Morgunblaðið - 12.05.1977, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 12. MAÍ 1977
M0R^JN/-r
KAFr/NU 1
^---
1 §2.
0
^Su
GRANI göslari
1635
.fm,
U r\ 0
Þú verður að bíða með eiginhandaráritunina þar tii þessu er
lokið!
Það er ekki mér aö kenna þó
sfmreikningurinn sé svona
langur. Það var þfn hugmynd
að mamma flytti til útlanda!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Eitt af því fyrsta, sem byrjend-
um er bent á, er að trompa skuli
tapslagina með styttri tromplitn-
um. Þetta er þð ekki algild rcgla
og meðhöndla þarf hana með var-
úð. Spilið í dag sýnir undantekn-
inguna, sem sannar regluna.
Vestur gefur, austur og vestur á
hættu.
Vestur
S. D109
II. 7
T. D10865
L. K842
Nordur
S. ÁK73
II. KD10
T. Á2
L. D1062
SuAur
S. 842
II. Á9432
T. Íi9743
I.. —
Austur
S. G65
II. (i865
T. K
L. AG975
Suður var sagnhafi í fjórum
hjörtum og tók útspilið, tígulsexu,
með ás blinds. Vissulega var það
aðvörun til spilarans þegar kóng-
urinn kom í en hann var samt
ákveðinn í að trompa tíglana í
blindum. En þannig var ekki
hægt að vinna spilið og hann fékk
aðeins níu slagi.
I þessu spili þurfti að fjölga
trompslögunum með því að nota
tromp suðurs, lengri handarinn-
ar. Við trompum því lauf strax í
öðrum slag og notum spaðainn-
komur blinds til að trompa tvö
lauf til. Spilum tfgli og eftir að
vestur tekur á spaðadrottningu er
staðan þannig:
Norður
S. 7
H. KDIO
T. —
L. D
7390 COSPER.
Trúir þú því, að þetta sé nýja ræstingakonan í
búningsklefunum?
Vestur
II. 7
T. D108
L. K
Austur
S. —
H. (>865
T. —
L. Á
SuAiir
S. —
H. A9
T. G97
L. —
Suður vantar fjóra slagi og spili
vestur trompi verða þeir öruggir
með víxltrompun. Og spili vestur
láglit þarf aðeins að gæta þess að
vörnin geti ekki yfirtrompað því
þá hnekkir úttrompun spilinu. Ní-
an og tían tryggja þannig tíunda
slaginn.
Bjór og
mann-
réttindi
„Kæru samborgarar, þar með
taldir alþingismenn. Það er
dapurlegt að verða vitni að lág-
kúru í hugsun eins og kemur
fram hjá mörgum þessa dagana.
Alþingismenn, sem spurðir eru
álits á bjórmálinu, fara undan í
flæmingi sennilega af ótta við að
missa nokkur atkvæði i næstu
kosningum.
Templarar boða endalok þjóð-
lífs, ef leyft verði að brugga bjor
svipaðan og i öðrum löndum.
Ritstjórar dagblaðanna þegja
þunnu hljóði, en birta daglega
yfirlýsingar fra móðursjúkum
kerlingum. Er ekki mál að linni?
Á tslandi eru um 220 þúsund
manns. Ætla má, að um 140 þús-
und séu yfir tvitugsaldri, þar af
má leiða getum að þvi, að um 90%
bragði áfengi i einhverjum mæli.
Nú er það svo, að fámennur hópur
templara ræður þvi hvar, hvenær
og hvað hinir drekka.
Er ekki úr vegi að rifja upp
skýringuna á þurra miðvikudeg-
inum i veitingahúsum.
Hér á árunum áttu Norðmenn
ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER
12
— Já, en meira veit ég held-
ur ekki.
— Ég gerði því hara skóna að
hann hneigðist til þeirra sem
væru lengst til vinstri. Ég veit
ekki hvort hann var nokkurn
tlma félagsbundinn neins stað-
ar. Kannski hafa þeir ekki vilj-
að hann, þvf að hann átti erfitt
með að taka skipunum og laga
sig að aga. Þvf að f þessum
samtökum var auðvitað mið-
stýring eins og annars staðar.
Ég fékk það á tílfinninguna að
undir lokin væri Frede eigin-
lega þrotinn að öllum kraftf og
það sem meira var, hefði týnt
hugsjónum sfnum. Kannski
hefur hann þess vegna farið að
örvænta. En eftir þvf sem
lengra leið fylgdist ég minna
með, ég var svo upptekinn við
að sinna Ellen.
— Ellen er konan þín?
— Já.
— Ilafði hún áhuga á stjórn-
málum?
— Nei og sfzt stúdentastjórn-
málum. Ilenni gazt ekki að
óróaseggjum, sagði hún. Núna
skil ég ekki hvernig hún gat
fengið mig til þess.
— Til hvers? Að hætta að
skipta þér af stjórnmálunum?
— Nei, ekki beinlfnis þvf. En
fá mig til aö afneita sjálfum
mér. Ég þagði þegar hún gaf
þessar heimskulegu yfirlýsing-
ar sfnar um óróaseggi. Ilún
breytti mér f annan mann. Vfst
veit ég að ég á sjálfur sökina.
Sjálfsagt. Ég var huglftill og
veikur og treysti mér ekki til að
standa fyrir máli mfnu. Það er
dæmigert fyrir mig að ég fór
beint úr byltingarundírbún-
ingnum f auglýsingar. Og án
þess það ylli mér verulegum
sársauka. En hvers vegna viltu
tala um þetta?
Aftur lét Hemmer eins og
hann heyrði ekki hvað ég scgði:
— Þú fórst sem sagt að fjar-
iægjast Frede, þegar þú varðst
hrifinn af konunni þinni?
— Hrifinn? Núna eftir á að
hyggja veit ég ekki hvort þetta
var neiri alvöru hrifning. Þetta
var einhvers konar geggjun.
Þvf að ég var aldrei hamingju-
samur með henni. Ég vildi eiga
hana, en fékk hana ekki. Ekki
fyrr en við vorum gift, hún
Meíra að segja þá eignaðist ég
hana aldrei alveg. Jú, vfst lá
hún með mér. En meira af
skyldurækni. Aldrei gafst hún
mér af fúsum og frjálsum vilja,
ég varð alltaf að grátbiðja...
Það var eins og henni byði við
þessu og það vakti hjá mér ólýs-
anlega niðurlægingartilfinn-
ingu. Mér fannst hún slá utan
um sig skel og f hvert skipti
sem mig langaði að nálgast
hana varð ég að byrja á því að
reyna að komast inn fyrir skel-
ina. En mér tókst það í reynd
aldrei. Einn daginn gat ég ekki
lengur á mér setið og hrópaði á
hana, að hún væri bara innan-
tóm skurn sem ekkert væri f,
hún væri að gera út af við mig
með leiðindum. Ilún virtist
ósköp fegin að heyra þetta. Því
að þá var ákvörðunin tekin, við
myndum hætta þessu bram-
bolti f eitt skipti fyrir öll.
— Þú hefur sem sagt ekki
hitt Frede eftir að þú giftir
Ng?
— Mjög sjaldan. Ég hitti
hann öðru hverju af einska:rri
tilviljun. En þá fann ég líka, að
einhverra hluta vegna höfðum
við ekkert hvor við annan að
jtalajEgJhafð^re^tzLJIann^var^
Framhaldssaga eftir Bernt
Vestre.
Jóhanna Kristjónsdóttir
líka öðruvfsi en áður. Eg hafði
við mfn vandamál að glfma,
hann líka. Ég var að hugsa um
Ellen og hvað væri að gerast
innra með mér og um það öm-
urlega ástand sem var að koma
upp f hjónabandi okkar og ég
virtist ekki geta slitið mig frá.
Ilann var að hugsa um heiminn
og hvað væri þar að gerast —
hann var að hugsa um helvíti
heimsvaldasinnanna eins og
hann orðaði það.
— Þér fannst sem sagt engin
stórvægileg breyting verða á
honum?
— Þú spyrð furöulega. hefur
citthvað komið fyrir?
— Tókstu ekki eftir neinu,
sagði Hemmer.
— Ég veit ekki almennilega
eftir hverju þú ert að fiska. Ég
man að f eitt af sfðustu skiptun-
um sem ég hitti hann, þá hugs-
aði ég með mér...
Peter sneri sér að Ilemmer
og sá að hann horfði fast á sig.
— Hvað hugsaðirðu með
þér?
— Ég hugsaði sem svo að
hann væri oröinn dálftið klikk-
aður. En það hefur kannski ver-
ið vegna þess ég gat ekki afbor-
ið að hlusta á meira snakk um