Morgunblaðið - 12.05.1977, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 12. MAt 1877
Helga ÖlöfSveins-
dóttir—minning
Fædd 31. okt. 1910
Dáin 17. marz 1977.
Fimmtudaginn 17. marz s.l. and-
aðist í Landakotsspitala Helga
Ólöf Sveinsdóttir, ekkja Kristins
Ágústs Eiríkssonar járnsmiðs.
Hún var dóttir hjónanna Guðrún-
ar Teitsdóttur frá Haugum i Staf-
holtstungum og Sveins Jónssonar
sem ættaður var úr Fljótshlíðinni.
Þau áttu saman fjögur börn sem
öll eru látin. Elstur var Ingólfur,
f. 1909, d. 1962. Hann var kvænt-
ur Oddfríði Sæmundsdóttur og
eignuðust þau þrjá syni. Næst var
Helga Ólöf, f. 1910, d. 1977. Og
loks tviburarnir Baldur og Bragi,
f. 1913, d. 1914.
Áður en Sveinn kvæntist
eignaðist hann soninn Ólaf sem
var heilbrigðisfulltrúi í Vest-
mannaeyjum, f. 1903, d. 1970.
Guðrún kona Sveins dó árið 1938.
En Sveinn eignaðist tvær dætur
og þrjá syni með konu sem hann
bjó með eftir það. Hafa afkom-
endur allir, þeirra Guðrúnar og
Sveins, verið taldir mikið at-
gervis- og myndarfólk.
Helga ólst upp hér í höfuðstaðn-
um á þeim árum þegar flestir
voru fátækir og fólk átti svo Sem
hálft annað par af skóm að meðal-
tali, og telja mátti á fingrum sér
þau heimili sem áttu gólfteppi að
státa af. Þá var rúnturinn hinn
almenni samkomustaður unga
fólksins á kvöldin. Þar var stund-
um farið með ærsl og læti, og
ungir strákar leiddu stelpu undir
hönd sem kallað var. Þó tók stein-
inn úr þegar bærinn myrkvaðist,
en það bar oft við þegar íshrögl
var í Elliðaánum og gamla stöðin
sagði stopp. Þá ætlaði allt um koll
að keyra svo mikil varð kátínan í
þessu fræga stræti. Þrátt fyrir
þennan gauragang var ekkert
unglingavandamál til, enda orðið
ekki komið inn í málið fremur en
tignarheitin trymbill og plötu-
snúður. Þó er ekki fyrir það
syngja að stundum heyrðist talað
um „Ungt fólk nú á dögum“ í
heldur niðrandi tón.
Svo var það einhverju sinni i
landlegu á sólbjörtu sumarkvöldi
að ungur og prúðbúinn þjónn af
gömlu Esjunni gekk i veg fyrir
glæsilega Austurstrætisdóttur á
téðum rúnti. Hann tók ofan fyrir
henni, kynnti sig og kvaðst heita
Kristinn Ágúst Eiríksson.
I þá daga kunnu menn að slá
konu gullhamra og var engu til
sparað. Þessi kynni urðu með all
óvenjulegum hætti, og mun
frökeninni hafa brugðið nokkuð,
en hún var engin önnur en Helga
Sveinsdóttir sem hér verður
minnst. Biðillinn fífldjarfi var
samt ekki alveg á því að gefast
upp við svo búið. Og föru leikar
svo er fram liðu stundir að hann
dreif konuna með sér í höfn
hjónabandsins.gekk sjálfur í
land, nam járnsmíði og stundaði
þá iðju til æviloka. Hann lézt árið
1972.
Ungu hjónin settust að í húsi
foreldra Kristins og áttu heima
þar upp frá þvi. Þau eignuðust
þrjú börn. Elst þeirra er Sesselja ,
gift Gunnari Pálssyni bygginga-
verkfræðingi. Næstur er Eiríkur
flugumferðarstjóri, kvæntur
Önnu Axelsdóttur Sveins. Og
Anna hárgreiðslukona, gif.t Hall-
dóri Guðmundssyni auglýsinga-
stjóra.
Áður en Helga giftist var hún í
mörg ár starfstúlka á heimili frú
Milliar og Ásgeirs Sigurðssonar
konsuls í Suðurgötu. í þá daga
stóðu slik hús fyllilega á sporði
hinum beztu húsmæðraskólum,
enda urðu stúlkur sem þaðan
komu einhverjar myndarlegustu
húsfreyjur i bænum, og var Helga
þar engin undantekning. Auk
þess hefur hún lært af móður
sinni því hún var mikil myndar-
kona þótt efnin væru af skornum
skammti eins og víðar á þessum
árum.
Mín fyrstu kynni af Helgu og
Kristni urðu þegar Eiríkur sonur
þeirra og Anna dóttir okkar hjón-
anna voru að draga sig saman. Ég
minnist með þakklæti hvernig
þau tóku á móti okkur, og
myndarskapnum ætla ég ekki að
lýsa. Anna Guðmundsdóttir segir
frá heimili þeirra á viðkunnanleg-
an hátt i minningargrein sem hún
skrifaði um Helgu í Mbl. 24. marz
s.l. Þessi hjón voru einstaklega
samhent um flesta hluti. Þegar
þau voru um sextugt fengu þau
sér bíl, tóku próf og fóru að ferð-
ast um landið. Þá urðu margir
hissa, þvi það var engu líkara en
að þessar manneskjur væru
gæddar óbilandi lífsþrótti. Því
miður stóð það ekki lengi sem
þessir tveir bílstjórar nutu sam-
vista eftir þetta, þvi Kristinn dó
nokkrum árum síðar.
Helga saknaði mjög manns síns,
og reyndi eftir beztu getu að
halda öllu i horfinu eins og meðan
,,Diddi“ lifði. Hún hafði mikið
yndi af samvistum við fjölskyldu
sina. Einkum barnabörnin. Og
gaman hafði hún af að koma á
mannamót þar sem dansað var því
hún var lífsglöð að eðlisfari. í
mörg ár starfaði hún hjá
Hafrannsóknastofnuninni þar
sem hún sá um veitingar handa
starfsliðinu.
Það var í fyrasumar sem þessi
tápmikla kona fór aó breiða yfir
höfuð á frídögum sinum. Þótti þá
einsýnt að heilsa hennar væri far-
in að gefa sig. Engum mun þó
Minning:
Fæddur 9. desember 1946
Dáinn 28. apríl 1977
Ungur má en gamall skal.
Þannig hafa gengnar kynslóðir
orðað hið óumflýjanlega öllu
lifandi, að hverfa af sviði lífsins.
Stundum haga örlögin þvi á þann _
hátt að koma mannsins með
ljáinn er likn þeim, er hann tekur
og léttir skyldmennum.
Manninum hefir tekist að sigrast
á óravíddum himingeimsins og
komast til tunglsins, en honum
hefir ekki tekist að ráða þá lífs-
gátu, að sumir eins og geta ekki
dáið, en aðrir verða að hverfa
héðan á bezta aldri. Á reynslu-
stundum hugleiðum við þessi mál
og reynum að fá skýringar, en
þær eru ekki til. Nútímamaður-
inn verður því, þrátt fyrir alla
tækniþekkingu að segja eins og
forfeður okkar: Vegir Guðs eru
órannsak anlegir.
Baldur Þorvaldsson er fæddur
á Blönduósi 9. des. 1946. Næst
hafa komið til hugar að hún ætti
svo skammt eftir ólifað sem raun
varð á. í haust er leið gekk hún
undir aðgerð sem ekki bar árang-
ur í bata átt. Ög það eru ekki
fullir tveir mánuðir síðan mér var
tjáð að hún væri haldin banvæn-
um sjúkdómi. Þessi bölvaldur
gerði slika hrið að henni siðustu
vikurnar að ástvinum hennar stóð
ógn af. Sár var baráttan sem hún
háði við gestinn sem kominn var
að vitja hennar, því lífsþorstinn
gerði alltaf vart við sig milli hríð-
elstur fimm systkina, barna Þor-
valdar Þorlákssonar, vélsmiðs og
framkvæmdastjóra, Blönduósi, og
fyrri konu hans Jóninu Jóns-
dóttur, Hér ólst hann upp og
starfaði sína stuttu æfi, að loknu
námi í vélsmíði.
Ég hefi þekkt Baldur heitinn
frá fyrstu tíð. Við unnum saman í
Skátafélagi Blönduóss i mörg ár.
Þar var hann góður skáti. Reiðu-
búinn að gera það sem hann var
beðinn um. Oft er talað um kyn-
slóabil og hversu mikið það sé. Ég
held að of mikið sé úr því gert. Ég
byggi þá skoðun mína á samstarfi
við unga skáta, stúlkur og drengi,
i allmörg ár. Mörg þeirra eru
góðir vinir minir, þótt við séum
hætt að vinna saman i skáta-
félaginu. Þeirra á meðal var
Baldur heitinn. Við töluðum oft
saman um ýms mál. Minnist ég
hans sérstaklega, þegar hann
hafði gengið frá kaupum á íbúð,
sem hann ætlaði að fullgera.
Ungur kraftmikill maður, fullur
anna. Hún hafði vonast til að ná
bata svo hún mætti vera viðstödd
fermingu sonarsonaar síns, Axels
Inga, á annan dag páska. Auk
þess hafði hún uppi ýmsar ráða-
gerðir fram í timann. Og þar sem
þetta var vel vinnandi kona hefði
hún getað átt ánægjulegt ævi-
kvöld ef örlögin hefðu ekki tekið i
taumana.
Oft hefur dauðinn verið nefnd-
ur maðurinn með ljáinn og málað-
ur hinum dekkstu litum. í þessu
tilviki var hann kærkominn. Ekki
sizt þeim sem horfa máttu upp á
þennan ójafna leik. Og þegar ég
er að hugsa um þetta minnist ég
orða sænska læknisins og
rihöfundarins Axels Munthe þar
sem hann reikar milli leiðannaa í
kirkjugarði mótmælenda í Róma-
borg. Haann segir: „Dauðinn er
fagur sveinn með blómskrýdda
lokka og dreymandi svip. Hann er
fagur sem höfundur ástarinnar.
Og hann slekkur varlega ljós lifs-
ins á kyndlinum sem hann treður
undir fótum“.
Nú er hún Snorrabúð stekkur.
Húsið að Vesturvallagötu 2 stend-
ur mannautt og bíður þess semm
verða vill. En minningin um hjón-
in Helgu Sveinsdóttur og Kristinn
Ágúst Eiriksson mun lifa i hugum
allra sem kynntust þeim.
Auður Matthfasdóttir
lifslöngunar og að sigrast á erfið-
leikunum, enda dró hann ekki af
sér. En enginn veit sfna ævina
fyrr en öll er. Reiðarslagið kom.
Heilsan bilaði og um bata var
ekki að ræða.
Það verður auðvitað enginn
héraðsbrestur, þótt ungur maður,
sem er að hefja starfsferil sinn
falli frá, en fyrir heimilið og þá
nánustu er um skipbrot að ræða.
En þegar nóttin er dimmust og
myrkrið svartast lýsa stjörnurnar
best. Eins á minningin um góðan
og prúðan dreng að verða þeim
leiðarljós, sem eftir lifa.
Baldur kvæntist æskuunnustu
sinni Huldu Baldursdóttur
Sigurðssonar frá Brekkukoti og
Kristinar Bjarnadóttur Bjarna-
sonar, Blönduósi. Þeim varð
tveggja barna auðið, sem nú eru
11 og 7 ára. Á þessari ungu konu
og börnum hennar hefir timi von-
lausra veikinda legið sem mara
undanfarin ár svo og nánustu
ættingjum. Hún hefir sýnt and-
legan styrk og unnið fórnfúst
starf við að hlynna að manni
sínum meðan fært var að hafa
hann heima.
En nú er komið að leiðarlokum.
Vorið er tími lífsins. Þá losnaði
þessi vinur okkar við fjötra þjáðs
líkama til þess að byrja nýtt lif í
æðra heimi. Þar lifir hann áfram
og tekur á móti ástvinum sínum
þegar kallið kemur. Tíminn
læknar öll sár. Megi minningin
um góðan dreng veita
aðstandendum andlegan styrk
ísorg þeirra, hafandi í huga, að
dauðinn er líkn þjáðum likama.
Guð blessi minningu hans.
Jón Isberg.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og útför,
SIGRÍÐAR BJÖRNSDÓTTUR,
Safamýri 34.
Vandamenn
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, hjálp og vinarhug við andlát og
jarðarför,
SIGURÐAR ÁGÚSTSSONAR.
Birkigrund 39,
Kópavogi.
Unnur Ólafsdóttir,
Elísabet Jónsdóttir,
og börn hins látna.
t
Hjartanlega þökkum við þá miklu samúð og vináttu, er okkur var sýnd
við jarðarför
ÍSAKS EIRÍKSSONAR
Sérstakar þakkir færum við læknum og hjúkrunarliði Borgarspítalans
fyrir frábæra umönnun og einnig öllum þeim. er léttu honum langt og
erfitt sjúkdómsstríð . „ .
Kristín Siguroardottir,
Inga ísaksdóttir Matthlas Jónsson,
Eirlkur ísaksson Vigdls Stefánsdóttir,
Sigurður ísaksson Edda Thorlacius,
Frlða ísaksdóttir Jón H. Magnússon
og barnaböm.
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 — Sími 81960
t
Faðir okkar, bróðir og mágur.
ÞÓRARINN B. ÓLAFSSON
Mánagötu 24,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni föstudaginn 13 þ m kl 10.30
Fyrir hönd barna hans og tengdabarna
Kristjin B. Þórarinsson,
Kristlaug Ólafsdóttir,
Valdimar Guðjónsson
t
Bálför mannsins míns og föður
MATTHÍASAR GUÐMUNDSSONAR,
stýrimanns,
Hátúni 8, Reykjavík.
fór fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 5 þ.m. i kyrrþey að ósk hins
látna.
Þökkum læknum og hjúkrunarliði Borgarspitalans góða umönnun
Jóhanna Ingimundardóttir,
Ólöf Matthfasdóttir.
t
Útför mannsins mins, föður okkar. tengdaföður og afa,
KLEMENZAR KR. KRISTJÁNSSONAR.
fyrrverandi tilraunastjóra.
Sámsstöðum f Fljótshlfð
fer fram frá Breiðabólsstaðarkirkju laugardaginn 14 mai kl. 2 e.h
Ferð frá Umferðamiðstöðinni kl 11. f.h.
Þórey Stefánsdóttir,
Edda Klemenzdóttir. Trausti Klemenzson,
Magnús Sigurðsson. Þórir Guðmundsson
og barnabörn.
Baldur Þorvalds-
son, Blönduósi
t
Móðir min,
MARGRÉT HJALTADÓTTIR,
Laugarnesvegi 110,
andaðist á Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri miðvikudaginn
1 1 maí.
Valgerður Hrólfsdóttir.