Morgunblaðið - 11.04.1979, Blaðsíða 36

Morgunblaðið - 11.04.1979, Blaðsíða 36
36 MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 11. APRÍL 1979 V(H> rtV, MORötlN-03j£_ kaff/no u r* 'Öf GRANI GÖSLARI Þetta var vissulega ánægjulegt kvöld. Ekki eyðileggja það með því að bjóða mér aftur út að borða! Úr því ég er komin í umkvörtunardeildina, þá vil ég aðeins bæ* því við, að hálsbindið yðar er með fádæmum Ijótt! Hefurðu séð minkapelsinn minn: BRIDGE Umsjón: Páll Bergsson í dag spreyta lesendur sig á sérkennilegri spurningu. Getur suður lagt spil sín á borðið eftir fyrsta slaginn og sagst eiga alla slagina nema einn? Norður gaf, allir á hættu. Norður S. ÁK53 H. ÁKGIO L. 64 L. KG9 Suður S. 987642 H. 53 T. ÁD L. ÁDIO Vestur spilar út trompdrottn- ingu í sex spöðum. Þú tekur slaginn í borðinu en austur fylgir ekki lit. Gefa þarf því einn slag á tromp en hina slagina getur þú fengið örugglega. Þegar gerð er krafa til ákveðins slagafjöida þarf að lýsa úr spilinu a.m.k. gróflega. Og í þessi tilfelli yrði nýsingin þessu lík: Tek annan trompslag, ás og kóng í hjarta og síðan laufslagina. Að þvíloknu fær vestur á trompið sitt og verður að spila vörninni í óhag. Eflaust mun vestur þá biðja þig að halda áfram með spilið. Þú tekur þá strax á spaðaháspilið í borðinu og gætir þess að geyma fjarkann á hendinni svo fimmið geti síðar orðið innkoma. Og hafi vestur vitað hvað hann var að segja gefst hann nú upp. Gæti hann trompað hjartaás eða kóng mætti búa til tólfta slaginn á hjarta í borðinu með því að pína drotninguna af austri og þannig allar götur færar. En til að geta hagað sér svona við spilaborðið verður úrspils- áætlunin að vera í lagi. Og hver var gildran í spilinu? Hún var að taka ekki seinna spaðaháspilið áður en slagirnir í hjarta og laufi eru teknir. Þá gæti vestur trompað rólegur og losað sig úr spilinu á áhuggjulausan hátt með síðasta trompi sínu. Fleiri möguleikar eru fyrir hendi til að tapa sipli þessu og verða lesendur látnir sjálfir um að finna þá að þessu sinni. COSPER CQSPER 7978 Það faðmar mig enginn! 1 f ’ -1 \» 'i H \ • £ * fi , i /i i Áfengi og íþróttir Sífellt erum við minnt á sann- indi þeirrar lýsingar, sem fyrir nokkrum árum kom frá Heil- brigðismálastofnun Sameinuðu þjóðanna á áfenginu, að það væri „versti óvinur mannsins“, en slys- in, morð og önnur afbrot, heilsu- brestur og dauðsföll, brostinn fjárhagur hrunin heimili og önnur óhamingja eru æpandi tákn um afleiðingar áfengisneyzlu. — Samt er keppzt við að reyna nú að opna leiðir fyrir meira áfengisflóð með því að lækka lögaldur til áfengis- kaupa, fjölga sölustöðum og af- létta hömlum á meðferð áfengis. Og ýmsir sýna það kæruleysi opinberlega að varpa „dýrðar- ljóma“ á þetta háskalega eiturlyf, sem áfengið er, og stundum á hinn ótrúlegasta hátt. Þannig mátti nýlega tvívegis sjá myndir og frásagnir af því í einu dagblaðanna, Vísi, að íþróttamenn fögnuðu unnum afrekum með því að skála í kampavíni á keppnis- stað. í fyrra skiptið í lauginni í Sundhöll Reykjavíkur og stuttu síðar að afloknum körfuknattleik í Laugardalshöll. Ekki myndi ástandið batna í áfengismálum okkar, ef þetta nýjasta fyrirbrigði áfengisdrykkju næði að festa ræt- ur í þjóðlífinu. Hér ætti því íþróttaforustan að láta til sín taka og koma í veg fyrir, að slík háttsemi endurtaki sig, enda er hún brot á viður- kenndum reglum og til vansæmd- ar fyrir íþróttahreyfinguna. Þann- ig er bannað að sögn íþróttafull- trúa ríkisins að neyta áfengis á vettvangi íþróttamannvirkja. At- hæfi hlýtur og að teljast brot á agareglum Í.S.I. — Það er og bein ögrun við þá fræðslu, sem leitast er við að miðla ungu fólki um skaðsemi áfengis. Hætt er og við, að unglingar láti glepjast, þegar þeir sjá fyrirmyndirnar, „fræknar íþróttahetjur", drekka áfengi og telji því fínt að feta í fótspor þeirra. Kjörorð íþróttamanna hefir Hverfi skelfingarinnar 20 — Gætilega. Það er einhver þarna inni. Þeir læddust á tánum að rúðunni og þrýstu andlitunum að henni. Þeir töldu sig greina veru sem var að drekka af stút fyrir innan. Ekki var von að þeir vissu að þar færi kaupmaðurinn sjálfur sem hefði nú farið leiðangurinn sinn inn til Caju og væri að hressa sig á portvíni á eftir. — Þú verður kyrr hér, sagði Jörgensen — ég tek bakdyrn- ar, bætti hann við hetjulega og læddist á braut. Sem betur fer dró ekki til stórtfðinda vegna þessa. Málið upplýstist og lögreglumönnun- um tveimur var hleypt inn í kjörbúðina og þaðan leiddi Petersen þá að herbergi dóttur sinnar. Hún glaðvaknaði á sömu stundu og faðir hennar snerti hana. — Caja, sagði hann hljóðlega — rannsóknarlögreglan er hér og vill tala við þig. Hún leit ringluð í áttina að dyrunum þar sem Jörgensen var og fór hálf hjá sér. — Þú verður að koma á fætur og fara í slopp, sagði Petersen. Andlit stúlkunnar var rjótt, og undrun og kvíði skiptust á í andliti hennar. Samtalið var ekki langt. Unga stúlkan hafði hvorki séð neitt né heyrt. Hún hafði verið á heimili Rugaards í tvo klukk- utíma og setið allan tímann við sjónvarpið, og hafði ekki einu sinni tckið eftir því að byrjað var að snjóa. Kiukkan hálffimm um morg- uninn höfðu allir íbúarnir.-ver- ið yfirheyrðir. Rösklcgá tvö hundruð manns höfðu verið dregnir fram úr hlýjum rúm- um sínum og ekki fengið meiri svefn þá nótt. En hinir ötulu rannsóknarlögreglumenn voru ekki neinu nær. Erfiði þeirra alla nóttina hafði ekki minnsta árangur boriö. Á morðstaðnum var hver blettur gaumgæfilega rannsak- aður. Lfkið sem var hræðilega útlftandi var flutt á brott og læknirinn hafði gefið bráða- birgðayfirlýsingu um að hún hefði látizt um nfuleytið og að dánarorsök væri að hún hefði verið skorin á háls og einnig stungin hnífi í brjóst og móður- Iff. Morðið líktist óhugnanlega hinu fyrra. Og meira að segja vantaði ekki blóðflekkina f gluggatjöldin. Þegar Mortensen ræddi við blaðamenn árla morguns á skrifstofu sinni gat hann að- eins sagt að hér væri augsýnil- ega um að ræða vitfirrtan morðingja og allt sem í mannl- egu valdi stæði yrði gert til þess að hafa hendur f hári hans hið snarasta. Aukalið hafði verið sent á vettvang og myndi lögreglan ekki una sér hvfldar Eftir Ellen og Bent Hendel Jóhanna Kristjónsdóttir snéri á íslenzku. fyrr cn hinn seki væri kominn bak við lás og slá. Margir heimilisfeður f Bakkabæjarhverfi voru heima hjá sér daginn eftir og fóru hvergi til vinnu. Hópur þeirra hittist heima hjá Steen Torp þar sem þeir ræddu yfir bjór hvað þeir gætu tekið til bragðs. Þegar leið að kvöldi hafði verið stofnað hálfgildings heimavarnarlið Bakkabæjar. Torp sem var þekktur fyrir atorkusemi og dugnað var sjálfsagður leiðtogi hópsins. Hann átti að skipuleggja sveit- ina, sjá um að búa hana vopn- um, skipta vöktunum niður þannig að jafnan væru ein- hverjir á verði á kvöldin og á nóttunni. Fyrsta æfing var sama kvöld. Þegar fyrstu mennirnir lögðu af stað með skipunina „sláðu fyrst og spurðu svo“ frá Bakka- bæjarvegi 48 hóf Torp sömu- leiðis áróður í hverju einasta húsi f hverfinu til þess að fá sem allra flesta karlmenn til að

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.