Morgunblaðið - 18.02.1975, Side 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 18. FEBRUAR 1975

r~\ 4»^«/ #TÆ il líl W9
Piltur og stúlka
við af þess háttar, og sat við sinn keip. Illa þótti
Bjarna það fara, en lét þó svo standa.
Bjarni átti systur, er Björg hét; hún var ekkja og
auðug vel; hún bjó í Skagafirði á bæ þeim, sem heitir
V ...; hún hafði átt dóttur eina barna en misst hana
unga. Einu sinni kom Björg í kynnisferð til bróður
síns í Tungu og dvaldist þar nokkrar nætur; það var
seint á engjaslætti. Sigríður gekk að venju með
griðkonum á engjar, fór snemma á stað á morgnana
en kom seint heim á kvöldin, og sá Björg hana ekki
tvo fyrstu dagana, sem hún var í Tungu, enda var
henni ekki fram haldið. Þriöja daginn var veður gott
og var bundið af engjunum, og fór Sigríður á milli,
en Bjarni var við tóftina og tók á móti. Björg settist á
garðvegginn og þótti gaman að tala við bróöur sinn;
og er Sigríður kemur með fyrstu verðina, víkur hún
talinu til hans og segir:
Þarna áttu laglega stelpu, Bjarni bróðir. Hvað
kemur til, að þú hefur ekki sýnt mér hana?
Hún hefur aldrei verið heima, hróið.
Ég þóttist undir eins þekkja á henni ættarmótið
okkar; láttu mig sjá þig, stelpa mín! Þú hefur svip af
henni Steinunni minni heitinni utan á vangann og
ennið ekki ólíkt heldur, en augun hefurðu úr henni
móður okkar sælu.
Og eftir henni heitir hún líka, sagði Bjarni.
Það má og á sjá, að það mun vera móðurnafnið
okkar og eftirlætisbarnið þitt, sagði Björg og glotti
við.
HÖGNI HREKKVÍSI
Og ekki sér það nú á henni; það getur aldrei orðið
maður úr henni, hróinu, meðan hún er hér; hún
lærir ekki svo mikið em að búa til utan á sig spjör eða
gjöra graut í ask; ég hef oft óskað mér, að hún væri
komin til þín, systir góð.
Björg þagnaði við um stund, en segir þó um síðir:
Jæja, láttu hana þá fara til mín eitt ár, stelpuna.
Þarna áttu laglega stelpu, Bjarni bróðir.
Bjarna þótti nú vel skipast, og er það af ráðið, að
Sigríður færi þegar norður með Björgu; en ekki lét
Ingveldur sér mikiö um finnast og grét mikið, þegar
þær skildu, mæógurnar; sagði hún þá, að Sigríður
alltaf hefði verið augasteinninn sinn og eftirlætið.
Sigríöur fór að V... með föðursystur sinni; hjá
henni var hún þrjá vetur; féll Björgu því betur við
hana sem þær voru lengur saman; sá hún, að Sigríð-
ur var mesta konuefni, og lagði því alla alúð á að
kenna henni allar þær hannyrðir og menntir, sem
vel sæma göfgum konum; nam Sigríður allt fljótt og
vel, því bæði hafði hún góðar gáfur og stillingu til að
taka áminningum systur sinnar; kom svo að síðustu,
að Björg lagði svo mikla ást á hana sem hún hefði
verið dóttir hennar; gleymdi hún nú að mestu missi
dóttur sinnar og þótti sem hið auða skarð væri bætt,
þar sem Sigríður var. Hún arfleiddi Sigríði aó öllum
FEROIIMAIMD
IVIeÖthof^unkoffiiiu
Nýtt safn
opnað
t aprflmánuði næstkomandi
verður opnað í Óðinsvéum"
safn sem Danir eru sannfærðir k
um að draga muni til sfn mik-|
inn fjölda gesta, ekki færri en
H.C. Andersens-húsið þar f bæ.
Þetta nýja safn er járnbrauta-
safn. Þar verða hreinir dýr-
gripir segja dönsk blöð. Nefna
má sem dæmi að f safninu
verða gamlir eimreiðarvagnar
mcð konunglegum innrétting-
um, þar verða svonefndir
tveggjahæða vagnar og þar
verður að finna eimreiðar-
vagna með tréhjólum.
— Það virðist vera sem for-
stjórinn sé að reka Olsen
— Hvenær ætlarðu að læra að
neita nábúunum um fán.