Morgunblaðið - 13.03.1974, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 13. MARZ 1974
29
ROSE~
ANNA
53
sígarettu og sogaði af áfergju að
sér reykinn. Enda þótt hún vissi,
og gerði sér grein fyrir, hvaða
leik húnhafðifallizt á að taka þátt
í, hafði hún alltaf verið fegin,
þegar hún sá hann ganga inn í
símaklefa. Hún hafði beðið svo
lengi eftir hvellri simhringing-
unni. Nú vonaði hún að hún
þyrfti aldrei að heyra hana. Að
allt hefði verið á misskilningi
byggt og hún gæti tekið upp sina
venjubundnu lifsháttu eins og
ekkert hefði gerzt. Og hún vildi
óska hún þyrfti aldrei framar að
leiða hugann að þessum manni.
Hún tók peysuna, sem hún
hafði verið að prjóna og gekk að
speglinum og bar peysuna við sig.
Hún var langt komin með hana.
Hún leit aftur á klukkuna. Ahl-
berg var þegar orðinn tiu sekúnd-
um of seinn. í dag myndi hann
greinilega ekki setja nein met.
Hún brosti, vegna þess hún vissi,
að hann yrði önugur yfirþvi. Hún
mætti rólyndislegu brosi sinu í
Velvakandi svarar i síma 10-100
kl. 10.30 — 11 30. frá mánudegi
til föstudags.
• Ánægjulegt
framtak
Guðmundur Egilsson skrifar:
„Nýlega mátti lesa í Morgun-
blaðinu viðtal við forráðamenn
Tungulax h.f. Var það vissulega
ánægjulegur lestur. Engan þarf
að undra, þótt verkinu við Öxna-
læk miði vel áfram, þegar nöfn
þessara manna eru skoðuð, en
allir eru þeir þekktir fyrir
dugnað, hver á sinu sviði. Það er
ekki oft, sem rudd er leið fyrir
nýja atvinnuvegi i okkar þjóð-
félagi, en sliku ber að fagna, — og
þá ekki sízt þegar þess er gætt, að
þessir menn hafa hætt fjár-
munum sinum i þetta fyrirtæki
án þess að sýnt sé fyrirfram, að
þeir skili sér aftur.
Það eitt er þakkarvert og sýnir
vissulega dugnað þessara manna
og trú á land sitt. Það verður
fróðlegt að fylgjast með fram-
gangi þessara mála í framtíðinni,
og er ég viss um, að þeir eru
margir, sem vænta mikils i þessu
efni.
Allir þeir menn, sem þarna eiga
hlut að máli, hafa miklum
störfum að gegna í þjóðfélaginu
og störf þeirra að þessum málum
hljóta að hafa tekið mikið af tíma
þeirra. Það má heldur ekki
gleyma þvi, að þarna á kven-
þjóðin verðuga fulltrúa.
Athyglisvert er, hversu tekizt
hefur að halda kostnaði við fram-
kvæmdirnar í skefjum, þegar allt
hækkar í okkar verðbólguþjóð-
félagi, en þessir menn eru að
hugsa til framtiðarinnar, — til
þeirra, sem á eftir koma og erfa
landið.
Það hlýtur að taka mörg ár að
gera þessa starfsemi að voldugri
atvinnugrein. Mér skilst af lestri
greina um þessi mál, að enn sem
komið er sé starfsemin miðuð við
islenzka fiskstofna.
Eg er viss um, að slíkt framtak
vekur athygli alþjóðar, þegar þess
er gætt, að maðurinn er nú að
menga öll vötn og drepa allt lif
með gáleysi sinu. Að visu getum
við ennþá horft á þetta úr fjar-
lægð og vandamálin snerta okkur
sjálf ekki svo mjög ennþá, en
hversu lengi það verður, vitum
við ekki.
Nær daglega heyrum við um ár
og vötn úti í hinum stóra heimi,
þar sem allt líf er að deyja af
völdum mengunar. Þar syndir
kannski aldrei aftur fagur lax eða
silungur.
En er jörðin ekki fengin okkur
að láni dálitinn tíma? Og eru skil-
málarnir ekki þeir að skila henni
heilli til þeirra, sem á eftir koma?
Guðmundur Egilsson."
speglinum, en svitadropar blik-
uðu við hársrótina.
Sonja gekk fram í ganginn og
inn í baðherbergið. Hún baðaði
andlit sitt i köldu vatni. Hún var
inni i baðherberginu, þegar hún
heyrði lykli stungið í skrána. Ahl-
berg var einni mírlútu of seinn.
Hún fór fram í einu stökki og
svipti upp dyrunum.
— Guði sé lof — það var svei
mér gott að þú komst, sagði hún.
Það var ekki Ahlberg.
Hún gekk aftur á bak, enn með
bros á vör. Maðurinn, sem hét
Folke Bengtsson hvarflaði ekki af
henni augun, þegar hann skellti á
eftir sér dyrunum og setti
öryggiskeðjuna fyrir . ..
29. kafli
Martin var kominn fram i dyr,
þegar síminn hringdi. Hann stökk
til og greip tólið.
— Éfe stend í forsal veitinga-
hússins,sagði Stenström. — Ég er
búinn að týna honum. En það geta
ekki verið nema fjórar eða fimm
mínútur siðan.
0 Hver á að ráða
— stjórnin eða
þjóðfélagið? —
Keflavíkur-
sjónvarpið
Helga Andrea Guðmunds-
dóttir, Skjaldbreið, Ytri-Njarðvík,
skrifar:
„Er það satt að loka eigi fyrir
útvarp og sjónvarp á Keflavikur-
flugvelli?
Ef svo er, hver er þá ástæðan?
Er það kannski vegna afbrýði-
semi af því, að dagskrá Kefla-
vikursjónvarpsins er svo marfalt
betri en sú íslenzka.
Og hvernig stendur á því, að
maður hefur heyrt, að menn, sem
hafa viljað setja upp sjónvarps-
stöðvar, hafi ekki fengið leyfi til
þess?
Er ekki kominn tími til þess, að
einstaklingar hér á landi fái að
sýna getu sýna? Þannig yrði betri
þjónusta vegna þeirrar sam-
keppni, sem óhjákvæmilega yrði.
Er ríkisstjórnin svo blind, að
hún geti ekki séð, að þetta er
algjörlega óviðunandi ástand öllu
lengur?
Við unglinarnir værum miklu
meira heima við að loknu heima-
námi eða vinnu ef hægt væri að
sækja gott skemmtiefni i sjón-
varp eða útvarp. Þá myndu
áreiðanlega flest okkar sitja
heima í mestu rólegheitum i
staðinn fyrir að hanga úti í
sjoppum eða annars staðar, þar
sem ekkert er annað gert en evða
peningúm, eða gera annað, sem
manni dettur vanalega ekki í hug
að gera.
Hvernig stendur á því, að það er
aldrei þjóðaratkvæðagreiðsla um
neitt, sem snertir þjóðfélagið
miklu meira en stjórnina?
Ja, ekki verður keypt annað
sjónvarptæki hérna, þótt það
gamla sé alveg að fara, því að sé
ætlunin sú að taka Keflavíkur-
sjónvarpið og útvarpið af, þá er
ekkert sér til skemmtunar að
hafa.
Hvernig væri að láta allar
þessar rússnesku, pólsku og
frönsku myndir í islenzka sjón-
varpinu eiga sig, en koma í
staðinn með fleiri enskar,
ameriskar og danskar?
Helga Andrea Guðmundsdóttir."
0 „Barnatíma-
óráðið“
Þorkell G. Sigurbjörnsson
skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Það er viðvikjandi þessu „ráði“
eða réttara sagt óráði barnatíma
sjónvarpsins, sem mig langar til
að senda þér þessar fáu línur.
— Hann er kominn þangað.
Flýttu þér á staðinn eins fljótt og
þér er framast unnt.
Hann kastaði tólinu á og hljóp
niður stigann á eftir hinum. Hann
þrýsti sér inn við hliðina á Ahl-
berg, sem sat við dyrnar. Það var
mikilvægt, að Ahlberg gæti stokk-
ið fyrstur út úr bilnum.
Kolberg setti bilinn i gang, en
varð að bremsa snögglega, þegar
bíll kom brunandi í veg fyrir
hann og munaði minnstu að þeir
lentu saman. Augnabliki siðar
rakst sá bíll á annan, sem kom
aðvífandi. Kolberg ætlaði að kom-
ast framhjá en þá uppgötvaði
hann að bílar voru til beggja hliða
og þeir voru innikróaðir. Ahlberg
bölvaði hástöfum. Þeir gátu ekki
komist aftur né fram.
Kolberg virtist ætla að bakka á
næsta bíl fyrir aftan og ýtg hon-
um frá og taka síðan afleiðingun-
um. En í sömu svifum kom stór
strætisvagn akandi að og nam
staðar rétt við bílinn sem var fyr-
ir aftan þá. Mannlausir bílar allt í
kring. í rigningunni stóðu menn
Sjaldan eða aldrei hef ég séð á
prenti slíka rökleysu, eða öllu
heldur fáfræðilega firru og þá,
sem þremenningarnir, sem kalla
sig ,,ráð“ í sjónvarpinu. létu frá
sér fara til afsökunar þeirri
fáránlegu ákvörðun sinni að vilja
fella niður formála frú Katrínar
Guðlaugsdóttur að frásögninni
frá Konsó. Sú andlega og líkam-
lega neyð, sem þar er ríkjandi, á
einmitt rætur sínar að rekja til
hinna heiðnu trúarbragða og
þannig verður rökfærsla þrí-
menninganna að hreinni rök-
leysu, svo ekki sé meira sagt.
Það vita þeir manna bezt, sem
um margra ára og jafnvel áratuga
skeið hafa starfað meðal þessa
veslings fólks, að það er svo
þrælslega fjötrað hættulegum
trúarbrögðum, að það skirrist
jafnvel ekki við, þegar átrúnaður-
inn krefst þess, að myrða börn
sín, annaðhvort í móðurkviði eða
þá með útburði, eins og tíðkaðist
hér á landi áður en kristnin kom
til sögunnar.
Þegar kristniboðarnir hafa
síðan flutt fólki þetta fagnaðar-
erindi kristnidómsins og séð f jötr-
ana falla af fólkinu, sem öðlazt
hefur trúna á frelsarann Jesúm
Krist, þá er ekki að undra, þótt
frú Katrin notaði þennan raun-
hæfa formála að frásögn sinni.
Q Árangur starfsins
í Konsó
Kristniboðarnir vita betur
en þeir, sem skipa hið svokallaða
FRAMHALDSSAGA EFTIR
MAJ SJÖWALL OG
PER WAHLÖÖ
JÓHANNA KRISTJÓNSDÓTTIR
ÞÝDDI
og rifust eins og reiðir hanar um
það hverjum þetta dæmalausa
öngþveiti væri að kenna. Lög-
reglumenn komu á vettvang. Ahl-
berg æpti og baðaði út öllum öng-
umog hrópaði út um gluggann.
Loksins virtist fólkið ranka við
sér og umferðarlögregluþjónarnir
virtust skilja að eitthvað væri að.
E n dýrmætar mínútur höfðu farið
til spillis . ..
Þeir komust loksins út úr bíln-
um.
Lögregluþjónninn stóð tilbúinn
til að taka af þeim skýrslu.
— Hvernig stóð eiginlega á
þessu?
— Haltu kjafti, fíflið þitt, æpti
Kolberg.
Sem betur fór bar lögreglu-
þjónninn kennsl á hann.
J — Hlaupið, sagði Ahlberg, sem
var þegar lagður af stað eins og
hann ætti lifið að leysa.
Fjögur hundruð og fimmtíu
metrar, hugsaði Martin. Þjálfaður
íþróttamaður gat hlaupið þá vega-
lengd á mínútu. En þeir voru ekki
að hlaupa á iþróttavelli, heldur á
„ráð“ uppi á Islandi, hvar skórinn
kreppir að heiðingjunum og væri
það verðugt verkefni „ráði“ þessu
og annarri „ráðstjórn“ fjölmiðl-
anna að kynna sér slíkt og fá
vitneskjuna frá fyrstu hendi, og
stuðla síðan að þvi, að neyð heið-
ingjanna verði kunngjörð þjóð
okkar, svo hún megi vakna til
meðvitundar um það, að hún, sem
búið hefur við blessun fagnaðar-
erindisins í nærfellt 1000 ár, er í
skuld við þá, sem enn hafa ekki
heyrt það, eins og svo margir í
Konsó og víðar í Eþiópíu og
öðrum heiðnum löndum.
Þessi fljótfærnislega og opinská
fáfræði ,,ráðsins“ ætti að verða til
þess, að það kynnti sér betur það
merkilega starf, sem unnið hefur
verið af fórnfúsum kristniboðum
í Eþíópíu sl. 20 ár, styrktir af
tiltölulega fámennum hópi
kristniboðsvina hér heima. Þessir
kristniboðsvinir telja sig vera í
skuld við þá, sem enn lifa í
myrkri heiðindóms, fjötraðir
átrúnaði, sem er þeirra andlegi og
likamlegi bölvaldur. Þessi
fámenni hópur kristniboðsvina á
íslandi hefur stutt starfið með
tugum milljóna króna frá þvi það
hófst. Flestir hafa gert það af
vanefnum, en jafnframt af
auðlegð hins trúaða hjarta með
fyrirbænum, sem meðal annars
hafa borið þann árangur, að nú
telur hinn kristni söfnuður í
Konsó rúmlega 3400 safnaðar-
meðlimi.
Með þökk fyrir birtinguna.
Þorkell Sigurbjörnsson."
uva \íí\im
StAKOO?
MAWól. OG Vftö&l
H/NN GLW 50TA9
mU WNW!
c—i— '-fl
VYST E£> NÖ
MMlTAWm
HANN VA»,
MONOI MAMMA
NÚ PfGIA
rv
VELVAKAIMDI
iStal og seldi
j — rukkaði
jog eyddi
I 16 ARA piltur situr nú í gæzlu-
■ varðhaldi í Hegningarhúsinu í
■ Reykjavík á meðan rannsókn fer
| fram á afbrotum hans að undan-
I förnu. Meðal þess, sem upplýst
| hefur, er: Þjöfnaður á bílútvarps-
■ tækjuin, öðru úr Mereedes Benz-
| bifreið á bílasölu við Grensásveg,
■ hinu úr Ford-bifreið við Armúla.
J Annað tækjanna seldi hann síð-
I an. Þjófnaður á 18 þús. kr. í ávís-
I unura og reiðufé, sem pilturinn
■ hafði innheimt fyrir fyrirtæki í
■ borginni. Þjófnaður áskjalatösku
| úr bifreið. Piiturinn skilaði síðan
■ töskunni og fékk fundarlaun fyr-
* ir, en skilaði hins vegar ekki ávís-
I anahefti úr töskunni og falsaði úr
I þvi nokkrar ávísanir. — Pilturinn
I hefur áður komið við sögu hjá
I lögreglunni vegna afbrota.
SINOAIR
vasareiknivélin,
sem gerir allt
nema kosta
mikla peninga.
★ Fljótandi komma,
•fc 4 reikningsaðferðir,
★ +. —, X, H-
★ Konstant.
★ Sýnir 8 stafi.
^ Vinnur vikum saman
★ á 4 rafhlöðum o.fl. o.fl.
if Stærð aðeins:
★ 50 X110x18 mm.
heimilistæki sf
Sætún 8, sími 1 5655, 24000.