Morgunblaðið - 26.09.1979, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 26. SEPTEMBER 1979
vlto
MORötlKr-^x
KAffinu ' í '
(sfl $><■_____

igé
GRANI GÖSLARI
Ég er með svo háa ávisun að þú
lætur mig bara fá einn Fólks-
vagen til baka?
Við förum nú aldrei neitt sam-
an? Jæja, ég læt það nú vera. Ég
ek þér i vinnuna á hverjum
morgni!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Öll spil má nú gera að vanda-
máli, kann þér að detta i hug
þegar þú lítur á spilin í skemmti-
icgri úrspilsæfingu.
Austur gaf og sagði pass en allir
voru á haettu.
Norður
S. 853
H. 10763
T. 8764
L. 76
Suður
S. ÁKD109642
H. -
T. ÁDG2
L. Á
Þegar spilið kom fyrir voru
sagnirnar einfaldar. Suður opnaði
á sex spöðum og þrjú pöss fylgdu.
Vestur spilaði út hjartakóng, sem
suður trompaði.
Hvernig ferð þú að?
Á sínum tíma tók suður á
trompásinn, vestur var ekki með,
lét hjarta, svo að suður tók annan
trompslag áður en hann spilaði sig
inn á blindan á trompáttuna og
svínaði síðan tíglinum. Það gekk
vel en spilið tapaðist samt.
COSPER
8099
Ég var nú aðeins að segja henni frá því hvar hún mætti ekki
undir neinum kringumstæðum sitja hér á heimilinu!
„Lífið allt er blóð-
rás oglogandiund
11
Enn hafa hvalveiðar verið
stundaðar hér við land á þessu
sumri og af fullum krafti eins og
jafnan áður. Erlend og innlend
mótmæli gegn hvalveiðum hafa
enn engan árangur borið.
Rök gegn hvalveiðum hafa eink-
um verið þau að hvalategundir séu
í útrýmingarhættu vegna ofveiði.
Og mun það mála sannast. Ofar-
lega á baugi er það sjónarmið, að
sjálfsagt sé að veiða hvali, svo
framarlega, sem þeim verði ekki
alveg útrýmt.
Annað sjónarmið er þó e.t.v. síst
veigaminna, en það er hugsjón
mannúðarinnar. Vitað er, að dráp
hvala fer fram á mjög ómannúð-
legan hátt. Dauðastríð þeirra er
að jafnaði langt og strangt. Notað-
ar eru svívirðilegar drápsaðferðir,
sem alls ekki mundu leyfðar vera,
ef kindur eða hestar ættu í hlut,
sem betur fer. Það þykir ekki
tiltökumál, þótt veiðimenn séu
langtímum saman að murka lífið
úr þessum stóru dýrum með skutl-
um sínum og sprengjum og láti
hvalina draga veiðiskipið á eftir
sér, uns þeim hefur blætt út,
nægilega til þess, að kraftar
þrjóti.
Það eru þessar grimmdarlegu
drápsaðferðir, sem mér finnst ein
aðalástæða þess, að hvalveiðar
ætti alveg að leggja niður. Þær
stríða gegn samvisku hvers manns
og brjóta gegn siðgæðis- og mann-
úðartilfinningu allra hugsandi
manna og ættu því ekki að þolast
lengur.
Þegar svo haft er í huga, að
hvalafurðir eru heiminum alls
ekki nauðsynlegar, þá eru þar enn
veigamikil rök fyrir niðurfellingu
hvalveiða. Lítill hluti afurðanna
er notaður til manneldis, heldur
sem snyrtivörur ýmiss konar,
hundamatur, skósverta, smurolía
o.fl. Allt eru þetta vörur, sem eins
má framleiða úr öðrum efnum.
Framleiðsla þessa varnings kostar
fórnardýrin alltof miklar þjáning-
ar til þess að eiga nokkurn rétt á
sér.
íslendingar ættu alveg að hætta
hvalveiðum og síðan að berjast
fyrir því, að aðrar hvalveiðiþjóðir
gerðu slíkt hið sama.
Ingvar Agnarsson.
• „Vel lesnar
útvarpssögur“
Ég hlusta mikið á útvarpið og
þá að sjálfsögðu á lesturinn á
útvarpssögunum. Valið á sögunum
skiptir auðvitað miklu máli, en
Vestur
S. -
H. KDG854
T. 9
L. DG8432
Austur
S. G7
H. Á92
T. K1053
L. K1095
Spilið var auðvelt viðfangs
skiptust tíglarnir 3—2. Það var
því 4—1 legan, sem máli skipti. í
tveim tilfellum mátti vinna spilið
þrátt fyrir slíka legu. Ætti annar-
hvor kónginn blankan var þetta
einfalt, bara að sleppa svíningunni
og taka á ásinn. Og í leiðinni kæmi
þá hinn möguleikinn, sem var að
vestur ætti annaðhvort níuna eða
tíuna einspil. í samræmi við þetta
hefði nían komið í ásinn og þá
hefði næst mátt spila drottning-
unni með öryggi. Hefði tían þá
komið yrði eftirleikurinn auðveld-
ur. En þegar vestur fylgdi ekki lit
kæmi í ljós hve gott væri að eiga
enn trompáttuna í blindum svo
svína mætti fyrir tígultíuna.
(^Lausnargjald í Persíu
Eftir Evelyn Anthony
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri á islenzku
I
70
Logan hafði haft hemil á sér, en
það hafði engu mátt muna að
hann æpti á hann að dóttur
hans væri saknað og kannski
væri hún í bráðri hættu. Faðir-
inn virtist engar áhyggjur hafa
þótt Eileen hefði ekki komið.
Logan grunaði að sá gamli
hefði í nógu að snúast að spilla
dótturdóttur sinni með dekri.
Hann hafði lagt tólið á. Hann
hafði ekki horfzt í augu við
Kelly. Vonin hafði verið veik,
en samt hafði hann ekki gert
sér grein fyrir því hvað hann
hafði haldið miklu dauðahaldi í
hana þar til tengdafaðir hans
hafði sagt: „Hún er ekki hér.“
Logan ók til baka um auð
stræti Teheran. Seinni hluti
kvöldsins stóð honum fyrir hug-
skotssjónum sem ferleg mar-
tröð. Kvöldið hafði vissulega
byrjað vel, þau Janet höfðu átt
með sér stund og hann hafði
komið til veizlunnar í góðu
skapi og einkar bjartsýnn.
Einkalíf hans var hið dægileg-
asta og erfiðleikarnir f
sambandi við að ná Imshan
virtust vera hverfandi eftir að
Japanirnir höfðu sýnt áhuga á
að koma þar til liðs. Hann hafði
verið í hæsta máta vel á sig
kominn þegar þau mættu til
veizlunnar. Hann lokaði augun-
um og sá Eileen fyrir sér. Þetta
gat ekki verið satt. Það gat
ekki verið að hún væri lokuð
inni í einhverjum skftakiefa og
upp á náð og miskunn
brjálaðra ofstækismanna
komin. Andlit hennar leystist
upp fyrir augum honum. Hún
gat ekki verið hjálparvana og
hrædd, þetta var allt saman
vitleysa. Og þó vissi hann að
þetta var ekki martröð, hér var
ntíturlegur virkileikinn. Hvað
vildu þeir fá í staðinn fyrir
hana? Hvaða verði myndu þeir
krefjast að hann greiddi líf
hennar? í tuttugu og fjórar
kiukkustundir varð hann að
bfða. Dagur og nótt til viðbótar
og þá loks gat hann búizt við að
Saiid Homsi hefði fréttir að
færa. Auðvitað hlaut þetta að
vera eitthvað f sambandi við
Araba. ella myndu þeir ekki
nota Sýrlending sem tengilið.
Þegar hann kom inn í ganginn
sá hann James ganga á móti sér
— Viltu ekki fá þér viskíiögg.
Það gæti verið betra að tala ögn
um þetta.
— Nei, þakka þér fyrir,
sagði Logan. — Nú vitum við
minnsta kosti að þetta ræksni
var að segja satt. Þeir hafa
hana á valdi sfnu. Ég á ekki
annarra kosta völ nú en bfða
átekta.
James stóð í dyragættinni,
hann hafði drukkið töluvert
sfðan veizlunni lauk.
— Hvað svo sem þeir setja
upp, sagði hann, — vona ég að
þú sért reiðubúinn að gjaida
gjalda þeim það.
— Vertu ekki þetta helvítis I
fifl, sagði Logan. Hann gekk
upp stigann og Kelly heyrði
svefnherbergisdyrnar skella i
lás. Peningar myndu ekki vera
neitt mál. Hann vissi að Logan
myndi ekki hika við að iáta þá
hafa peningana. Imperialoliu-
félagið hlypi undir bagga ef
þörf krefði. En það var ekki
það sem var kjarni málsins.
Hann vissi það með sjálfum sér
og þvi var skelfing hans svo
mikil. Hann hafði að visu verið
að drekka en hugsun hans var
skýr. Sársaukinn vék ekki
þrátt fyrir vínið. Logan var
reiðubúinn til að gera allt tii að
bjarga eiginkonu sinni. James
hafði sagt það margsinnis við
sjálfan sig, kannski ekki sizt
vegna þeirra efasemdarhugs-
ana, sem stöðugt skaut upp í
huga hans. Logan myndi ekki
iórna lifi hennar, þaö gat ekki
verið — þó svo aö sú fórn yrði
stór sem þeir færu fram á.
Hann var kannski ófyrirleitinn
og James féll hann ekki í geð
sem manneskja en hann hikaði
varla ef um líf konu hans væri
að tefla. Hann gekk aftur inn í
setustofuna og hellti sér enn i
glas. Hann hafði ekki eirð i sér
til þess að fara i rúmið. Hann