Morgunblaðið - 04.07.1978, Blaðsíða 28

36
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 4. JULÍ 1978
GRANI göslari
Mundu það drengur minn að sá
dagur nálgast. að þetta allt
verður þitt!
Ætlaðir þú ekki í vinnuna?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Oft liggur 50% möguleiki of
beint við til að litið sé á aðra. En
í dag skulum við fylgjast með
hvernig ha-gt var að auka vinn-
ingslíkurnar upp í 100% þegar
sagnhafi nýtti bestu möguleika.
Norður gaf, allir á hættu.
Norður
' S. D942
H. Á2
T. G6
L. ÁDG72
Vestur Austur
S. K87653 S. G10
H. D1076 H. KG953
T. 5 T. 32
L. 102 LK984
Suður
S. Á
H. 86
T. ÁKD109874
L. 65

•M'- 'l»- COSPER
Við verðum að ná í bæinn fyrir lokun, ég verð að
kaupa í kvöldmatinn!
Reykjavík í klóm
kommúnista?
„Sá stórfurðulegi og ótrúlegi
atburður, er hér segir frá, gerðist
öllum að óvörum sunnudaginn 28.
maí s.l. Þetta óhapp varð þegar
meirihluti borgarstjórnar Reykja-
víkur missti fylgi sitt, en hann
hefur haft öruggt fylgi um meira
en hálfrar aldar skeið og alltaf
stjórnað með festu og öryggi og
ávallt haft að leiðarljósi mann-
helgi og einstaklingsfrelsi og
einstaklingsframtak og hefur gert
Reykjavík að glæsilegri nýtízku
borg á fjölmörgum sviðum menn-
ingar- og listalífs.
Hefur stjórn hennar lagt mikla
rækt við verzlun og verzlunarfrelsi
sem er einn meginþátturinn í
velferð borgaranna í nútímaþjóð-
félagi. Já, það má með fullum rétti
segja, að þá varð svo sannarlega
„myrkur um miðjan dag“ hinn 28.
dag maímánaðar, þegar svarta-
galdurs-áróður kommúnista eða
Alþýðubandalags steypti sér yfir
borg og bæi þessa lands með
sundrungar- og hatursáróður sinn,
með þeim afleiðingum að þúsundir
kjósenda létu blekkjast og lokuðu
alla skynsemi úti og létu lygaáróð-
ur kommúnista leiða sig að
bálkestinum er leiða mun til
sjálfseyðingar á hinum pólitíska
vígvelli fyrr eða síðar.
Öllum ætti að vera í fersku
minni viðskilnaður vinstri
stjórnarinnar 1974. Þá var allt
efnahagskerfið komið í rúst og
kaldakol eftir þriggja ára vinstri
óstjórn, en þessi títtnefnda vinstri
stjórn hafði tekið við mjög blóm-
legu búi viðreisnarstjórnarinnar,
en tímabil hennar var eitt hið
hagfelldasta í íslenzkri stjórn-
málasögu á þessari öld er stóð
samfleytt í 12 ár með miklum
blóma. Og í lok tímabilsins var
efnahagurinn í bezta lagi og allir
sjóðir vel stæðir. En Adam var
ekki lengi í Paradís. Eftir tvö ár
vinstri stjórnar voru allir sjóðir
þurrausnir og brenndir upp, fjár-
lögin hækkuðu um helming á
fyrsta stjórnarári hennar, dýrtíðin
komin fast að 60% og allt eftir því.
Sem sagt ráðleysi og fimbulfamb
á öllum sviðum. Ólíklegt er að
nokkur þegn í hinu íslenzka
þjóðfélagi með nokkurn veginn
þroskaða hugsun æski eftir slíkri
óstjórn í þriðja sinn. Kastljós
almenningsálitsins myndi for-
dæma slíkt vel minnugt fyrri ófara
og mun enginn maður lá því það.
Því það er eins og villi- og
eyðingareldur Útgarðaloka tendr-
ist í hverju horni þar sem hin
sósíalísku öfl eiga að ráða.
Nefna má nærtækt dæmi þessu
til sönnunar. Hinn sósíalíski
Vestur spilaði út hjartasexi
gegn sex tíglum.
Sagnir spilaranna eru gleymdar
en gætu hafa gengið þannig:
norður 1 lauf, suður 2 tíglar,
norður 2 spaðar, suður 4 tíglar og
norður sex tíglar.
Gegn öðru útspili væri spilið
sjálfspilandi. En eftir hjarta út
virðist laufsvíning þurfa að takast.
Sagnhafi gerði sig ekki ánægðan
með það. Útspilið var tekið með ás
og spaða spilað á ásinn. Hugmynd-
in var að reyna að ná kóngnum
með spaðatrompun væri með
honum aðeins eitt smáspil. Og
suður varð vongóður þegar austur
lét tíuna.
Tígulfjarkinn var nú tekinn með
sexi blinds og spaði trompaður. En
þegar gosinn kom í var spilið
skyndilega orðið upplagt. Síðasta
trompið var tekið af austri með
gosanum og spaðadrottningunni
spilað frá borðinu en af hendinni
lét suður þá seinna hjartaða.
Vestur tók á kónginn en þar með
var spaðanían orðin hæsta spil og
gerði laufsvíninguna ónauðsyn-
lega.
I upphafi hafði sagnhfi ekki trú
á, að spáðalegan gæti verið nógu
hagstæð til að hann kæmist hjá
því að treysta á laufleguna. En það
kostaði ekkert að reyna væri þess
nokkur kostur skipti meira máli að
vinna spilið örugglega en að fá
hugsanlegan yfirslag.
■ m* ** ■ ■ m Framhaldssaga eftir Mariu Lang
Ir'k I j ^| | | | J III I^F I Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
4
að... að það hafi verið hún sem
stússaði þetta með kirsuberin.
— Hún, sagði Helena þurr-
lega — eða einhver vina henn-
ar.
- Og svo læturðu HANA
búa hér undir sama þaki! Ég
fcr að skilja af hvcrju þú
virðist vera svona óstyrk og
æst. u k: •
— Hvað á ég að gera, Christ-
er?
— bú gætir til dæmis byrjað
með að segja mér allt af létta,
sagði hann alvarlegur. — Þar
með talið allt hversu smávægi-
legt sem það virðist. Og gefðu
þér góðan tíma. Reyndu að
kalla fram andrúmið í kring-
um það scm gcrðist — þá.
Niðri í forstofunni létu
Judith og fyiginautur hennar
dyrnar standa galopnar andar-
tak svo að dragsúgurinn lék
um húsið. bau heyrðu að
kirkjuklukkan á torginu sló
níu þung högg.
— bað get ég sjálfsagt, sagði
Hclenda Wijk — því að ég man
allt svo greinilega. Já, ég fæ
eiginiega ekki skilið hvað ég
man vel. En það er eins og ég
heyri klukknahringinguna.
bað haust hringdu klukkurnar
stöðugt til útfarar.
— — — með gömlum augum
horfi ég um öxl,
svo langt er nú liðið síðan ...
2. kafli
Litla búðin
— E^ nokkur sem veit hvar
Matti er?
Klemens Klemensson stóð
kyrr í búðardyrunum eins og
hann ætti of annríkt til að rcka
nefið allt inn fyrir dyrastafinn.
Ilann var um það bil hálfþrí-
tugur, hár, Ijóshærður og ber-
höfðaður og var kheddur hné-
síðum. grænum ullarfrakka.
Glaðlyndisleg augu hans virt-
ust festa sig við allt sem var að
sjá í þessari dimmu búðarholu
— til vinstri útsýnisglugginn
sem sneri út að götunni, tii
hægri tjaldið inn í afdrepið inn
af og beint á móti honum
búðarborðið og hillurnar með
litskrúðugar og girnilegar kon-
fektöskjur og brjóstskykurs-
stampar.
Sú sem innanbúðar var í
þessari litlu búð var líka lítil.
Lítil vinaleg og gráhærð.
— Nei, svaraði hún — Sú
lukka hefur nú ekki fallið
okkur í skaut í dag. En við
gefum ekki vonina upp á
bátinn. Klukkan er ekki tólf
enn.
Ef hún hcfði ekki verið ögn
veik fyrir þessum glaðsinna
bóhemapilti og ef hún hefði
ekki verið jafn vinalcg og raun
bar vitni um, hefði hún sjálf-
sagt haft upp kveinstafi um að
kalt haustloftið streymdi inn í
búðina meðan hann hélt dyrun-
um upp á gátt og fauk síðan
upp með gisnum gólffjölunum.
Dyrnar á sælgætisbúðinni
sneru að vísu ekki heint út að
götunni, en hvað stoðaði það,
fyrst dyrnar voru opnar og
gestur hennar gat ekki komið
lengra en á þröskuldinn.
— Suss, sagði Lisa Billkvist
og setti í brýnnar.
Ilann leit forvitinn á tjaidið
sem skildi af búðina og litla
afdrepið fyrir innan.
— Þú segir að ÞIÐ hafið
ekki glatað voninni. Eru
kannski fleiri en þú sem eru
haldin þrá eftir þessum sæta-
brauðsdreng? Er nokkur falinn
þarna hjá þér bak við tjaldið?
Fröken Billkvist kinkaði
kolli og glæsilega klædd kona
kom í ljós og hélt tjaldinu upp
að höku.
— Ég cr hérna, sagði Helcna
Wijk og við erum að sálast úr
löngun eftir að verða á vegi
þessara glaumgosa bæjarins.
En Matti er auðvitað sá nýjasti
og þar af leiðandi er hann líka
mest spennandi. Það er bara
sárgrætilegt að við skulum
ekki vera tuttugu, þrjátíu
árum yngri.