegustu stell-
ingum og með snúið upp á háls-
inn. Þegar stundir liðu fram, fór
ég meira að segja, að afklæða
mig fyrir þá og liggja svo í ein-
hverjum Venusstellingum. Einu
sinni kom einn þeirra með Mt-
inn svartan kött með sér, og við
sváfum hlið við hlið allt kvöld-
ið. Litlá kötturinn, sem lét sér
líða vel, eftir að hafa fengið
nóga mjólk, kitlaði miig á ber-
um lærunum. En það var greini
legt, að ég var stúlkan hans
Jacks og enginn hinna áreitrti
mig neitt. Þeir voru alltaf að
tala um eitthvert fólk, sem ég
hafði þá aldrei heyrt nefnt á
nafn: Braneusi, Leger,
Bonnard. En þessi ónæðissömu
kvöld voru nú samt næstum til
LONDON dömudeild
T erylene-kápur
T œkifœriskápur
NÝ SENDING, MARGIR LITIR. GOTT VERÐ.
LEÐURTÖSKURNAR FRÁ LÍBANON
KOMNAR AFTUR.
LONDON dömudeild
PÓSTSENDUM — Austurstræti 14, sími 14260.
Opið til kl. 10 í kvöld
HERRADEILD
velvakandi
Velvakandi svarar í sima
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
0 Um erfðarétt
Borizt hefur fyrirspum um
það hvort mögulegt sé með
erfðaskrá að arfleiða aðra en
lögerfingja sina, í umræddu
tilviki barnaböm, en böm við-
komandi munu vera á Mfi.
Því er til aö svara, að arf-
leiðanda er óheimilt að ráð-
stafa meira en 1/3 hliuta eiigna
sinna með erfðaskrá þegar
RELAX
INAWORLD
OLKORATRON
EF ÞÉR VILJIÐ
BUXUR SEM ALDREI
ÞARF AÐ PRESSA
ÞA ER MERKIÐ
UM HEIM ALLAN
ER ÞENNAN MIÐA
AÐ FINNA A
KORATRON
BUXUM, EINNIG ÞAR
SEM ÞÉR KJÓSIÐ HELZT
AÐ VERZLA
KORATRON
pressed and stiaped torever

Laugavegi 27 — Sími 12303.
llögerfingjar taka arf eftir
hann.
Hins vegar má benda á það,
að öltum fjámáða mönnium er
heimilt að ráðstafa eignum
sínum að eigin geðþótta, þann-
ig að viðkomandi gæti igefið
bamabömunium það af lögleg-
um eigum sinum, sem honum
sýnist. Þegar sl'ikt er gert heit-
ir það að gefa lífgjöf. Um ieið
sviptir gefandinn sjálfan sig
umráðarétti yfir því, sem gef-
ið er.
Fyrirsipyrjandinn vill enn-
frernur fá að vita með hvaða
hætti gerð sé löglieg erfðasikrá.
Yrði of langt mál að fjalila um
það hér, en að sjálifsögðu eru
Skýr. ákvæði um þetta efni í
löguim. Einnig miá benda á, að
til er bók urn lögfræðileg efni,
sem hándhæg er fyrir aimemn-
VERKSMIDJU
ÚTSALAf
Opin þriöjudaga kl.2-7e.h. og
föstudaga kl.2-9e.h.
A IFTSOUUNNI:
Rækjulopi Vefnaðarbútar
Hespulopi Bílateppabútar
Flaekjuband Teppabútar
Endaband Teppamottur
Prjónaband
Reykvíkingar reynið nýju hraóbrautina
upp í Mosfellssveit og verzlk) á útsölunni.

ALAFOSS HF
MOSFELLSSVEIT
ing og fæst hún í bókaverzl-
unum.
£ Enn um refsingar
eiturlyfjasala
Karl Jónatansson, Hátetgs-
vegi 52, hringdi. Hann vildi
taka undir skoðanir, sem fram
komu I bréfi frá „Sveitakonu
í Reykjavík", sem birtist hér í
dáJkunum sl. þriðjudag og fjal’l
aði um mál eiturlyfjamiðlara.
Karl sagði það hafa vakið undr
un sína, að svo virtist sem
sveitakoinan hefði skarpari skiln
ing á þessurn máliurn en ráða-
menn, sem settir væru tii þess
að fjalia um þau.
Karl vildi láta koma skýrt
fram, að hann teldi eiturlyfja-
söl-u vera alvarlegri glæp en
morð. Mannkyn'nu stafaði
meiri hætta af þessari plágu en
öllum stríðsrekstri í heimiimum
samanilagt og benda mætti á, að
á Norðurlöndum væri e'.tur-
lyfjameyzla orðin stærsta þjóð-
félagsvandamáMð, sem við væri
að stríða.
Hann sagði ennfremur, að
sér virtist svo sem læknar, sál-
fræðingar og aðrir, sem létu
þessi mál ti'l sin taka á opim-
berum vettvangi, töluðu oft af
skammsýni og þekkingar-
skorti.
Þessi mál- þyrfti að taka fast
ari tökum en gert hefði verið
til þessa, en til þess að svo
mætti verða væri frumsk lyrði,
að menn gerðu sér ljósa grein
fyrir því, hversu gífurlegt
vandamál hér væri við að etja.
angli
SKYRTUR
Mikið úrval