Morgunblaðið - 05.01.1975, Side 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 5. JANUAR 1975
Stefán Eyjólfsson
—Minningarorð
„I þolinmæði og trausti
skal styrkur yðar vera.“
Á J0LADAGSMORGUN síðast
liðinn andaðist skyndilega Stefán
Eyjólfsson skósmíðameistari frá
Akranesi. Hann var fæddur á
Dröngum á Skógarströnd 27.
september 1904, og var því rúm-
lega sjötugur er kallið kom.
Hann var sonur Eyjólfs Stefáns-
sonar og seinni konu hans
Jensfnu Jónsdóttur. Ungur lærði
hann skósmíði og stundaði þá iðn
um nokkurt skeið f Hafnarfirði,
en fluttist síðan að Litla-Sandi á
Hvalfjarðarströnd. Hann dvaldist
þar og vfðar við búskap, uns hann
fluttist til Akraness, og tók upp að
nýju að vinna við skósmiði,
meðan kraftar leyfðu og vfst rúm-
lega það.
Hann var giftur Guðrúnu Páls-
dóttur, ættaðri frá Skagaströnd.
Hann missti konuna sfna frá 6
börnum ungum, eitt var í fóstri
hjá góðum hjónum, en sjöunda
barnið nýfætt, fylgdi móðurinni í
hinstu hvílu.
1 orðskviðum Salomons
stendur: „Hjartað eitt þekkir kvöl
sína og jafnvel í gleði þess getur
enginn annar blandað sér.“ En
þess skal þó getið hér og þakkað,
að margur fann til með þessari
fjölskyldu, og reyndi að gleðja og
hjálpa, það mat Stefán einnig
mikils.
En í hönd fóru erfið ár fyrir
Stefán og börnin hans, sem
reyndu af fremsta megni að lyfta
þungum byrðum á litlar herðar.
Arin liðu, og enn var höggvið I
hinn sama knérunn. Elsti sonur-
inn dó, 21 árs, er hann var langt
kominn í námi við rennismfði. Þá
sá maður sem oftar, að þolinmæði
og traust var styrkur Stefáns.
Börnin flugu úr hreiðrinu, eins
og gengur, og hann bjó einn eftir í
litla húsinu sínu. Hann hafði yndi
af að lesa góðar bækur og hafa
þær, næst Guði, án efa, verið
bestur félagar hans f einveru
langra daga og nátta.
Stefán var orðvar maður og
grandvar í hvívetna. Loforð hans
stóðu sem stafur á bók, gjöfull var
Guðbergur Sveins-
son — Minning
F. 18. 12 ’15.
D. 28. 12 ’74.
Að kvöldi hins 28. des. s.l. hitti
ég af tilviljun góðkunningja
minn, Július Vigfússon, í húsi
einu hér í Ytri-Njarðvík. „Hann
Beggi, vinur minn, varð bráð-
kvaddur í dag,“ sagði Júlíus við
mig, „sonur hans hringdi strax til
mín og lét mig vita um þetta. Mér
fannst ég verða að fara út og tala
við einhvern.“ Stundum verða
menn agndofa. Ég varð það f þetta
sinn.
Foreldrar Guðbergs heitins
hétu Sveinn Guðmundsson og
Guðlaug Guðmundsdóttir, kona
hans. Ekki þekkti ég foreldra
hans, né kann að rekja ætt hans
nánar. Þó þekkti ég lítilsháttar
bróður hans, Guðmund bflstjóra,
er andaðist fyrir nokkrum árum.
Byggðu þeir bræður Guðbergur
og Guðmundur saman húsið Þóru-
stfgur 13, Ytri-Njarðvík. Bjó Guð-
bergur og hans fjölskylda í suður-
enda hússins, en Guðmundur og
hans fjölskylda f norðurendanum.
Sérstök eindrægni hefur ávallt
ríkt milli þessara fjölskyldna og
aldrei borið þar skugga á.
Hinn 15. júlí 1944 kvæntist Guð-
bergur heitinn eftirlifandi konu
sinni, Astu Einarsdóttur. Hafa
þau lengst af búið að Þórustíg 13.
Hefur heimili þeirra ávallt verið
einstaklega friðsælt og ástúðlegt
og auðfundið, að ástúð, virðing,
gagnkvæmur skilningur, hófsemi
og festa hefur svifið yfir vötnun-
um á þvf heimili. Þau Guðbergur
og Asta eignuðust þrjú börn, sem
öll eru á lífi, hin mannvæn-
legustu, og búsett hér í Ytri-
Njarðvfk, en þau eru: Sveinn
Guðbergsson skipasmiður, kvænt-
ur Berglaugu Jóhannsdóttur,
Sigrfður Guðbergsdóttir, gift
Ásgeiri Ingimundarsyni húsa-
smið, j)g Aðalsteinn Guðbergsson
bifvélavirki, kvæntur Guðríði
Hauksdóttur. Þá átti Ásta þrjú
börn frá fyrra hjónabandi, sem
+
Maðurinn minn,
JENS VILHJÁLMSSON,
Hofsvallagötu 18,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju, mánudaginn 6 janúar kl. 1.30.
Þeir, sem vildu minnast hans, láti líknarstofnanir njóta þess. Fyrir hönd
ástvina,
Elsebeth Vilhjálmsson.
t
Eiginmaður minn,
INGI KRISTMANNS.
Kleppsvegi 48,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni mánudaginn 6 janúar kl. 1.30
e.h. Þeir, sem vildu minnast hans, láti llknarstofnanir njóta þess.
Sigríður Þorgilsdóttir Kristmanns,
börn og fjölskyldur þeirra.
Þökkum auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför eiginkonu
minnar, móður, tengdamóður, ömmu og langömmu okkar,
RAGNHEIÐAR MAGNÚSDÓTTUR.
frá Stardal.
Hellisgötu 16, Hafnarfirði.
Guðmundur Þ. Magnússon,
Sigurður Guðmundsson,
Jón M. Guðmundsson,
Kristján Guðmundsson,
Ragnheiður Guðmundsdóttir,
Guðbjörg Guðmundsdóttir,
Jóna Gisladóttir,
Halldóra Skúladóttir,
Rakel Jónsdóttir,
Óskar Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minning
Jónas Magnússon
á Strandarhöfði
hann og hjartahlýr, um þetta
getum við systkin hans best borið.
Þessa mynd geymum við af
honum nú, er við kveðjum kæran
bróður og þökkum honum fyrir
allt og allt. Nú er hann leystur frá
þungum sorgum og margra ára
vanheilsu. Hljóðlátri baráttu er
lokið.
Við felum algóðum Guði sál
hans um eilífð. Börnum hans og
barnabörnum og tengdasonum
færum við innilegar samúðar-
kveðjur og biðjum Drottin að
binda um sárin.
Systkinin.
öll eru á lffi, en þau eru: Guðríður
Árnadóttir, ekkja, búsett í
Reykjavík, Einar Arnason bif-
vélavirki, og Sigurþór Arnason
verkamaður, báðir búsettir f Ytri-
Njarðvík. Einnig átti Guðbergur
eina dóttur, Guðmundu, sem gift
er Svavari Skúlasyni, Ytri-
Njarðvík.
Guðbergur heitinn stundaði
alla algenga vinnu til lands og
sjávar, var m.a. einn þeirra
manna, er bjargaðist af m/b
Ársæli frá Ytri-Njarðvík, sem
fórst á árinu 1943. Sannaðist þar
hið fornkveðna, að enginn má
sköpum renna. Nú hin seinustu ár
Framhald ð bls.29
Mikil sorgartlðindi dundu yfir
þjóð vora, rétt fyrir jólin, er Nes-
kaupstaður var lostinn þungu
höggi. A sllkum stundum finnum
við það, Islendingar, að við erum
sem ein fjölskylda, og samhugur
allra streymir til þeirra, sem um
sárt eiga að binda, þótt mannslff-
in verði ekki bætt, en góður hug-
ur og samúð er alltaf nokkurs
virði. Mitt í þessum nýafstöðnu
hörmungum bárust þau tfðindi á
Þorláksmessu heim í lítið samfé-
lag á Suðurströndinni, Vestur-
Landeyjahrepp, að Jónas Magnús-
son á Strandarhöfði hefði látist þá
um nóttina skyndilega og óvænt,
aðeins 59 ára að aldri. — Hann
hafði farið á spftala 5 dögum fyrir
Þorláksmessu til fremur lítillar
skurðaðgerðar, og allir bjuggust
við honum fljótlega aftur heim.
En það fór á annan veg, og sann-
aðist, að „svo örskammt er bilið
milli blfðu og éls, og brugðist get-
ur lukkan frá morgni til kvelds“.
Já, það hefur vfða verið harmur í
húsum um þessi jól.
Jónas Magnússon var fæddur
að Strandarhöfði 15. apríl 1915,
einkabarn hjónanna Magnúsar
Magnússonar og Halldóru Guð-
mundsdóttur, er þar bjuggu. Afi
Jónasar bjó einnig á Strandar-
höfði. Þannig hafa þrfr ættliðir
búið þar f allt að hundrað ár. —'
Foreldrar Jónasar voru myndar-
hjón og gestrisin mjög. Leiðin nið-
ur Landeyjar lá um bæinn fyrr á
árum, og var þvf oft gestkvæmt.
Strandarhöfuð var sæmileg jörð
en engjarýr, sem var ókostur í
gamla daga, og þvf stækkaði
Magnús tún sín og sléttaði, svo
sem hann gat. Þegar hann fellur
frá tekur Jónas við búskapnum og
hefur nú búið þar um 30 ár. Sjálf-
ur sagði Jónas, að hann væri lítill
bóndi, og sjálfsagt hefur hann
verið meira hneigður til bókiðk-
ana, enda las hann mikið og heyj-
aði sér þannig fróðleik. En skóla-
ganga var engin utan nokkrir
mánuðir í farskóla. Var hann þó
vel að sér um flesta hluti, enda
hafði hann hlotið f vöggugjöf far-
sælar gáfur og mannkosti, svo
sem hann átti kyn til. En þó að
hann gerði lítið úr búskap sfnum
og jafnvel þó að ýmsir spáðu þvf,
að hann yrði ekki mikill bóndi
vegna bókhneigðar hans, þá er nú
staðreyndin sú, að óvfða hér í
sveit er rekinn betri búskapur en
á Strandarhöfði.
+
Ástkæri eiginmaður minn og faðir,
RAGNARJÓHANNESSON,
frð Engimýri,
Móaflöt 21,
sem andaðist 25. desember verður jarðsunginn frá Fossvögskirkju
þriðjudaginn 7. janúar kl. 1.30.
Margrét Jósefsdóttir,
Brynhildur Ragnarsdóttir.
+
Þökkum hjartanlega auðsýnda samúð og hluttekningu við fráfall,
TÓMASAR TÓMASSONAR
bónda, Auðsholti.
Helga Þórðardóttir, ÞórSur Hjartarson,
Þorbjörn Tómasson, Tómas Tómasson,
og systkini hins látna.
+
Útför eiginmanns mlns, föður okkar og sonar,
HILMARS HARALDSSONAR,
Hlaðbrekku 6, Kópavogi,
ferframfrá Fossvogskirkju, þriðjudaginn 7. janúar kl 10.30.
Margrát Þorláksdóttir og börnin,
Sigurbjörg Kristjánsdóttir,
Haraldur Teitsson.
Þegar Jónas hóf búskap í stríðs-
lokin, var nýi tfminn að halda
innreið sína. Stórvirkar vélar til
þurrkunar og ræktunar voru þá
að koma. Og Jónas hófst fljótt
handa, bæði f ræktun og húsabót-
um. Túnin stækkaði hann stór-
lega og byggði öll hús ný á jörð
sinni, og nú nýverið endurbætti
hann fbúðarhús sitt bæði að utan
og innan. — Jónas var líka snyrti-
menni og listhneigður og unni
öllu fögru og kom upp fallegum
trjá- og blómagerði á bæ sínum.
Þó að Jónas væri, að eigin dómi,
ekki hneigður til búskapar, svo
sem fyrr kom hér fram, þá kom
það eins og af sjálfu sér, að hann
yrði bóndi á föðurleifð sinni.
Tryggð við staðinn og ættmenni
var honum f blóð borin. Því var
ekkert sjálfsagðara en að hasla
sér þar völl, og þar var heldur
ekki setið auðum höndum. „Hans
þroski er skuldaður bernskunnar
byggð“ og „í vöggunnar landi skal
varðinn standa“. Á Strandarhöfði
stóð vagga Jónasar, og með ævi-
starfi sfnu hefur hann reist sér
þann varða, er óbrotgjarn stend-
ur.
Það fór ekki hjá þvf um slfkan
hæfileikamann sem Jónas var, að
til hans væri leitað í félagslífi
sveitarinnar. Var enda nú um
langan tíma varla haldin sam-
koma á vegum ungmennafélags
eða kvenfélags að ekki væri til
hans leitað um skemmti- og fróð-
leiksefni. Fórst honum það og
prýðisvel, enda bæði ritfær og
hagmæltur og vel máli farinn. Er
þar nú mikið skarð fyrir skildi,
svo sem f fleiru við fráfall hans.
Jónas gegndi hér ýmsum trún-
aðarstörfum. Barnakennari var
Jónas f sveitinni um skeið. 1
stjórn Búnaðarfélags V-Landeyja
lengi, formaður Nautgriparæktar-
félags sveitarinnar. I hrepps-
nefnd sat hann hin síðari árin, og
var þar sem annars staðar tillögu-
gróður. Hann var áhugasamur um
framkvæmdir og latti ekki, þó í
stórvirki ætti að ráðast. Þar á
meðal góður stuðningsmaður
þeirra framkvæmda, er nú standa
fyrir dyrum í sveitinni, þ.e.
stækkun félagsheimilis og barna-
skóla. Hann vissi sem var, að hon-
um hafði tekist að klífa þrítugan
hamarinn í framkvæmdum á eig-
in búi, og hví skyldi þá ekki vera
hægt að lyfta grettistaki, ef marg-
ir slægju saman.
Jónas á Strandarhöfði hafði lif-
andi áhuga á stjórnmálum. Hasl-
aði sér völl með Alþýðubandalag-
inu og var f framboði fyrir það
nokkrar kosningar. Sat hann um
skeið sem varamaður á alþingi (f
forföllum Karls Guðjónssonar).
og sómdi sér þar vel sem annars
staðar.
Jónas var traustur liðsmaður
hverju góðu málefni. Frjálslynd-
ur. Hafði óbeit á kúgun og rangs-
leitni. Gjörhugull maður og ein-
arður. Tók óhikaða afstöðu, þegar
honum fannst réttlætið krefjast
þess.
Við sveitungarnir, teljum okk-
ur hafa misst mikið við fráfall
Jónasar I fámennri sveit munar
um að verða á bak að sjá einum af
mestu hæfileikamönnunum.
Hann var athyglisverður persónu-
leiki og sérstæður um marga