Morgunblaðið - 20.01.1980, Page 28

Morgunblaðið - 20.01.1980, Page 28
28 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. JANÚAR 1980 Minning: Sœmundur Símonar- son frd Selfossi Fæddur 22. marz 1903. Dáinn 11. janúar 1980. Kvoðja frá Félagi ísl. símamanna Þann 11. janúar s.l. lést hér í Reykjavík Sæmundur Símonar- son, fyrrv. símritari. Sæmundur var fæddur á Sel- fossi 22. mars 1903. Hann hóf störf hjá Landssíma Islands áriö 1928 og hafði þá lokið námi í Sam- vinnuskólanum. Fyrsti vinnu- staður hans hjá Landssímanum var Ritsímastöðin í Reykjavík og þar hlaut hann kennslu í símritun eins og margir fleiri á þeim árum. Vorið 1929 var Sæmundur send- ur til Akureyrar til afleysinga á ritsímanum þar. Um haustið lá svo leiðin til Seyðisfjarðar í sömu erindagjörðum. Dvölin þar varð þó lengri en áformað hafði verið eða allt fram til 1941 að hann fluttist» til Reykjavíkur á ný og þá aftur á Ritsímann. Á Ritsímanum í Reykjavík starfaði Sæmundur síðan óslitið til 1973 að hann lét af störfum fyrir aldurs sakir. Sæmundur var traustur og góð- ur starfsmaður, sem ávallt sýndi árvekni og samviskusemi í starfi. Sæmundur varð fljótlega mjög áhugasamur um féiagsmál síma- manna og eftir að hann kom til Reykjavíkur fór hann að taka virkan þátt í starfi Félags ísl. símamanna á öllum sviðum. Hann var trúnaðarmaður sinna vinnufélaga í áratugi og fulltrúi þeirra í Félagsráði F.Í.S. allt fram á sitt síðasta starfsár. Þá átti hann sæti í framkvæmdastjórn félagsins um árabil og formaður F.Í.S. var hann í 3 ár. Hann var fulltrúi félagsins í Starfsmanna- ráði Landssímans í fjölmörg ár og sat mörg þing BSRB. Eínnig átti hann sæti í stjórn Byggingasam- vinnufélags símamanna frá 1957 og allt til dauðadags. Að öllum þessum störfum gekk Sæmundur með áhuga og dugnaði. Hann var laginn samningamaður og fylginn sér ef um réttlætismál og sann- gjarnar kröfur var að ræða, en það átti ekki við hann að bera fram óraunhæfar kröfur. Hann var líka í hópi þeirra sem ávallt byrja á að gera kröfur til sjálfs sín, enda alinn upp á þeim tíma þegar slíkt þótti sjálfsagt. Á 60 ára afmæli F.Í.S. 1975 var Sæmundur kjörinn heiðursfélagi þess í þakklætisskyni fyrir fórn- fúst starf í áratugi í þágu íslenskra símamanna og félags- samtaka þeirra. En þó að Sæm- undur léti af störfum hjá síma- num var hann ekki hættur af- skiptum af félagsmálum. Hann var kjörinn fyrsti formaður fé- lagsdeildar eftirlaunafólks, en sú deild var stofnuð á landsfundi F.Í.S. 1975. Símamenn kveðja nú fallinn forystumann og félaga með virðingu og þökk. Við sendum Svanhildi eiginkonu hans og sonum ásamt öðrum ástvinum innilegar samúðarkveðj- ur og biðjum þeim allrar blessun- ar. Ágúst Geirsson. Þegar ég frétti að Sæmundur vinur minn væri orðinn veikur af sjúkdómi þeim er flestum grandar á efri árum ævinnar, vissi ég að brátt mundi koma að endalokun- um. Þó urðu þau fyrr en mig grunaði. Nú er þökk í hugum ástvina Sæmundar sál., að dauða- stríðið skyldi ekki verða öllu lengra en raun varð á, fyrst sýnt var að engrar lækningar varð auðið. Sama segi ég og aðrir vinir og kunningjar hans. Við fögnum því fyrir hans hönd að stríðinu skuli nú lokið. Og eftir lifir minning mæt, þótt maðurinn deyi. Sæmundur Símonarson var fæddur að býlinu Selfossi í Árnes- sýslu hinn 22. mars 1903. Voru foreldrar hans Símon Jónsson bóndi og trésmiður, d. ’36, og kona hans Sigríður Sæmundsdóttur frá Mýrarhúsum á Seltjarnarnesi, d. ’65. Sæmundur ólst upp hjá foreldr- um sínum og var til heimilis hjá þeim fram yfir tvítugsaldur. Hann gekk í Samvinnuskólann og út- skrifaðist þaðan vorið 1926. Upp frá því var hann einlægur sam- vinnumaður og vann mjög að viðgangi þeirrar hugsjónar allt til æviloka. Er nú einum góðum samvinnumanni færra i höfuðstað landsins, þegar Sæmundur er all- ur. Af framanskráðu hefði mátt ætla, að Sæmundur hefði gerzt starfsmaður samvinnuhreyfingar- innar. Hann hóf nám í símritun árið 1928, í Reykjavík. Gerðist fyrst símritari á Akureyri 1929. Það ár fluttist hann til Seyðis- fjarðar og var þar við sama starf til ársins 1941. En í Reykjavík vann Sæmundur við símritun fri ’41 til þess tíma er hann varð í! hætta, er sjötugsaldri var náð. Frá þeim tíma og nær til dánardægurs sinnti Sæmundur hugðarefnum sínum, sem voru félagsmál og stjórnmál. Hann var þannig form. Eftirlaunadeildar Félags. ísl. símamanna frá 1976. Heiðursfé- lagi F.Í.S. ’75. Sæmundur var virkur í félags- málum stéttar sinnar um langa hríð og voru honum þar falin æðstu trúnaðarstörf. Þannig var hann í stjórn Félags íslenzkra símamanna í mörg ár og formaður árin 1961—64. Lagði hann mikið á sig fyrir stéttarsamtök sín, tíma og orku. Félagsstörf eru sem kunnugt er tímafrek, og verða ekki unnin að gagni af öðrum en þeim, sem vilja einhverju fórna, án þess að ætíð komi fyllsta greiðsla fyrir. Sæmundur vinur átti þjónustulundina ljúfu. Starfa hans má því minnast með þakk- læti nú við leiðarlokin. Samvizku- semi hans í starfi var við brugðið. Og hann sóttist aldrei eftir hækk- unarstöðum í starfi sínu. Fyrir um áratug hófust kynni mín af fjölskyldunni að Dunhaga 11. Þar hef ég oft litið inn og jafnvel verið nætursakir við og við. Mér hefur ætíð fundist ég vera eins og heima hjá mér hjá Sæ- mundi og Svanhildi konu hans Guðmundsdóttur Þorvarðarsonar hreppstjóra frá Litlu Sandvík. Þau voru gefin saman í hjónaband árið 1930, og hefðu haldið upp á gullbrúðkaupsdaginn á þessu ári, ef allt hefði farið að vonum. Þau eignuðust þrjá syni, sem allir eru á lífi; þeir eru Guðmundur, Þor- varður og Gunnar. Sæmundur var ljúfur maður í umgengni og léttur í máli. Mér fannst ég ætíð koma glaðari af fundi hans. Áhugi hans á lands- málum var vakandi. Mér er bæði ljúft og skylt að minnast Sæ- mundar, eins þess bezta manns er orðið hefur á vegi mínum. Fyrir það vil ég þakka. Og frá húsi mínu sendi ég aðstandendum Sæmund- ar innilegar samúðar- og vinar- kveðjur á viðkvæmri kveðjustund. Blessuð sé minning Sæmundar. Auðunn Bragi Sveinsson. Sæmundur Símonarson lést í Reykjavík 11. janúar s.l. og varð því tæpra 77 ára. Hann var sonur Símonar bónda og smiðs Jónsson- ar á Selfossi og Sigríðar Sæ- mundsdóttur konu hans og ólst hann þar upp. Átti það eftir að reynast honum drjúgt vegarnesti enda voru Selfosshjónin þekkt að myndarskap og áhuga á framför- um og menningarmálum. Gest- kvæmt var þar jafnan og hlutu þar beina allra stétta menn og fluttu með sér ólíkar skoðanir og ný viðhorf. Kynntist hann þar ýmsum forustumönnum íslenzkra þjóðmála og mótuðust skoðanir hans af því. Á þessum árum var samvinnustefnan að ryðja sér braut og varð Sæmundur fylgis- maður hennar alla tíð og lagði henni sitt lið. Árið 1924 settist hann í Sam- vinnuskólann og lauk þaðan prófi tveimur árum síðar. Hóf hann síðan símritanám og starfaði sem símritari á Seyðisfirði frá 1929 til 1941 en fluttist þá til Reykjavíkur. Hélt hann þar áfram starfi símrit- ara allt til 1973 er hann lét af störfum fyrir aldurs sakir. Hann vann alla tíð mikið að félagsmálum, gegndi m.a. trúnað- arstörfum innan samvinnuhreyf- ingarinnar og einnig meðal starfs- bræðra sinna og var um skeið formaður Félags íslenzkra síma- manna og síðar var hann gerður að heiðursfélaga þess. Vorið 1930 gekk Sæmundur að eiga Svanhildi Guðmundsdóttur frá Litlu-Sandvík, nágranna sinn frá uppvaxtarárunum, mikla sómakonu, og eru synir þeirra þrír búsettir hér syðra, Guðmundur vátryggingamaður og Þorvarður lögfræðingur, sem báðir eru kvæntir, og Gunnar háskólanemi, sem búið hefur með foreldrum sínum. Þótt starfsvettvangur Sæmund- ar væri fjarri ættarbyggð hans var hann ætíð nátengdur sveitinni á bökkum Ölfusár, og margar urðu ferðir þeirra Svönu og Munda austur fyrir fjall til samvista við vini og skyldmenni, en þar undu þau bezt þegar tími gafst frá dagsins önn. Við Drífa og börnin okkar þökkum Sæmundi af alhug sam- verustundirnar og sendum Svönu, sonunum og fjölskyldum þeirra innilegar samúðarkveðjur. Gestur Steinþórsson. Á morgun fer fram frá Foss- vogskirkju útför Sæmundar Símonarsonar, símritara frá Sel- fossi, en hann lézt á Landspítalan- um að kvöldi föstudagsins 11. janúar, 76 ára að aldri. Sæmundur var fæddur á Sel- fossi 22. marz 1903. Foreldrar hans voru hjónin á Selfossi, þau Sigríður Sæmundsdóttir stein- smiðs á Stokkseyri, Steindórsson- ar í Stóru-Sandvík, og Símon bóndi og trésmiður Jónsson. Hafa ættmenn Símonar búið á Selfossi frá árinu 1821, þegar Einar Jóns- son, bóndasonur frá Óseyrarnesi, fluttist þangað, og til þessa dags eða í nærfellt 160 ár. Jón, faðir Símonar, var sonur Símons Þorkelssonar, bónda á Gamla-Hrauni, og Sesselju, dóttur Jóns Símonarsonar, bónda í Ós- eyrarnesi upp úr aldamótunum 1800 og nafntogaðs formanns í Þorlákshöfn, sem fluttist að Sel- fossi árið 1831 og bjó þar síðan í tvíbýli við Einar, son sinn. Þau Símon og Sigríður tóku við jörð og búi af fósturforeldrum Símonar, Sesselju Hannesdóttur og Gunnari, syni Einars frá Ós- eyrarnesi árið 1898. Þá voru jarð- skjálftarnir miklu nýafstaðnir, sem ollu miklu tjóni á Selfossi. Ölfusá hafði þá einnig nokkrum árum áður, 1891, verið brúuð hjá Selfossi. Olli sú framkvæmd bylt- ingu í samgöngu- og atvinnumál- um á Suðurlandi. En mestar urðu þó breytingarnar á jörðinni Sel- fossi, sem varð þegar miðstöð allra samgangna og ferðalaga í héraðinu og byggð tók að myndast við brúna. Á búskaparárum Símonar breyttist jörðin Selfoss úr rýrðar búskaparjörð — með miklum laxveiðihlunnindum — í laglegasta kauptún og höfuðborg alls Suðurlandsundirlendisins. Símon á Selfossi, eins og hann var vanalegast nefndur, hafði fjöl- hæfar gáfur, var skýr og fróðleiks- fús, með áhuga fyrir starfi og framkvæmdum og lét málefni almennings mikið til sín taka. Um skeið gaf hann sig allmikið að pólitík og var áhrifaríkur um málefni héraðsins. Fylgdi hann fast að málum þeim nöfnum Hannesi Hafstein og Hannesi Þorsteinssyni og lagði sig mjög fram um að afla stjórnmálaskoð- unum þeirra fylgis. Hann gegndi ýmsum opinberum störfum. Var um skeið bréfhirðingamaður, um- sjónarmaður Ölfusárbrúarinnar og var oddviti hreppsnefndar Sandvíkurhrepps á árunum 1901—1910. Hann var víðlesinn og átti stærra bókasafn en þá var almennt meðal bænda, enda hafði hann um skeið umfangsmikla bókasölu á heimili sínu. Hann bætti mjög jörð sína að húsum eftir jarðskjálftana og stundaði einnig miklar jarðabætur. Á árum fyrri styrjaldarinnar stofnaöi hann fyrstu verslun á Selfossi að Sigtúnum í félagi við Kristján Ólafsson. Framan af búskaparárum Sím- onar var þríbýli á Selfossi en síðan tvíbýli. Þá og lengi síðan bjuggu í Austurbænum Sigurgeir Arn- bjarnarson og Jóhanna Bjarna- dóttir. I þessu sambýli var ætíð hið bezta samlyndi með húsbænd- um og öðru heimafólki. Á þeim árum bar mikinn fjölda gesta að garði á Selfossi og mættu þar ávallt mikilli gestrisni og nutu margs greiða, sem oft kom sér vel, er hrakinn ferðamann bar þar að á erfiðum ferðalögum, áður en bílaöld gekk í garð með breyttum samgonguháttum og nýjum gisti- stöðum. Börn þeirra Símonar og Sig- ríðar voru 5, er upp komust. Elst voru Gunnar, bóndi á Selfossi, og Sesselja, sem bjó lengi á Stokks- eyri, nú bæði látin, þá Sæmundur, og yngstar voru Soffía og Áslaug Þórdís, sem báðar búa á Selfossi. Sæmundur ólst upp í föðurgarði og vandist allri algengri sveita- vinnu, eins og títt var þá um unga menn. Árið 1924 hleypti hann heim- draganum og innritaðist í Sam- vinnuskólann. Var þar við nám í tvo vetur og lauk þaðan burtfar- arprófi vorið 1926 með lofsamleg- um árangri. Skólastjóri var þá Jónas Jónsson frá Hriflu, og minntist Sæmundur hans æ síðan sem frábærs kennara, sem hafði undravert lag á að glæða áhuga nemenda og víkka sjóndeildar- hring þeirra. Munu þau kynni mjög hafa mótað viðhorf Sæm- undar til þjóðmála upp frá því. Að námi loknu fór Sæmundur alfarinn að heiman og réðst til Landsímans. Lærði þar símritun og hóf starf sem símritari á Akureyri 1929. Fluttist síðan það sama ár austur á Seyðisfjörð og starfaði þar sem símritari til 1941. Þá fiuttist hann til Reykjavíkur og starfaði þar við Ritsímann til 1973, er hann lét af störfum vegna aldurs. Sæmundur kvæntist 18. maí 1930 frændkonu sinni, Svanhildi Guðmundsdóttur hreppsstjóra í L-Sandvík, Þorvarðarsonar. Bjuggu þau fyrst á Seyðisfirði í ellefu ár en fluttust þá til Reykja- víkur og bjuggu fyrstu árin á Snorrabraut 48. Árið 1955 fluttust þau í eigin íbúð í nýreistu sambýl- ishúsi að Dunhaga 11, sem reist hafði verið á vegum Byggingar- samvinnufélags símamanna. Þau eignuðust þrjá syni. Elstur er Guðmundur, f. 1931, starfs- maður Sjóvá, giftur Kristínu Eyj- ólfsdóttur, Þorvarður, f. 1947, lög- fræðingur hjá Almennum trygg- ingum h/f, giftur Ástu Láru Leós- dóttur, og Gunnar, f. 1951, við nám í háskólanum. Sæmundur var alla tíð félags- lyndur maður, mótaði sér ákveðn- ar skoðanir á málefnum og átti auðvelt með að færa rök fyrir sínu máli, hver sem í hlut átti. Hann lét snemma að sér kveða í málefn- um stéttar sinnar. Átti lengi sæti í stjórn Félags íslenzkra síma- manna og var formaður félagsins 1961—64. Átti einnig sæti í stjórn Byggingarfélags símamanna í yfir 20 ár. Árið 1975 var hann kjörinn heiðursfélagi í Félagi íslenzkra símamanna fyrir langt og óeigin- gjarnt starf í þágu félagsins. Þá lét hann um langt skeið veiðimál mjög til sín taka innan Veiðifélags Árnesinga. Nokkru eftir að hann eignaðist jörðina Kotferju, voru laxveiðar aftur heimilaðar í net á vatnasvæði Ölfusár og Hvítár. Réði hann þá tóru-Sandvíkurbræður, Jóhann, Sigurð og Ögmund, til þess að stunda veiðina, sem þeir hafa gert síðan. Fór hann á sumrin marga ferðina austur til þess að fylgjast með veiðunum. Voru það oft hans glöðustu stundir að fara með þeim bræðrum út á Kotferju á fögrum júlí-kvöldum, þegar veiðin var í hámarki, að vitja um. Og var þá oft glatt á hjalla við ferjustaðinn. Ég hef þekkt Sæmund allt frá því, er ég man fyrst eftir mér. Hafa þau kynni verið mér til mikillar ánægju. Lundin var létt og kímin, hann las mikið og fylgdist vel með því, sem gerðist fyrir austan fja.ll. Minnugur og fróður og sagði manna bezt frá liðnum atburðum, sem hann mundi úr æsku sinni eða heyrði gamalt fólk segja frá. Að leiðarlokum þanna ég Sæm- undi ævilanga vináttu og óska honum blessunar í nýjum heim- kynnum. Svanhildi frænku, sonum hennar og fjölskyldum, sendi ég alúðarkveðjur, Guðm. Kristinsson + Þökkum auðsýnda samúö og vinarhug viö andlát og jarðarför eiginmanns míns og föður, HELGA KRISTJÁNSSONAR Móabarði 20, Hafnarfíröi. Sigrún Sæmundsdóttír, Krisfján Helgason. + Innilegt þakklæti til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og vinsemd við fráfall móður okkar ÞORLAUGAR HILDAR BENEDIKTSDÓTTUR Sóley Þorsteinsdóttir, Garðar Þorsteinsson. t Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og útför JÓNS GUDFINNSSONAR Álftamýri 32. Þorgerður Einarsdóttir, Vera Einarsdóttir, Einar Jónsson, og barnabörnin.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.