Morgunblaðið - 03.07.1974, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 3. JULl 1974
Minning:
Guðmunda Sigur-
björg Kristmsdóttir
Fædd 4. maí 1903 '
Dáin 25. júnf 1974
HUN hefði dáið samt þó síðar
yrði, og tími fengizt fyrir þvílíkt
orð. —
Svo lét Shakespeare Makbeð
segja, þegar hann frétti lát konu
sinnar. (Þýðing Helga Hálf-
danarsonar).
Þessar setningar flugu um huga
minn, er mér var tilkynnt lát
Mundu frænku og sjálfsagt hefur
eftirlifandi eiginmanni hennar
dottið eitthvað líkt í hug. Þrátt
fyrir langvarandi veikindi kemur
svona frétt alltaf of fljótt.
Guðmunda Sigurbjörg var fædd
að Hömrum í Grímsnesi 4. dag
mafmánaðar 1903, yngst fjögurra
dætra Kristins Jónssonar bónda
að Hömrum og konu hans Sig-
ríðar Jónsdóttur.
Kristinn var fæddur að Lækjar-
koti í Mosfellssveit (f. 10. apríl
1868, d. í Bjarnahúsi á Stokkseyri
23. ágúst 1935), sonur Jóns Arna-
sonar bónda þar (f. 28. marz 1834,
d. 18. maf 1872) og konu hans
Sigríðar Gísladóttur (f. 24. ágúst
1932, d. 2. apríl 1892).
Árni faðir Jóns bjó að Minna-
Mosfelli í Grímsnesi, hann var
sonur Sigurðar Árnasonar og
Halldóru Gunnarsdóttur fyrri
konu hans. Bjuggu þau Sigurður
og Halldóra að Stóra-Nýjabæ f
Selvogsþingum. Eftir lát Hall-
dóru fluttist Sigurður að Seli í
Grfmsnesi og gekk að eiga Þór-
eyju Eyjólfsdóttur ekkju Hinriks
Ölafssonar.
Börnin að Lækjarkoti voru 11
að tölu og eins og fyrr segir
misstu þau föður sinn meðan þau
enn voru ung. Á þeim tímum var
það venja, að hópurinn tvístraðist
til skyldra og vandalausra og
þannig fór hér. Kristinn og Sig-
urður bróðir hans (seinna skóla-
stjóri Miðbæjarbarnaskólans)
fluttust austur f Grímsnes.
Ég man vel eftir Kristni. Hann
var laglegur, góðlegur, hlýr f við-
móti og beizkjulaus, þrátt fyrir
lífsreynslu. Heldur var hann
lágur vexti, en þó var hann virðu-
legur á velli. Oft talaði Munda
með hlýhug um nærgætni og
hugulsemi föður síns.
Sigríður kona Kristins var fædd
í Arakoti á Skeiðum 10. des. 1866,
dóttir Jóns Björnssonar söðla-
smiðs þar og konu hans Katrínar
Snorradóttur bónda á Hömrum
Jónssonar hreppstjóra á Hömrum
Guðmundssonar bónda á
Hömrum Jónssonar Ölafssonar,
sem býr á hömrum 1729.
Björn faðir Jóns var silfur-
smiður og bjó allan sinn búskap
að Búrfelli í Grímsnesi. Hann var
kvæntur Ragnhildi dóttur sr. Jóns
í Klausturhólum og miðkonu hans
Margrétar Kolbeinsdóttur Þor-
steinssonar prests í Miðdal í
Laugardal.
Sigríður var í mörgu ólík
Kristni. Voru þau nokkuð áþekk á
velli, en hún var miklu skapmeiri
og örlyndari, þó var hjónaband
þeirra með fágætum.
Sigríður átti heima á Hömrum
frá því foreldrar hennar fluttust
þangað vorið 1872, þegar hún var
fimm ára þar til 1927, að þau
hjónin brugðu búi og fluttust til
Katrínar dóttur sinnar, sem þá
var gift og setzt að á Stokkseyri.
Guðmunda ólst upp hjá for-
eldrum sfnum f vesturbænum á
Hömrum, á fjölmennu heimili við
nóg efni á þeirra tíma mæli-
kvarða og frjálsræði. Systurnar
t
Útför
SIGURÐAR BJÖRNSSONAR,
Elliheimilinu Grund
er lést þann 23/6, verður gerð
frá Fossvogskirkju fimmtudaginn
4/7 kl. 10.30.
Vandamenn.
t
Bróðir okkar,
ÁSGEIR HÓLM,
lést I Landakotsspltala
mánudaginn 1. júlf.
Systkini.
t
Móðir okkar,
GUÐBJÖRG VlDALlN
ÞORLÁKSDÓTTIR,
Njálsgötu 33,
lést I Borgarspltalanum 1 júlt.
Böm hinnar látnu.
voru þrjár, sem upp komust. Elzta
systirin, Margrét, dó úr kfghósta 4
vikna gömul. Katrfn var elzt
þeirra, sem upp komust. Hún bjó
á Stokkseyri og dó í árslok 1961.
Nú er Ingibjörg, búsett á Stokks-
eyri, ein eftir á lífi.
I sveitinni lauk Guðmunda
skyldunámi, fékk á unglingsárum
sínum nokkra tilsögn í hannyrð-
um og var vetrartíma í Reykjavík
við nám f fatasaumi.
Kynni okkar hófust strax þegar
ég fór að gera greinarmun á and-
litum. Hún hafði strax mikið
dálæti á mér og þetta fann ég. Eitt
það fyrsta, sem ég man eftir, var
atvik, sem gerðist þegar ég var
þriggja ára. Ég var eitthvað
óþekk við mömmu, svo hún hafði
orð á því, að það væri ekkert
gaman að mér lengur. Þá svaraði
ég: Hún Munda hefur þó gaman
af mér. Skömmu seinna trítlaði ég
vestur hlaðið og kallaði mamma,
mamma, og þessu hélt ég um tíma
og lfkaði Mundu vel. Ég man eftir
Mundu heima á Hömrum, ungri
kátri stúlku. Ég man eftir
systrunum þremur dansa og
syngja á stéttinni á björtum góð-
veðurskvöldum. Svona fannst
mér það ætti alltaf að vera. En
allt tekur enda. Dag nokkurn
komst ég að því, að hún ætlaði að
fara að gifta sig og flytjast til
Reykjavíkur. Þetta fannst mér
mjög leiðinlegt, en hún hug-
hreysti mig og lofaði að senda
mér brúðu í afmælisgjöf. Brúð-
kaupsdagur Mundu rann upp,
heiður og bjartur vordagur. Ég
fékk að vera viðstödd brúðkaupið
og enn man ég vel, hve Munda var
fín og hvað þau brúðhjónin voru
hamingjusöm, þegar þau leiddust
vestur hlaðið að athöfninni lok-
inni.
Guðmunda giftist 22. maí 1926
Kristni Filipussyni innheimtu-
manni hjá Sláturfélagi Suður-
lands, ættuðum úr Selvogi. Hann
hafði ungur flutzt til Reykjavíkur
ásamt Guðrúnu móður sinni og
héldu þau heimili saman. Nú tók
unga konan við búsforráðum, en
Guðrún tengdamóðir hennar var
áfram í heimilinu. Mikið var Guð-
rún ánægð með tengdadótturina,
FYRSTU kynni mín af frú Guð-
björgu Kolka voru í Vestmanna-
eyjum. Þá var Páll Kolka læknir
þar. Móðir mín og ég bjuggum eitt
ár f húsi þessara göfugu læknis-
hjóna. Minnist ég þeirra með inni-
legu þakklæti þennan tíma. Alls
staðar komu þau fram til góðs, til
að græða sár og bæta hag, sérstak-
lega aldraða fólksins. Þetta ár,
sem við móðir mín bjuggum á
læknisheimilinu í Vestmannaeyj-
um, var móðir læknisins, Ingi-
björg, þar. Hún var þá orðin
blind. Hún var greind kona og átti
móðir mín með henni margar
ánægjulegar stundir. Hvorug
þeirra hafði fengið að njóta skóla-
lærdóms, sem þær þráðu þó mjög,
en mörg æviár voru búin að
kenna þeim ótal margt, sem jafn-
vel æðstu skólar fá ekki veitt.
Fluttum við móðir mín frá Vest-
mannaeyjum eftir eins árs dvöl f
húsi Kolka læknis.
Eftir nokkurra ára skeið giftist
ég Sigurði Sölvasyni kaupmanni
og fluttist til Skagastrandar, en
þá var Páll Kolka héraðslæknir á
Blönduósi.
Tókust þá aftur upp gömul
kynni á milli Kolka-hjónanna og
mín, þar sem Sigurður var mikill
vinur læknishjónanna. Þótti mér
það mikið lán að fá þá aftur að
tengjast vináttuböndum við frú
Björgu Kolka.
Heimili þeirra á Blönduósi bar
ávallt vott um höfðingsskap, en
þó sérstaklega kærleika til allra,
sem til þeirra komu, enda voru
þau sannkristin og mótaðist líf
þeirra allt af kenningum og lífi
Meistarans mikla frá Nasaret,
Jesú Krists.
Voru þau hjón bæði í félagi
KFUM og K í Reykjavík allt frá
fyrstu skólaárum Páls. Séra Frið-
rik Friðriksson æskulýðsleiðtogi
var aldavinur læknishjónanna.
enda naut hún góðrar aðhlynn-
ingar hennar og að lokum
hjúkrunar í banalegunni. Guðrún
andaðist á heimili Kristins og
Guðmundu f ársbyrjun 1944.
Mörg fyrstu árin bjuggu þau
Kristinn og Guðmunda í leiguhús-
næði og þá þurfti oft að flytja. En
um 1940 fluttust þau i eigin íbúð
að Einholti 7 og gátu nú loks búið
á sama stað svo lengi, sem þau
sjálf fýsti.
A árunum 1957—1958 byggðu
þau hjónin sér stóra og glæsilega
íbúð að Tómasarhaga 14. Þangað
fluttust þau svo 1958 og hafa búið
þar sfðan við mikinn glæsibrag.
Annars var sama hvar þau bjuggu
um sig, allt bar vott um næman
smekk og stjórnsemi húsmóður-
innar.
Synir þeirra hjóna eru tveir:
Sigurður Kristinn skrifstofustjóri
og Guðmundur veitingamaður.
Báðir eru synirnir stúdentar frá
Verzlunarskóla Islands og hafa
stundað nám við Háskólann.
Sigurður er kvæntur Helgu H.
Nfelsdóttdr ættaðri úr Húnaþingi.
Þau eiga einn son, Baldur að
nafni. Guðmundur er kvæntur
Kristínu Pálsdóttur, þýzkrar
ættar. Eiga þau eina dóttur,
Helgu.
Veikindi voru stór þáttur í lífi
Guðmundu. Fyrst veiktist hún af
mjög heiftarlegri brjósthimnu-
bólgu, þegar hún var um þrítugt
og var um tíma ekki hugað líf.
Þetta var fyrsta stranga sjúk-
dómslegan hennar. Um 10 árum
síðar var hún lögð inn á sjúkrahús
og lá þar í marga mánuði. Eftir
það var hún oftast heima þrátt
fyrir að hún gengi ekki heil til
skógar, þar til árið 1957 að hún
gekk undir aðgerð. Hún hafði
fengið ber í annað brjóstið og við
ræktun kom í ljós, að þetta var
krabbamein. Henni var vel ljóst,
um hvaða sjúkdóm var að ræða og
taldi vfst, að fyrr en sfðar leiddi
hann hana til dauða.
Á þessum árum, sem síðan eru
liðin, hefur hún gengið undir
hverja aðgerðina á fætur annarri,
en aldrei kvartað. Hún hafði
alltaf lag á að miða við eitthvað f
framtíðinni. Oft hafði hún orð á
Framhald á bls. 16
Frú Guðbjörgu Kolka hitti ég í
sfðasta skipti fyrir tveim árum á
ársfagnaði í KFUM í Reykjavík.
Var hún höfðingleg og lék á als
oddi og gat engum dottið í hug þá,
að hún væri búin að lifa yfir 80
ár. „Fögur sál er ávallt ung undir
silfurhærum".
Ég enda þessar fáu línur með
því að votta frú Guðbjörgu Kolka
og eiginmanni hennar, sem er
dáinn fyrir 3 árum, mína dýpstu
virðingu og þakklæti fyrir kær-
leika þann, er þau sýndu ást-
vinum mínum og mér og fyrir allt,
sem þau hafa starfað til styrktar
og eflingar Guðsríkis hér á jörðu.
Guðs friður og náð fylgi þeim á
eilifa Iandinu, þar sem réttlætið
býr.
Eg sendi öllum eftirlifandi ást-
vinum Guðbjargar og Páls Kolka
læknis innilegustu samúðar-
kveðjur.
Þar sem góðir menn fara, þar
eru Guðs vegir.
Margrét Konráðsdóttir.
t
Eiginmaður minn,
ENOK INGIMUNDARSON,
Suðurlandsbraut 74a,
andaðist I Borgarspitalanum aðfaranótt 2. júll.
F.h. vandamanna,
Kristln Bjömsdóttir.
t
Þakka auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jarðarför konu
minnar,
RAGNHEIÐAR HELGADÓTTUR,
Laufvangi 1.
Ragnar Jónsson.
t
Maðurinn minn,
ÞORVALDURÁRNASON,
tannsmiður,
lést á heimili okkar Sogavegi 44, Reykjavlk mánudagínn 1. júll 1 974.
Kristfn Sigurðardóttir
.. —■■■!■ ■ I I
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi
TÓMAS ÓSKAR ARNASON
prentari
Bergþórugötu 6A.
andaðist I Borgarspltalanum föstudaginn 28. júnl. Jarðarförin auglýst
slðar.
Dætur, tengdasynir og bamaböm.
t
Móðir mln, tengdamóðir og amma
SIGRÍÐUR SIGURÐARDÓTTIR,
frá Látrum,
andaðist á hjúkrunardeild Hrafnistu, mánudaginn 1. júll.
Jóhanna Jóhannsdóttir. Baldur Jónsson frá Mel.
Sigurður Baldursson, Jóhann Baldursson,
Ingibjörg Baldursdóttir.
...... i i i
t
Kveðjuathöfn mannsins mlns
FRIÐRIKS V. GUÐMUNDSSONAR
fyrrv. tollv. frá Höfða,
ferfram I Dómkirkjunni fimmtudaginn 4. júll kl. 1 3.30.
Athöfn fer fram frá Hofskirkju Höfðaströnd, laugardaginn 6 júll kl
14.00
Jarðsett verður að Höfða Höfðaströnd.
Fyrir hönd aðstandenda.
Guðrlður B Hjaltasted.
Guðbjörg Kolka
—Minningarorð