Morgunblaðið - 09.03.1977, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 9. MARZ 1977
13
I óeirðum bar múgurinn meðal annars eld að sporvögnum og strstis-
vögnum. Myndin var tekin I miðri Karfó á fyrsta degi óeirðanna.
gegn almenningi. Siðan flaug
hann til Kairó til viðræðna við
ráðherrana í ríkisstjórn sinni.
Áætlað tjón af völdum þessara
uppreisna var 79 manns fallnir i
átökunum, 566 slasaðir og fjár-
hagslegt tjón nemur milljónum
Bandaríkjadollara.
Eigendur næturklúbbanna, sem
nefndir voru í upphafi greinar-
innar, sögðu að lögreglan hefði
ekki látið sjá sig meðan verið var
að ræna og eyðileggja eignir
þeirra, og að slökkvliðið hefði
ekki heldur komið á vettvang fyrr
en 12 stundum siðar. Allir glæsi-
legustu skemmtistaðirnir í Kaíró
voru lagðir í rúst. Spurningin er,
hvers vegna?
Þrenns konar getgátur eru á
lofti um ástæðurnar, ein er sú, að
þar hafi verið að verki öfgasam-
tök múhameðstrúarmanna sem
líta slika staði sem undirrót spill-
ingar og aðsetur hins illa. Önnur
ástæða er talin sú, að þarna hafi
þjófar einfaldlega verið á ferð,
sem sáu gullið tækifæri til að
krækja sér i ókeypis vín og mat-
föng. Þriðja skýringin, og sú lík-
legasta, er, að bæld andúð hinna
kúguðu fátæklinga hafi brotizt út
á þennan hátt gegn auðugum
Aröbum, sem eyða oft hærri fjár-
hæðum á slfkum skemmtistöðum
en venjulegur Egypti vinnur sér
inn á mörgum mánuðum. Klúbb-
eigendurnir halda þvi fram, að
þetta hafi verið verk kommúnista.
Ríkisstjórnin lét i ljós það álit, að
skemmdarvargarnir hefðu verið
undir „stjórn" kommúnista og
eins og vænta mátti lýstu yfirvöld
því yfir 2 dögum seinna, að tekizt
hefði að fletta ofan af leynilegum
samtökum, sem bæru alla sök á
vandræðunum. Hundruð manna,
sem vitað var að aðhylltust komm-
únisma, voru handtekin.
Kommúnistaflokkurinn er bann-
aður í Egyptalandi og meðlimir
hans eru taldir vera aðeins nokk-
ur þúsund.
Vestrænir stjórnmálamenn
draga í efa skynsemi egypzku
stjórnarinnar með þessum við-
brögðum. Þeir telja ekki, að
kommúnjstar hafi átt upptökin en
„hinsvegar er líklegt að þeir hafi
nýtt tækifærið til að snúa mót-
mælaaðgerðunum upp i ofbeldi,"
er haft eftir einum þeirra.
Sovézkur diplómat sagði, bros-
andi á svip: „Ætli þeir að við
höfum slik völd i landinu, er það
allt i lagi frá okkar hálfu.“
Félagar í Kommúnistaflokki
Egyptalands eru flestir úr röðum
menntamanna og hinna róttækari
háskólastúdenta.
Þeir standa saman um gagnrýni
sína á Sadat. Hann hefur svikið
þjóðina um að hrinda í fram-
kvæmd hinum sósíalisku áform-
um er Nasser setti fram, hann
heur einnig boðið erlendum aðil-
um að fjárfesta í landinu. Sadat
rak á brott sovézka ráðgjafa en
gaf auðugum fasteignaeigendum
leyfi til að snúa til landsins aftur,
en þá hafði Nasser hrakið brott.
Margir efast líka um raunveruleg-
an vilja hans til að komast að
friðsamlegu samkomulagi við
ísraelsstjórn.
Aðstæðurnar vonlausar.
Óliklegt er talið, að allur sá
fjöldi, sem tók þátt i óeirðunum,
hafi gert það vegna stjórnmála-
skoðana sinna. Ástæðan sé hin
erfiðu lífskjör almennings. Hér
skuiu nefnd aðeins tvö dæmi, sem
varpa nokkru ijósi á ástandið:
Hagfræðingur, sem útskrifaðist
með full réttindi úr háskóla, hóf
störf hjá opinberu ráðuneyti.
Launin voru 17.50 bandariskir
dalir á viku. Siðar gekk hann í
herinn, þar voru launin 35 dalir
vikulega. Að lokinni herþjónustu
hvarf hann til sins fyrra starfs, nú
sem deildarstjóri, og aflaði það
honum 26 dala vikulauna. Hann
hafði nú konu og tvö börn á fram-
færi og launin nægðu ekki til að
láta enda mætast. Nú starfar
þessi manntamaður við bifreiða-
akstur, hjá vestrænau sendiráði i
Kaíró, fyrir töluvert hærri laun.
Anis Sami lauk námi við háskól-
ann í Kaíró árið 1969 með gráðu í
heimspeki og sálarfræði. Honum
bauðst tæknistarf að loknu námi
og skyldu byrjunarlaunin vera 15
dalir á viku. Hann afþakkaði boð-
ið, hóf leigubílaakstur, og kveðst
afla u.þ.b. 45 dala vikulega.
Þúsundir Egypta standa and-
spænis þessum sömu vandamál-
um, vel menntað fólk neyðist til
að taka að sér þjónustustörf, sem
eru hvorki samboðin menntun
þeirra eða getu, vegna þess að
ríkið hefur ekki efni á að greiða
þeim laun, sem lifandi eru á. Allir
er hvattir til náms, ríkið tryggir
öllum, sem útskrifast, atvinnu.
Háskólarnir útskrifa nú 30 — 40
þús. manns árlega. Flestir lenda í
fáránlegum stöðum hjá þvi opin-
bera — sum ráðuneyti hafa 4
menn í hverri stöðu — þar sem
þeir sitja aðgerðalausir alla daga,
hafandi ekki annað fyrir stafni en
að kvarta hver við aðra um erfið
kjör sin.
Byrjunarlaun hjá opinberum
vinnuveitendum eru 15 dalir á
viku fyrir háskólamenntaða
menn. Haldi þeir starfinu fram á
ellilaunaaldur geta þeir verið
komnir upp i 57.50.
Verðlag er aftur á móti gífur-
lega hátt. T.d. eru ibúðir búnar
húsgögnum leigðar á allt að 500
dali á mán. Venjuleg leiguíbúð er
á 25 — 50 dali mánaðarlega, en
húseigendur krefjast allir svo-
kallaðrar „Lykil-greiðslu" undir
borðið, allt frá 5000 — 12.500
dala. Þá er eftir að afla húsbún-
aðar, en það eru að auki aðrir
litlir 2.500 — 5000 dalir. Þegar
allr þessar tölur hafa verið lagðar
saman er hægt að gera sér í
hugarlund hvilikir erfiðleikar
mæta þeim er hafa huga á að
stofna heimili, enda eru úrræðin
hjá flestum að búa áfram á
heimili foreldra sinna og þeim
sem giftast verða að flytja maka
sinn inn á heimilið eða einfald-
lega að láta sér nægja að hittast
einstöku sinnum.
Framhald á bls. 25
Gunnar Jökull Hákonarson:
Hinn þögli
meirihluti
ÞAÐ er greinilegt að andstæðing-
ar bjórsins eru farnir að örvænta
nokkuð um hag þjóðarinnar ef
marka má skrif fjórmenninganna
í Morgunblaðinu hinn 3. mars s.l.
Ekki skal ég efast um að þessum
mönnum gengur eflaust gott eitt
til, en merkilegt er það þó að það
eru ávallt þeir sem sjá allt svart
þegar minnst er á bjór eða jafnvel
annað áfengi sem geysast fram á
ritvöllinn og hafa hvað hæst í
fjölmiðlum landsins.
Hvað með hinn þögla meiri-
hluta? Það er jú fólkið sem er
laust við alla fanatik i þessum
málum og brosir út i annað þegar
það les greinar þessara mektar
manna. Þó get ég ekki orða bund-
ist lengur og finn mér skylt að
fara nokkrum orðum um þessi
mál.
Sveinbjörn Jónsson talar um
Björn einhvern sem honum tókst
ekki að bjarga frá ofdrykkjunni,
en hefur þó skrifað grein um
bjórmálið i starfsmannablað
hans. Þar er fjallað um sóðalegar
sjómannakrár í Bretlandi. Svein-
björn, við sem höfum verið er-
lendis vitum fullvel að hafnar-
krár i Bretlandi sem annars stað-
ar eru sóðalegar og ljótar, en veist
þú að í þær krár sækist einmitt
rónalýður og aðrir misjafnir borg-
arar til þess að snapa sér glas hjá
örlátum sjómönnum, sem eru ný-
búnir að fá kaupið sitt og vilja
gera sér glaðan dag.
Þeir fjölmörgu íslendingar,
sem komið hafa til Englends vita
mæta vel að bjórkrár i íbúðar-
hverfum og I sjálfri miðborginni
eru yfirleitt glæsilegar, hafa
manneskjulegt yfirbragð og eru
oft á tiðum virðulegar.
Þegar ég var búsettur i London
kynntist ég áfengisneyslu Bret-
anna mjög náið þó ég hafi verið
reglumaður á vín. Þar var ekki
rætt um að kaupa sér eina eða
fleiri flöskur af brenndum vinum
og fara á fyllerí um helgina.
Nei menn hittust gjarnan
heima hjáeinum kunningjanum á
laugardagskvöldi og fengu sér
nokkra bjóra og siðan var farið á
krána og spjallað saman í góðum
og léttum anda fram undir
miðnætti og síðan farið heim.
Auðvitað eru til menn þar eins og
annars staðar sem vildu fara á
dansleik eða jafnvel á nætur-
klúbb á eftir, en menn eru mis-
jafnir og ekkert við þvi að gera.
Stundum hittust menn um sex-
leytið eftir vinnu í miðri viku,
settust að nokkrum bjórum og
ræddu heimsmálin i mesta bróð-
erni. En sjaldan sá ég menn ofur-
ölvaða og verða sér til skammar á
kránum.
Sigfinnur Sigurðsson er einn af
þeim dæmigerðu íslendingum
sem treysta sjálfum sér til að
drekka bjór en ekki öórum. Lík-
lega er hann í það góðum sam-
böndum að hann fær sinn bjór án
þess að bjór sé lögleyfður i land-
inu. Eða kannski bruggar hann
sitt eigið öl, þvi það virðast marg-
ir gera í trássi við lögin. Þaó er
satt að segja furðulegt aö stuðlaó
skuli vera að lögbrotum á þeim
sviðum þvi engum dettur i hug að
virða lög og reglur þegar menn
fara að brugga sinn eigin bjór.
Einhver H.Kr. visar á Góð-
templararegluna. Mér þykir hjá-
kátlegt að þessi góði maður hver
svo sem hann er, skuli ekki vera
stoltari af reglunni en það að
hann þorir ekki að láta nafns síns
getið.
Jón Veturliðason álítur að allt
landið verði á floti í bjór ef bjór-
inn yrði leyfður. Hann telur hóf-
lega drykkju 1—2 flöskur á
hverja vinnustund eða hálfur til
heill kassi á vinnutímann. Nú er
það þannig að atvinnurekandi
getur bannað mönnum drykkju á
Framhald á bls. 16

Nýjasta gerðin af Apeco ljósritunarvélum
heitir M 420. Þessi vél hefur ýmsa kosti, sem
gera hana aðgengilegri en aðrar
ljósritunarvélar.
APECO M420 er:
Lítil og nett rúlluvél.
Tekur varla meira pláss en ritvél.
Lengd ljósritsins má stilla frá 20—-36 cm. «
Ódýrari en flestar sambærilegar vélar.
Auðveld í notkun.
Með pappírsstilli. ^ ^
Hafið samband við
sölumenn okkar strax í dag.
Sýningarvél í söludeild,
Hverfisgötu 33.
SKRIFSTOFUVELAR H.F.
■ x Hverfisgötu 33
"J'ÍLLNV* Sími 20560 - Pósthólf 377
Litla Ijósritunarvélin
meðstóru
kostina