Morgunblaðið - 02.12.1979, Qupperneq 26

58
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 2. DESEMBER 1979
BR3C
Komdu sæll
Það er gamall og góður siður að heilsa með
handabandi. Þann sið má rekja aftur til riddara-
tímabilsins. Þegar menn hittust var það oft á huldu,
hvort þeir voru að heilsa vini eða óvini, og gripu
menn þá fljótt til sverðsins, ef um óvin var að ræða.
Ef menn heilsuðust hins vegar með hægri hönd, var
það ytra tákn þess, að viðkomandi gat ekki gripið til
sverðsins um leið. Þannig varð þetta tákn vináttu og
friðar.
Tilumræðu:
Hvor er meiri
Palli var í hcimsókn hjá Árna.
vini sinum. Árni bjó uppi 1 sveit.
Kvöld nokkurt íóru þeir að mctast
um það, hvor þeirra væri hraustari.
„Ég hra'ðist aldrci neitt." sajfði
Árni. „Ék xet séð hvaða mynd scm
er í sjónvarpinu án þcss að verða
myrkfælinn."
„Ég segi það sama,“ sagði Palli.
_Ég þori að vera aleinn úti á
víðavangi eða uppi á fjöllum. án
þess að vera hræddur. Ég þori
meira að segja að ganga aleinn
gegnum kirkjugarðinn klukkan 12
á miðnætti. þó að ég hafi heyrt
margar draugasögur úr garðin-
um.“
Maria hlustaði á vinina. Hún
færði sig nær þeim.
_t>að eru nú ekki til draugar."
sagði Árni. „Það vita allir og það
hefur mamma líka sagt."
_Nei. nú cruð þið farnir að ýkja
býsna mikið." sagði María og
brosti. _Þið þorið ekki einu sinni að
liggja í tjaldi hérna úti á bletti."
Vinirnir héldu það. Þeir fengu
leyfi hjá forcldrum sínum og reistu
tjaidið. Þeir ætluðu að sanna það
fyrir Maríu, að þeir voru menn með
mönnum!
Tíminn leið hratt. Það kólnaði í
veðri. Þeim leist illa á blikuna.
Iliminninn var alskýjaður og nú
dimmdi (>ðum. Þeir hreiðruðu um
sig í svefnpokunum sínum um 8
leytið meðan enn var bjart. Þeir
sögðu ekki margt og innan skamms
tókst þeim að sofna eftir að hafa
heyrt ýmis einkennileg hljiið fyrir
utan tjaldið.
Allt í einu hrökk Árni upp úr
fasta svefni. Ilann heyrði greinilegt
fótatak fyrir utan tjaldið. Ilann
hrcyfði hvorki legg nó lið. Hann fór
Þórir S. Ciuðht*rgsson
RúnaCiísiadóttir
Ljóssins
faðir
ó. Ijóssins faðir, lof sé þér,
að líf og heilsu gafstu mér
og föður minn og móður.
Nú sest ég upp, því sólin
skín,
þú sendir ljós þitt inn til
mín.
ó, hvað þú, Guð, ert góður.
r r Ur sögu Islands Teikningar og texti
Helgi Magri Friðrik G. Sturluson
strax að hugsa um síðustu mynd-
ina, sem hann hafði séð í sjónvarp-
inu. Hann var viss um. að þetta
væri einhvcrs konar ófrcskja. sem
ætlaði að ráðast á tjaldið þeirra.
Hann flýtti sér að vekja vin sinn.
_Vilt þú ckki fara út og athuga.
hvað þetta er?" spurði Árni. _Þú
ert óhræddur og ýmsu vanur."
_Nei, þú getur sjálfur farið,"
svarði Palli. „Þú varst ekki svo lítið
rogginn áður en við fórum að sofa."
Þeim kom saman um að opna
tjaldið í samciningu og gægjast út.
Þeir sáu greinilegan Ijósglampa
skammt frá sér.
„Iljálp. hjálp!" hrópaði Árni.
Hann hentist út úr tjaldinu og hljóp
sem fætur toguðu heim á lcið. Palli
fylgdi fast á eftir honum. Rétt áður
en þeir komust að útidyrunum,
lenti Árni á einhverju mjúku. Hann
reyndi að víkja til hliðar og hrópa á
hjáip. en hann kom ekki upp einu
orði. Þetta hlaut að vcra ófreskjan!
Það var ekki fyrr en að ófreskjan
lyfti honum upp og hristi hann
eilítið til. að hann uppgötvaði. að
það var móðir hans, sem hélt á
honum.
HEUJ-i PU&ÍM VA*
JETHJR '\ FÚ^TUk
IJN&UA. HÁNN VAft
ÍVtOLlUR Oö V8R
ÖIVp/NV fiVO
ER. FÚREEPR/ii^ Hrlvl.
^ÚTIU iHAjM'V' Afi UPf*
FHÁ PV'i VAR. HAMAJ
KAUhPUR HElBÍ
HÍNW MATík'i}
HELDi \/AR i?t,EéH7Í.viW
'\ TROnNÍ .
3
C TP.UUI
BÆÞ' 'a
Ká>í>T 0 *
FOK')
^rrrTmufÍMuVTi
Hánh fti>t iy/TtiK