Morgunblaðið - 04.06.1980, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 4. JÚNÍ1980
Sigríður Einarsdótt
ir - Minningarorð
Fædd 24. ágúst 1913.
Dáin 24. maí 1980.
Fyrstu árin eftir að ég fluttist
til Islands bjuggum við hjónin að
Bergstöðum, í húsi æskuheimilis
mannsins míns. Um þetta leyti
fluttu ung hjón í húsið andspænis
okkur. Frá mínum gluggum (bæj-
ardyrum) sýndist mér þau vera
mjög hamingjusöm. Þetta voru
Gísli Halldórsson, verkfræðingur,
og Sigríður Einarsdóttir, sem
síðar varð vinkona mín um ára-
tugaskeið. Sigríður andaðist eftir
langa og erfiða sjúkralegu á
Landspitalanum 24. þ.m.
Maðurinn minn þekkti þetta
fólk — Gísla frá Menntaskólanum
í Reykjavík, en Sigríður hafði alist
upp hjá foreldrum sínum, sem
bjuggu í næsta nágrenni við Berg-
staði. Voru það hjónin Einar
Pétursson, bryggjusmiður og
Kristín Jónsdóttir Ottesen. Ekki
þekkti ég foreldra hennar.
Mjög fljótt kynntist ég þeim
Sigríði og Gísla, en þau kynni urðu
síðar mikið nánari, því um skeið
dvöldu þau á Siglufirði og í
Danmörku, þar sem Gísli var
forstjóri fyrir fiskverksmiðju.
Eftir komu þeirra hjóna frá
Danmörku endurnýjaðist kunn-
ingsskapur okkar, enda bjuggum
við þá aftur í nágrenni við þau,
þótt það væri annars staðar í
borginni. Margvísleg samskipti og
vinarfundir áttu sér stað milli
fjölskyldna okkar. Ánægjulegt er
að minnast Sigríðar sem mikillar
húsmóður á fögru og smekklegu
heimili og samhentrar gestrisni
þeirra hjóna.
Mér fannst Sigríður þegar í
upphafi vera sérstæður persónu-
leiki; hún var góðum gáfum gædd
og sérstaklega unni hún góðum
bókmenntum, enda var hún þar
víða vel lesin og sótti hún þangað
að staðaldri sínar ánægjustundir.
A þessu tímabili kynntist ég
Sigríði og Gísla vel og lærði að
meta mannkosti þeirra. Síðar kom
þetta þó betur í ljós. Ekki gleymist
mér nú, er ég hugsa til baka,
hjálpfýsi þeirra og góðvild við
frændfólk mitt í Þýzkalandi í lok
stríðsins og fyrst þar á eftir. Þau
hjón létu sér ekki nægja að senda
sjálf fyrir milligöngu Rauða
krossins margvíslega hjálp til
fólks í nauð, heldur fékk sumt af
fjölskyldu minni svokallaða
„care-pakka“ og aðrar sendingar
bæði frá Sviss og Bandaríkjunum
frá fólki, sem það hafði aldrei
heyrt né séð. Var það stundum frá
viðskiptavinum Gísla. Fram á
síðustu ár hafa bréfaskipti farið
fram milli þessa fólks og fjöl-
skyldu minnar — á sönnum vin-
áttugrundvelli.
Sigríður og Gísli eignuðust þrjá
syni. Halldór verkfræðing, Stein-
dór framkvæmdastjóra og Einar
verzlunarmann, sem mjög hefur
+
Eiginmaöur minn og faðir okkar
VALDIMAR KETILSSON
Stigahlíö 43,
andaöist 2. júní á Landspítalanum.
Guömunda Sveínsdóttir,
og börn.
Hjartkær eiginmaöur minn, faðir okkar, tengdafaöir og afi
BERGSTEINN ÓLAFUR SIGUROSSON
.Suöurgötu 37,«Keflavík
andaöist í sjúkrahúsi Keflavíkur 2. júní.
Kristjana Ólafsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Faöir okkar,
STEINGRÍMUR MAGNUSSON
fyrrverandi fiskmatsmaður,
sem andaöist í Vífilstaöaspitala 30. maí verður jarösunginn frá
Fríkirkjunni í Reykjavík laugardaginn 7. júní kl. 10.30 f.h.
Börnin.
Móöir mín og systir okkar
SIGRÍÐUR E. KRISTJÁNSDÓTTIR
Njálsgötu 73,
er lést 27. maí, veröur jarösungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn
5. júní kl. 10.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á líknarstofnanir.
Kristján Bjarnason,
Guömundur K. Kristjánsson, Guöni Kristjánsson.
+
Eiginmaður minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
SIGHVATUR KJARTANSSON
múrari,
Kleppsvegi 128,
sem andaöist í Borgarspi'talanum 26. maí s.l. veröur jarösunginn
frá Fossvogskirkju, fimmtudaginn 5. júní kl. 15.00.
Þeir sem vilja minnast hins látna láti Blindravinafélagiö njóta þess.
Guörún Aöalsteinsdóttir
Guómundur Sighvatsson Ragnheiður Jónsdóttir
María Sighvatsdóttir Auöunn Eiríksson
Aöalheióur Sighvatsdóttir Arnmundur Jónasson
og barnabörn.
helgað sig mannúðarmálum, bæði
hér og erlendis. Er hann kvæntur
amerískri konu, Beverly, sem
mjög hefur tekið þátt í starfi
hans. Þau hjón hafa um skeið
verið búsett í Bandaríkjunum.
Sigríður lét sér mjög annt um
velferð sona sinna og var henni
umhugað um, að þeir fengju góða
menntun. Varð henni að ósk sinni
í því efni.
Árið 1950 slitu þau Sigríður og
Gísli samvistum eftir 15 ára
hjónaband. Voru það mörgum
vinum þeirra óblíð tíðindi. En
margt fer öðruvísi en til er stofnað
og skal það ekki rætt hér. Ekki
hafði þetta áhrif á samskipti
okkar við þau hjón, önnur en
vináttutengsl mín við Sigríði urðu
öllu nánari. Þegar ég nú lít til
baka yfir rúmlega 40 ára kynni og
vináttu við Sigríði hafa kynnin
með árunum orðið dýpri og varpað
ljósi á ýmsar aðstæður. „Jeder
Mensch, wie und was er auch sein
mag, hat ein letztes Glúck und
eine letzte Liebe." ;
Um leið og ég þakka góð kynni,
sendi ég og Oddur sonum Sigríðar
og tengdadóttur samúðarkveðjur
og biðjum guð að blessa þeim
minningu um góða móður.
Liselotte Guðjónsson.
Hjörleifur Páls-
son - Minningarorð
Hjörleifur Pálsson fæddist 14.
ágúst 1903 að Bakkakoti á Rang-
árvöllum, sonur hjónanna Salvar-
ar Jensdóttur og Páls Jónssonar
sem þar bjuggu.
10 ára að aldri, fór hann að
Hildisey í Landeyjum til föður-
bróður síns, Hjörleifs, sem þar
bjó.
Var hann síðan á þeim bæ og
Kanastöðum til fullorðinsára.
Hann stundaði á þessum árum
sjó á opnum bátum margar vertíð-
ir frá verstöðvum á Suðurlandi.
Árið 1929 giftist Hjörleifur
Unni Jónsdóttur frá Grund á
Langanesi. Þau bjuggu fyrst í
Hafnarfirði og stundaði Hjörleif-
ur mest sjómennsku á togurum.
Hann var eftirsóttur sjómaður og
átti jafnan víst gott skiprúm, því
hann var mikill að burðum og
verklaginn.
Frá 1936-1942 bjuggu Unnur og
Hjörleifur að Votmúla í Flóa og
þaðan stundaði Hjörleifur sjó-
róðra á vetrum frá Þorlákshöfn,
en fluttu síðan að Arnarbæli í
Ölfusi, þar sem þau bjuggu til
ársins 1960, að þau brugðu búi og
fluttu til Reykjavíkur.
Þeim varð ekki barna auðið, en
eiga tvo kjörsyni, sem þau tóku í
fóstur barnunga, Rósant og Einar,
sem hafa með fjölskyldum sínum
reynst Unni og Hjörleifi hollir og
umhyggjusamir þegar halla tók
undan fæti.
Eftir að Hjörleifur kom til
Reykjavíkur starfaði hann um
nokkurra ára skeið hjá Mjólkur-
samsölunni í Reykjavík, síðar á
vöruafgreiðslu langferðabifreiða,
en síðast um langt árabil hjá
Grænmetisverslun landbúnaðar-
ins.
Hann naut hylli húsbænda
sinna og samstarfsmanna, starfs-
vilji hans og starfsþrek tel ég hafa
verið eins og mönnum er mest
gefið.
Þegar Hjörleifur hætti búskap
fargaði hann ekki ungum hross-
um, sem hann átti af heimarækt-
uðu kyni. Ó1 hann sum þeirra og
þjálfaði og varð eitt þessara
hrossa um tíma meðal fremstu
skeiðhesta landsins, sem gladdi
húsbónda sinn að innstu hjarta-
rótum, og vann til margra verð-
launa.
+
Minningarathöfn um son okkar, stjúpson og bróöur
KÁRA VAL PÁLMASON
Brekkugeröi 12,
sem tórst meö m.b. Jökultindi 23. apríl veröur gerö frá
Dómkirkjunni, fimmtudaginn 5. júní kl. 1.30.
Þórdís Jónsdóttir Halldór Sigurðsson
Halga Pólmadóttir Margrét Halldórsdóttir
Arngrímur Pálmason Pólmi Arngrímsson
+
Viö færum alúöarþakkir öllum þeim, er vottuöu okkur samúö viö
andlát og útför
JÓNS ELÍASAR BRYNJÓLFSSONAR
Rauöarórstíg 22,
Jóhanna Pólsdóttir
Anna Hannesdóttir Scheving Georg Scheving
Berglind, Stefón og Jóhanna Scheving.
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö viö andlát og útför
ÞÓRUNNAR ÞÓRÐARDÓTTUR
Setbergi, Vestmannaeyjum
Sérstakar þakkir til starfsfólks sjúkrahúss Vestmannaeyja,
Dvalarheimilis aldraöra Hraunbúöum og allra þeirra er sýndu
henni vinsemd og kærleika. . , _ .
Lórus Guómundsson
og aðrir vandamenn.
Afmælis- og
minningargreinar
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og
minningargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrir vara. Þannig verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi
á mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera í sendibréfsformi. Þess skal
einnig getið af marggefnu tilefni að frumort ljóð um
hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
Kynni Hjörleifs og okkar hús-
félaga hans í hestamennskunni
hófust eftir aö hann settist að í
Reykjavík. Samskipti okkar voru
mikil og náin í nær tvo áratugi.
Hrjúfur var hann mörgum við
fyrstu kynni en hjartað var hlýtt
og vinum sínum brást hann aldrei.
Margt verkið létti Hjörleifur
okkur með verkhyggni sinni og
dugnaði. Alltaf var sóst eftir að
hafa hann með væri farið í ferðir
á hestum og mesta hátíð hvers árs
var sumarferð, þegar stefnt var til
fjalla „í einverunnar helgidóm".
Margar ferðir fórum við saman
í hópi fleiri félaga, sumar erfiðar,
en allar skemmtilegar.
Hjörleifur naut þessara ferða í
ríkum mæli, hann var jafnan vel
hestaður, lét sér mjög annt um
hesta sína og reyndar félaga sinna
einnig. Þrek hans var óbrigðult.
Óvænt atvik og erfiðleikar sem
alltaf má vænta í löngum fjalla-
ferðum staðfestu jafnan einurð
hans og þolgæði.
Ferðir okkar gáfu meira en að
njóta þeirra stunda, sem þær
stóðu. Endurminningarnar um
löngu liðna samferðadaga glöddu
oft huga Hjörleifs eins og okkar
hinna og ég veit að þegar hans
stælti líkami var fjötraður helj-
artökum banvæns sjukdóms, létti
það honum oft langa bið að rifja
upp þær stundir, er grundir sungu
undan hófaspili.
„I vttkudraum ég vpk minn rei#
«K vissi* ei hvernÍK timinn leiA
vió svanasónK á heidi.M
Samleið okkar félaga og Hjör-
leifs entist ekki lengra. Á vega-
mótum færum við honum einlæga
þökk fyrir samveruna.
Hjörleifur gerði ráðstafanir til
þess að gæðingur hans mestur en
aldinn að árum félli á undan
honum og vænti þess að hitta
hann handan móðunnar miklu.
Megi hann í fögnuði hleypa
Feng sínum á flugskeiði um him-
inleiðir.
Sveinbjörn Dagfinnsson.