Morgunblaðið - 20.01.1980, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. JANÚAR 1980
DAGLEGT LIF
væntanleg á markaðinn síðar. Þeir
eru ófáir sem hafa fest kaup á
myndsegulböndum, og aldrei taka
upp efni sjálfir, hvorki af sjónvarp-
inu, né myndavélum, heldur nota
tækjaútbúnaðinn eingöngu til þess
að horfa á aðfengið efni, kvikmynd-
ir og annað, sem hægt er að kaupa á
spólum eða leigja. Ofangreind
fyrirtæki hafa á prjónunum tæki,
sem nefna mætti afspilara, — þ.e.
með því er eingöngu hægt að setja
aðfengið sjónvarpsefni á spólum
inn á skerminn, — en því fylgir ekki
upptökubúnaður. Þess er vænst að
þessi tæki verði um 40—50% ódýr-
ari en myndsegulbönd þau sem nú
eru á markaðnum.
Einn framleiðandi myndsegul-
bandstækja lét hafa það eftir sér,
að með þeim stjórnaði maðurinn
eigin sjónvarpstæki, í stað þess að
vera þræll þess. Ekkert skal um það
sagt, — en sú staða gæti óneitan-
lega komið upp, að slíku magni af
„úrvalsefni" hefur verið safnað, að
spurning verður um þrælinn og
stjórnandann.
Dona
ídýfur
• fdýfur, sem bornar eru fram
með kexi eða brauði eru fljótlegar í
tilbúningi og oft góð lausn þegar
gesti ber að garði. sem ekki hafa
gert boð á undan sér. Það má laga
þær til á einfaldan hátt með þvi að
hræra pakkasúpum út í sýrðan
rjóma. Ef betur stendur á með
birgðir í búri heimilisins, þá eru
eftirfarandi uppskriftir af ídýfum
einfaldar og hvor um sig gómsætur
réttur.
Gráðostídýfa: 50—70 g gráðost-
ur er mulinn og út í er hrært 70 g
af majonesi, 30 g af sýrðum rjóma
eða ými og einni til tveimur
matskeiðum af sítrónusafa.
Rækjuídýfa: Út í 70—100 g af
majonesi og 30 — 50 g af sýrðum
rjóma eða ými er grænum aspas úr
stórri dós og hann mulinn niður.
Þegar hann hefur samlagast maj-
onesvellingnum vel, er um 100—
150 g af rækjum bætt út í. Báðar
þessar ídýfur eiga það sameigin-
lcgt, að þær verða betri ef þær eru
iagaðar nokkrum klukkustundum
áður en þær eru bornar fram, — en
eru samt góðar þótt þær liggi
aðeins i stuttan tíma.
Gallerí
Lang-
Myndsegulbandstæki
fást orðið í flestum
stærstu raftækjaverzlun-
um í landinu og sam-
kvæmt upplýsingum frá
seljendum þessara tækja
er sala á þeim töluverð og
nokkuð jöfn, — einn sló
jafnvel á að 1—3 tæki
seldust í hverri viku. Sala
mun vera mest á Reykja-
víkursvæðinu, en það eru
um tvö ár síðan þessi
tæki komu hér fyrst á
markaðinn. Fimmta ára-
tuginn mætti helga út-
varpinu, sjötta tuginn
svart-hvítt sjónvarpinu,
þann sjöunda litasjónvarp-
inu og nýbyrjaðan ára-
tug myndsegulbandinu.
Myndsegulbönd bjóða upp á þann
möguleika, að taka upp sjónvarps-
efni á spólur, sem hægt er að fá í
mismunandi lengdum, frá 30
mínútum upp í 180 mínútur, og
jafnvel 360 til 480 mínútur. Hverja
spólu má síðan endurnýja u.þ.b.
700—1000 sinnum. Sjónvarpsefnið
er tekið beint inn af loftnetinu
þannig að geislinn á að verða
hreinn, þ.e. mynd og tal. Þar sem
fleiri sjónvarpsstöðvar eru í boði
daglega en ein, eins og er hér á
landi ennþá, er sá möguleiki fyrir
hendi að taka upp efni einnar
myndsegulbandið
Dönsk yfirvöld
hafa varað við
myndsegulböndum
Statens Husholdningsrád, sú
stofnun í Danmörku, sem á að gæta
hagsmuna heimilanna, sendi frá sér
aðvörun í lok síðasta árs, þar sem
ráðið hvatti neytendur til þess að
hugsa sig vel um áður en þeir festu
kaup á þessum dýru tækjum. Þessi
tæki væru enn nýjabrum á mark-
aðnum og ekki í þeim gæðaflokki
sem þau ættu að vera, miðað við
það hversu dýr þau væru. Ráðið
hefði staðið fyrir könnun á sex
tegundum þessara tækja og hefði
niðurstaðan orðið sú, að þau þörfn-
sjónvarpsútsendingar á meðan
horft er á aðra stöð. Á myndsegul-
bandstækjum eru jafnframt
tímaklukkur, sem hægt er að stilla
7—10 daga fram í tímanr og
kveikja þær sjálfkrafa á tækinu,
þannig að eigandi þess þar,' ekki að
missa af neinu í sjónvarpsdag-
skránni, þegar hann hefur öðrum
hnöppum að hneppa en að sitja
heima við sjónvarpið. Hann getur
t.d. safnað saman fréttatímum
sjónvarps í heila viku á eina spólu
og fylgst með þeim þegar tími gefst
til.
í tengslum við myndsegulbands-
tæki eru seldar myndavélar sem
framkalla sjálfar efni á spólur, sem
tekið er upp t.d. heima í stofu af
fjölskyldunni eða á ferðalagi er-
lendis, — sem síðan er hægt að
fylgjast með í sjónvarpstækinu.
Þá getur fólk keypt spólur með
myndefni, — kvikmyndir, fræðslu-
þætti og fleira og jafnvel leigt
slíkar spólur hjá söluaðilum hinna
ýmsu tegunda myndsegulbanda.
Hvað kostar
þessi útbúnaður?
Verð á myndsegulböndum er frá
einni milljón króna til um 14
hundruð þúsund króna. Myndavélar
sem taka ekki í litum munu kosta
300—800 þúsund krónur og þær sem
taka upp efni í lit munu kosta 800
þúsund til eina milljón króna. 180
mínútna löng spóla til upptöku
kostar um 35 þúsund krónur og
leiga á einni kvikmynd í tvo sól-
arhringa kostar um þúsund krónur.
Afspilarar, —
einfaldari í sniðum
Framleiðslufyrirtækin Grundig
og Philips kynntu s.l. sumar tæki,
sem eru mun einfaldari í sniðum en
myndsegulböndin, — og eru þau
spurning
um þræl og
stjórnanda
uðust töluverðra endurbóta, m.a.
skorti á gæði upptökutækjanna
sjálfra, skírleika myndarinnar sem
þau gefa og svo væri ending þessa
tækjaútbúnaðar ekki nógu góð.
Þá er það galli, að hvert fram-
leiðslufyrirtæki þessara tækja hef-
ur framleitt spólur hvert í mismun-
andi stærðum, — þ.e. það hefur
ekki verið hægt að nota spólu/
upptöku úr einni gerð sjónvarpa í
aðra tegund. Á þessu er breytinga
að vænta, þar sem tveir framleið-
endur hafa slegið saman um fram-
leiðslu spóla og hafa um leið tekið
að sér framleiðslu fyrir um 40
önnur merki sjónvarpa.
Koma myndsegulbandstækja á
markaðinn hefur verkað á þann
veg, að sjónvarpsframleiðendur um
allan heim keppast nú um að bæta
framleiðslu sína nýjungum. Nýtt
sjónvarpstæki frá RCA mun vera
þannig úr garði gert, að það er hægt
að semja dagskrá kvöldsins fyrir-
fram frá mismunandi sjónvarps-
stöðvum, — þannig að áhorfandinn
getur setið rólegur í sæti sínu allt
kvöldið áhyggjulaus um stillingar
eða annað. Japanska fyrirtækið
Toshiba kynnti nýlega sjónvarps-
tæki, sem á að vera hægt að stilla á
milli stöðva með því einu „að tala
við það“. Fleiri nýjungar mætti
rekja hér, en því skal einungis bætt
við að því er nú spáð, að innan fárra
ára verði sjónvarpsútsendingar í
stereo, — sem mun þegar þekkjast í
Japan.
Nýjungar í gerð myndsegul-
bandstækja munu helzt vera þær,
fyrir utan það, að stöðugt er unnið
að betri gerð þessara tækja, að þau
verði minni í smíðum, þannig að
auðveldara sé að hafa þau með sér
t.d. á ferðalögum. Þau tæki sem nú
eru á markaðnum eru u.þ.b. 7—14
kg á þyngd, og er stefnt að því að
þau verði léttari að mun og með-
færilegri á allan hátt.
«•>