Morgunblaðið - 24.05.1978, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 24. MAÍ 1978'
57
fclk í
fréttum
Margt
er
sér til
gamans
gert
+ Cris Stone er 11 ára
gamall, og það skemmtileg-
asta sem hann gerir er að
standa á höfði og spila á
píanó samtímis. Hann spilar
sjaldnast nokkurt lag. Því
það er ekki beint þægilegt
að sjá nóturnar í þessari
stöðu.
+ Hundurinn Boohoo gengur
aðeins á framfótunum, og
getur auðveldlega komist
allra sinna ferða. Kona nokk-
ur fann Boohoo úti á götu í
San Pedro í Kaliforníu. hún
tók hann með sér til Los
Angeles og afhenti hann
heimili fyrir flækingshunda.
Fólk, sem frétti af hundinum,
var skiljanlega mjög undr-
andi yfir þessu hátterni
hundsins, en það átti sér
sínar ástæður. Boohoo hefur
greinilega orðið fyrir áverka
á hryggnum þegar sem hvolp-
ur og hefur aldrei getað
notað afturfæturna. Þessi
litli hundur hefur nú fengið
heimili og fjölskyldan sem
keypti hann vonast til að
hægt verði að hjálpa honum
með því að skera hann upp.
Fjölskyldan hefur fengið bréf
víðs vegar úr heiminum. og er
fólk afar hrifið af heimilis-
hundinum. Og dýralækna-
deiid Kaliforníuháskóla
hefur boðist til að reyna að
hjálpa þessum litla hundi og
það ókeypis.

+ Þessi risavaxna eik stendur við Norra Kvill í nágrenni Rumskulla í Svíþjóð. Hún er þekkt undir
nafninu Rumskulla-eikin. Sérfræðingar álíta hana elsta og stærsta tré í Evrópu. Þjóðsagan hermir
að tréð sé yfir 2000 ára gamalt. En að sögn sérfróðra manna er hún sennilega um 1000—1500 ára
gömul. Eikin er 16 metra há og ummálið niðri við jörð er hvorki meira né minna en 14.33 metrar.
Niður við jörð er stórt op, sem fullvaxinn maður getur hæglega farið í gegnum. Rumskulla-eikin hefur
oft verið að falli komin. Á 4. áratug aldarinnar voru maurar langt komnir með að éta stofninn í
sundur og á 5. áratugnum kom stór sprunga í stofninn. En þá létu yfirvöld setja sterka járnspöng
utan um stofninn og Rumskulla-cikin stendur enn. — Þeir sem sáu kvikmygþina „Ég er forvitin-gul,“
sem sýnd var hér fyrir nokkrum árum muna e.t.v. eftir þessu risavaxna tré, en hluti þeirrar myndar
var tekinn við tréð.
Eggert Þorleifsson
jámsmiður—Minning
Þann 16. maí síðastliðinn andað-
ist á Borgarspítalanum Eggert
Þorleifsson, járnsmiður, eftir
stutta en erfiða sjúkdómslegu.
Eggert var fæddur 13. júlí 1920 að
Hafrafelli í Reykhólasveit. Hann
lauk námi í rennismíði og stundaði
þá iðn lengst af hjá Kristjáni
Gíslasyni og Hamri h.f.
1. .maí 1948 kvæntist hann
eftirlifandi konu sinni, Magðalenu
Andrésdóttur, ættaðri af norðan-
verðu Snæfellsnesi. Eignuðust þau
4 börn: Guðrún Kristín. f. 11. sept.
1950, gift Sigurði Péturssyni og
eru þeirra börn Þorgeir Helgi og
Magðalena; Bjarni, f. 26. marz
1954; Sveinbjörg Hólmfríður, f.
18. nóv. 1960, og Þorleifur, f. 4. jan
1963.
Eggert þurfti að hverfa frá iðn
sinni sem rennisniður vegna veik-
inda í baki. Festi hann kaup á
verzluninni Geislanum og rak
hana í Reykjavík í nokkur ár.
Seinustu árin hefur Eggert unnið
hjá RAFHA í Hafnarfirði.
Kallið kom snöggt og allt of
fljótt. Eggert Þorleifsson var burt
tekinn frá fjölskyldu sinni, að-
standendum og vinum, þegar síst
grunaði. Á þrjátíu ára brúðkaups-
dag sinn þann, 1. maí sl. var hann
lagður á spítaia, þaðan sem hann
átti ekki afturkvæmt. Þegar frá-
fall ber að höndum eins snögglega
og fráfall Eggerts heitins reynir
maður ávallt að finna einhverja
ástæðu. Hvers vegna? Þessari
spurningu hafa menn reynt að
svara í gegnum ár og aldir. Hver
er tilgangurinn með þessu lífi og
þá með dauðanum um leið. Þessu
verður ekki reynt að svara hér
heldur setzt niður og rifjaðar upp
þær minningar er lifa um Eggert
heitinn.
Þar sem Eggert var kvæntur
föðursystur minni þá ólst ég upp
með því að þekkja Lenu og Eggert
og þeirra börn. Þær voru ófáar
heimsóknirnar sem voru farnar,
þegar þau bjuggu á Lindargötunni
og á Öldugötunni. Mér er það
minnisstætt, þegar ég kom með
föður mínum að rennibekknum
hans Eggerts í vélsmiðju Krist-
jáns Gíslasonar á Nýlendugötunni.
Þessi vél, sem spændi upp málma,
snerist og hafði hátt var mér
framandi. En allt þetta lék í
höndum Eggerts því hann var
hinn sannkallaði meistarasmiður.
Það sýna verkin hans. Dugnaður,
eljusemi og snyrtimennska ein-
kenndu öll hans verk. Alltaf gat
hann lagað það sem aflaga fór,
bætt og gert betur. Hugur og hönd
unnu ávallt vel saman svo honum
reyndust verkefnin auðveld.
Nú þegar Eggert er farinn
minnist ég þeirra stunda, sem
fereldrar mínir og Eggert og Lena
áttu saman meðan ég var í
föðurhúsum. Þau voru ófá kvöldin
sem setið var og spilað bridge.
Nú þegar ég rita þessar línur
koma mér fyrir sjónir tveir
bræður, þeir Ólafur og Magnús
Andréssynir, og Eggert, sem
kvæntur var systur þeirra. Nú eru
þessir menn allir farnir og við sem
minnumst þeirra finnum að þeir
áttu svo margt sameiginlegt.
Brosandi gengu þeir að verki og
voru ávallt tilbúnir að rétta hvor
öðrum hjálparhönd.
Um leið og ég minnist Eggerts
Þorleifssonar þá fer ekki hjá því
að ég minnist á þann lífsförunaut
Eggerts, Magðalenu konu hans,
sem búið hefur honum hamingju-
ríkt heimili, þar sem börn þeirra
hafa dafnað vel.
Að lokum vil ég og fjölskylda
mín votta Magðalenu og börnum
þeirra samúð mína.
Guðjón Magnússon.
Til sölu bílasala
á mjög góöum staö í fullum rekstri. Stór
sýningarsalur, góö útiaöstaöa.
Afhendingartími samkomulag. Gott tækifæri fyrir
samhenta menn. Þeir sem hafa áhuga leggi inn
nafn og símanúmer ásamt frekari upplýsingum
inn á afgr. Morgunblaösins sem allra fyrst merkt:
„Bílasala 4275“.
Starf
Organleikara
við Hallgrímskirkju
í Reykjavík
er laust tif umsóknar. Starfiö
veröur veitt frá 1. júlí nk. og ráöningartími 2 ár.
Umsóknir sendist fyrir 20. júní til
Sóknarnefndar Hallgrímssafnaöar
P.O. Box 1016, Reykjavík.
EFÞAÐERFRÉTT-
NÆMTÞÁERÞAÐÍ
MORGUNBLAÐINU
Al''GLYSINGA-
SÍMINN ER:
22480