Morgunblaðið - 13.03.1974, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 13. MARZ 1974
Astri Forberg
Ellerup -Minning
Þott dauðinn sé öllum nálægur,
ekki sízt þeim, sem við vanheilsu
eiga að stríða, þá gerir hann
sjaldan boð á undan sér. Fregnin
um andlát frú Astri Forberg
Ellerup kom vinum hennar öllum
mjög á óvart. Svo lífsglöð var hún
og áhyggjulaus nokkrum dögum
fyrir andlát sitt.
Hin síðustu árin átti Astri við
mikla vanheilsu að stríða og gekk
undir mikla skurðaðgerð fyrir
nokkrum árum,en hún varþannig
gerð, að hún talaði aldrei um
liðan sína, jafnvel þótt hún væri
að spurð. Hún bar veikindi sín
með þeirri sálarorku, sem fáum
er gefin.
Frú Astri var sérstakur per-
sónuleiki í allri framkomu og er
með henni gengín ein eftirminni-
legasta kona í Keflavíkurbæ. Hún
hafði ákaflega glaða lund og kom
öllum í gott skap, sem í návist
hennar voru. Hún var fjörug í
samræðum og orðheppin, marg-
fróð og vel gefin. Strax og hún
fluttist til Keflavíkur með eigin-
manni sínum Johan Ellerup
apótekara, varð hún mjög ástsæl
af öllum þeim, sem hún kynntist,
enda var hún vinmörg á Suður-
nesjum. Æskuvinkonur sinar frá
bernskuárum hennar í Reykjavík
hélt hún tryggð við alla ævi sína
og slítnuðu þau vinarbönd aldrei
þrátt fyrir það, að hún bjó mestan
hluta ævi sinnar fjarri æskustöðv-
um sínum.
Það, sem einkenndi frú Astri
mest, fyrir utan glaðværð hennar
og lífsgleði, var hennar einstæða
hjartahlýja og örlæti við þá, sem
bágt áttu og höfðu orðið fyrir
áföllum i lífi sínu Hún mátti
aldrei neitt áumt sjá svo hún vildi
ekki úr bæta. Góðgjörðum sínum
flíkaði hún aldrei, en svo margar
voru þær og margvíslegar, að um
þær spurðist, en ófáar, eru þær,
sem hún ein vissi um. Eiginmað-
ur hennar studdi hana mjög í
þessum efnum, enda var ástúð
mikil í öllu þeirra hjónabandi og
lifðí hún i hamingjusömu hjóna-
bandi alla tíð.
Þótt dauði frú Astri hafi komið
okkur vinúm hennar á óvart, má
til sanns vegar færa orð Jóhanns
Sigurjónssonar:
t
Eiginmaður minn,
ÞÓRÐUR ÞORBJARNARSON dr. phil.
lézt á Vífilsstaðaspitala aðfararnótt 12. marz.
Sigríður Cl. Þorbjarnarson.
Faðir minn og tengdafaðir, t
JÓHANN MARÍUS EINARSSON,
lézt að Hrafnistu 11 þ m. Ólafía Jóhannsdóttir Thorlacíus, Haraldur Thorlacíus.
t Faðir okkar, tengdafaðir og bróðir,
ÞORSTEINN INGVARSSON,,
bakarameistari.
Dalbraut 1,
lézt að heimili sínu, mánudaginn 1 1. marz.
Ingvar Þorsteinsson, Steinunn Geirsdóttir,
Viðar Þorsteinsson, Lilja Eiríksdóttir,
Kristinn B. Þorsteinsson, Hulda Eirfksdóttir,
Þorsteinn Þorsteinsson, Edda Guðmundsdóttir,
Jóhanna Norðfjörð.
t Ástkær faðir okkar,
KARL ÞÓRHALLASON,
Njálsgötu 1 3b,
lézt á Borgarspítalanum mánudaginn 1 1. marz
Haraldur Karlsson, Ásgeir Karlsson,
Guðrún Karlsdóttir, Kristján Jónsson,
Þórhalla Karlsdóttir, Jóhann Eymundsson,
Sigríður Karlsdóttir, Einar Pétursson,
Kristfn Karlsdóttir, Alvar Óskarsson,
Hjördís Karlsdóttir, Sigurður Bjarnason,
Fjóla Karlsdóttir, Glsli (sleifsson.
Þórdis Karlsdórrir, Jón B. Ingimagnsson.
t
Þakka innilega öllum er sýndu hluttekningu og samúð við andlát og
jarðarför móðursystur minnar,
MATTHILDAR SVEINSDÓTTUR
frá Mörk.
SturlaugurH. Böðvarsson,
Akranesi.
Dregnar eru litmjúkar
dauðarósir
á hrungjörn lauf
í haustskógi.
Við hjónin erum þakklát fyrir
að hafa notið vináttu frú Astri og
söknum hennar. Við börn okkar
flytjum eiginmanni hennar, börn-
um þeirra, tengdabörnum og
venzlamönnum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Alfreð Gíslason.
Á tregabundnum kveðjustund-
um vill manni oft vefjast tunga
um tönn, og svo er mér nú farið.
Mér finnst það því nær óhugs-
andi, að við séum I dag að kveðja
Astri í hinzta sinn.
En minningarnar láta ekki á sér
standa þær sækja á huga minn
svo að ég fæ ekki við spornað.
Næstum allir þættir I lífi mínu
hafa á einhvern hátt verið tengdir
Astri. Fyrst var það á Seyðis-
firði, þar sem hún ríkti
líkt og ,,drottning“ og síð-
an á unglingsárum mín-
um, eftir að hún var flutt til
Keflavíkur. Ég vildi óska, að ég
þekkti einhverja unga stúlku,
t
Hjartans þakkir fyrir þann hlýhug
okkur auðsýndan við andlát og
útför hjartkæra bróður okkar og
fóstursonar mlns,
GUNNÞÓRS BJARNASONAR,
H verfisgötu 1 02 A.
Þórunn Kristinsdóttir og
systkini hins látna.
sem liti upp til mín og virti á sama
hátt og ég virti og leit upp til
Astri.
Þá kom nýr þáttur í mínu lífi,
hjónaband og börn, og í þeim
þætti átti Astri Iíka sinn þátt.
Astri kunni allra kvenna bezt all-
ar „etikettur", enda hafði hún
verið á belgfskum klausturskóla
og lært „heldri manna siði“.
Kannski hefði ég ekki fengið
neinn brúðarvönd, ef hún hefði
ekki bent tilvonandi eiginmanni
á, að það var hans verk að velja
hann. Og kannski hefði eiginmað-
urinn ekki fengið blómið sitt, ef
Astri hefði ekki látið Libbý
„senda'* honum það, en hún var
þá kornung.
Börnin okkar Atla voru eins
konar barnabörn Astri. Hún vissi
ekki allt það góða, sem hún vildi
gera og gerði fyrír þau. En hún
hefur eflaust átt fleiri „barna-
börn“, því að þannig var hún.
Ég get ekki imyndað mér annað
en að allir, sem þekktu Astri,
sakni hennar nú sárlega, ekki ein-
ungis eiginmaðurinn, hennar
eigin börn, tengdabörn og barna-
börn.
% kann ekki að lýsa með orð-
um samhryggð minni og fjöl-
skyldu minnar yfir þeim missi,
sem orðið hefur með láti Astriar,
en ég vona, að góður Guð megi
styrkja Johan, börn þeirra og
barnabörn, bæði fædd og ófædd.
Anna Bjarnason
yngri.
Þegar okkur berst sú fregn, að
vinur sé burt kallaður úr þessum
heimi þyrmir yfir okkur og um
leið finnum við fyrst til samúðar
með þeim, sem sorgin snertir
mest í þessu tilviki Jóhanni
Ellerup og börnum hans. Svo ger-
ir söknuðurinn vart við sig. Við
erum mörg, sem nú sökknum frá-
bærs vinar, en það var Astri For-
berg Ellerup.
I fyrsta Korintubréfi sínu verð-
ur postulanum tíðrætt um kær-
leikann, hann segir meðal annars:
„Kærleikurinn fellur aldrei úr
gildi" og ennfremur „En nú varir
trú, vpn og kærleikur, þetta
þrennt, en þeirra er kærleikurinn
mestur."
Þegar ég hugleiði líf og fram-
komu Astri Ellerup eru þessar
lyndiseinkunnir, sem postulinn
metur svo mikils, mér efstar í
huga. Astri var trúuð, hún þorði
að vona og biðja, þegar erfiðleik-
ar og sjúkdómar sóttu hana heim,
en umfram allt var hún rík af
kærleika, sönnum náunganskær-
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför,
GUÐRÚNAR JAKOBSDÓTTUR,
Hllðarbraut 1, Hafnarfirði.
Finnbogi Ingólfsson.
Aðalsteinn Finnbogason, Hulda Sigurðardóttir,
Karl Finnbogason, Ida Nikulásdóttir,
Helga Finnbogadóttir, Steinar Þorfinnsson,
Rúnar Finnbogason, Ellnbjörg Ágústsdóttir,
Bragi Finnbogason og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og vinarhug
við andlát og útför eiginmanns, sonar, föður, tengdaföður og afa,
KRISTINS TORFASONAR
frá Laufási, Tálknafirði.
Nína Guðmundsdóttir, Elísabet Guðjónsdótttir,
Áslaug Kristinsdóttir, Þórhallur Matthiasson,
Henrietta Kristinsdóttir Bjarki Skjaldarson,
Elísabet Kristinsdóttir, Davið Kristinsson,
Ægir Kristinsson og barnabörn.
t
Þökkum samúð og vináttu okkur sýnda við andlát og útför,
KRISTJÁNS TRYGGVASONAR,
klæðskerameistara,
ísafirði.
Margrét Finnbjörnsdóttir, Elísabet G. Kristjánsdóttir
Gréta L. Kristjánsdóttir. Sverrir Hermannsson
og barnabörn.
leika, um það geta allir vinir
hennar vitnað. Hún gat glaðst
með glöðum, kunni að láta öllum
líða vel í nærveru sinni, hún átti
hvorki til öfund eða langrækni,
en reyndi alltaf að sætta og fyrir-
gefa. Þegar sorg og erfiðleikar
sóttu aðra heim var Astri ætíð
komin með útrétta hjálparhönd
um það veit ég mörg dæmi og þá
jafnan styrkt af skilningsríkum
og góðum eiginmanni.
Eg vil ekki láta hjá líða að
þakka þeim hjónum þá vináttu og
umhyggju, er þau sýndu öldruð-
um föður mínum síðustu æviár
hans I Keflavík.
Kærleikurinn varir að eilífu.
Tíminn græðir öll sár. Samfléttað
sorg og söknuði er einnig gleði —
gleði yfir því að hafa fengið að
vera Astri Ellerup samferða
á lífsins gönguferð, átt
vináttu hennar, notið kærleika
hennar. Ég vil fyrir hönd
allra, sem áttu þessu láni að
fagna, kveðja hana að sinni með
orðum vinar mins Péturs Gauts
um móður sfna, þegar hann að
leiðarlokum fylgir henni að hliði
himnaríkis og segir:
„En iiinni skuluð þið hneigja
með heiðri — svo mark sé að,
því varla fæst, vil ég segja
nein vænni á þennan stað."
Guð blessi minninguna um góða
konu.
Drottinn lát þitt eilifa ljós lýsa
henni.
Gunnar Eyjólfsson.
Vilhjálmur
Kristjáns-
son -Minn
ingarorð
Fæddur 17. júlí 1895.
Dáinn 3. marz 1974.
I dag verður borinn til grafar
Vilhjálmur Kristjánsson, Háteigs-
vegi 25. Hann lézt á Borgarsjúkra-
húsinu sunnudaginn 3. marz, eftir
löng og erfið veikindi.
Eg ætla ekki að rekja æviferil
hans hér, þessar fáu línur eru
aðeins þakkar- og kveðjuorð til
hans. Ég minnist þessa vinar míns
með sitt hlýja bros og hjartanlega
handtak, sem bauð mann velkom-
inn á hans indæla heimili, sem
hans góða kona bjó með smekk-
vfsi sinni og alúð. Ég var þar tíður
gestur svo ég naut þeirra miklu
gestrisni og kærleika, sem ávallt
mætti manni.
Vilhjálmur var góður og traust-
ur vinur vina sinna, góður og
elskulegur eiginmaður, faðir og
afi, velgerður og hygginn maður.
Sérstaklega var hann barngóður
og rétti hjálparhönd öllum, sem
minnimáttar voru og máttu sín
lítils í lífsbaráttunni. Það bezta,
sem hægt er að segja, er, að hann
var f orðsins fyllstu merkingu
„góður drengur".
Við hjónin kveðjum Vilhjálm
með söknuði og hjartans þökkum
fyrir allt og biðjum Guð að senda
engla sína til að taka á móti hon-
um handan móðunnar miklu og
leiða þann inn í sólaryl og
himneska birtu.
Iljartans samúðarkveðjur til
eiginkonu, dóttur og allra ætt-
ingja. Vinkona.