Morgunblaðið - 05.07.1975, Síða 8

River Band á sviðinu í Festi
MORGUNBLAÐIÐ, LAUG ARDAGUR 5. JULl 1975
vélinni á sviðið í Festi. Enginn
tími var til að leysa út hljóð-
færin og léku þeir félagar því
á þau hljóðfæri sem tiltæk
voru í Grindavfk. Saxófón-
leikarinn Tom Brown varð þó
að láta sér nægja að leika á
röddböndin með Long John
Baldry og verður ekki annað
sagt en að hann hafi leyst það
verk vei af hendi. Stuttsíðunni
þykir ekki ástæða til að leggja
dóm á leik hljómsveitarinnar
þetta kvöld enda lék hún ekki
á eigin hljóðfæri auk þess sem
Preston Ross kbm óæfður inn
slangraði vinurinn f burtu,
tautandi vafasamar fullyrðing-
ar um sálarástand meðbræðra
sinna á staðnum.
• En það var ekki aðeins
vegna Stuðmanna að Stuttsfð-
an lagði Icið sfna f Festi þetta
föstudagskvöld. RIVER
BAND. — enska hljómsveitin
hans Jakohs Magnússonar
ásamt hinum heimskunna
söngvara Long John Baldry,
kom þar einnig fram í fyrsta
skipti á Islandi. Atakalaust
gekk það þó ekki fyrir þá
félaga að komast hingað.
Vegna misskilnings misstu
þeir af fimmtudagsvélinni
eftir að hafa hætt við að koma
fram f London það kvöldið.
Vélin á föstudag var fullhókuð
og varð Ámundi stórumboðs-
maður Amundson að senda
leiguvél eftir þeim á föstudag-
inn. Á leiðinni út á völl lenti
River Band í umferðaróhappi
sem varð til þess að
trommuieikarinn Harry
Hughcs harðneitaði að halda
áfram tii Islands. Jakob dó þó
ekki ráðalaus heldur hringdi f
Preston Ross Heyman, sem
spilar með honum f hljóm-
sveitinni The Whitebachman
Trio. Tfminn sem Preston
Ross hafði til að ákveða sig
og pakka niður tannburstanum
var nákvæmlega 8 mfnútur, —
og það dugði. Vélin sem flutti
þá féiaga lenti í Kefiavík um
ki. 11.30 á föstudagskvöldið og
kom River Band þvf beint úr
á svtðið f Festi. Þá var og
greinilegt að þreyta eftir flug-
ferðina háði þeim féiögum
nokkuð, þótt Long John
reyndi að yfirvinna hana með
þvf að súpa fjögurra stjörnu
konfak ómælt af stút. Stuttsfð-
an getur þó fullyrt að hér er
um frábæra hljómlistarmenn
að ræða og er gftarleikarinn
Alan Morphyvafalaust einhver
sá albesti sem hér hefur spilað
fyrr og sfðar. Eftir dansleikinn
urðu þeir Long John og
Preston Ross samferða Stutt-
síðunni til Reykjavíkur. Fór
Long John mjög lofsamlegum
orðum um Jakob Magnússon,
en vildi lítið ræða um sinn
eigin feril sem þó verður að
teljast merkilegur fyrir
margra hluta sakir. Langi-Jón
lofaði Stuttsfðunni þvf að
River Band yrði enn betra
eftir að Preston Ross væri
kominn inn í lögin, — að svo
mæltu lagði hann höfuð sitt á
öxl Stuttsíðunnar, — þreytan
hafði náð yfirhöndinni og
hann sagði ekki meira þann
daginn.
Þess má að lokum geta, að
hljómsveitin EIK kom einnig
fram f Festi þetta kvöld og
stóð sig með ágætum og cnn
sem fyrr vöktu frumsömdu
lögin sérstaka athygli Stuttsfð-
unnar. I garðinum fór Gfsli
Sveinn Loftsson á kostum f
diskótekinu, — hress maður
Gfsli Sveinn. Lýkur hér með
frásögn af Jóni langa og félög-
um hans í Festi, en meðfylgj-
andi myndir segja það sem orð
fengu ekki tjáð. sv.g.
sttttsðeitL
Langi-Jón fær sér
hressingu á milli
iaga.
Stuðmenn f stuði
Mikið fjör í umboðsmannahrajisannni
MIKIO fjör er nú í umboðsmannabransanum. Hafa þeir aðilar, sem
hvað mest hefur borið á undanfarna mánuði, Demant h/f. nú endur-
skipulagt starfsemina og jafnframt hefur Jón Olafsson sá hinn sami
og stóð I slagnum við Ámunda um Nazareth forðum, sagt skilið við
fyrirtækið, og lét hafa eftir sér, að umboðsmennska væri „mann-
skemmandi" starf. Ekki mun þó starfinn vera bráðdrepandi því að
rétt fyrir helgina hafði Stuttsíðan eftir áreiðanlegum heimildum, að
Jón vinni fyrir hljómsveitina Dögg, sem áður var á samningi við
Demant.
I fréttatilkynningu. sem Demant sendi frá sér I vikunni. sagði m.a.,
að það sé ósk fyrirtækisins, að „allar samningsbundnar hljómsveitir
fyrirtækisins segi upp samningum sinum og meðlimir þeirra geri
síðan samninga við fyrirtækið sem einstaklingar."
Segir og í tilkynningunni, að Demant muni i framtiðinni „starfa
aðeins fyrir einstaklinga"; Helgi Steingrimsson, sem situr eftir I
Demant ásamt Ingibergi Þorkelssyni, sagði i spjalli við Stuttsiðuna á
fimmtudaginn, að þeim væri orðið Ijóst. að á þann hátt einan væri
hægt að halda starfseminni áfram.
— Fyrir þessum breytingum eru einkum þrjár ástæður, sagði
Helgi. — I fyrsta lagi sú mikla mótstaða, sem við höfum mætt, og er
bein afleiðing þess starfs, sem aðrir menn hafa áður unnið; i tiu eða
tólf ár hefur þessi „bissniss" verið rekinn á afskaplega misjafnan
hátt, svo ekki sé meira sagt og því er varla furða þótt hljómlistar-
menn og hljóðfæraleikarar liti á aila umboðsmenn sem stórhættulegt
fólk. Í öðru lagi höfum við ekki unnið rétt, það skal viðurkennt, þvi
satt að seaja gerði ég mér hugmyndir um að til væri meiri
fagmennska (prófessjónalismi) meðal hljómsveita hér en raun ber
vitni. í þriðja lagi ber að geta þess, sagði Helgi Steingrimsson, — að
svo virðist vera sem hljómlistarmenn skorti skilning á hlutverki sínu
og jafnframt þörfinni fyrir okkar vinnu. Hér er rikjandi hugsunarhátt-
ur sem nær frá laugardagskvöldi til laugardagskvölds, en við viijum
færa hann yfir á breiðari grundvöll. m.a. útgáfustarfsemi og þess
háttar.
Helgi fór nýlega til Los Angeles í Bandarikjunum. þar sem hann
hitti málsmetandi menn i bandariska skemmtanaiðnaðinum og taldi
hann sig hafa haft mjög gott af ferðinni.
Að sögn Ingibergs Þorkelssonar veður framtiðarstarfsemi Demants
h/f háttað þannig, að Ingibergur verður sjálfur með hljómsveitina
Eik og „ef til vill einhverja aðra, og eins verður Helgi með eina eða
tvær hljómsveitir eingöngu. Þar fyrir utan munum við ráða hvaða
hljómsveit sem er, en þá ekki sem einkaumboðsmenn," sagði
Ingibergur.
Eins og mönnum mun kunnugt. þá hafði Eik ráðið Gunnar Jökul
Hákonarson, fyrrum Trúbrotstrommara, sem framkvæmdastjóra sinn
en fljótlega eftir að Herbert Guðmundsson gekk yfir i Pelican slitnaði
upp úr samstarfinu. Gunnar Jökull telur sig þó enn samningsbundinn
Eik og er liklega ekki séð fyrir endann á viðskiptum
Gunnars,Demants og Eikar.
Þá hefur Demant og misst helzta tromp sitt, Júdas, sem ætlar að
starfa upp á eigin spýtur. Einnig hefur Borgís sagt skilið við
fyrirtækið.
En þeir Helgi og Ingibergur eru bjartsýnir og fullir áhuga. Þegar
Stuttsiðan spurði Ingiberg hvort hann hefði trú á framtlð Demants,
brosti hann út í annað munnvikið og sagði; — Ætli maður væri ekki
farinn ef svo væri ekki.
Joní lanfia
og
íélögnm
hans
í Festí
0 Eitt merkilcgasta fyrir-
brigði í fslenskri dægurlaga-
tónlist á einni árum er án efa
hljómsvcitin STUÐMENN.
Hvað eftir annað hafa þeir
féiagar komið landsmönnum á
óvart með tiltektum sínum, —
nú síðast með þvf að senda frá
sér brciðplötu sem um margt
hcfur sérstöðu f íslenskri
plötuútgáfu. Það var þvf eðli-
legt að Stuttsfðunni þætti
ástæða til að festa þann merka
atburð á filmu er Stuðmenn
komu f fyrsta skipti opinber-
lega fram f Festi við opnun
Svartengishátfðarinnar um sl.
helgi. Mikil leynd hefur hvllt
yfir þvf hverjir Stuðmenn séu
og þar sem þeir félagar komu
fram f dulargervi umrætt
kvöld fékkst ekki svar 'við
þeirri spurningu. Þvert á móti
upphófust miklar umræður
manna á meðal hverjir
skipuðu hljómsveitina og
sýndist sitt hverjum. Kóf-
drukkinn ungsveinn vék sér að
Stuttsíðunni og hreytti út úr
sér með afmynduðum andlits-
dráttum að „það væri sko eng-
inn vafi á því að þessi með
hrossahausinn væri Maggi
Kjartans". Þegar Stuttsfðan
maldaði í móinn brást sá
drukkni hinn versti við og
hótaði alvarlegum líkams-
meiðingum, þar til Stuttsíðan
hafði fallizt á að hér væri aug-
Ijóslega um Júdas og Magga
Kjartans að ræða. Að svo búnu