Morgunblaðið - 02.12.1977, Blaðsíða 20

52
MORGUNBLAÐIÐ, FOSTUDAGUR 2. DESEMBER 1977
M0BÖ-dK(- .
MniNU * ' «
(I) CJféiL._____
GRANI göslari
Gróöur setja þeir svona í þinni heimasveit?
Nei, hér ögum viö aðeins
hash-hunda, frú mín góð.
Mælirinn fullur?
,MIKIL GJAFMILDI
VIÐ FÆREYINGA
ff
Auðun Audunsson skl[isljíirí Islerulinjíum. l>e!r har,i a« IKIru fjárfesting i skipum !
, , IW*1 samflot me« Efna- smítijum til a« n.tl
„Veidibann í Mendw tORara hajjsbandalaglnu o* f,sk. tiaiti þá kon '
var hneyksli tncðan þatl þjonaði (iraaniendtncutn staða um bta
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Eins og venjulega þegar lesend-
ur fá varnarviðfangsefni til úr-
lausnar eru aðeins sýndar tvær
hendur í fyrstu.
Austur
S. KG95
H. 64
T. 7
L. G86432
Suður
S. D106
H. D1032
T. K54
L. K109
Vestur er gjafari og austur-
vestur á hættu.
' Vestur verður sagnhafi í fimm
spöðum eftir þessar sagnir.
Vestur Norður Austur Suður
1 S 2 H 2 S 3 H
4 S 5 H pass. pass.
5 S allir pass.

.$"'■... . $
7585’'''''' <*”
/ $

C05PER -
Það eru engin gluggatjöld 1 svefnherberginu?
Lesendur sitja sem sé í suður og
norður spilar út hjartaáttu. Vest-
ur tekur drottninguna með ás og
spilar lágu trompi. Norður er ekki
með, lætur hjarta og kóngurinn
fær slaginn. Tíglinum er spilað
frá blindum og vestur fær á
drottninguna. Hann tekur þá á
tígulás og lætur hjartað frá blind-
um en norður fylgir. Síðan tromp-
ar hann hjarta með fimminu og
frá blindum spilar hann laufi og
við fáum á níuna. Fyrsti slagur
varnarinnar og hvað skal nú
gera?
Það er alls ekki auðvelt að
koma auga á einu vörnina, sem
dugir i spili þessu. Þess vegna
sleppi ég löngum útskýxingum.
En sennilega er staðan þessu lík.
Norður
S. —
H. KG
T. G108
L. ÁD
Vestur Austur
S. Á8743 S. G9
H. — H. —
T. 93 T.—
L. — L. GG8643
Suður
S. DIO
H. 103
T. K
L. KIO
Okkur vantar tvo slagi og eina
leiðin til að fá þá er að spila
spaðadrottningu. Vörnin fær eftir
það alltaf tvo slagi. Annaðhvort á
spaða og tígul eða tvo tígulslagi.
,,Ég hefi lengi haldið að mér
hendi vegna skrifa Auðuns Auð-
unssonar skipstjóra um færeyska
sjómenn, sem oft og viða hefur
biasað við í fjölmiðlum, en nú er
mælirinn fullur. Mér líka ekki
þessar leiðinlegu árásarherferðir
þínar á Færeyinga, sem eingöngu
eru til að sverta færeyska sjó-
menn í augum almennings á ís-
landi. Mjög svo lúaleg aðferð en
vonandi tekur enginn mark á þér,
því að skrif þfn af þessu tagi eru
mjög svo ósmekkleg eins og þegar
þú heldúr fram að allar ófarir
þinar og annarra sjómanna á ís-
landi gagnvart fiskveiðum séu
Færeyingum að kenna.
Þvílík fjarstæða, ég veit að Fær-
eyingar hafa verið þér þyrnir í
augum vegna velgengni þeirra
bæði í fyrra og nú, svo að þú ert
búinn að gera þig að athlægi að
fara með slík ósannindi því að
þrátt fyrir skýrslur og yfirlýsing-
ar sjálfs sjávarútvegsráðherra um
hvað mikið Færeyingar hafa veitt
hér við land heldur þú blákalt
fram í Dagblaðinu mánud. 14.
nóv. sl. þar sem þú segir að ,,á
meðan Íslendingar settu veiði-
bann á sína eigin togara leyfðu
þeir Færeyingum að veiða hömlu-
laust í friðuðum hólfum við ís-
Iand“. Ja, maður líttu þér nær. Og
enn segir þú: Og þar með hafa
Færeyingar gert islenzka sjó-
menn og verkafólk í landi at-
vinnulaust; þvílíkt harmakvein.
Svona vitleysu lætur enginn
maður sér úm munn fara sem er
með réttu ráði, en ævintýrin eru
ekki alltaf lygi, því hér er það
skipstjóri sem mælir svo og ætti
hann að hafa vit í kollinum eða
svo skyldi maður halda. Því að
hvar er þetta atvinnuleysi sjó-
manna og landmanna? Nú er há-
setahlutur á síðasta ári 2.369.000
kr. en á þessu ári er hann hvorki
nieira né minna en 3.909.000 kr.
svo að ekki er þetta sannleikanum
samkvæmt frekar en annað sem
þú hefur látið þér um munn fara.
Nei, það er ekki við neinn að
sakast nema okkur sjálfa og þar
ert þú ekki minnsti þátttakand-
inn. Þú sérð baya flísina í auga
bróður þins, en ekki bjálkann í
þinu eigin auga.
Ég ætla að gefa þér heilræði:
Ha.‘ttu að ofsækja fære.vska sjó-
menn í blöðunum þegar þeir eru
ekki til staðar og geta ekki borið
hönd fyrir höfuð sér og hættu
sjálfur að drepa smáfiskinn hér
við land áður en þú ræðst á aðra.
Að lokum þakka ég Matthíasi
Bjarnasyni fyrir hans hug til fær-
eyskra sjómanna og gagnvart
fiskveiðisamningunum.
Henrik Jóhannesson,
Norðurgötu 20,
Sandgerði."
Ef Auðunn Auðunsson ,sér
ástæðu til að svara þessu þá verð-
ur því að sjálfsögðu ljáð rúm hér,
en hér á eftir verður hins vegar
horfið að öðrum málum:
# Tækifærissinnar
í umferdinni?
„Alltaf fjölgar slysunum á
götum úti. Bæði bílstjórar og
gangandi virðast ekki fara nógu
varlega í umferðinni og núna er
svartasta skammdegið hjá okkur.
Gangandi vegfarendur æða oft
beint út á götuna án þeSs að láta
ökumenn koma auga á sig eða
gefa þeim tækifæri til að stöðva
bifreið sin. Og ntargir ökumenn
virðast álíta, aö gangandi maður
eigi alls éngan rétt á því að kom-
ast leiðar sinnar.
Varöandi bílstjóra í umferð-
inni, þá er sagan þar ekki betri.
Þar vaða uppi alls konar tæki-
HÚS MÁLVERKANNA
12
Carl Hendberg
forstjóri sem orðið hefur
fvrir margvíslegri reynsiu,
en ann fjölskyldu sinni, lif-
andi sem látinni, hugástum.
Ilorrit Hendberg
fjórða eiginkona hans.
Emma Dahlgren
prófessor í sagnfræði. Hefur
verið utan lands um hríð.
Susie Alhertsen
Systir Dorrit Hendberg,
haidin skefjalausum áhuga
á fallegum fötum. eiturlyfj-
um og peningum.
Björn Jacobsen
ungur maður sem málar
mannamyndir.
Morten Fris Christensen
ungur maður sem leikur á
píanó.
Birgitte Lassen
ung stúlka sem skrifar
glæpasögur og hefur auga
fyrir smámunum.
um málverk Björns, píanóleik
Mortens og stundum sátu þeir
og vonuðust eftir að .sjá ein-
^hverja unga og hugljúfa stúlku
’sem slægist f hópinn.
Þess vegna sátu þeir nú
þarna saman og borðuðu kjöt-
bollur og rauðkál „hjá Lúðvík“.
Síðast hafði það verið skjald-
bökusúpa með harðsoðnu eggi
og einu sinni hakkað huff með
lauk og brúnni sósu og gufu-
soðnum kartöflum.
Þeir höfðu komist að þeirri
niðurstöðu að allt væri þetta
nánast sama tóbakið og reyndar
skipti sáralitlu máli hvaða mat
þeir fengju.
Bragðið, framleiðslan, dúk-
arnir, þurrkuðu blómin og kert-
ið sem var að brenna niöur.
— Og nú hef ég búið þar í
þrjá mánuði og við höfum
aldrei boðið heim fólki — og
svo ailt í einu...
Susie hallaði sér aftur og var
sigri hrósandi á svip.
— Já, ég ætti auðvitað ekki
að segja það, en ég má þó að
minnsta kosli gera mér mínar
hugmundir...
— Hugmyndir um hvað.
Björn var að heila bjór i glas-
ið sitt og horfði hugsandi á
stúlkuna sem sat andspænis
honum.
— Það er ekki afmæli eða
einhver hátíðisdagur... ekki
þannig að maður þurfi að koma
sparibúinn í kjól og hvítt...
— Ég held þetta sé fagnaðar-
veizla mér til heiðurs.
Susie rétti sig upp og horfði
stolt á þá.
— Já, ég...
Hún roðnaði eilftið f vöngum.
— Af tilviljun varð mér litið
f bankahókina hjá Dorrit
frænku á dögunum — hún lá
eiginlega á miðju boröi... og
ég hélt í fyrstu að þetta væri
mín bók, svo að ég gáði auðvit-
að í hana... og þá höfðu veríð
teknar út úr henni þrjú hundr-
uð þúsund krónur.
Sjáið þið ekki. hvað ég er að
fara. .. kvöldverðarveizla mér
tii heiðurs og... þrjú hundruð
þúsund krónur.
— Það hlýtur að minnsta
kosti að verða meira f þann
kvöldverð borið en þessar kjöt-
Framhaldssaga eftir
ELSE FISCHER
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
bollur sagði Morten glaðlega.
— Kavfar og kampavfn. Ég fer
að hlakka til.
— Kjáninn þinn. Þaö þýðir
einfaldlega að fortfðin er
gleymd... og ég fæ ósk mfna
uppfyllta. Fyrsta útborgun í
tfzkubúðina sem mig dreymir
um að opna, þar sem ég ætla að
selja flottasta fatnað f heimi.
— Gott að við eigum öll okk-
ar drauma. Björn neri skeggið.
— (Jtborgun í nokkra
kjóla... o, já, þvf ekki það.
— Fortíðin gleymd, Susie.
Þú hefur aldrei sagt mér um
þfna fróðlegu fortfð sem á að
gleymast, sagði Morten.
— Susie hefur verið...
— Þökk fyrir, ég er einfær
um að segja frá því. Ég skamm-
ast mín að minnsta kosti ekki
fyrir það, greip Susie fram f
fyrir honum.
— Ég vann á rannsóknastofu
efnaverksmiðju Carls Hend-
bergs þar sem varúðarráðstaf-
anir voru skammarlega van-
ræktar... og eftirlit var ‘ v
staflega ekki til. Og me<'
afleiðingum að ég hnt