Morgunblaðið - 04.07.1978, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 4. JÚLÍ 1978
í hillunum eru ýmsar gersemar og kistan undir hillunum er Irá árinu
1881 og var óskaplega illa farin pegar Kristín eignaðist hana, en
úr pví hefur hún bætt og nú parf bara að finna gamalt mynztur
ef einhver á ...
„Ég haföi enga
tröllatrú á Því
aö ég gæti smíðaö“
Nú hefurðu smíðað hellmikið,
meira aö segja skorið út í tré.
Varst ekkert bangin í byrjun?
„Smíðarnar, þú segir nokkuö! Ég
hafði nú enga tröllatrú á því aö ég
gæti þetta þegar ég byrjaöi, en ég
uppgötvaði fljótlega hvað þetta var
skemmtilegt viðfangsefni. Það
kom eiginlega til af því að mig
vantaði sárlega bókahillur og haföi
hvorki efni á aö kaupa þær i búö
og eg
naut þess
innilega”.
Við Tómasarhaga er lítill, gam-
all bær, sem heitir reyndar
Litli-Bær, dálítið afdrep frá ys og
pys höfuðborgarinnar. Bærinn er
hárauður á lit og í kring vaxa
sóleyjar og sumarblómum er
nosturslega komið fyrir í kerjum
við húsið.
Bóndinn í Litla-Bæ heitir Kristín
Þórðardóttir Ijósmóðir og hjúkrun-
arkona, sem í tómstundum „dútl-
ar“ við að smíða og vefa, en hún
á sér líka geysilega skemmtilegt
safn af gömlum munum. Þegar
komiö er inn í bæinn og gengiö inn
ganginn brakar hlýlega í gólffjölun-
um, gömul klukka tifar þunglega
og það er hreint ævintýri að skoða
sig um. Bóndinn sjálfur stingur
svolítiö í stúf viö umhverfið, því
það er ekkert fornyrðislag á Kibbu,
sem er gælunafniö á Kristínu.
Ég spuröi Kristínu fyrst um það
hvers vegna hún hefði setzt að í
Litla-Bæ.
„Ja, það kemur til af því, að hér
bjuggu fööurafi minn og amma,
hér fæddist pabbi sem nú er látinn
og núna leigi ég bæinn hjá
mömmu" svaraöi bóndinn bros-
andi, en hún er dóttir hjónanna
Svanfríöar Kristjánsdóttur og
Þórðar Halldórssonar."
Bærinn var reistur í kringum
aldamótin og eins og sést á
stílnum, þá var hann reistur í
þremur hlutum og þá fyrst bað-
stofan hérna, sem ég hef fyrir
setustofu.
Eldgamalt borð og gamlir stólar úr sitt hverri áttinni ...
„Sólarlag í íslenzkri
náttúru".
„Mér finnst ,ég vera
200 barna móðir ... “
Spjallað við
hagleiks-
konuna
Kristínu
Þórðardótt-
ur í LiUa-Bœ
og mér var alltaf sagt aö ég fengi
aö eiga hana þegar ég flytti í
Litla-Bæ, sem var alltaf minn
draumur.
Ég óskaöi mér þess jafnvel einu
sinni aö ég heföi sjálf verið uppi í
gamla daga. Ég hef alltaf haft
ákaflega gaman af því aö tengja
saman nýja tímann og gamla
tímann og hér í bænum færi það
með allan heildarsvipinn, ef ný-
tízkuhúsgögnum væri stráð hér
um.“
„Hvernig ég hef orðið mér úti um
þessa hluti sem hér eru? Það má
segja aö ættingjarnir hafi snemma
gert sér grein fyrir þessum áhuga
mínum og þeir hafa stungiö aö mér
einum og einum hlut í gegnum
árin. Þvottakannan þarna er mjög
gömul og er fyrirfram afmælisgjöf
frá frænku minni. Heima á háalofti
hef ég fundiö ýmislegt bitastætt,
en á fornsölum hef ég fátt fundið
þó ég hafi leitaö. Móðuramma mín
lét mér eftir hjónarúmið sitt og eftir
aö ég haföi flikkaö upp á þaö hef
ég notað það. Annars má það ekki
tæpara standa meö lengdina á því,
sem er 1.70 cm þar ég er sjálf 1.70
cm á hæö.
Stólarnir koma sinn úr hverri
áttinni, borðið og krukkurnar og
áhöldin, þetta hefur safnazt saman
smátt og smátt."
né aö láta smíöa þær. Svo ég tók
mig til og smíöaöi lítinn bókaskáp
og leitaði síöan í blööum eftir
hugmyndum að bókahillum. Síðan
teiknaöi ég upp fyrirmynd og
mældi fyrir hillunum. Þaö tók mig
langan tíma að finna út hvað
myndi passa þarna undir súöinni
og þær uröu aö falla inn í
umhverfið. Efniviöurinn var síðan
tvær stórar fjalir, sem ég sagaði
niöur. Til þess aö ná þessari mjúku
áferð bæsaöi ég viðinn fyrst eftir
þörfum, lakkaði yfir og pússaöi og
lakkaöi svo aftur.
Smíðarnar sjálfar gengu prýöi-
lega meö tilheyrandi vindhöggum
á fingurna, en enduðu síðan með
þeim ósköpum að ég lá í heila viku
með bakverki, því vinnan undir
súðinni var hreint erfiðisverk."
Kristín hefur m.a. smíðað
gluggatjaldauppsetningu og skorið
út og það er rétt eins og færasti
fagmaður hafi verið þar að verki.
— Nú hefurðu verið í vefnaði.
Hvað kallaröu þetta stóra vegg-
teppi?
„Já, ég kalla þaö „Sólarlag í
íslenzkri náttúru", kannski svolítið
hátíölegt.
Ég fékk eiginlega áhugann fyrir
vefnaði í gagnfræöaskóla, þar sem
Framhald á bls. 27
Hjónarúmiö er úr búskap afans og ömmunnar.
Sjálf flutti ég hingaö á árinu
1974 og tók þá allt húsiö í gegn.
Sparslaði sprungur, reif niöur þaö
sem laust var og fékk síöan fjalir
og spýtur úr hinum og þessum
áttum við endurbæturnar. Glugg-
ana þurfti aö flikka upp á eins og
annaö og ég reyndi eins og ég gat
aö gera þetta sjálf og þaö tókst
bara vel. Það eina sem e.t.v. er
hægt að finna að bænum, er að
hérna er svolítill gólfkuldi, en
brakið í gólfunum er svo hlýlegt,
að það vegur þar upp á móti“.
Nú áttu heilmikiö safn af göml-
um hlutum, hvenær vaknaði þessi
áhugi þinn?
„Strax sem smákrakki haföi ég
áhuga fyrir gömlu dóti. Þessi
gamla klukka svæföi mig á kvöldin
„Þá var sköpun-
argáfaní hámarkí