Morgunblaðið - 21.07.1976, Qupperneq 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 21. JULÍ 1976
Helgi kóngsson
og Álfdís
kóngsdóttir
hlaut aó baka ykkur með sonarhvarfinu.
Öðruvísi var mér ekki hægt að breyta,
svo framarlega sem ég vildi duga Álfdísi
kóngsdóttur og leysa hana úr álögunum
Helgi kóngsson varó nú ástfanginn af
Álfdísi kóngsdóttur og hóf bónorð sitt til
hennar, og var það auðsótt við föður
hennar. Var þá slegið upp brúðkaups-
veislu með hinni mestu dýrð, og var gleði
mikil, og skorti þar ekki ljúffengan
drykk. Að lokinni veislu voru mönnum
gefnar gjafir, og fór margur sá ríkur, er
komið hafði fátækur. En er hin ungu
hjón gengu til svefnherbergis, fundu þau
þar dýrar brúðargjafir úr gulli og gim-
steinum, einkum kvenskart svo fágætt,
að slíkt hafði ekki séð verið fyrr í heimi;
sömuleiðis herklæði svo fögur, að ljóma
lagði af, og sverð gullrekið, og hvort-
tveggja var ætlað kóngssyni. Enginn
vissi, hver þessar gjafir hafði gefið; en
Helgi kóngsson kannaðist við sömu grip-
ina, sem hann hafði séð í híbýlum dvergs-
ins, og hugðu ungu hjónin, að gjafir
þessar mundu vera honum að þakka.
Við erum að leika ostaleik. — Júlli litli
er svætzer ostur.
Skömmu seinna dó kóngurinn, tengda-
faðir Helga, og var þá orðinn gamall
mjög. Settist Helgi þá að rikinu með
drottningu sinni, og varð Vermundur
æðsti ráðgjafi hans.
(Páll Sigurðsson, Aðalsteinn. bls. 177—196).
Sigurvegarinn
Einu sinni fyrir alda öðli var ungur
kóngsson, sem var svo vitur og ljúfur og
réttlátur, að hans líka var hvergi að finna
í víóri veröld. Hann bjó i stórri og skraut-
legri höll, er stóð á frjósömu víðáttu-
miklu sléttlendi. Umhverfis höllina voru
fagrir og sléttir rósarunnar, og lagði frá
þeim sætan ilm, langt út á sléttuna.
Einhverju sinni bauð þessi góði kóngs-
son öllum börnum í nágrenninu til
hátiðaveislu. Og snemma morguns, einn
heiðríkan dag, komu þau í stórum hópum
til hallarinnar. — Það var i júnimánuði,
þegar rósarunnarnir stóðu með mestum
blóma.
„Blessuð verið þió og margvelkomin,“
sagði kóngssonurinn við börnin. Leikió
ykkur hér umhverfis höllina mína í dag
og allt til kvölds. Um sólarlag skal ég gefa
ykkur öllum verðlaun. En heiöursblóm-
sveig að auki fær það barnið, sem ég, að
leikslokum, álít að hafi skarað fram úr í
einhverju.“
Svo tóku börnin til að leika sér. Og þau
léku sér allt til kvölds. — Sum þreyttu
kapphlaup og stökk; önnur tóku þátt í
knattleik og ýmis konar leikfimi; sum
sungu kvæði og sögðu sögur, drógu upp
myndir og léku sjónleika; nokkur fóru í
feluleik eða hlupu fram og aftur um
runnana, og duttu þau oft og meiddu sig.
Og enn önnur lásu blóm af runnunum og
stungu sig þá á stundum í fingurna, því
að þyrnarnir á ilmsætustu rósunum voru
næsta oddhvassir.
Kóngssonurinn sást aldrei allan dag-
inn, eftir að börnin fóru að leika sér; en
þau vissu, að hann var nálægur og mundi
sjá allt, sem færi þar fram.
En hirðfólkið í höllinni bar börnunum
við og við aldini, mjólk og hunang; og það
horfði á leikinn með mikilli eftirtekt.
Einn hirðsveinninn sagði:
„Það er ég viss um, að það verður
fóthvati drengurinn þarna, sem fær
blómsveiginn í kvöld.“
Þá sagði ein hirðmærin:
VtfP
MORÖdK/
MrtiNO
Við ákváðum að gera úl um
málið án afskipta sakadúms.
Vera má að svo sé. En séuð
þér hinn eini rétti sölumaður.
Seljið mér þá hárbursta.
Er þetta leyfilegt? . Er hann
skipstjóri — raunverulegur
skipstjúri hér?
Mamma. Ég er farin frá hon-
um Bogga.
Hún: Ég hef hvergi vitað
hamingjusamara hjúnaband
en hjá herra og frú Ross.
Hann: Hm, ég skil. Þau gera
bæði allt það, sem hún vill.
„Hvers vegna heldurðu að
Billi sé hamingjusamasti
maðurinn I heiminum?
„Vegna þess að hann á konu
og slgarettukveikjara — og
þau vinna bæði.“ Gestur I
fangelsi: „Hvernig stendur á
þvf, að þér eruð lokaðir hér
inni, veslings maður?“
Eanginn: „Ég geri ráð fyrir,
að þa'ð sé af því, að þeir séu
hræddir um, að ég strjúki, ef
ég væri það ekki.
Hún: „Svo þú særðist í
styrjöldinni. Hvar varstu
særður?"
Hann: „1 Dardanellasundi.“
Hún: „En hræðilegt.“
t lestinni:
Hann: Nú komum við að
jarðgöngunum. Ertu hrædd?
Hún: Nei, ekki ef þú tekur
þennan vindilskratta út úr
munninum.“
Nemandinn: „Ég hefi lagt
þessar tölur tfu sinnun sam-
an.
Kennarinn: „Gott, drengur
minn.
Nemandinn: „Og hér eru
hinar tíu útkomur.
Höskadraumar
Framhaldssaga eftir Mariu Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi
32
verið f honum kvöldi sem Jún dú.
Og eftir nokkra stund voru þau
öll saman komin f búkaherberg-
inu. Einnig Ylva og Ceclfa sem
sötruðu drykki sfna eins og hinir.
Það var ekki margt sem minnti á
hina ömurlegu afmælisveizlu
nokkrum kvöldum áður. Þau yoru
öll hljúðlát og hálfniðurdregin
enda þútt augljúst væri að
Andreas Halmann væri úvenju-
lega hlfður og mildur og staðráð-
inn f að reyna að láta öllum Ifða
eins skikkanlega og mögulegt var
við þessar sérkennilegu aðstæður.
Andreas slú vinalega á öxl
Gregors og bauð honum viskf,
hann kveikti í vindlingi fyrir
tengdadúttur sfna sem var hnípin
og hrvggðarleg og sagði vinalega:.
— Svona hertu þig upp, litla
vina. Þú skalt sjá að þetta fer allt
vel.
Dökk dragt Bjargar undirstrik-
aði hversu föl og þreytuleg hún
var, Andreas túk eftir þvf og
kyssti hana hlýlega á ennið.
— Þú færð ekki núgu mikið
súlskin hérna. Nú lokum við hús-
inu þegar ég hef, með dyggilegri
aðstoð fröken Skogs, lokið verki
mfnu og förum suður á búginn.
Til Krftar eða Egyptalands, eða
eitthvað enn lengra. Og Ylva kem-
ur með. Hvað segir þú um það
vina mfn, hvernig llzt þér á það?
Hún fékk tár f blá stúr augu sfn
og faðirinn klappaði henni hálf-
vandræðalega á hárið. Þvf næst
leit hann á Kára og sagði næstum
glaðlega:
— —En þú sem ert svo úþol-
andi, drengur. Þig vil ég ekki
hafa með. Við verðum að senda
þig aftur til Uppsala. ftg sé enga
aðra lausn á þvf.
Kári brosti breitt af augljúsri
ánægju.
— En ég set þú eitt skilyrði. Þú
færð ekki leyfi til að stinga af til
Parísar eða fara til útlanda fyrr
en þú hefur lokið prúfi þínu. Ef
hún elskar þig núgu heitt, hlýtur
hún að bfða þín.
Kári deplaði augunum undr-
andi.
— Hvað þá! Hvernig getur þú
vitað það ...?
— Ja, ég hef nú líka verið ung-
ur ... Svona drengur minn, spil-
aðu nú eitthvað fyrir okkur.
Þetta var harla erfitt verkefni.
Hann varð að velja eitthvað sem
ekki minnti um of á það sem Jún
hafði haft mest yndi af að leika.
Hann valdi Debussy og Andreas
virti þá umhyggju sem lá að baki
vali hans.
Ylva var alls ekki eins hugsun-
arsöm, þegar Andreas sem virtist
hafa fengið hvöt til þess að láta
umhyggju sfna ná til beggja
barna sinna ... fúr með Ijúð...
það snerist um dauðann og sorg-
ina og enda þútt Ijúðið ætti sér-
staklega úsmekklega við á þess-
um stað og stundu gat Malin ekki
annað en dáðst að henni fyrir
hversu vel hún fúr með kvæðið.
En Kári sagði jafnskjútt og hún
hafði lokið Ijúðinu:
— Þú ert búin að fá Södergran
á heilann .. hvernig væri að þú
læsir eitthvað annað ... svona til
tilbreytingar.
En nú hrúpaði Cecilfa að matur-
inn væri tilbúinn og þau gætu
ekki beðið engur. Ylva fúr fram
til hennar og skömmu seinna
gekk húpurinn til borðs.
Ylva hafði bersýnilega ekki
hinn fágaða smekk múður sinnar
og borðskrevtingin var heldur
snauðleg. En vfnið var kalt og
litskrúðugar skálarnar sem voru
fylltar salati, gerðu sitt til að
setja hátfðasvip á borðið.
Andreas sat við annan borðs-
endann og skálaði glaðlega við
Gregor Isander og snæddi salatið
með beztu lyst enda þútt hann
gerði dálftið spaug að Ylvu fyrir
kryddkúnstir hennar.
— Það brennir mann eins og
eldur f hálsinn.
Malin túk ekki við sér að
bragði. En skömmu seinna þegar
þau höfðu lokið við salatið og
voru tekin til við að borða skinku-
réttinn laust þvf niður eins og
eldingu ...
Jún hafði einnig kvartað undan
sterku kryddbragði. Skálarnar’
Mikið hafði hún verið vitlaus að
hafa ekki skilið ...
Christer hafði spurt hana hvað
þau höfðu borðað og drukkið
fimmtudagskvöldið sem Jún dú.
Gat eitthvað hafa verið f humar-
stöppunni? Og hún hafði fullvfss-
að hann um að þau hefðu öll
borðað það hið sama. En litskál-
arnar höfðu staðið frammi f eld-
húsinu og allir vissu hver litur
var ætlaður hverjum og hver sem
var hefði getað sett eitthvað f eina
ákveðna skál...
Var þetta aö endurtaka sig f
kvöld ...? (
Einnig í kvöld hafði einn við-
staddra sérstaklega kvartað und.
an þessu sérkennilega og sterka
kryddbragði ...
Loks þegar henni varð Ijúst.
hvernig málið var vaxið og hún
leit snöggt upp til að vara við ...,
var það of seint.
Svipur Andreasar var mjög ein-
kennilegur. Hann virtist eiga f
erfiðleikum með að kyngja og
augasteinar hans þöndust út. Allt
í einu hné höfuð hans aftur, hann
kreppti hendurnar og skall niður
af stúlnum ... og Ifkami hans var