Morgunblaðið - 10.10.1974, Qupperneq 29

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. OKTÓBER 1974
29
Evelyn
Anthony:
LAUNMORÐINGINN
Jöhanna x
Kristjönsdöttir
þýddi ,
18
hann taldi sig enn fátækan mann.
Með frásögn sinni kom hann við
samvizku — við kviku þjóðar
sinnar, ríkra sem snauðra borgara
Bandarfkjanna.
Og það, sem réð úrslitum um, að
frásögn hans náði til fólksins var
einlægnin, sem einkenndi hana.
Þeir, sem þekktu Regazzi, vissu,
að hann hafði beðizt fyrir í meira
en klukkustund, áður en hann
kom fram í þessum umtalaða
sjónvarpsþætti. Einkaritari hans,
Jameson, vissi einnig, að hann bjó
sig rækilega undir hverja guðs-
þjónustu, og í hvert skipti, sem
hann kom fram opinberlega.
Hann kappkostaði að vinna trún-
að og hylli með það eitt í huga og
annað ekki: ef það mætti verða til
þess, að mennirnir sýndu hverjir
öðrum meiri mannúð og nálguð-
ust guð sinn. Margir urðu til að
kasta steinum að Regazzi, ekki
sízt innan kirkjunnar sjálfrar.
Þar sætti hann ámæli fyrir per-
sónulega auglýsingastarfsemi en
þó kannski einkum og sér í lagi
sætti hann árásum fyrir hinar
umbúðalausu og einörðu ræður,
sem hann flutti söfnuði sínum úr
prédikunarstólnum.
Kardinálinn vann fram á nótt
hvert kvöld og morguninn eftir
var messa klukkan sex. Hann
gerði þær kröfur til ritara síns,
Jameson, að hann væri nær-
staddur þegar hann var að vinna.
I ytri skrifstofunni sat því ritar-
inn dottandi í stól, en hann dirfð-
ist ekki að ganga til hvílu. Það var
komið fram yfir miðnætti og enn
logaði ljós i herbergi kardinálans.
Jameson hrökk upp við það, að
kardinálinn stóð við hlið hans,
Hann deplaði strfðnislega augun-
um og sagði:
— Ég er með bréf, sem ég þarf
að byðja þig um að hraðrita. Viltu
koma inn á skrifstofuna mína.
— Ég bið forláts, heilagleiki,
stamaði Jameson. — Ég rétt lok-
, Velvakandi svarar i sima 10-100
kl. 10.30 — 11.30, frá mánudegi
til föstudags.
% Ofveiði á hvölum
Sverrir Húnvetningur
skrifar:
„Það er full ástæða til að þakka
séra Jóni Thorarensen fyrir bréf
það, sem hann sendi Velvakanda
á dögunum um þá merku skepnu
hvalinn, og hvaladráp.
Það mun hafa verið meistari
Jóhannes Kjarvai, sem fyrstur
tók að skrifa um hvalinn i Morg-
unblaðið. Margir held ég hafi
tekið það sem einhverja brand-
arasmið af hálfu hins látna meist-
ara, en hann var einfaldlega á
undan sinni samtfð a.m.k. hér-
lendis, og með skrifum sínum
vildi hann vekja fólk til umhugs-
unar um það, að hvalurinn er eitt
merkilegasta dýr jarðar, en
honum er nú mikil hætta búin
vegna ofveiði.
0 Selveiðar
En í sambandi við hið skelegga
bréf séra Jóns, vaknar sú spurn-
ing, hvort ekki þurfi að taka sela-
drápið hér til gaumgæfilegrar
athugunar.
Margar spurningar leita á, svo
einfaldar sem þessar:
Má hver sem er drepa ótak-
markað? Hefst selveiðin eftir að
gefin hafa verið út leyfi til veið-
anna, og ef svo er, hver er þá sá
aðili, sem gefur leyfi til þessara
veiða?
Margar fleiri spurningar
krefjast svars.
En víst er, að hér er verk að
vinna fyrir þá, sem ráða fyrir
dýraverndunarsamtökum og
aði augunum og sennilega hef ég
blundað...
— Þú ert þreyttur, sagði kardi-
nálinn. Hann settist bak við skrif-
borðið og f lampaskininu sá Jame
son þreytuhrukkurnar á andliti
hans og Jameson vissi að Regazzi
var að niðurlotum kominn. Og
hann sagði án þess að hugsa sig
um:
— Þér eruð hvfldarþurfi, yðar
heilagleiki. Ég sé ekki betur en
þér séuð úttaugaður. Látið mig fá
bréfin og ég skal sjá um þau verði
tilbúin f fyrramálið.
Regazzi brosti þegar haft var
við hann opinbert viðtal, hann
brosti f kirkjunni og þeir, sem
unnu meö honum, fengu ekki
hvað sizt að verða aðnjótandi þess
þegar þetta hlýja bros breiddist
yfir andlit hans. Hann brosti til
Jamesons nú og sagði vingjarn-
Iega:
— Sestu niður augnablik. Mig
langar að tala við þig.
Nú kemur það, hugsaði gamii
maðurinn. Hann var tíu árum
eldri en kardinálinn og hann
vissi, að hann átti löngu að vera
hættur störfum. Ef ekki hefði
einnig, og ekki síður, þá sem f
siðustu alþingiskosningum voru
kjörnir til löggjafarstarfa.
Sverrir Húnvetningur.**
0 Islenzkur
kommúnismi
og austur-þýzkur
„Húsmóðir" skrifar og ger-
ir að umræðuefni aldarfjórðungs-
afmæli Austur-þýzka „alþýðulýð-
veldisins", en stórafmæli ríkja og
þjóða eru nú að verða næstum
daglegur viðburður:
„Nú halda Austur-Þjóðverjar
upp á 25 ára afmæli kommúnískr-
ar kúgunar þar f landi. Eftir frétt-
um að dæma virðist, að hernaðar-
andinn frá Hitler sé enn þá f fullu
fjöri. Maður hefur heyrt, að hér
eigi að vera mikil veizla, sjálfsagt
f minningu Berlínarmúrsins
heimsfræga. Hann er og verður
alltaf frægasta og bezta heng-
ingaról kommúnismans. Hann er
tákn þess, að allt er betra en
kommúnískt þjóðskipulag. Hvaða
afkomandi hinna freisisunnandi
landnámsmanna vill á 1100 ára
afmælinu okkar standa upp i
veizlunni og þakka landamæra-
vörðunum fyrir, hvað þeir voru
duglegir að skjóta flóttafólkið f
bakið. Það þótti aldrei drengilegt
eða sýna mikla hreysti að skjóta
menn á flótta. Ég vil I tilefni af 25
ára afmæli Austur-Þýzkalands
hugleiða aðstöðu svokallaðra
vinstri manna hér á landi. Hvað
meina þeir með þessari vinstri
stefnu? Þeir belgja sig út og kalla
sig félagshyggjumenn og það á að
sýna eitthvað göfugt, sem lands-
lýðurinn á að tilbiðja. Vita þessir
menn ekki, að alþýða manna hér
lifir við félagshyggju? Eða hvað
þýða almennar tryggingar annað?
komið til góðvild og hlýja Regazzi
hefði hann fyrir löngu verið bú-
inn að víkjafyrirséryngri manni.
Og nú segir hann mér það, hugs-
aði hann og fann örvæntinguna
grfpa um sig. Nú ætlar hann að
segja mér, að einhver annar hafi
verið ráðinn í minn stað. Ég er of
gamall og get ekki sinnt starfi
minu lengur. Ég gaf honum tæki-
færið til að segja þetta með því að
segja hann væri þreyttur.
— Við höfum unnið saman, frá
þvi ég kom hingað, sagði kardinál-
inn. — Mig hefur oft langað til að
segja þér, hversu mjög ég met
mikils starf þitt, en einhvern veg-
inn hefur það lent í útideyfum
hjá mér. Það er eins og ég hafi
aldrei tfma til neins. En mig lang-
ar að þakka þér nú.
Jameson kinkaði kolli. Nú vissi
hann það fyrir víst. Þetta var sfð-
asta kveðja.
— Mig langar að spyrja þig
nokkurs. Hvað heldurþú að gerist
í þessu landi, ef Johnny Jackson
verður kosinn forseti?
Jameson varð svo undrandi að
neðri kjálkinn seig langleiðina
niður -á bringu. Þegar hann tók til
Og svo er hér verkfallsréttur lika
og rikið rekur skóla, sjúkrahús
o.s.frv., ef þeir eru ekki dulbúnir
kommúnistar, sem ekkert frelsi
vilja handa mannfólkinu, ja þá
finnst mér það vera bara tfma-
skekkja, eins og það er orðað.
Þeir hefðu þurft að vera uppi á
þeim dögum, þegar t.d. i sjávar-
plássunum var einn kaupmaður
og hann átti verzlunina, útgerðina
og réð vöruverði og verði á fram-
leiðslunni og verði á vinnutfm-
anum. Þá var hægt að predika
félagshyggju, en ekki núna sem
betur fer. Félagshyggjumenn-
irnir eiga að hugsa til þeirra Aust-
ur-Þjóðverja, sem flúðu frá eign-
um sinum og lögðu líf sitt i hættu
til þess að fiýja á náðir kapital-
ismans og félagshyggjunnar í
Vestur-Þýzkalandi, og hætta að
dingla með kommúnistum og
snúa sér að þvi að rétta við efna-
hag þjóðarinnar til þess að hér á
landi geti dafnað heilbrigt at-
hafnalíf og frjálsræði á öllum
sviðum.
„Húsmóðir“.“
% Hvers á tófan
að gjalda?
Hermann Tönsberg skrifar:
„Vissulega eru drápsaðferðir
rándýra ekki geðslegar. og
óhuggulegri eftir þvf, sem þau
veiða sér stærri dýr. Þetta er nátt-
úrulögmál. Þvf er ég steinhissa
yfir því, hversu miklar undirtekt-
ir útrýmingarherferðin gegn tóf-
unni fær. Að örfáir bændur, er
missa eitt og eitt lamb eða sjúka
kind, geti hrundið af stað slikri
herferð, — furðulegt. Peningar,
stærilæti og sér i lagi drápfýsn
mannsins eru án efa helztu or-
sakirnar. Ég er hræddur um, að
máls reyndi hann alls ekki að
vera spakur, en segja þó það, sem
honum lá á hjarta.
— Ég hef aldrei hugsað um það
í neinni alvöru, sagði hann. —
Sakir þess ég get ekki fmyndað
mér, að hann verði kosinn. Við
færum ekki að gera pöddu á borð
við hann að forseta.
— Hann er frambjóðandi, sagði
Regazzi. — Fyrir fáeinum árum
hefði' slikt verið nánast óhugs-
andi. Hann var ekki annað en
óþverri. Nú er hann að berjast
fyrir að ná forsetakjöri.
— Hann gæti aldrei sigrað,
sagði Jameson, — en hann gæti ef
til vill dreift kjörfylginu lftillega.
— Einmitt. Hann gæti gert það.
Hann gæti veikt báða flokkana og
það dygði til, að hann gæti boðið
sig fram aftur næst þegar kosið
verður. Að visu verða ákveðin
skilyrði að vera fyrir hendi. En
þú hefur ekki svarað spurning-
unni. Hvað myndi gerast ef hann
næði kosningu?
Jameson hikaði andartak.
— Svertingjarnir myndu gera
uppreisn, sagði hann. — Ég er
sannfærður um það. — Áður en
við væri litið myndi landið loga i
borgarastyrjöld. Ég býst við, að
verklýðssamtökin létu til sín
heyra og verkföll myndu lama
athafnalífið. Hvað utanrfkismál-
unum viðvikur þykist ég viss um
hann myndi fylgja harðri ein-
angrunarstefnu. Ég geri mér þó
ljóst, að ákveðnin öfl styðja hann.
— Borgarastyrjöld og ringul-
reið, sagði Regazzi. — Maður á
borð við Jackson kemur því af
stað, en hvað veldur þvi, að upp á
meðal okkar rís maður eins og
hann. Er það ekki álfka mikilvægt
að gera sér grein fyrir þvf?
— Ég býst við því, sagði Jame-
son og sárlangaði til að troða sér í
pípu, en hann dirfðist ekki að
gera það, vegna þess, að Regazzi
hvorki bragðaði vfn né tóbak.
— Fáfræði og fátækt og félags-
legt óréttlæti verður þess vald-
andi, að menn á borð við Jackson
komast f sviðsijósið, sagði Regazzi
hugsandi. Hann talaði lágt en með
áherzlu á orðum sinum. — I okkar
samfélagi er svo mikið óréttlæti
og munurinn á fátækum og rfkum
er svo himinhrópandi, að fólkið,
grenjaskyttur verði ekki eins hátt
skrifaðar, þegar þær hafa lokið
ætlunarverki sínu, hjá komandi
kynslóðum og þær eru nú. Sitt-
hvað hefur verið sagt um þá
aumu menn, er drápu sfðustu
geirfuglana. Hefur hið opinbera
ekki dottið niður á þá hugmynd,
vegna niðurskurðar á opinberum
útgjöldum, að bæta bændum það
tjón, sem þeir verða fyrir af
völdum tófunnar, en fella þess i
stað niður verðlaunafé, sem
grenjaskyttur hafa fengið? Nú, ef
endilega þyrfti að verðlauna þær,
mætti veita þeim fálkaorðuna. Á
tófan að týna lífi sínu, vegna þess
að hún er svo ólánsöm, að afkom-
endur norskra landnema þurfa að
reka sauðfé sitt inn á veiðilönd
hennar og griðland um aldir, ef
ekki árþúsundir.
I styttu máli: frásögnin um þri-
fætta refinn, er lesin var i útvarp-
inu fyrir nokkrum árum.
Refur einn hafði lent i dýra-
boga og tekizt að losa keðjuna, er
festi bogann, og dregið hann 6—7
kílómetra, áður en hann greip til
þess örþrifaráðs að naga i sundur
fastan fótinn, lifi sinu til bjargar.
Næsta vetur sáu menn öðru hvoru
spor eftir þrffættan ref. Þremur
árum síðar fann grenjaskytta
greni hans. Hún beið þar til refur-
inn birtizt með andarstegg i
kjafti, en skotið geigaði og þrí-
fótur slapp, en fjölskyldan drep-
in. Skömmu siðar ók grenjaskytt-
an fram á slóð refsins og tókst
auðveldlega að elta hann uppi og
drepa, þar sem hann lá örmagna í
snjónum. Er það þetta, sem kallað
er að gera skyldu sina? (sjá Mbl.
25. ágúst s.l. „Hvernig drepur
tófan“.)
Hermann Tönsberg,
Reykjavik.
W. H. Auden.
Auden kominn í
Poets’Corner
„IN the prison of
his days
Teach the free man
how to praise.“
Þessar línur úr ljóðinu „I minn-
ingu W.B. Yeats“ prýða nú
minnismerki, sem afhjúpað var
fyrir helgina í Poets’Corner í
Westminster Abbey til minningar
um höfund þeirra, ljóðkáldið
fræga Wystan Hugh Auden, én
hann lézt á sfðasta ári. Minningar-
athöfnin fór fram að tilhlutan út-
gefanda Audens, Faber and
Faber, en framlög bárust frá ýms-
um samtökum og einstaklingum,
sem samskipti áttu við Auden.
Meðal þeirra, sem lögðu fram fé
til minningarsteinsins voru
Christ Church í Oxford, ríkis-
stjórnir Bandarikjanna og
Austurríkis, umboðsmaður
Audens, Curtis Brown, og ekkja
skáldsins T.S. Éiiots, en hann var
fyrsti útgefandi Audens.
Það var lárviðarskáld Bretlands
Sir John Betjeman, sem afhjúp-
aði minnismerkið sem stendur við
hlið tveggja annarra, um skáldin
T.S. Eliot og John Masefield. Sir
John Gielgud las úr tveimur ljóð-
um Audens og gamall vinur
skáldsins, Stephen Spender,
minntist hans nokkrum orðum.
Yamba,
Yamba
Kinshasa,
8. október—Reuter.
HLJÖMSVEITIR f Zaire syngja
nú hástöfum nýjan byitingarsöng
sem tileinkaður er heimsmeistar-
anum í hnefaleikum George Fore-
man og áskoranda hans Muhamm-
ed Ali, en einvfgi þeirra S að fara
fram f Kinshasa árla morguns 30.
október. Söngurinn hyllir hnefa-
leikakappanna fyrir hönd
Mobutu Sese Seko forseta og
byltingarhreyfingarinnar sem nú
er f valdaaðstöðu f landinu,
M.P.R. Þetta ágæta ljóð hljómar
eitthvað áþessa leið:
„Ah Ali-e
Ah Foreman
Yamba Yamba Yamba, Zaire
hyllir ykkur
Yamba Yamba Yamba, M.P.R.
hyllir ykkur
Yamba Yamba Yamba, Mobutu
hyllir ykkur
Vandamálin eru aðeins minn-
ingar, bræður Ali og Foreman,
f landinu Zaire, f landinu
Zaire,
Mobutu hefur gefið skipun, og
innan skamms
verður Zaire hjarta alheimsins,
augu alheimsins,
öll Afrfka, öll
augu Afrfku beinast að Zaire
okkar,
augu Asfu allrar beinast að
Zaire okkar.
augu eyjanna allra beinast að
Zaire okkar.
Vandamálin eru aðeins minn-
ingar, bræður Ali og Foreman,
Ah Ali-e
Ah Foreman."
Gleymdi ég að segja þér frá því, að ég vann tvo miða til
Majorka í happdrætti?
Þú sérð um farangursflutninginn?
VELVAKANDI