Morgunblaðið - 15.05.1977, Side 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 15. MAl 1977

Auðvitað er nauðsynlegt að
fðlk sé gætt kímnigáfu — því
spyrðu?
Má ég biðja um skýringu á þv(, hvað þér eigið við þegar þér
segið skellið krumlunum á borðið og við sláum stærðinni á
þær?
Hvernær verður sfminn lagður
inn til yðar, fröken?
BRIDGE
Sjálfstæð hugsun?
„Maður má til með að athuga
betur þessa Hallormsstaðar-
samþykkt þar sem kennarinn með
hjálp bandarisks fræðirits, fékk
alla nemendurna til þess að vera á
móti stóriðju. Það hefur verið svo
auðvelt, því sennilega eru í skól-
anum margir afkomendur fólks-
ins, sem kaupfélagsstjórinn á
kreppuárunum lét lifa á 500,- kr.
úttekt á ári og árgjald Tímans
innifalið. Það er auðvitað hollara
að púla upp á kúgras, eins og sagt
var i mínu ungdæmi heldur en i
alnum, en fá mennirnir sama
kaup?
Við á Stór-Reykjavikursvæðinu
erum svo hortug. Sjálfstæðis-
flokkurinn barðist einn fyrir
Ljósafossvirkjun og hitaveitu og
siðast, með hjálp Alþýðuflokks-
ins, fékkst Búrfellsvirkjunin, að
vísu einnig með Álverinu. Það
vantaði þá ekki baráttu Þjóðvilj-
ans og svo hrakspárnar, að Eyar-
bakki færi í auðn og svo framveg-
is. Hefði það ekki orðið dýrt að
þurfa að kaupa oliuna af Rússum
ef við ættum ekki Búrfells-
virkjun?
Þegar ég var í skóla þá lærði
maður um Skúla fógeta, en kenn-
arinn var ekkert að tefja sig á þvi
að útskýra fyrir okkur áhrifin,
sem það hafði á allar aðgerðir
Skúla, að hafa verið innanbúðar
hjá einokunarkaupmanninum á
Húsavík. Hann trúði líka á iðnað,
þó að við eigum núna að stóla
bara upp á fisk og kúgras. Á dög-
um Skúla vóru margir menn hér á
landi, sem voru honum erfiðari
en sjálf danska stjórnin. Hvaða
flokki skyldu þeir fylgja i dag?
Hafa þessir kennarar, sem bara
vilja kenna nemendunum sjálf-
stæða hugsun, svör við þvi, þegar
þessir nemendur spyrja: en hvað
er með sjálfstæðar skoðanir í
kommúnistarikjunum, fær maður
ekki bágt fyrir þær þar?
Kommúnistarnir verða að vera
ósjálfstæðastir af öllum, því
maðurinn, sem þeir dýrkuðu i
gær, er tekinn af lífi í dag, fyrir
allar vammir og skammir, en samt
trúa þeir.
Aldrei gleymi ég þegar útvarpið
fékk mann til þess að fræða okkur
um blessun Rauðu menningar-
byltingarinnar i Kína forðum.
Hvað stendur nú eftir af henni?
Nei, kennararnir eru á lauuum til
þess að troða fróðleiknum, sem
stendur i bókunum í nemendur
og þar með basta. Þeir mega ekki
álíta nemendurna svo mikla fá-
bjána, að þeir sjálfir megi ekki
mynda sér sínar eigin skoðanir á
hlutunum.
Húsmóðir."
Frá þessum umræðum snúum
við okkur örlítið að óskyldu við-
fangsefni, en það er ósk um
pennavini. Þó það sé ekki venjan
Umsjón: Páll Bergsson
Sögn eftir opnun andstæðings
er eitt algengasta fyrirbrigði
spilsins og um leið algengasta
varnarsögnin. Flestir lita svo á,
að sögn sem þessi sýni fimmlit en
það eitt minnkar hættuna á
sektardobli. Spilið í dag er gott
dæmi um, hve hættulegt það er að
segja á of lélegan lit og hverjar
afleiðingarnar geta orðið.
Norður gefur, norður og suður
á hættu.
Norður
S. ÁKG3
H. 1094
T. 74
L. ÁKXHí
Vestur
S. 106
H. 632
T. 962
L.109853
Suður
S. 97
II. ÁKD<;7
T. DLÍI083
L. 4
Sagnirnar eru reyndar ekki all-
ar til skráðar en norður opnaði á
einu laufi, sýndi með því lauflit
en lofaði ekki svona'sterkum spil-
um. Og austur sagði einn spaða.
Suður varð síðan sagnhafi í sex
hjörtum.
Vestur spilaði út spaðatíu —
eðlilega. Suður sá, að ef eitthvert
mark mátti taka á sögn austurs þá
var gagnslaúst að svína en í stað-
inn mátti koma honum i klemmu.
Stuttu seinna, þegar fjögur spil
voru eftir á hendi, var staðan
þessi.
Austur
S. D8542
H. 85
T. ÁK5
L. 762
Norður
S. ÁG3
H. —
Vestur T. 7 L. — Austur
S. — S. D8
H. — H. —
T. 962 T. ÁK
L. 10 Suður L. —
S. —
H. 7
T. DG
L. —
Austur varð að láta tígulháspil í
síðasta hjartað, fékk síðan tígul-
slag en blindur sá um tvo síðustu
slagina.
Þetta spil vinnst aldrei nema
austur segi spaðann. Annars verð-
ur spaðasvíningin besti möguleik-
inn.

ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER
15
mér. Kannski ætti ég að byrja
aftur i háskólanum. En ég þarf
nokkra daga til að átta' mig á
hlutunum.
Ilann sneri sér að Hemmer.
— Get ég fengið að búa hér á
meðan?
— Auðvitað. Vantar þig pen-
inga?
— Nei.
— Segðu til ef þú þarfl á því
að halda. Þakka þér fyrir hjálp-
ina f garðinum. Sagðirðu eitt-
hvað um að slá grasið? Hvernig
væri þú gerðir það?
Peter fór, honum fannst
hann vera svíkari við tnálar-
ann.
— Eg hefði átt að segja hon-
um frá Lenu. Eg hef enga
ástæðu til að hylma yfir með
henni. fig gaf henni að vfsu
loforð en það er bersýnilegt, að
hún hefur sagt mér ósatt.
Hann gekk út í garðinn og
tók upp skófluna. Það gekk
ha-gar núna, þvf að hann var
þreyttari. Ilann var aumur i
bakinu líka.
Lena kom I áttina til hans.
Hann forðaðist að horfa á hana
þegar hún nam staðar hjá hon-
um.
— Sagðirðu eitthvað? spurði
hún.
— Um hvað?
— Láttu ekki svona. Um
bréfin auðvitað.
— Nei.
— Þakka þér fyrir.
Hún a-tlaði að halda áfram,
eri hann greip í hana og neyddi
hana til að horfa á sig. Ilann sá
að freknurnar á nefinu voru
litlar og dökkar og að sólin
kastaði birtu á hvftt andlitið.
Henni var sýnilega ekki rétl.
— Hvers vegna slarirðu
svona á mig? spurði hún.
— Hvers vegna laugst þú að
mér?
— Þú hefur sem sagt kjaft-
að?
— Nci. En talið barst að þér
og Hemmer sagði að þú hefðir
áreiðanlega aldrei sett saman
sendibréf. Segðu mér nú að
hverju þú varst að leita.
— Að hréfunum minum.
— Ætlarðu'að halda fram að
Hemmer sé að Ijúga?
— Hann getur hafa glcymt
því að ég skrifaði honum.
— Ekki er ég trúaður á það.
— Þú mátt trúa hverju sem
þig lystir.
Hún a'tlaói að halda áfram en
hann hélt henni fast.
— Hemmer treystir þér.
Hann sagði margt fallcgt um
ÞíK-
Hún reif sig lausa.
— Þú hefur engan rétt til að
halda í mig. Hvað ertu eigin-
lega að imynda þér. Þú skalt
bara hafa þina hentisemi.
Farðu til Victors ef þú vilt og
segðu honum að ég hafi verið
að leila að bréfunum. Sama er
mér.
IIún snerist á hæli og rígsaði
á braut.
IV
Peter sá út um eldhúsgluggann
að Hemrner stóð á tali við Carl-
sen bak við húsið. Honum
sýndist Carlsen hafa orðið,
Hemmer hlustaði og hneigði
höfuðið. Skvndilegur kviði
Framhaldssaga eftir Bernt
Vestre
Jóhanna Kristjónsdóttir
greip Peter. Hann gekk út á
tröppurnar.
Hemmor kinkaði kolli í átt til
hans. Ilann hevrði ekki hvað
Carlsen sagði en Peter sá á and-
liti Hemmers, að hann var ekki
ánregður með það sem sagl var.
— Hvað hefur komið fyrir?
spurði Peter þegar Hemmer
kom yfir hlaðið I áttina til
hans.
Hemmer lét sem hann heyrði
ekki spurnirguna og var það
ekki I fyrsta skiptið.
— Eigum við ekki að fá
okkur matarbita? spurði hann.
Peter gekk á hæla hans inn f
eldhúsið.
— Hefurðu séð Lenu I dag?
spurði hann eins og til að
þreifa fyrir sér.
— Lena er farin, sagði
Hemmer stuttlega.
Meðan Peter útbjó málsverð
sat málarinn og blaðaði f
minnisbók.
— Komst þú inn f vinnustof-
una í gær? spurði hann snögg-
lega.
— Já. Ilefði ég ekki átt að
fara þangað?
í r’íU'i',!’. S'jU