Morgunblaðið - 21.08.1973, Page 28

28
MORGUNBLAÐIÐ — I»RIÐJUDAGUR 21. ÁGÚST 1973
SAI BAI N 1 Anne Piper: 1 Snemma í háttinn
Segðu mér heldur eitthvað
sem fer betur við Oxfordheim
iinin.
— Jæja ef þú endilega vilt.
Ég fæddist í Cambrigde, eina
barn miðlungs menwtahjóna. Þau
voru bæði lærð, svo að ég varð
að halda mig eingöngu hjá fóstr
unni, sem var hræðilegur harð-
stjóri.
— Eimhvern veginin kemur
þetta ebki allskostar heim og
sarnan.
— Það er ómögulegt að gera
þig ánægða... Hvað segirðu um,
að mamma hafi verið lei'kkona
og átt heima í Putney? Pabbi
giftist þrisvar og við vorum stór
hópur barna úr öllum áttum.
— Það er nú skemmitlegra, en
ólíklegt þó. Ég hef verið gift
þrisvar og fólki fínnst það skrýt
ið.
— Hvers vegna það? Mérfinnst
það vera eðlidegasti hlutur í
heimi. En ég hitti bara svo sjald
an svona eftirsóknarverðar kon
ur.
.— Þekkirðu margar konur?
— Já, ég hitti margar í sam-
bandi við starf mitt.
— Ég giftist alltaf skökkum
mönnum, sagði ég dauflega.
— Það sannar ekkert. Því út-
gengilegri verðurðu, því meir sem
þér hættir til að velja skakka
menn. Þú hefur úr of mörgum
að velja.
— Finnst þér það ? Það var
gott að heyra að það þurfti ekki
að vera mér að kenna þótt ég
ienti á leiðindapésum elns og
Fred og Edward.
— Ert þú kvæntur Johnny?
— Nei. Hef aldrei þurft þess
með. Hann tók að strjúka mér
dálítið fast.
Ég rétti úr mér. — Nóg af
þessu! Ég er ekki svo hrifin af
asvisögunni þinni, að ég sjái ekki
hvert stefnir.
— Já, en, Jenny... Hann sýnd
ist móðgaður.
Allt I einu var ég orðdn vond
við þennan litla bjána. Eiginmenn
eins og Edward og Fred, vinir
eins og Skeggi og þessi ómögu
legi Johnny — Ekkert nema rak
in ledðiindi! Hvergi neitt gaman!
Ég fékk beinverki af þrá eftir
Jack.
— Ertu ekki að fara heim?
sagði ég geispandi.
— Og stofna mér í Ufshættu
eftir þetta ágæta bað? Auk
þess er síðasti vagninn farinn.
— Æ, farðu til fjandans! Jæja,
þú verður víst að fá að sofa
þarna á legubekknum. Ég náði
í einhver teppi.
— Góða nótt og dreymi þig
vel, sagði ég blíðlega um leið
og ég læsti mig inni i svefn-
herberginu. Legubekkurinn yrði
of stuttur fyrir hann.
Næsta morgun vaknaði ég við
það að hann barði á dyrnar hjá
mér. Þegar ég opnaði stóð hann
þarna með morgunmat á bakka.
Ég strauk hárið frá augunum.
Han-n var kominn í þennan and-
styggilega regnfrakka sinn.
— Reyndu ekki að segja mér,
að þú farir svona snemma út að
njósna, sagði ég og brölti upp í
rúmið aftur.
— Klukkan er yfir niu, og
ég verð að komast í skrifstof-
una. En ég kem aftur í kvöld.
— Nei, það gerirðu ekki! 1
kvöld ætla ég út með Skeggja.
Þá ætla ég að sitja á stiga-
gatántx þangað tii þú kemur heim.
— Æ, farðu til fjandans! Það
máttu alls ekki gera því að þá
vekurðu of mikla eftíntekt. Taktu
lykilinn í töskunni minni. Ég
hef annan.
— Eins og þú segir, elskan!
Hann laut niður og kyssti mig
ofan á kollinn. — Hvað segirðu
um að giftast mér, þegar þú
skilur næst?
— Hvernig veiztu að ég muni
skilja?
— O, það bara leggst svona
einhvern veginn í mig. Ég er dá-
litdð skrýtinn með svona hug-
dettur.
— Þú skalt endurtaka bónorð
ið þegar ég er orðin laus, því
að þá verð ég farin að þekkja
þig nægilega tii þess að vita
hvaða mark ég má taka á því.
Ég fór að smyrja brauðið sem
hann hafði steikt handa mér.
Hann gekk út, en kom svo aftur
með bréfin min. Þama var eitt
frá Fred og snerist um Miðjarðar
hafið, orðsending frá Skeggja,
þar sem sagði, hvað við hefð-
um skemmt okkur guðdómlega í
fyrrakvöld og ég mætti ekki
gleyma kvöldinu í kvöld. Og svo
var, mér til mestu furðu, bréf
frá Jaok.
— Ætlarðu ekki að opna þetta
síðasta sagði Johnny.
— Ekki fyrr en þú ert farinn,
sagði ég. — Það er frá mann-
inum sem ég elska.
— Hjáipi mér vel! Hver
gæti það nú verið? Ég hélt ég
vissi um þá alla.
— Þú ert bölvaður snuðrari,
sagði ég. Og ég skil ekki, tii
hvers ég ætti að fara að segja
þér það. Hamn er mörg þúsund
mílur í burtu, því miður, og þú
gætir engan áhuga haft á hon-
um.
í þýáingu
Ráls Skúlasonar.
— Ég hef áhuga á öllu sem
þér viðkemur, og ég get ekki
beðið lengur eftir að vita hvem
þú elskar.
— Hann heitiir Jack og er í
flughernum. Ertu þá nokkru
nær?
— Ekki mjög. En þetta kemur
nú allt heim og saman. Nú verð
ég að fara. Sé þig um mið-
nættið, Öskubuska. Framdyra-
hurðin skall í og hann gekk
blístrandl burt. Það var sýni-
legt að hann hafði engar áhyggj
ur af mannorðinu minu.
Ég opnaði bréfið frá Jack,
hægt og bítandi og minnt-
ist þess að nú voru komin tvö
ár, síðan ég hafði heyrt frá hon
um og nú væri hann bara að
Iskrifa til þess að tilkynna
mér, að hann væri giftur. Ég
þorði ekki að vona að hann væri
i þann veginn að koma, og það
var jafngott eins og allt var í
pottinn búið.
Húsmóðirín
mælir með Jurta!
Húsmóðirín
mælir með Jurta!
jlQjirríiai
»■

IENNÞA DRYGRAI
OG BRAGÐMEIRA
Ó. Johnson og Kaaber kaffið er nú fínmalaðra og
drýgra. Þannig viljum við tryggja húsmóðurinni
enn betra kaffi.
NÝ KVÖRN BETRA OG DRÝGRA
RÍÓ KAFFI:
O.JOHNSON
,** &KAABERHF. o%
velvakandi
Velvakandi svarar í síma
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
0 Enn um kommúnisma
í útvarpinu
Þ. ski’ifar:
„Ég get ekki stillt mig um
að minnast örlítið á útvarpið
og það, sem það hefur fram að
færa. Margt ber vel að þakka,
sem sú stofnun hefur gert fyrir
okkur á Mðnum árum og hafa
margir komizt þar að með marg
víslegt efni til fróðleiks og
skemmtunar.
En með valdatöku núverandi
stjórnar breyttust hlutföllin i
Útvarpsráði, frjálsræðinu í
óhag. Nú er svo komið, að lítið
kemst að, nema það sem er eftir
kommúnista og þeirra fylgi-
fiska. T. d. eru flestar sögur,
sem valdar eru til flutnings,
eftir þá — eir.nig kvæði, sem
upp eru lesin Ef efnið er ekki
eftir komma, þá eru flytjendur
a. m. k. langflestir kommar.
Eins og maður sé ekki löngu
búinn að fá nóg af áróðri þeirra.
íslenzkir kommúnistar sverja
og sárt við leggja, að þeir fari
ekki eftir kokkabókum valdhaf
anna i Kremi og Peking. En
hvað hafa kommúnistar á Is-
landi breytzt? Þeir eru samir
við sig, eins og þeir voru fyrir
þrjátíu árum. aðeins er um að
ræða nýja menn. Stefnan er hin
sama: Að brjóta lýðræðisþjóð-
félagið niður, svipta menn frels
inu til að láta í ljós skoðanir
sinar, en koma á hvers konar
fjötrum, höftum og hinu mesta
ófrelsi, sem hugsazt getur.
0 „Kannski verður þú . .
Eina glætan, sem verið hefur
i útvarpsdagskránnd undanfam-
ar vikur, er sagan „Kannski
veiður þú . . eftir Hilmar
Jónsson, bókavörð í Keflavík.
Að visu li'ggur honum lágt róm
ur við upplestur, en þar eru
þó gerðir upp reikningar við
kommúnismann.
Hilmar er ritfær maður í
góðu lagi. Hann lætur oft á sér
kræla á síðum Suðumesjablaðs,
sem gefið er út í Keflavík, og
ég sé við og við. Finnst mér
þar hressilega tekið á málum
og fá kommar þar allmakleg
málagjöld.
Það væri vert, að Útvarps-
ráð vaknaði upp af einokunar-
blundi sinum og leyfði öðrum
en kommúnístum að komast að.
Annars er ég hissa á því, að
Hiilmar skuli hafa komizt með
sögu sína í gegnum hið þétt-
riðna net kommúnismans, sem
rikjandi er hjá Útvarpinu.
Meira af sffiku.
Með þökk fyrir birtinguna.
— Þ.“
• Engan skemmtiiðnað
í Austurstræti
Hér er bréf úr Vesturbænum:
„Kæri Velvakandi.
Það var dásamleg hugmynd
að loka Austurstrætii fyrir bíla
umferð og fegra strætið, en
auðvitað kemur þetta ekki að
fullum notum fyrr en öll umferð
þar (líka strætisvagna) er bönn
uð. Vona ég einlæglega, að fleiri
götur í miðbænum verði látnar
íylgja á eftir.
Svo las ég í Vísd, mér til
hrellingar, að einhver skemmti-
iðnaðarmaður, sem hefir á sin
um snærum einhvern mesta há-
vaða, sem hugsazt getur, vill
fara að flytja hann í strætinu.
Þetta má alls ekki verða. Ef
eitthvað þarf endilega að vera
þá mætti auðveldlega útvarpa
einhverjum þáttum frá útvarp-
inu.
En þarf alitaf að vera að
gera eitthvað fyrir fólkið? Má
það ekki bara rölta þarna um
og rabba samian — spilla jafin-
vel á spil eð tefla, eins og
maður sér marga gera á götum
úti í útlöndum?
Svo mætti auðvitað setja upp
„huggulegar" kaffistofur.
Sigga í Vesturbænum"
^ A að sekta sóðana?
Jóhanna Björnsdóttir
hringdi. Hún sagðist vilja taka
undir það að sekta eigi þá, sem
fleygja rusld á almannafæri eða
taka að öðru leyti þátt í þvl,
að gera umhverfið að hálfgerð-
um öskuhaugi. Jóhanna sagði,
að með svona aðgerðum yrði
sitíigið spor í rétta áitt, en
auðvitað þyrfti að ganga miklu
lengra. Til dæmiis fyndiiist mér að
taka þyrfti til gaumgæfilegrar
athugunar umgengni og frá-
gamg í hinum ýmsu iðnaðar-
hverfum, jafnt í Reykjavík og
nágrannabyggðarlögum. Óskilj
anílegt væri hversvegna sóða-
og trassaskapur væri látinn við-
gangast árum og jafnvel ára-
tugum saman. Þessa aðdla
þyrfti að sekta lika, og engu
síður en smásóðana.
Silicone
þéttikýttið nýkomið.
Pantanir óskast sóttar.
Byrgðir takmarkaðar.