Morgunblaðið - 11.07.1974, Page 23

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. JULl 1974
23
Iðunn Eiríksdóttir
— Síðbúin kveðja
Hún fór langt um veg til að
deyja. Eftir langvarandi og lam-
andi sjúkdómsstríð flaug hún
vestur um haf í von um varanleg-
an bata, og lagðist undir „hníf-
inn“ á sjúkrahúsi í New York-
borg. Það var hennar hinzta flug
til fjarlægra stranda. Og nú er
hún öll, hún Iðunn, sú ísfirzka og
yndæla bekkjarsystir. Þessi hel-
fregn barst mér er ég kom glaður
og reifur heim úr sólskininu f
Suður-Frans f fyrra mánuði. Þá
var Iðunn gengin og grafin fyrir
tveim, þrem vikum. Því eru
kveðjur mínar sfðbúnar.
Það var fremur sjaldgæft að
stúlkur yrðu stúdentar fyrir stríð.
I Akureyrarskóla voru þær ýmist
ein, tvær og mest þrjár eða stund-
um engin til að skreyta stúdenta-
árgangana á þessum eymdar- og
volæðistímum kreppuáranna. Þá
þóttu skólasveinar hólpnir, sem
höfðu komizt í sfld að sumarlagi
til að kosta eigin skólagöngu. Ein
glæsilegasta námsmærin í skóla
fyrir norðan á þessum árum var
Iðunn Eiríksdóttir frá Isafirði,
sem þá var ung og hnarreist, bein-
vaxin, grönn og spengileg með
fjaðurmagnaða spennu f lfkaman-
um, eins og fótfrá fjallahind. Þó
að Iðunn væri afbragðs námskona
og bráðsnjöll f beygingum og föll-
um Iatneskrar grammatíkur og
skokkaði léttilega yfir snjáðar síð-
ur Cesars, Cicerós, Lívíusar og
Övídíusar og hvað þeir nú allir
hétu þessir gömlu gaurar, þá fest-
ist aldrei „latínuhryssu“-heitið
við hana, eins og við þær fáu
kynsystur hennar, sem sköruðu
fram úr þeirri klassfsku forn-
tungu Rómverja, sem svo óhemju
áherzla var þá lögð á í máladeild-
um menntaskólanna beggja. Okk-
ur strákhvolpunum, bekkjar-
bræðrunum, var jafnan annað og
skemmtilegra í muna í návist Ið-
unnar en blóðlaus, útdauð og
hundleiðinleg latína. Aftur á móti
leit Iðunn á okkur og umgekkst
eins og bræður. Hún var yndi
margra lærifeðranna í kennslu-
stundum svo að sumir af þeim
gömlu skörfum fengu í sig straum
og lyftust í „kadettunni" upp úr
grámollu hversdagsleikans, og
voru stundum gripnir stemningu
og tóku óvænt á því bezta f sjálf-
um sér, líkt og um einleik á lista-
hátíð væri að ræða. Og þar með
sluppum við f bili við kvöl þurrar
yfirheyrslu í náminu, öllum til
mikils léttis. Svo sjarmerandi og
seiðmögnuð var Iðunn á unga
aldri í skóla, að jafnvel þessir
gömlu og gæflyndu kennaraskarf-
ar tóku óvænt að fara fram úr
sjálfum sér við kennslustörfin í
návist hennar. Iðunn var alltaf
sönn dama, sómakær og siðsöm.
Hún bar mikla persónu þegar í
Jóna M.
dóttir —
F. 24.janúar 1927
D. 1. júlf 1973
Ár er liðið f dag síðan hún Jóna
var jarðsett. Það ótrúlega, að
hún, sem alltaf var svo drffandi
og kát, skyldi vera hrifin svo
snöggt burt frá okkur, sem kom
yfir okkur sem reiðarslag. En hún
hafði legið örfáa daga á sjúkra-
húsi til uppskurðar, er hún lést
skyndilega. Hún var kvödd af
stórum vinahópi frá Fossvogskap-
ellu f skínandi veðri 11.7. 1973.
Jóna var fædd á Stöðvarfirði,
dóttir Guðrúnar Auðunsdóttur og
Sólmundar Sigurðssonar útvegs-
bónda þar, en þau áttu níu börn f
sínu hjónabandi. Jóna giftist Þor-
keli Skúlasyni í des. 1949. Þrátt
fyrir tuttugu og tveggja ára raun
af sykursýki, þá var hún ham-
ingjukona og manni sfnum og
börnunum tveimur unni hún og
vann meir en sjálfri sér, og var
vinur vina sinna ógleymanlegur.
Það er ekki ætlunin að skrifa
hér lofgrein neina, enda ekki að
Sólmunds-
Minning
Jónu skapi slíkt, aðeins ef við
mættum þakka samfylgdina og
óska henni Alvalds blessunar, þó
um síðir sé. Vinir.
Tilboð óskast
í flugvélina TF. AIG Cessna 140 sem er
skemmd eftir brotlendingu. Flugvélin er í flug-
skýli nr. 3 á Reykjavíkurflugvelli.
Tilboð sendist á skrifstofu vora Laugavegi 1 78,
Reykjavík fyrir kl. 1 7.00 föstudaginn 1 2. þ.m.
Trygging h/f.
Vönduð og vel útbúin
eins hreyfils
flugvél
óskast til kaups nú þegar.
Tilboð sendist afgr. Mbl. fyrir 15. þm. merkt:
Flug — 9596.
skóla. Hún var okkur meira en
bekkjarsystir. Hún var félagi okk-
ar og hálfgildings trúnaðarvinur
og stundum ráðgjafi. Jafnvel leit-
uðum við ráða hjá henni þegar
bögglazt var við að stfga fyrstu
amorssporin í öryggisleysi þess-
ara vandlifuðu tíma heimskreppu
og sálkreppu, þegar hugurinn
hvarflaði frá drepleiðinlegum
doðröntum til draumadísanna í
skólanum og f bænum, sem við
sáum svífa í hillingum, eins og
töfrandi gyðjur gegnum lamandi
lærdómsþokur úrelts skólakerfis.
Er leiðir skildu eftir stúdentspróf
1940 hvarf Iðunn vestur á æsku-
slóð, þar sem hún gekk að eiga
traustan og góðan mann, Böðvar
Sveinbjarnarson, athafnasaman
rækjuverksmiðjueigenda. Börn
þeirra eru fjögur. Þau eru öll
uppkomin. Það var jafnan gleði-
efni þegar þau hjón komu vestan
á bekkjarhóf. Þá er Iðunn varð
fimmtug, fyrir um það bil þrem
árum, sendum við bekkjarsystkin-
in henni skartgrip, muri veglegri
gjöf en við höfðum áður skotið
saman í við slík tækifæri. Þar var
um að ræða forkunnar fagurt
armband úr skíra gulli með áletr-
un til hennar í þakkarskyni fyrir
alla hennar tryggu og dyggu vin-
áttu allt frá fyrstu kynnum í
skóla. I þeirri gjöf tóku allir þátt
heils hugar. Þá fundum við bezt,
sem vorum í bekkjarstjórn,
hversu Iðunn átti ennþá mikil
ítök í hjörtum okkar allra, þótt
samfundirnir yrðu færri og
strjálli hin síðari árin. Við bekkj-
arbræðurnir erum nú á hápunkti
kransæðastfflualdursins báðum
megin við hálfsextugt og megum
vera þakklátir fyrir hvert árið,
sem okkur auðnast að tóra til við-
bótar f þessari ótryggu og yfir-
spenntu veröld, þar sem hið
óvænta er uppi á teningum lífs og
dauða næstum því við hvert fót-
mál úr þessu. Því er hollast að
það, núna þegar tekur að
„hausta" í lífi okkar. Ekki getum
við gleymt þeim bekkjarsystkin-
um, sem á undan eru farin, þvf
einstaka mannkostafólki, vönd-
uðu og vel gerðu. Auk Iðunnar
lézt Árni Árnason, skrifstofu-
stjóri í ríkisendurskoðun, nýlega.
Snorri Árnason, lögfræðingur, á
Selfossi andaðist í fyrra vetur
sem og Sigurjón Sveinsson, arki-
tekt og byggingafulltrúi Reykja-
víkurborgar. Áður voru tveir
horfnir okkur að eilífu, þeir Jak-
ob Finnsson frá Hvilft í Önundar-
firði og Sigurður Askelsson, lög-
fræðingur og stjórnarráðsfulltrúi.
Mjög hefur saxazt á stúdentalimið
frá M.A. 1940, og blóðtakan mikil
og sár.
Vegna eftirlifandi bekkjar-
systkina sendi ég öllum ástvinum
og vandamönnum einlægar sam-
úðarkveðjur. Þegar við, sem eftir
erum, komum saman til fagnaðar,
eins og endra nær, munum við öll
sakna hinnar ókrýndu drottning-
ar bekkjarins, Iðunnar, sem átti
hug okkar allra. Við munum líka
minnast látinna bekkjarbræðra.
Hafi þau öll þökk fyrir samfylgd-
ina á allt of stuttum og skamm-
vinnum lestargangi lífsins.
örlygur Sigurðsson.
Minning:
Bjarney Sólveig
Guðmundsdóttir
Fædd 25. aprfl 1893
Dáin 12. maf 1974.
leiða hugann að lífinu sjálfu,
undrum þess og dásemdum með-
an einhver tími gefst. Það er
aldrei að vita nema við gætum
krækt okkur í smá sumarauka við
Foreldrar Bjarneyjar voru
Þuríður Jónsdóttir og Guðmund-
ur Sigurðsson, er bjuggu á Höfða
f Grunnavíkurhreppi. Föður sinn
missti Bjarney þegar hún var á
fyrsta ári. Þá var hún tekin að
Kvíum í sömu sveit. Þar ólst hún
upp. Hún giftist þaðan f júlí 1913
Líkafrón Sigurðssyni. Þau hófu
búskap á Nesi í sömu sveit. Síðar
fluttust þau í Veiðileysufjörð að
Steinólfsstöðum. En lengst
bjuggu þau á Hrafnsfjarðareyri, f
kringum tuttugu ár, en síðast
bjuggu þau í Kópavogi. Þar missti
hún mann sinn 4. 5 1968. Þeim
varð þrettán barna auðið og af
£ eim eru tólf lifandi.
Hagur þeirra var lengi þröngur
framan af árum sem vonlegt var
með svo stóran barnahóp. En
bæði voru þau dugleg og samhent.
Oft var gestkvæmt hjá þeim hjón-
um, einkanlega á meðan þau
bjuggu á Hrafnsfjarðareyri, enda
var það fremsti bær áður en lagt
var á Skorarheiði, ef farið er
norður á Strandir.
Þau voru glaðlynd og góð heim
að sækja. Við Bjarney vorum
systkinabörn. Þó kynntist ég
henni ekki neitt að ráði fyrr en á
efri árum. Bjarney var greind
kona, mikið lesin og stálminnug.
Þegar ég hitti hana síðast, á Borg-
arsjúkrahúsinu, ræddi ég lengi
við hana og undraðist hvað hún
var enn skýr og minnug. Það veit
ég, að með henni hverfur mikill
fróðleikur, sem fengur hefði
verið í að festa á blað.
Með þessum fáu línum vil ég
votta Bjarneyju frænku minni
dýpstu virðingu. Farðu í friði,
friður guðs þig blessi. Börnum
hennar og öllum aðstandendum
votta ég samúð mína. Lifið öll
heil.
Hrafnistu 15.6 1974
Sumarliði Eyjólfsson.
BANKASTRÆTI 9 — SIMI 1-18-11
OPIÐ TIL KL. 10 FOSTUDAG
FULL
BÚÐ
AF
NÝJUM
VÖRUM

BOU
TERYLENEBUXUR
FLA UELSBUXUR
DENIM BUXUR
GALLABUXUR
SKYRTUR
PEYSUR
LEDURÁ
DÖMUR OG
HERRA

SKOR Á DÖMUR
NÝKOMNIR
ARAMIS SNYRTI-
VÖRUR I MIKLU
ÚRVALI
'l \