Morgunblaðið - 05.02.1974, Qupperneq 29

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 5. FEBRUAR 1974 29
ROSE~
ANNA
FRAMHALDSSAGA EFTIR
MAJ SJÖWALL OG
PER WAHLOO
JÓHANNA KRISTJÓNSDÓTTIR
ÞÝDDI
23
M: Og ég segi: Þér hljótið að
hafa gert eitthvað. Voruð þér með
einhverjum.
Eriksson renndi fingrum í
gegnum hárið, og svipurinn gaf til
kynna, að hann væri nánast að
sálast úr leiðindum.
^M: Huesið vður um. IHvað
gerðuð þér?
E: Ég skil ekki tilganginn með
þessu kjaftæði. Hvað ætli maður
geti gert á svona skítadalli. Nei,
ætli maður hafi getað gert annað
en fara í koju og fara að sofa.
M: Hittuð þér einhvern daginn
sem báturinn lá í Roxen:
E: Já, ég hitti Brigitte Bardot?
Eruð þér ánægður. Ög hvernig
ætti ég að muna, hvort ég hitti
einhvern þennan dag. Það er óra-
tími síðan.
M: Allt í lagi. Við byrjum þá
aftur á byrjuninni. Þegár þér
voruð um borð i „Díönu" í sumar
sem leið kynntust þér þá ein-
hverjum farþeganna?
E: Nei, engum. Og reyndar er
bannað, að maður sé að kássast
upp á þá. Og enda þótt manni
hefði verið það frjálst, hefði ég
ekki haft neina lyst á því. Svona
drulludót eins og þessir ferða-
menn eru.
M: Hvað heitirþessi félagiyðar,
sem var líka á „Díönu"?
E: Því spyrjið þér? Hvað á þetta
eiginlega að þýða? Við höfum
ekki gert neitt af okkur.
M: H vað heitir hann?
E: Roffe.
M: Fornafn og eftirnafn.
E: Roffe Sjöberg.
M: Hvar er hann niðurkominn
nú?
E: Hann er á einhverjum þýzk-
um dalli. Ég veit það ekki, fjára-
kornið. Hann getur verið á
tunglinu fyrir mér.
Martin Beck gafst upp. Hann
slökkti á segulbandinu og reis
upp. Eriksson ætlaði að gera það
sama.
— Sitjið kyrr, sagði Martin með
þrumuraust. Þér sitjið kyrr,
þangað til ég leyfiyður annað.
Hann hringdi inn til Ahlbergs,
sem kom að vörmu spori.
— Standið upp, sagði Martin
Beck og gekk á undan honum út
úr skrifstofunni.
Þegar Ahlberg kom aftur inn í
skrifstofu sina sat Martin við
skrifborðið. Hann leit upp og
yppti öxlum.
— Nú förum við út og fáum
o.kkur að borða, sagði hann. —
Svogeri ég aðra atrennu.
15. kafli
Klukkan hálf niu morguninn
eftar sendi Martin eftir Eriksson í
þriðja sinn. Yfirheyrslan stóð i
tvær klukkustundir og
árangurinn var enginn frekar en
fyrr.
Þegar Eriksson var farinn út úr
skrifstofunni í fylgd með ungum
lögreglumanni, stillti Martin tæk-
iðogþeir Ahlberg spiluðu bandið.
— Hvað heldur þú ?
— Það er ekki hann, sagði
Martin. — Ég er næstum handviss
um það. Hann er heldur ekki
nærri nógu slunginn til að géta
dulið neitt. Hann veit hreinlega
ekki skapaðan hlut, um hvað
málið snýst. Ég held, að það sé
rétt tilgetið.
— Mjög trúlegt, sagði Ahlberg.
— Við vitum að vísu ekki mikið
um Roseönnu McGraw. En ég á
erfitt með að trúa því, að hún
hefði af fúsum vilja gefið sig að
Eriksson.
— Já, það held ég líka. Hún var
að vísu upp á. karlhöndina, en
henni var ekki sama hver var. En
er nokkur kominn til með að
segja, að hún hafi gert það af
fúsum og frjálsum vilja?
— Já, ég segi það. Það hlýtur
að hafa gengið þannig fyrir sig.
Hún hitti einhvern á bátnum, sem
hana langaði til að vera með, og
þegar að þvi kom, hefur hún
sennilega gert sér grein fyrir i
hvert óefni var komið. Og þá var
allt um seinan, En það var ekki
Karl Ake Eriksson.
— Það getur líka hafa gengið
öðru vísi fyrir sig, sagði Ahlberg
hikandi.
— Hvernigþá? I þessari kytru?
Þú átt kannski við, að einhver
hafi rifið upp dyrnar og kastað
sér yfir hana? Hún hafi streitzt á
móti og öskrað af öllum lifs og
sálar kröftum.
— Hann gæti hafa ógnað
henni. Með hníf eða kannski
byssu.
Martin leit á Ahlberg og
kinkaði kolli. Svo reis hann
snögglega á fætur og gekk út að
glugganum. Hinn fylgdi honum
með augunum.
— Hvað eigum við að gera við
hann? sagði Ahlberg. — Eg get
ekki haldið honum hér endalaust.
— Eg ætla að tala við hann
einu sinni í viðbót. En í alvöru
talað held ég ekki, að hann viti,
hvers vegna hann er hér. En nú
segi ég honum það.
Ahiberg reis úr sæti og fór í
jakkann. Svo gekk hann.
Martin lét kalla á Eriksson.
— Hvað á þetta að þýða? sagði
Eriksson með þjósti. — Eg hef
ekkert af mér gert. Þið getið ekki'
haldið mér hér, fyrst ég hef
ekkert gert.
— Steinþegið, þangað til ég
leyfiyður aðtala. Þér skuluð bara
svara spurningum minum, það er
allt og sumt, sagði Martin. .
Hann tók myndina af Roseönnu
McGraw fram og rétti hana að
Eriksson.
— Þekkið þér þessa konu, sagði
hann.
— Nei, 'sagði Eriksson. —
Hvaða ómynd er nú þetta?
— Lítið almennilega á mynd-
ina, áður en þér svarið. Hafiðþér
séð þessa konu áður?
— Nei.
— Eruð þér alveg vissir um
það?
Eriksson hallaði undir flatt og
virti myndina fyrir sér.
*— Já. Eg hef aldrei séð hana
áður.
— Roseanna McGraw. Segir
nafnið yður eitthvað?
— Það var þá líka nafn. Er hún
leikkona?
— Hafið þér heyrt nafnið áð-
ur?
— Nei.
— Þá skal ég segja yður dálítið.
Konan á myndinni er Roseanna
McGraw. Hún var bandarísk og
var farþegi á „Diönu" frá Stokk-
hólmi þann 3. júlí. A þeirri ferð
tafðist Díana vegna vélarbilunar.
Hafsteinn Kristinsson.
Hafsteinn Kristins-
son formaður Ingólfs
Aðalfundur sjálfstæðisfélags-
ins Ingólfs var haldinn að Hótel
Hveragerði 22. janúar sl. Hall-
grimur Egilsson, sem verið hefur
formaður sl. 4 ár, baðst undan
endurkjöri og var Hafsteinn
Kristinsson kosinn formaður.
Hallgrími voru þökkuð vel unn-
in störf með góðu lófaklappi.
Núverandi stjórn félagsins
skipa, auk formanns: Bragi Ein-
arsson, Guðrún Lúðvíksdóttir,
Stefán Magnússon, Sigurður Frí-
mannsson, Lárus Kristjánsson og
Snorri Baldursson.
A fundinum gengu 12 manns í
félagið og ríkir mikill áhúgi í þvi
um þessar mundir.
Leiðtogafundur
NATO í apríl?
Brussel, 2. febr. NTB.
HAFT er eftir áreiðanlegum
heimildum í Briissel í dag, aS
Nixon forseti Bandaríkjanna
muni sennilega stefna að því, að
haldinn verði leiðtogafundur að-
ildarríkja Atlantshafsbandalags-
ins í Briissel í lok aprílmánaðar
nk. i tilefni 25 ára afmælishátíða-
halda NATO. Er talið, að forset-
inn muni vinna að því af kappi á
næstunni, að unnt verði að undir-
rita nýja stenfuvflýsingu um
samvinnu Atlantshafsbandalags-
rfkjanna á þessum fundi.
Velvakandi svarar í síma 10-100
kl 10.30 — 1 1.30, frá mánudegi
til föstudags.
0 Þökk sé póststjórninni
og Árna Helgasyni
póstafgreiðslumanni
Stykkishólmi
fyrir réttláta
afgreiðslu mála.
Magnús Sigurðsson fyrrv.
skólastjóri skrifar:
„Miðvikudaginn 30. jan. 1974
birtist í Velvakanda ömakleg
grein eftir Ölaf Markússon,
Stykkishólmi, um póstþjónustuna
i landinu og þó sérstaklega Árna
Helgason póstafgreiðslumann i
Stykkishólmi.
Vitað er, að báðir þessir aðilar
vinna verk sitt af mikilli kost-
gæfni.
Greinin snýst um það, að laug-
ardaginn 29. des. sl. féíl áætlunar-
ferð póst- og fólksflutninga til
Stykkishólms niður vegna ófærð-
ar, en greinin er svo heimskulega
skrifuð, að greint barnaskólabarn
mundi varla setja slíkt á prent.
Sama dag, eftir hádegi, fer flug-
vél frá Vængjum h.f. til Stykkis-
hólms, en áður átti hún að fara til
Hellissands og Ólafsvíkur.
Að sögn greinarhöfundar var
símað frá Umferðarmiðstöðinni,
sem mun hafa átt að afgreiða
þennan póst til Arna Helgasonar,
og hann spurður, hvort hann vildi
afgreiða þann póst, sem sendur
yrði.
Þeir vissu á Umferðarmiðstöð-
inni, að póstafgreiðslur eru lokað-
ar á laugardögum, eftir hádegi, og
á sunnudögum og voru þvi svo
tillitssamir að tala við póstaf-
greiðslumanninn og vita, hvort
hann vildi vinna þessa auka-
vinnu.
Hér var alls um 314 kg af
bögglapósti að ræða, til allra stað-
anna á Snæfellsnesi.
Samkvæmt viðtali við Vængi
h.f. var efazt um, að vélin gæti
tekið allan póstinn í einni ferð.
Vélin lenti fyrst á Hellissandi
og í Ólafsvík.
Það varð því að samkomulagi á
milli póstafgreiðslu Umferðar-
miðstöðvarinnar og Arna Helga-
sonar, að bögglapósturinn til Hell-
issands og Ólafsvíkur yrði sendur
með flugvélinni svo og blaða- og
bréfapóstur til allra staðanna.
Þar sem líkur væru á, að
bögglapóstur Stykkishólms kæm-
ist ekki allur, þá yrði hann látinn
bíða næstu ferðar.
Meiri Iíkur voru og til þess, ef
ekki yrði flugveður áfram, að bíll
kæmist til Stykkishólms en til
Hellissands og Ólafsvíkur.
Ég held, að almenningi, sem
lítur hlutlaust á málið, einnig
Stykkishólmsbúum, þyki það
drengilegt af Árna Helgasyni að
hafa ekki viljað láta sig og sína
nágranna sitja i fyrirrúmi með
póstflutningana.
Greinarhöfundur talar um það,
til að sverta hlut Á, H., að í pökk-
unum hefðu getað verið nauðsyn-
leg lyf, sem fólki hefði bráðlegið
á, en hann gleymir að geta þess,
að i Stykkishólmi eru tjæði lyfja
búð og sjúkrahús, sem hvorugt
hefur orð4 sér fyrir vanrækslu. A
Hellissandi og Ólafsvik gat fólk
einnig og ekki síður vantað lyf.
Eg held, að allir sanngjarnir
menn vildu heldur standa í ™nr.
um póststjórnarinnar í Umferðar-
miðstöðinni og Árna Helgasonar
en í sporum ádeilanda.
Ef svo væri, að gremja út af töf
þessara póstsendinga kynni að
vera mest hjá mönnum, sem áttu
von á pökkum frá Á.T.V.R., þá
veit ég, að það eru miklu fleiri,
sem þakka Arna en hallmæla hon-
um fyrir að vilja afstýra tárum,
böli og óhamingju, sem víninu
fylgja.
Reykjavik, 31. jan. 1974.
Magnús Sigurðsson.“
% Elliheimilið Grund
— mótmæli vegna
viðbyggingar
Ingibjörg Arný Eyþórsdóttir
skrifar:
„Ég heyrði nýlega, að forstjóri
Elliheimilisins Grundar hefði fest
kaup á lóð, sem er við hliðina á
Minni-Grund, en lóð þessi er á
bak við húsin, sem standa við
Ásvallagötu sunnanverða.
Það fylgdi þessari sögu, að þeg-
ar fréttist um þessi lóðarkaup,
hefðu íbúar í húsunum við Ás-
vallagötu farið að safna undir-
skriftum til þess að mótmæla þvi,
að þarna yrði byggt hús fyrir
gamla fólkið.
Ég vildi tæplega trúa þessu
vegna þess, að eins og allir vita
horfir til stórvandræða vegna
mála gamalmenna her. Skyldu
þessir íbúar við Ásvallagötu
aldrei hugsa til þess, að þeir eiga
eftir að verða gamlir sjálfir.
Nær væri að safna undirskrift-
um til að þakka forstjóranum,
sem stjórnar þessu stóra heimili
af svo mikilli hagsýni og myndar-
skap, að fátítt er hér hjá okkur.
Ingibjörg Arný Eyþórsdóttir.“
Já, það gerist margt skrýtið hér
á þessu Iandi, Ingibjörg sæl. Fyrir
helgi hafði Mbl. samband við
Gísla, og staðfesti hann sannleiks-
gildi þessarar sögu og sagði um
leið, að væri skilningur almenn-
ings hér á sömu lund og þeirra,
sem nú safna undirskriftum til að
mótmæla þeirri byggingu, sem
fyrirhuguð er, þá væri ekki von
að hægt væri að gera mikið til að
ráða bót á því neyðarástandi, sem
ríkjandi væri í málefnum aldr-
aðra hér. En áreiðanlega er þessi
undirskriftasöfnun ekki annað en
frumhlaup fárra einstaklinga, og
fullvíst er, að skoðanir þeirra,
sem þarna búa, eru skiptar um
þetta mál. Það vill svo til, að Vel-
vakandi er nágranni þeirra, sem á
Grund búa, og ákjósanlegra ná-
grenni er vart hægt að hugsa sér.
Gisli Sigurbjörnsson hefur unn-
ið merkilegt brautryðjendastarf i
málefnum aldraðra hérlendis, og
hefur hann notið þar stuðnings
góðviljaðra manna, sem betur fer.
Skilningur almennings á þess-
um málum fer sífellt vaxandi hér
á landi sem annars staðar, og ætti
því ekki að þurfa að óttast það, að
framhaldið verði ekki í rétta átt.
En þessum málum verður ekki
vel fyrir komið með skilningi og
góðvild einni saman fremur en
öðrum nauðsynjamálum. Þess
vegna ættu allir að leggjast á eitt
um að búa eins vel að elztu borg-
urunum í þjóðfélaginu og frekast
er kostur, og það verður ekki gert
með því að reyna að leggja stein í
götu þeirra, sem stuðla að fram-
förunum.
Bátur keyptur
til Akraness
Akranesi — 2. febrúar.
V.S. REYNIR ÁR-18 hefur verið
keyptur til Akraness. Kaupendur
og útgerðarmenn eru Birgir Jóns-
son skipstjóri, Ásgeir Samúelsson
vélstjóri og Hafsteinn Engilberts-
son stýrimaður. Útgerðarfélagið
heitir s/f Reynir.
Báturinn fór í fyrstu veiðiferð
sína með þorskanet í morgun, og
er sá fyrsti, sem leggur þorskanet
hér í Flóa. Nú eru bátar á vestur-
leið með loðnufarma, og er búizt
við því, að Víðir og Bjarni Ólafs-
son komi hingað i dag til löndun-
ar.
— JÚIÍUS.
Viðgerð lok-
ið á Júní
SKUTTOGARI Bæjarútgerðar
Hafnarfjarðar, Júní, kom til
heimahafnar að lokinni viðgerð í
Færeyjum á fimmtudag. Eins og
kunnugt er, skemmdist skipið
töluvert, er það bakkaði á hafnar-
bryggjuna í Hafnarfirði í b.vrjun
desember sl.
Einar Sveinsson framkvæmda-
stjóri B.Ú.H. sagði i samtali við
blaðið, að viðgerð áskipinu i Fær-
eyjum hefði gengið mjög vel og
| hefði það haldið til veiða á föstu-
■ dag og virtist allt vera í stakasta
* lagi um borð.