Morgunblaðið - 22.09.1977, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. SEPTEMBER 1977
VtEO /C.>)V,
MOBgJN-yy:’
BAFtlNli W
Grani göslari
Þessi er re.vndar of dýr, hún á
að vera I gestaherberginu okk-
ar!
Eg er klár á því að Siggi okkar
sé mikið efni, en gæti hann
ekki eins bvrjað að teikna
hlómvendi og þessháttar?
BRIDGE
Umsjón: P6H Bergsson
FRA LEIK Islands gegn
Júgóslaviu á Evrópumeistaramót-
inu 1977. Spilið hér að neðan
hafði ekki mikil áhrif á úrslit
leiks þessa. Niu impar græddir en
landinn tapaði leiknum með fjór-
um stigum gegn sextán. En spilið
er skemmtilegt.
Vestur gaf, allir á hættu.
Norður
S. ÁK107
H. A
T. ÁK107
L. A1074
Vestur
S. 43
H. KG10965
T. 9842
L. 8
Suður
S. D62
H. 873
T. G63
L. DG53
Austur
S. G985
H. D42
T. D5
L. K962
Hrædilegt ef dýr-
,,Ég hlustaði í gærkvöldi á út-
varpsþátt er tileinkaður var hin-
um árlega Degi dýranna, en hann
var að þessu sinni í gær, 18. 9.
Heyrðist þar margt fróðlegt að
vanda. Einna athyglisverðust var
fréttin um dýraspítalann okkar.
Mörgum hefur verið það ráðgáta
hvers vegna hann tæki ekki til
starfa. — Það fæst aðeins ensku-
mæiandi læknir til að taka hann
að sér. —
Hljótum við að vera yfirdýra-
lækni sammála: Það væri hræði-
legt ef kettirnir skyldu hann ekki,
ekki er alveg örugg að Sigfrið
dýrahjúkrunarkona yrði nógu
fljót að þýða fyrirmælin. Var
nokkuð nefnt hvort hann mætti
bregða fyrir sig latinu?
Á sjúkrahúsum og elliheimilum
hér eru útlendingar við störf. Ég
hefi ekki heyrt þess getið að þeir
þurfi að læra íslensku til að fá
vinnuleyfi. En það gjörir sjálfsagt
minna til þótt mannfóikið skylji
ekki það sem við það er sagt.
Vona ég að Sigfrfð Þórisdóttir fái
sem fyrst þá aðstoð er hún þarf til
að geta starfrækt dýraspítalann.
Ég hefi séð hana meðhöndla
sjúklinga sína og fósturbörn og
gjörir hún það ekki aðeins af
górði kunnáttu heldur einnig af
þeirri alúð og nærgætni er aðeins
þeim er gefið er þykir vænt um þá
er þeir eiga að annast.
Þuríður J. Sörensen
hjúkrunarfræðingur."
Þetta var um málefni dýra-
spítalans, en um þau hefur verið
nokkuð hljótt að undanförnu.
Velvakandi getur tekið undir þá
ósk að þessi stofnun komist i gang
hið allra fyrsta, verkefni fyrir
hana eru án efa mýmörg. Einhver
Ijón virðast vera í veginum eins
og bent er á hér að framan og
þyrftu dýravinir e.t.v. að taka
höndum saman til að ráðast í að
leysa þau vandamál og styðja
þessa nýju stofnun til þeirra
verka er hún skal annast.
0 Um heims-
kommúnisma
,,Ég er nú svo heppin að vera
ráðin upp á fritt fæði og húsnæði
svo ég hef nógan tíma til þess að
hlusta á útvarpið mér til fróðleiks
og skemmtunar. Margt furðulegt
hef ég heyrt, en það furðulegasta
af öllu var þegar einhver i þætti
Páls Heiðars vítti Vestur-
Þjóðverja fyrir hvað þeir voru
vondir við kommúnista og nefndi
dæmi máli sínu til sönnunar.
Það á hver heilvita maður að
geta skilið Vestur-Þjóðverja, það
eru ekki svo mörg ár siðan það
land var rjúkandi rúst. Það voru
ekkí kommúnistar sem fram-
kvæmdu vestur-þýzka efnahags-
undrið svokallaða. Það var fólk
sem þekkti nasismann og tók á
móti mörgum milljónum alls-
lausra flóttamanna sem flýðu
kommúnistmann. Það gerði það
með glöðu geði, en þá var byggður
Berlínarmúrinn. Hvaða maður
sem lika sá það mannvirki i smíð-
um mun gleyma því? Þetta mann-
virki hlaut svo mikið lof hjá Þjóð-
viljanum á sínum tima að engu
var líkara en að Þjóðviljamenn-
irnir hefðu viljað starfa þar.
Sú atvinna, sem þar er stunduð,
er einhver sú svívirðilegasta sem
hugsazt getur, þar er skotið á sak-
laust fólk sem ekkert hefur af sér
gert nema að vilja alls ekki búa
við kúgun kommúnistmans.
Þá er að nefna dæmin, sem sýna
áttu gerðir vestur-þýzkra yfir-
valda. Annað dæmið var það að
kommúnista hafði verið neitað
um stöðu sem lestarstjóri. Hefur
ekki Vestur-Þýzkaland það mörg
dæmi um gerðir austur-þýzkra
njósnara, sem notað hafa sér
frelsið i landinu til skaða? Þeir
gleyma ekki ævintýri Willy
Brants og lestarstjóri ber ábyrgð
á mörgum mannslifum og þau eru
nú ekki i háu gengi hjá kommún-
istum eins og ailir vita.
Hitt dæmið var um biskup, sem
harðneitaði kommúnista um em-
bætti. Ég man þegar Furtseva þá-
verandi menntamálaráðherra
Rússa kom hér og sagði að það
væri útilokað að sameina kristin-
dóm og kommúnisma, og hún
vissi hvað hún söng. Það var i
Ungverjalandsbyltingunni að
prestur var á bandi Rússa. Þá var
einum að orði: „Hvernig ætlar þú
á morgun að biðja fyrir Ungverj-
um, eins og biskupinn hefur fyrir-
skipað?“ Þá varð þjönn Drottins
sagnafár. Auðvitað þýddi ekkert
að biðja fyrir Ungverjum, þvi
Eins og sjá má eru sex lauf
nokkuð góður samningur, sem
hvorugu liðinu tókst að ná. A öðru
gengu sagnir þannig:
Voslur NorrtU'
2 11 »
pass 2 II
pass I S
Auslur Surtur
pass 2 S
» Pass
*> ogallirpass
I norður var Hörður Arnþórs-
son en suður Þórarinn Sigþórs-
son. Heldur virðast sagnir þeirra
félaga fljótfærnislegar. Þörarinn
segir ekki eðlilega frá spilum sín-
um jafnvel eftir sérstaka beiðni
makkers. En hann bætti það upp
með því að ná yfirslag. Vestur
spilaði út hjartagosa og Þórarinn
byrjaði á að athuga tígulleguna.
Eftir að drottningin kom i spilaði
hann tígulsjöinu en þá lét austur
hjarta. Og eftir það var ellefti
slagurinn tiltölulega auðfenginn.
Á hinu borðinu varð loka-
samningurinn þrjú grönd.
Glannalegur samningur við
fyrstu sýn en hefur ekki svo
slæmar vinningslíkur. Hvernig
sýnist þér, lesandi góður, að best
sé að spila spilið eftir að út kemur
hjarta?.
Eins og svo oft finns besta leið-
in með því að telja tökuslagi og
síðan þá, sem mögulegir eru. Sjö
slagir sjást beint. Og ef drottning-
ín kemur i tigulás og köng verður
laufsvíningin óþörf. Júgóslvainn
tók slagina í þessari töð og vann
sitt spil.
RETTU MER HOND ÞINA
Framhaldssaga eftir
GUNNAR HELANÖER
Benedikt Arnkelsson
þýddi
49
Durban. Við héldum, að hann
mundi leita okkur uppi, svo að
við ættum að minnsta kosti
einn vin meðal hvftra manna.
Ég gerði mér i hugarlund, að
þessi Forss ætti konu sem ég
gæti umgengizt. Það er aidrei
hægt að komast almennilega í
tengsl við þessar indversku
konur. En Forss brást okkur.
Ahmed sá hann meira að segja
hverfa inn f undirgang til þess
að komast hjá að hitta hann.
Það var augijðst, að hann
skammaðist sfn fyrir að láta sjá
sig með Ahmed. Eg hef aldrei
séð Ahmed eins örvæntingar-
fullan og þá. Það liðu tveir dag-
ar, áður en hann gat sagt mér
frá þcssu. Sfðan hefur hann
verið svo einkennilegur —
harður, öfgafullur og erfitt að
átta sig á honum. Það cr eins og
hann hafi misst allt, sem hann
hafði frá Evrópu. Stundum
finnst mér engu Ifkara en hann
sé aftur orðinn Austurlanda-
maður og múhameðstrúarmað-
ur.
En það var ekki Austurlanda-
húi, sem ég vildi giftast. Það
var Vesturlandabúinn Ahmed,
sem ég unni, þessi geðþekki,
gáfaði, kurteisi stúdent. Eða
var það hinn ástrfðufulli, dul-
úðugi Austurbúi, sem ég laðað-
ist að? Uss, þviifk hcimsku-
spurning! Það er ekki hægt að
skipa mönnum í bása á þennan
hátt: Austurlandabúar, Vestur-
landabúar! Sá, sem ég elska, er
nefnilega maðurinn Ahmed!
En ég vildi að ég gæti áttað
mig á honum og skilið hann! Eg
veit aldreí, hvernig hann muni
bregðast við. Stundum ætlar
hann að ganga af göflunum út
af smámunum. Aðra stundina
dettur ekki af honum né drýp-
ur, þótt ég vænti þess, að hann
stökkvi upp á nef sér. Hverníg
er hann eiginlega? Er hann
góður? Varla. Hann er of sjálfs-
hugull og of viðkvæmur til
þess. En f Englandi fannst pilt-
Unum hann vera góður félagi.
Tilfinningamaður? IVIá vera, en
sé svo, hefur hann allt aðrar
tilfinningar en ég. Fagurkeri?
Já, fram í fingurgóma. Ástleit-
inn? Já, svo sannarlega. En
samt er hann mér algerlega
trúr. Hann lítur ekki einu sinni
á konur af neinum áhuga. Ég
mun aldrei skilja hann til fulls.
Hann hefur mjúkt hár og
dásamleg augu, og svo er hann
einmitt óhamingjusami piltur-
inn minn, sem ég elska. Og ég
vil vera hjá honum, hvað sem
að höndum kann að bera.
Þér finnst sjálfsagt, að nú sé
ég farin að verða leiðinleg, svo
að ég ætti vfst að vfkja að öðru
skemmtilegra efni. Þú hefur
Ifklega lesið um hina ógurlegu
árekstra, sem urðu í Durban
fyrir nokkrum mánuðum? Við
vorum aftur f Durban, rétt eftir
að ég skrifaði þér fyrra bréfið.
Þá liðu nokkrir róstursamir
dagar. Svertingjar fóru um göt-
urnar þúsundum saman. Þeir
öskruðu og ráku f gegn alla
Indverja, sem þeir náðu til,
með spjótum sfnum. Þrjú
hundruð voru drepnir og
sextán hundruð særðir. Fjöl-
margar indverskar verzlanir
voru rændar og brenndar. Við
héldum okkur innanhúss dög-
um saman, svo að ég sá ekki
mikið af þessu sjálf. En fólk
sagði frá þvf, að Súlúmennirnir
hefðu rekið indverskar konur
og börn inn f hús, og sfðan
kveiktu þeir f því og hrenndu
það til grunna.
Marga aðra neyddu þeir til að
stökkva fram af fjailsgnípu út f
opinn dauðann. Lögreglan
hafðist lítt að, og hvítu menn-
imir voru f sjöunda himni yfir
þvf, að þeir þeldökku tókust á
sfn á milli.
Ahmed var mjög beygður
þessa daga. Hann hafði alltaf
haldið, að Svertingjarnir tækju
málstað Indverja gegn hvft-
ingjunum. En hann huggaði sig
með þeirri skoðun, að svo mikið
væri hatur og beiskja svertingj-
anna, að þeir yrðu að berjast
víð einhverja. Og þar sem hvítu
mcnnirnir hafa skotvopn og
njóta auk þess frábærrar
verndar lögreglunnar. þá réð-
ustu negrarnir á Indverja í
staðinn. Spennan átti semsé að
fá útrás á Indverjum. Ég býst