Morgunblaðið - 11.04.1979, Qupperneq 16

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 11. APRÍL 1979
, Grein:
Arni Johnsen
Myndir:
Sigurgeir Jónasson
ÞAÐ VAR blússandi stemmning
á miðunum þennan góðviðrisdag
fyrir skömmu þegar vð Sigur-
geir rásuðum á milli báta, en
þar sem frá var horfið í spjall-
inu síðast höfðu tæknibrögð
prentverksins stokkað upp Iin-
urnar þannig að þær urðu að
ósamstæðu spilverki og þar sem
við Siggi Jóels erum ekki vanir
að láta snúa á okkur þá hölum
við aðeins inn línuna og gáum
að. Við vorum að fara frá Arntý
og Gunnar Arnason skipstjóri
hafði orðið og sagði ávallt fara
um sig fiðring ef sá guli gæfi sig
til. í því renndi Gunni í Svanhól
á Bárunni upp að stjórnborðs-
sfðu Árntýs til þess að taka
okkur um borð. En eitthvað var
blandan of sterk 1 maskínuna,
þvf að stefni Bárunnar gaf Árn-
tý bylmingshögg á síðuna.
„Ætlarðu að brjóta bátinn hel-
vítið þitt,“ kallaði Gunnar neta-
skipstjóri.
„Ef þú kemur þér ekki af
trillubleyðunum, þá skal ég koma
á þig miðjan næst,“ svaraði
Gunni í Svanhól að bragði og
glotti eins og hans var von og
vísa. 1
„Ég skal krossleggja yfir allar
trillubleyðurnar ef þú heldur þig
ekki á mottunni, góurinn," sagði
netaskipstjórinn um leið og við
tókum kóssinn vestur með. Það
leið ekki á löngu þar til við vorum
í siglingaleið þeirra feðga, Sigga
Jóels og Jóels sonar hans á
skakbátnum Bensa. Þeir komu
með bros á vör á þessum gullfall-
ega bát, austan að, og við snöruð-
um okkur um borð til þeirra.
Bensi heitir eftir Benedikt Tóm-
assyni frá Akranesi, gamalli sjó-
mannskempu.
Þeir voru í ham feðgarnir á
Bensa, enda ekki vanir að dóla
yfir hlutunum. Ef fiskurinn gaf
sig ekki á þessari trintu var að
fara á aðra og þannig fetuðu þeir
sig áfram og renndu við ákveðnar
bjargsyllur í djúpi hafsins,
þekktu það eins og einstigið í
bjarginu, þótt þeir hefðu aldrei
barið þessa dranga hafsins aug-
um. Eins og listmálari þekkir
mynd sem hann hefur teiknað
þekktu þeir lögun landslagsins í
djúpinu af því hvað þeir höfðu
þurft að láta færið renna á
hverjum stað. Færið var þeirra
blýantur og banki um leið.
Vestur við Þrídranga var tog-
báturinn Baldur á fullri ferð með
þriðja togið yfir daginn. Þeir eru
fjórir á og voru komnir með
fjögur tonn eftir tvö höl. Þetta
hefur gengið vel hjá þeim sagði
Hannes á Baldri, fengu 140 tonn í
marz og síðan ágætt, aðallega inn
af Eyjum og við Þrídrangana.
Við spjölluðum við þá um borð
og þeir höfðu áhyggjur af því að
aðkomubátum er sífellt að fjölga
á svæðinu.
„Það virðist vera stefnt hingað
Vestfirðingum, Norðlendingum og
fleirum," sögðu þeir, „og þessir
bátar eru að koma hingað frá
stöðum sem hafa einokun á m.a.
rækjuveiðum vegna staðsetningar
og hefðar eins og þeir kalla það.
Okkur finnst það hlálegt að smala
þessum flota hingað, því að nógu
þröngt er setinn bekkurinn. Það
er engin glóra í því að á sama
tíma og lokað er fyrir Austfirð-
inga og Suðurnes að smala
þessum bátum hingað, slíkt er
heimska."
Þeir kváðust hafa fengið mikið
af ýsu að undanförnu," ljómandi
graðýsu, hún slagar upp í þorsk,"
sagði Hanni, „hún er svo skrokk-
mikil. Það er til marks að við
höfum fengið upp í 3% í smátt af
ýsunni.“
Þeir voru skothressir um borð,
táningar á miðjum aldri, með
ungling sem skipstjóra gætu þeir
hafa orðað það og Hanni skip-
stjóri lét vel af selskapnum,
kvaðst ald-ei þurfa að vera að elta
þá út um .olar trissur á nóttinni,
þeir skiluðu sér á réttum tíma og
heidur betur en það.
Baldur á toginu.
Bensi í kippnum.
Siggi Jócls með glitrandi ýsu.
Það var farið að halla að degi
og vestursólin silfraði veg um
hafið heim til Eyja. Við sigldum
slóðina og hittum gamla vini á
leiðinni, eyjar og sker. Fugl í tó.
Á Víkinni var Þrasi á leið í
höfn, Bragi Steingríms. Þeir
höfðu brugðið sér út milli vakta
til þess að fást við þann gula og
það slagaði í hálfa tonnið um
borð. Það var auðséð að þeir voru
í beinu sambandi við þetta líf,
hvorki tölva né félagsfræðingur
um borð.
í Klettinum röflaði fýllinn enn-
þá og sólsporin léku sér í berginu,
frá syllu til syllu, flúð til flúðar,
og við sigldum inn í matseðil
kvöldsins, ilminn frá bræðslunum
sem möluðu nýveitt hráefni.
Á bryggjunni varð allt í einu
mannmergð þegar trillurnar
komu að landi, þær kalla sífellt á
fólk til sín, þótt stærri skipin veki
eins persónuleg tengsl. Það bregst
ekki að ef það er hreyfing á
trillunum, þá er líf og fjör á
gömlu Bæjarbryggjunni.
Rásað á
Eyjamiðum
í vertíðar-
stemmningu
Bragi, Frikki og Skari á Þrasa
Siggi Giss, Dolli, Þórir og Hanni fá sér kaffisopa í lúkarnum.
rsólin silfraði veg
heim tilEyja
Friðrik og Oskar í lönduninni við Bæjarbryggjuna.