Morgunblaðið - 09.12.1976, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 9. DESEMBER 1976
Ad f ullnægia
réttlætinu
• SEPTEMBERNÓTT eina ár-
ið 1973 var lögregla kvödd á
heimili Barböru Gibbons i þorp-
inu Canaan í Conn^cticut i
Bandaríkjunum. Barbara
Gibbons sem var líðlega
fimmtug kona, með afbrigðum
drykkfeld, og hafði aldrei gifzt,
hafði verið stungin til bana og
lögreglumenn handtóku
umsvifalítið taugaóstyrkt ung-
menni sem kvaðst hafa fundið
líkið. Sá var Peter Reilly, sonur
Barböru, rétt innan við tvítugt.
Drengurinn sem aldrei hafði
kynnzt föður sínum var óðfús
að gera lögreglunni til hæfis,
en var ónákvæmur í frásögn
sínni og lýsingar hans sérkenni-
legar. Eftir að hann hafði verið
yfírheyrður linnulaust i tuttugu
og fimm klukkustundir féllst
hann á skoðun lögreglunnar og
„játaði" morðið á móður sinni.
Enda þótt hann drægi síðar
játningu sína til baka komst
kviðdómur að þeirri niðurstöðu
að hann hefðí gerzt sekur um
manndráp. En fæstir sem
þekktu unga manninn, sem
hafði orð fyrir að vera feiminn
og hljóðlátur ungur maður,
trúðu því að hann væri sekur.
Vinir og nágrannar gripu nú til
sinna ráða og skipulögðu sér-
staka varnarnefnd honum til
aðstoðar. Joan Barthel rit-
höfundur sem bjó skammt frá,
varð sannfærð um sakleysi
hans, sagði sögu hans í New
York Times og skrifaði síðan
bók um málið Margir urðu til
að leggja fram fé piltinum til
aðstoðar, og liðsinni á ýmsan
hátt og má þar nefna Arthur
Miller, leikritaskáldið fræga,
leikstjórann Mike Nichols og
William Styron rithöfundur.
Komust þessir aðilar að þeirri
niðurstöðu að játning Reillys
væri ekki marktæk.
í síðustu viku, eða um
þremur árum eftir að atburður-
inn gerðist, var málið dómtekið
á ný og ákæran á hendur Reilly
var látin falla niður eftir að það
Miller og Reilly koma úr
réttarsalnum eftir að sá
úrskurður var kveðinn upp að
ákæra á hendur honum væri
niður felld.
hafði komið fram að mikilvæg-
um vitnisburði hafði verið
haldið leyndum við fyrri réttar-
höld.
Verjendur Reillys höfðu stað-
hæft að hann hefði farið af
kirkjusamkomu klukkan 9.40
kvöldið sem morðið var framið,
og síðan komið heim til vina
sinna kl. 9.50 eftir að hafa
komið að líki móður sinnar.
Hann beið og lögreglunnar úti
fyrir heimili sinu klukkan
10.02. Engir blóðblettir fund-
ust á honum og þótti það
furðulegt í meira lagi, þar sem
aðförin að Barböru Gbbons
hafði verið meira lagi ofsaleg
svo að með ólíkindum þótti að
ekki skyldu einhver merki finn-
ast á piltinum ef hann hafði
framið verknaðinn.
Eftir að pilturinn var sak-
felldur tók Arthur Miller og
fleiri síðan til óspilltra málanna
að finna fleiri veika hlekki í máli
sækjandans i málinu og
árangurinn varð sá að ný
rannsókn var fyrirskipuð í
málinu. Þá kom meðal annars
fram að slökkviliðsmaður einn
og kona hans höfðu séð Reilly í
miðbæ Canaans um kl. 9.40
og skýrt lögreglunni frá því en
þrátt fyrir það að þau óskuðu
eftir að fá að styðja framburð
Reillys eftir að hann hafði dreg-
ið játningu sína til baka, kom
þessi vitnisburður ekki fram í
fyrri réttarhöldum.
Lögfræðingur Reillys segir
skýringuna vera þá að Reilly
hafði legið vel við höggi. Hann
hafi verið einn í heiminum og
það hafi verið auðveld lausn og
hagkvæm að reyna að koma
glæpnum á hann til að losna
við óþægindi og ítarlegri
rannsókn.
Séra Sveinbjörn
í Hruna sextugur
-----„glaður og reifur skyli
gumna hver“------
Fátt er meiri guðs gjöf en góð
og glöð lund. Þó mætti nefna
drenglyndi á undan. En þegar
þetta fer saman er næsta víst að
gæfumaður er á ferð. Það sannast
líka á vini mínum, séra Svein-
birni Sveinbjörnssyni, prófasti í
Hruna, sem á sextugsafmæli í
dag. Engan þekki ég glaðari og
reifari, hvenær og hvar sem hann
hittist, og fáa meiri gæfumenn.
Af líkum má ráða að það láti
slíkum manni vel að flytja
fagnaðarboðskap, enda gerir
hann það af fúsleik og kreddu-
laust. Gleði, bjartsýni, æðruleysi
og traust. á tilverunni stafar frá
persónugerð hans og máli, í
kirkju og utan, með þeirri ein-
lægni, sem grípur hjörtu sam-
ferðamannanna og hleður þau
bjartsýni I lifsbaráttunni.
Þótt ræður geti verið góðar
verður „ritning hol og dauð, ef
hjartað les ekki í málið,“ eða með
öðrum orðum, ef hugur fylgir
ekki máli, ef verkin tala ekki
*
Einar Agústsson
á NATO-fund i
Briissel
EINAR Agústsson utanrlkisráð-
herra fór I —7^ utan tj,
oeigíu, þar setn hann oiun sitja
utanríkisráðherrafund Atlants-
hafsbandalagsins I höfuðstöðvum
bandalagsins I Brússel. Með Ein-
ari fer Hörður Helgason skrif-
stofustjóri utanrfkisráðuneytis-
ins, en þeir munu sitja fundinn
ásamt Tómasi Tómassyirt, sendi-
herra Islands hjá Atlantshafs-
bandalaginu.
með. Séra Sveinbjörn er svo lán-
samur að eiga í fari sínu þann tón,
sem ekki verður skýrt skilgreind-
ur en gerir þó gæfumuninn í
þessu sambandi. Eitthvað mun sá
tónn eiga skylt við hjartalagið,
sem Jesú frá Nazaret lagði
þyngstu áhersluna á.
Það bregst ekki að maður
hlakkar til að hitta hjónin I
Hruna, séra Sveinbjörn og frú
Ölmu Ásbjörnsdóttur, en hún
skipar hverja sveit, og hvaða
salarkynni sem væru, með
höfðingsbrag. Sama alúðin ein-
kennir þau bæði, sama frjálslynd-
ið og glaðværðin, sama gestrisnin
er báðum í blóð borin. Ég á bágt
með að hugsa mér Hruna án þess-
ara elskulegu hjóna, og barna
þeirra, og heimilisbragsins þar.
Þessar fáu linur áttu aðeins að
vera persónuleg kveðja frá mér
og konu minni með einlægum
árnaðaróskum. Enn er of snemmt,
sem betur fer, að setja saman
æviatriðaskrá prófastsins i Hruna
með tilheyrandi ártölum og
upptalningu. Hér læt ég því
nægja, að drepa á að séra Svein-
björn, bekkjarbróðir minn í eina
tíð, er Eyfellingur að ætt og
uppruna, hefur verið sóknar-
prestur í Hruna sfð- nann tók
Yigsiu arið 1944 og jafnframt búið
þar stundum stórbúi. En hvað
sem öllum opinberum trúnaðar-
störfum líður, er mest vert um
þann trúnað og traust, sem hann,
og þau hjónin, hafa áunnið sér í
hugum sóknarbarna sinna og ann-
arra, sem hafa kynnst þeim á lífs-
leiðinni. Þeir hugir stefna til
Hruna i dag.
Emil Björnsson.
Góð aflabrögð
Áttræðisafmæli:
GÆFTIR ( nóvember voru frem-
ur góðar hjð Vestfjarðabátum og
dágóður afli, bæði á llnu og I
botnvörpu. Barst meiri afli á land
I öllum verstöðvunum en á sama
tfma I fyrra. Þetta kemur fram I
yfirliti frá Jóni Páli Halldórssyni
á tsafirði, sem Mbl. hefur borizt.
Heildaraflinn i mánuðinum var
5.477 lestir, en var 4.090 lestir I
fyrra. Afli línubáta var 2.149 lest-
ir í 414 róðrum eða 5,2 lestir að
meðaltali i róðri. 1 fyrra var línu-
aflinn aftur á móti 1.334 lestir í
nóvember í 338 róðrum eða 4,0
lestir að meðaltali i róðri. Það
telst til tíðinda, að nú var nær
eingöngu beitt loðnu, sem veidd
var út af Vestfjörðum, og fékkst
vænni fiskur á loónuna, en þegar
beitt var smokkfiski.
I nóvember stunduðu 32 bátar
(31) bolfiskveiðar frá Vestfjörð-
um, réru 23 (22) með línu, en 9
(9) stunduðu togveiðar.
Aflahæsti línubáturinn í mán-
uðinum var Orri frá Isafirði með
142.9 lestir I 24 róðrum, en í fyrra
var Vestri frá Patreksfirði afla-
hæstur með 93,6 lestir í 18 róðr-
um. Af togbátunum var Bessi frá
Súðavik aflahæstur með 429,8
lestir, en i fyrra var Guðbjörg frá
Isafirði aflahæst í nóvember með
446.9 lestir.
María Árnadóttir
Lambhaga í Hrísey
I dag er hún María frænka mín
80 ára. — Timinn flýgur áfram.
Mér finnst eins og það hefi verið í
gær, er ég lít yfir liðinn tíma og
iæt hugann reika til æskuáranna,
heima í Hrisey. Þá var frænka
min húsmóðir í Lambhaga. Maður
hennar, Jón Valdemarsson, var
þá útgerðarmaður og formaður á
bát og margt manna var i heimili i
Lambhaga. Frænka var ^
®YrCaIiaus á þeim árum og starfið
var fjölbreytt. Hún hugsaði um
börn og bú á meðan maður henn-
ar var á sjónum. Hún mjólkaði
kýr og hirti hey, hugsaði um kind-
ur og hænsni og gerði allt sem
gera þurfti. Heimili þeirra
frænku og Nont a var mjög
smekklegt og aðlaðandi. Oft hefi
ég undrast síðan þá, hvíliku
afreki ein kona gat afkastað.
Aldrei heyrði ég minnst á það —
það kannske tilheyrði að vinna
baki brotnu frá morgni til kvölds
og kvíða ekki komu næsta dags —
og alltaf var frænka kát og hress,
þrátt fyrir allt erfiðið sem hún
gerði svo sem ekkert úr. Kannski
gaf þetta lífinu gildi að þjónusta
aðra og fórna kröftum sínum öðr-
um til gagns og gleði. — Fyrir-
gefðu frænka mín, en ekki var
það ætlun mfn að gera þig að
afrekskonn pú þð varst
heldur var tilgangurinn með þess-
um fáu orðum að senda þér
kveðju og þakkir fyrir allt, sem
þú hefir fyrir mig gjört og fjöl-
skyldu mína á lifsleið þinni. Allt
frá því ég var litill angi og þú
varst að hjálpa systur þinni,
mömmu minni, með þvi að bæta
mér við þitt stóra heimili og hafa
mig um tíma i fóstri. Ég minnist
þess lfka hve kært var alltaf á
milli ykkar systranna. 1 dag ertu,
sem sagt, orðin 80 ára. — Ég óska
þér hjartanlega til hamingju með
daginn og ennfremur óska ég ykk-
ur Nonna hjartanlegá íii ham-
ingju með gullbrúðkaupsdaginn.
Ég bið þess I mínu nafni og fjöl-
skyldu minnar að sá sem öllu ræð-
ur, stýrir og stjórnar og hefir leitt
þig og gefið þér styrk, megi halda
þvi áfram enn -
..... i4iii Mnn.
Guð blessi þig, frænka min, á
þessum merkisdegi lffs þíns.
Árni Garðar
Marfa og Jón eru nú til heimilis
að Gilsbakkavegi 11 —Akureyrri.
Loftleidin opin Siglfirðingum
Siglufirðí 7. drs.
FROST og funi, segjum við I dag,
kalt úti en heitt í hjörtum eins og
gengur. En illa gengur að ýta í
Mánárskriðunum, því mokstus-
tækið ku vera statt einhvers stað-
ar í afdölum Eyjafjarðar. Annars
er sæmilega bflfært um-götur, bú-
ið að moka þær, en Vt metra djúp-
ur snjór var fallinn i bænum.
Einu samgöngur okkar héðan og
hingað eru nú um loftin blá og
rétt i-þessu var Vængjavél að fara
í loftið, önnur ferðin í dag. m.j.