Morgunblaðið - 23.04.1978, Síða 25

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. APRÍL 1978
25
Bjarna Benediktssonar og Þórdís-
ar Ásgeirsdóttur á Húsavík.
Ásgeir stundaði nám í Gagn-
fræðaskólanum á Akureyri, og
síðar í Köbmandskolen í Kaup-
mannahöfn, og að námi loknu 1930
hóf hann störf. á skrifstofu Eim-
skipafélags íslands, en þegar
Sparisjóður Reykjavíkur og ná-
grennis var stofnaður 1932, réðst
hann þar sem sparisjóðsstjóri og
gegndi því starfi til 1942 að hann
réðst sem skrifstofustjóri til
fyrirtækja frænda síns Sveins B.
Valfells við Vinnufatagerð íslands,
þartil fyrir nokkrum árum er
heilsu hans tók að hraka, að hann
lét af þeim störfum. Hafði hann
hin síðari ár umönnun bókfærslu
fyrir fyrirtæki og einstaklinga,
sem hann þó varð að hætta við
vegna vanheilsu, sem að síðustu
yfirbugaði hann fimmtudaginn 13.
apríl, þegar hann kvaddi þennan
heim.
Ásgeir giftist 3. ágúst 1935
eftirlifandi konu sinni Rósu Finn-
bogadóttur, f. 27. september 1914,
dóttur hjónanna Finnboga Finn-
bogasonar skipstjóra í Vallartúni
í Vestmannaeyjum og konu hans
Sesselju Einarsdóttur. Rósa bjó
bróður mínum fallegt og gestrisið
heimili, og eignuðust þau 3 eftir-
talin börn: 1. Bjarna Benedikt, f.
31. ágúst 1937, kv. Elínu G.
Guðmundsdóttur; 2. Sesselju Þór-
dísi, f. 16. janúar 1941, g. Herði G.
Albertssyni; 3. Finnboga Ásgeir, f.
27. febrúar 1945, kv. Eddu Val-
garðsdóttur.
Við systkinin vorum 15, en 13 náðu
fullorðinsárum, og var Ásgeir
okkar elstur, heitinn eftir afa
sínum Ásgeiri Bjarnasyni í Knarr-
arnesi á Mýrum. Ásgeir var
hjartahlýr og góður bróðir, og
þegar Benedikt sálugi bróðir okkar
andaðist af völdum mislinga 1917
aðeins 5 ára, var það mikill
söknuður fyrir hann að missa
ljúfan leikfélaga og kæran bróður,
og bar hann sáran trega minning-
ar um þennan litla bróður okkar
alla ævi. Okkar mörgu syst-
kinum var Ásgeir alltaf góður
ráðhollur og hjálpsamur elsti
bróðir, sem við gátum alltaf leitað
til um ráðleggingar og aðstoð.
Undirritaður sem fór úr foreldra-
'húsum um fermin^araldur til sjós
um líkt leyti og Ásgeir settist að
í Reykjavík átti einna mestan
samgang við hann árin á eftir, og
leigðum við saman í Reykjavík, og
oft stóð stóri bróðir á bryggjunni
þegar sá litli kom af hafi, og
styrktust bræðrabönd okkar þá
hvað mest, og nú þegar ég kveð
þennan góða bróður minn, er mér
í huga innilegt þakklæti til hans
fyrir ævilanga vináttu og bróður-
kærleika, óska ég honum velfarn-
aðar í nýjum heimkynnum, þar
sem ég veit að áður farnir ástvinir
taka á móti honum „því þar eru
vinir í varpa, sem von er á gesti“.
Rósu mágkonu minni sendi ég
þakklæti fyrir alla ástúð og
umönnun viö bróður minn í
veikindum hans, svo og alla þá
gestrisni sem hún ásamt bróður
mínum hefir ætíð sýnt okkur
ættmennum hans frá fyrstu tíð.
Henni, börnum og niðjum bið ég
guðs blessunar.
Venni bróðir.
MYNDAMÓT HF.
PRENTM YNDAGERÐ
ADALSTRÆTI • -SÍMAR: 17152-17355
María Jónsdóttir frá
Kirkjubœ — Minning
María Jónsdóttir heiðursfélagi í
Kvenfélaginu Ósk lést í sjúkrahúsi
í Reykjavík 19. marz síðastliðinn á
83. aldursári. Ég ætla ekki að
rekja æviferil Maríu; það vona ég
að aðrir mér færari geri, en mig
langar að leiðarlokum að minnast
aðeins þeirrar mikiihæfu félags-
konu sern María var og þakka
henni öll hennar ómetanlegu störf,
sem hún vann fyrir Kvenfélagið
Ósk. María mun hafa gengið í
félagið ung stúlka, en það var
stofnað 1907. Gegndi þá félagið
mörgum líknarstörfum hér í bæ
sem ég ætla ekki að rekja, en þar
mun María hafa lagt hönd að verki
og einnig er félagið vann að rekstri
Húsmæðraskólans. Má segja að
Kvenfélagið Ósk og Húsmæðra-
skólinn Osk hafi verið sem nokk-
urs konar óskabörn Maríu, svo
annt lét hún sér um allt það er þar
fór fram fyrr og síðar.
María var mörg ár í stjórn og þá
lengst af gjaldkeri félagsins enda
kunni hún öðrum betur góð skil á
sjóðum þess. Eitt aðalstarf Maríu
fyrir kvenfélagið var að skreyta
kirkjuna fyrir jarðarfarir og
önnur hátíðleg tækifæri, og gerði
hún þetta í fjölda mörg ár af þeirri
alkunnu smekkvísi og nákvæmni
að aðrir gerðu það ekki betur og
var það lærdómsríkt að starfa þar
með henni. Hannyrðakona var
María mikil og meðal annars
saumaði hún altarisdúk sem kven-
félagið gaf ísafjarðarkirkju. Einn-
ig hafði hún á hendi sölu minn-
ingarkorta félagsins. Það þótti
tíðindum sæta ef María kom ekki
Jóhann Jónsson
kaupmaður-Mummg
Fæddur 31. ágúst 1896.
Dáinn 7. aprfl 1978.
I síðustu viku var til moldar
borinn Jóhann Jónsson kaupmað-
ur. Jóhann Jónsson fæddist að
Hóli í Grýtubakkahreppi í Eyja-
firði 31. ágúst 1896. Rétt eftir
aldamótin, þá fimm ára, fluttist
Jóhann með foreldrum sínum að
Hvammi í Dýrafirði. Jóhann mun
ekki hafa verið eldri en 15—16 ára,
þegar hann fór að stunda sjóinn,
síðar tók hann svokallað minna-
próf í skipsstjórn og vélstjórn.
Fyrir stríð gerði Jóhann út eigin
bát í nokkur ár og rak fisk-
verkunarstöð að Haukadal í Dýra-
firði á árunum 1935—1940. Stríðs-
árin öll sigldi Jóhann milli landa
og hafði þá vélstjórn á hendi. Eftir
stríð réðst hann til Gísla J.
Johnsen h/f og vann þar í 2—3 ár.
Þegar hér er komið sögu fer hugur
Jóhanns að beinast að kaup-
mennsku. Árið 1947 stofnsetur
hann svo verzlun að Kirkjuteigi 19
hér í borg, sem síðar hét Teigabúð-
in og heitir enn.
Kynni mín af Jóhanni hófust
einmitt á þessum tíma, þegar ég
réð mig hjá honum sem af-
Guðmundur Ingvar
Ágústsson -Minning
Það var á páskadagsmorgun, á
sjálfri upprisuhátíð kristinna
manna, að tengdafaðir minn
Guðmundur Ingvar Ágústsson,
kaupmaður, fékk sína upprisu til
eilífs lífs. Hann var þá staddur
suður á Mallorca, þar sem hann
hugðist eyða tveggja vikna
hvíldartíma frá amstri og erfiði
hins daglega brauðstrits.
Ég veit ekki hvort nánustu vinir
hans hafi gert sér ljóst hve
trúhneigð hans var orðin sterk á
síðustu æfiárum hans, en hún kom
fram í afstöðu hans og viðhorfum
til kirkjufélagsins, sem hann var í
síðustu æfiárin, — Bústaðakirkju.
Ég held að þar hafi hann fundið
fullnægingu fyrir trúarþörf sína
með aðstoð prests safnaðarins.
Guðmundur Ingvar Ágústsson
var fæddur 13. mars 1917. Foreidr-
ar hans voru Ágúst Fr.
Guðmundsson skósmiður og kona
hans Maiendína Kristjánsdóttir.
Eftir því sem mér hefir verið tjáð,
voru þessi hjón dæmigerð fyrir
borgara höfuðstaðarins, þeirra
sem með hörðum höndum byggðu
upp Reykjavík vorra tíma.
Á öðru aldursári fékk
Guðmundur Ingvar spnönsku veik-
ina og var þá tvísýnt um líf hans.
Aðeins 5 ára gamall kenndi hann
liðagigtar, sem þjáði hann alla æfi.
Þrátt fyrir þennan sjúkdóm vann
hann alla ævi, lengst sem skósmið-
ur. Auk þess reyndi hann strax á
Þakkir
Öllum þeim stofnunum og því fjölmenni sem vottaöi mér vináttu
sína og heiðruöu mig með blómum, heillaóskum, símtölum, gjöfum
og heimsóknum í tilefni af sjötugsafmæli mínu 5. aþríl sl., flyt ég
mína heitustu þökk.
Sérstakar þakkir flyt ég kirkjukórunum í Suöur-Þingeyjarsýálu,
söngstjórum þeirra og stjórn kirkjukórasambandsins, sem efndu til
fjölmenns söngmóts, samsætis og hljómleika hinn 9. aþríl mér til
heiðurs.
Blessun og hamingja fylgi ykkur öllum.
Páll H. Jónsson frá Laugum.
unga aldri að verða sér úti um
aukavinnu til að aðstoða foreldra
sína á krepputímunum fyrir
heimsstyrjöldina seinni. þegar
liðagigtin ágerðist svo, að hann
varð að ganga við tvær hækjur,
fékk hann leyfi borgaryfirvalda til
að byggja strætisvagnabiðskýli við
Bústaðaveg ögreka þar verslun.
Rekstur þessara biðskýla hefir
síðan verið lífsafkoma fjölskyldu
hans. Vegna breytinga á ferðum
strætisvagna varð tengdafaðir
minn að flytja biðskýli sín til, að
kröfum borgaryfirvalda. Nú ný-
lega hafði hann undirbúið enn
einn flutning starfsvettvangs síns
á nýjan stað og hafði lagt í mikinn
kostnað við undirbúning húsbygg-
ingar á nýja staðnum. Einhver
vafi mun leika á því að allir angar
kerfisins hafi lagt blessun sína á
staðarvalið. Þetta veit ég að olli
honum allmiklum áhyggjum, enda
varðaði það framtíð fjölskyldu
hans.
Fyrir rúmum 10 árum fékk
Guðmundur Ingi kransæðastíflu
sem þjáði hann til dauðadags og
varð honum síðast að aldurtila.
Það var okkur hjónunum alltaf
mikið gleðiefni þegar hann kom í
á fund og voru þá sérstakar
ástæður fyrir því svo vel sótti hún
fundi enda var þá fundurinn
svipminni ef María mætti ekki, svo
glæsileg, sem hún var í sínum
íslenska búningi. Hún var mikill
persónuleiki, snör í snúningum og
greiðslumaður og var ég þá aðeins
15 ára gamall. Það þarf ekki að
heimsókn til okkar í Luxembourg
þegar hjartasjúkdómurinn kvaldi
hann mest, enda fór hann jafnan
heim hvíldur og endurnærður eftir
dvöl í hlýju loftslagi.
Hinn 12. október 1940 giftist
Guðmundur Ingi tengdamóður
minni Guðfinnu Olafsdóttur frá
Stóra Knarrarnesi á Vatnsleysu-
strönd. Var hjónaband þeirra
mjög ástrikt og þau einstaklega
samhent við rekstur verslunarinn-
ar í biðskýlinu við Bústaðaveg.
Þeim varð 5 barna auðið og
barnabörnin eru orðin 9.
Með Guðmundi Ingvari Ágústs-
syni er kvaddur góður drengur.
Hafliði Ö. Björnsson.
Luxe/nbourg.
létt í lund, en ákveðin og áminn-
andi okkur þessar yngri um hvað
þetur mætti fara, einkum ef það
snerti einhvern sem minna mátti
sín, eða sýna samúð þeim sem í
erfiðleikum áttu. María var mikil
trúkona og setti traust sitt á þann
sem öllu ræður.
Nú hverfa óðum af sjónarsvið-
inu þær konur sem stofnuðu fyrst
kvenfélög á Islandi og er það mikil
og merk saga sem þar er að baki. ,
Vonandi tekst okkur hinum yngri,
sem nú tökum við, að halda merki
þeirra á loft.
Að lokum vil ég þakka Maríu
hjartanlega fyrir öll hennar
ómetanlegu störf í þágu félagsins
og bið henni Guðs blessunar í
landi eilífðarinnar.
Eiginmanni Maríu, Baldvin
Þórðarsyni, systrum hennar og
öllu venzlafólki sendum við inni-
legar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hennar
Fyrir hönd Kvenfélagsins
Óskar,
V.J.
taka það fram, hve mikils virði það
er fyrir ungan pilt, sem er að fara
út á vinnumarkaðinn að lenda hjá
góðum atvinnurekanda. Ég var
einn þeirra heppnu, hvað það
snertir. Ábyggilegri og traustari
mann í hvívetna hef ég vart fyrir
hitt.
Jóhann var alltaf tilbúinn að
miðla af sínum mannkostum,
þegar tækifæri gáfust. Ég hef
reynt að hafa að leiðarljósi það
veganesti, sem Jóhann gaf mér
sem ungum manni og það hefur
gefist vel hingað til. Þetta allt fæ
ég honum seint þakkað.
Síðar rákum við svo Teigabúð-
ina í félagi, þar til ég stofnsetti
stærri verzlun í öðru borgarhverfi.
Síðustu árin vann svo Jóhann hjá
Sælgætisgerðinni Nóa og vann þar
meðan heilsa entist.
Á jóladag heimsótti ég Jóhann
á Hrafnistu og röbbuðum við um
gamla daga, hugurinn var sá sami
hjá honum um framtíðina, þó
greinilega getuna vantaði. Mynd
sú, er fylgir þessum línum, var
tekin af Jóhanni þegar hann tók að
sér starf faktorsins í Krambúðinni
á Þróunarsýningunni haustið 1974.
Það var mál manna að þarna hefði
verið réttur maður á réttum stað.
Jóhann Jónsson var sérstæður
persónuleiki, hafði ákveðnar
skoðanir og vék ekki frá þeim. Það
má segja að kjörorðið gjör rétt, þol
ei órétt ætti mjög vel við hans
hugsunargang.
Ég vil að lokum þakka tryggum
og traustum félaga allt gamalt og
gott.
Hvíl í friði kæri vinur,
Gunnar Snorrason.
Chevrolet Caprice station árg. 1976
Lítiö ekinn og meö öllum aukabúnaöi
Þessi glæsilegi bíll er til sýnis og sölu hjá Véladeild S.Í.S., Ármúla
3, sími 38900.
Morgunblaðið óskar
eftir blaðburðarfólki
AUSTUR
BÆR
Ingólfsstræti,
Upplýsingar í síma 35408