Morgunblaðið - 01.11.1980, Side 39

Morgunblaðið - 01.11.1980, Side 39
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1. NÓVEMBER 1980 39 Guðrún Guðmunds- dóttir frá Seyðis- firði — Minningarorð vetur. Þá var litið um atvinnu frá því í vetrarbyrjun og fram á útmánuði. Margir leituðu þá burt, aðallega á vertíðir. Einnig drýgðu menn tekjur sínar með smá bú- skap. Hvoru tveggja gerði Ásgeir. Á Stangarbakkanum, þar sem Ásgeir hafði byggt sér hús 1935, voru margir smábændur eða kofa- karlar, eins og þeir nefndust þá. Ég man að þeim þótti það alltaf undur hve Ásgeir , eða Blöndi eins og hann var kallaður, hafði góðar afurðir því þeir tóku ekki eftir því að hann hefði neitt sérstakt fyrir því. En það var svo margt sem Ásgeir gerði að menn tóku ekki eftir því að hann þyrfti mikið fyrir því að hafa. Hann talaði sjaldan um það sjálfur hve mörgu hann hefði að sinna en gekk í verkin eins og þau lágu fyrir, án þess að fárast um. Sem barn og unglingur kynntist ég Ásgeiri föðurbróður mínum vel. Samgangur var mikill á milli heimila þeirra bræðra enda skammt á milli húsanna. Þeir bræðurnir fimm sem heima voru á Húsavík voru allir virkir í félags- málum, bæði verkalýðsmálum og bæjarmálum. Þeir voru í fylk- ingarbrjósti sjómanna og verka- manna og í forystusveit sósíalista. Þeir höfðu því um margt að tala. Ekki voru þeir alltaf sammála og oft skiptust leiðir þó allir væru miklir flokksmenn. En þó að þá kynni að greina á um aðferðir, var markmiðið eitt og hið sama, að vinna fyrir þá sem minna máttu sín. I eldhúsunum hjá þeim bræðr- um voru oft fjörugar umræður sem gaman var að fylgjast með. Allir höfðu þeir bræður skemmti- legan „húmor" en hver á sinn máta. Mér eru því margar þessar stundir ógleymanlegar. Eftir að faðir minn hafði verið formaður Verkalýðsfélags Húsa- víkur um árabil tók Ásgeir við og var formaður í 10 ár. Hinir bræðurnir, Björn, Páll og Þráinn voru þá einnig jafnan í stjórn en sjötti bróðirinn, Kári, var búsett- ur annars staðar. Þetta var á þeim árum er verkalýðshreyfingin vann sína stærstu sigra. Árið 1942 var Ásgeir kosinn varamaður í hreppsnefnd Húsavíkur. Síðan átti hann sæti sem varamaður eða aðalmaður í hreppsnefnd og bæj- arstjórn til 1974. Síðustu 16 árin var hann bæjarfulltrúi samfellt. Ég hygg að fáir hafi jafn lengi setið í hreppsnefnd og eða bæjar- stjórn. Oft hefur mig undrað hvernig Ásgeir hafði tíma til alls þessa því aldrei lét hann upp á sig standa í vinnunni. Pólitíkin er oft óvægin og hörð, ekki síður í bæjarmálum en lands- málum. Þó Ásgeir væri mikill flokksmaður lét hann ekki flokk- inn segja sér fyrir verkum ef honum fannst annað réttara. Þannig bauð hann fram óháður til bæjarstjórnar á Húsavík 1966. Hann var ósammála flokksforyst- Fæddur 13. nóvember 1962 Dáinn 23. október 1980 Örfá fátækleg orð um frænda okkar Björgvin, sem kvaddur var héðan svo fljótt. Himinninn blik- unni á staðnum. Sjómenn studdu hann í þessu framboði og hann hlaut stóran sigur. Ásgeir var ailtaf ódeigur að berjast fyrir því sem honum fannst vera rétt. Einn var sá þáttur í fari Ásgeirs sem lýsir manninum vel. Það var umhyggja hans fyrir gömlu fólki og þeim sem lentu utangarðs. Þau hjónin höfðu til fjölda ára gam- almenni á heimili sínu, sem hvergi áttu höfði sínu að halla og fengu ekki vist annars staðar. Auk þess var Ásgeir sífellt að sinna öldruðu fólki út um allan bæ, eða þeim sem erfitt áttu. Ótölulegur fjöldi leit- aði til hans með hin margvís- legustu vandræði og veit ég ekki betur en allir hafi fengið ein- hverja úrlausn, væri það á annað borð mögulegt. Þetta bættist enn ofan á þá vinnu sem fyrir var þó ærin væri. í maí 1928 kvæntist Ásgeir Sigríði Þórðardóttur, hinni ágæt- ustu konu. Sigríður lést á síðast- liðnu vori og var hennar minnst hér í blaðinu. Þau bjuggu allan sinn búskap á Húsavík. Ásgeir og Sigríður voru mjög samrýnd og áttu einstaklega fagurt heimili. Þau voru þekkt fyrir gestrisni sína og alúðlegar móttökur. Við bræðrabörnin vorum mörg sem svo til daglega komum í Ásgeirs- hús, nú Mararbraut 17. Öllum þótti okkur jafn gott að koma þar og eigum um það ljúfar minn- ingar. Mjög kært var með Báru, einu systur þeirra Kristjánssona og Ásgeiri. Bára og fjölskylda hennar hélt jafnan til hjá Ásgeiri og Sigríði þegar hún heimsótti æskustöðvarnar. Bára er búsett á Bíldudal. í minningargrein sem ég skrifaði um Sigríði lýsti ég heimili hennar og Ásgeirs og hjónabandi og skal það ekki endurtekið hér, en hjónaband þeirra var mjög far- sælt. Þegar ég hitti þennan aldna frænda minn síðastliðið sumar var heilsu hans farið mjög að hraka. Hann hafði verið heilsu- veill allt þetta ár, og eftir að hann missti sinn góða lifsförunaut, náði hann ekki heilsu, svo mjög sakn- aði hann hennar. Hann óskaði þess að biðin eftir því að hann fengi að fylgja henni yrði ekki löng. Svo var heldur ekki. Asgeir og Sigríður eignuðust tvo syni, Þórð, sjómann á Húsavík og Kristján, framkvæmdastjóra á Húsavík. Auk þess ólu þau upp bróðurson Sigríðar, Steinþór Þorvaldsson, sjómann í Grindavík. Barnabörnin og barnabarnabörn- in eru orðin mörg. Þau voru öil mjög hænd að afa sínum, enda lét hann sér annt um þau. Ég vii að lokum þakka frænda mínum skemmtileg kynni. Móðir mín flytur honum innilegar þakk- ir fyrir samveruna. Við hjónin færum öllum ættingjum Ásgeirs okkar innilegustu samúðarkveð- jur. Kári Arnórsson aði heiður morguninn, sem hann dó. Okkur, sem næst honum standa, fannst eins og ský syrti sól á himni. Vantar okkur ekki öll orð, sem eftir lifum, er svo snögg verða skil milli lífs og dauða? Við erum alltaf jafn vanbúin, þó vitað sé, að þessi sé leið okkar allra. Björgvin var fæddur 13. nóv- ember 1962, sonur hjónanna Huidu Björgvinsdóttur og Sig- valda Hrafnbergs, elstur fjögurra barna þeirra. Björgvin var ein- staklega góður unglingur. Hann mátti aldrei aumt sjá. Hann elskaði allt, sem lífsanda dró, bæði menn og málleysingja. Við spyrj- um okkur sjálf óþægilegra spurn- inga, þegar 17 ára gamalt ung- menni er hrifið á brott. En megi minningin um góðan dreng sefa sorg foreldra, systkina og okkar ástvina hans. Máltækið segir; Þeir, sem guðirnir elska, deyja ungir. Við biðjum góðan guð að geyma horfinn frænda, styrkja og blessa þá, sem eftir lifa. Lóa, Maddy og Sigrún Fædd 6. nóvember 1898 Dáin 26. október 1980 I dag verður gerð frá Seyðis- fjarðarkirkju útför ömmu minnar Guðrúnar Guðmundsdóttur. Hún var fædd 6. nóv. 1898 á Fáskrúðs- firði, dóttir hjónanna Hólmfríðar Jónsdóttur, Ögmundssonar og Kristínar Einarsdóttur Scheving, sem bjuggu á Arnheiðarstöðum í Fljótsdal og síðar í Loðmundar- firði, og Guðmundar Jónssonar, Oddssonar frá Dúkskoti, sem var fyrsti hafnsögumaður í Reykjavík. Guðmundur og Hólmfríður kynntust og hófu búskap sinn hér á Seyðisfirði, en tvær systur Hólmfríðar voru búsettar þar, þær Guðrún, sem amma var heitin eftir, gift Otto Wathne og Ásdís, sem gift var Carli Wathne. Foreldrar ömmu fluttust til Fáskrúðsfjarðar um 1895 þar sem Guðmundur stundaði útgerð o.fl. Hann byggði þar húsið Valhöll sem var þeirra heimili alla tíð. Þau Hólmfríður og Guðmundur eignuðust 11 börn en aðeins sex komust til fullorðinsára. Þann 16. september 1922 giftist amma Gísla Jónssyni, Hálfdánar- sonar, ættuðum frá Flatey á Mýrum í Austur-Skaftafellssýslu. Gísliafi var þá ekkjumaður með fimm ung börn, en fyrri kona hans var Margrét Arnórsdóttir, prests frá Hvammi í Skagafirði. Þrjú þessara barna eru enn á lífi, en þau eru Gunnar, fyrrv. alþingis- maður, prestur í Glaumbæ í Skagafirði, Arnór, fyrrverandi skipstjóri og Hrefna, gift Thor- oddsen. Amma naut alla tíð mik- illar ástar og umhyggju þessara systkina og barna þeirra. Fyrstu tvö hjúskaparárin bjuggu amma og afi á Breiðdals- vík, en árið 1924 fluttust þau til Seyðisfjarðar, byggðu þar sitt heimili að Austurvegi 7 og bjuggu Minning: í dag er til moldar borinn í Reykjahlíð í Mývatnssveit Jó- hannes Sigfinnsson bóndi á Grímsstöðum. Á unga aldri átti ég því láni að fagna að kynnast Jóhannesi og Grímsstaðaheimiiunum, þar eð fóstra mín, Jónína Rannveig Sig- urjónsdóttir, var föðursystir hans. Dásamlegt var að fara um Slútnes á vordegi undir hand- leiðslu Jóhannesar, iöngu fyrir daga minksins er enn mátti strjúka fugli á eggjum. Efaðist ég þá ei hvar væri Paradís á jörðu. Aillöngu síðar kynntist ég Jóa á Grímsstöðum á ný, þá í sambandi við athuganir hans og rannsóknir á Mývatni. Skýrslur hans voru svo vel skrifaðar og gerðar á allan hátt að það var raunverulega eftirsjá í því að vélrita þær eða prenta. Prentmyndir eftir teikn- ingum Jóhannesar af sprungum og reisingum ísa á Mývatni, sem prentaðar eru í greininni „Mý- vatnsísar" í Jökli, varðveita að mestu handbragðið og hina ná- kvæmu túlkun Jóhannesar á nátt- úrufyrirbærunum. Fjölmargir er- lendir vísindamenn hafa dáðst að þessum teikningum, þeirra á með- al ísrannsóknarmenn frá þúsund vatna iandinu Finnlandi. Jóhannes bar titilinn „bóndi", en fullt eins sanna mannlýsingu hefði gefið ávarpið „listamaður“ eða „vísindamaður", hinn sjálf- menntaði vísindamaður. Samhliða búskapnum var Jóhannes stöðugt með hugann við hin fjölþættu fyrirbæri, bæði í dauðri og líf- þar allan sinn hjúskap, og amma þangað til á sl. ári. Gísliafi andaðist árið 1964. Afi og amma eignuðust fjögur börn: Margréti, giftri Pétri Blön- dal á Seyðisfirði, Guðmund banka- fulltrúa, kvæntan Jónhildi Frið- riksdóttur á Seyðisfirði, Hólm- fríði, talsímakonu í Reykjavík og Aðalstein vélstjóra, kvæntan Kristínu Hólm í Reykjavík. Það fer ekki hjá því, að margar minningar leiti á hugann þegar jafn stórbrotin kona og Göja amma er öll. Hlutskipti hennar sem móður, ömmu og langömmu átti alla tíð hug hennar allan. Það hefur verið okkar barna- börnum og nú á síðustu árum barnabarnabörnum mikil gæfa og ómetanlegt vegarnesti á lífsgöngu okkar að hafa átt slíka ömmu — manneskju, sem alltaf var á sínum stað, reiðubúin til að taka þátt í gleði okkar og sorgum, starfi og leikjum. Amma var óvenju starfsöm og hreinskilin kona. Hún stóð ekki rænni náttúru, sem var allt í kringum hann. Jóhannes átti það til að bregða sér á báti sínum út á vatn um hásumar í breiskju þurrki, þegar hinir meiri búmenn gættu heyja sinna. Hann var þá að athuga gang einhverrar lífkeðju, ENN leggja börnin sitt af mörkum til aðstoðar Afrikuhjáipar Rauða kross tslands. I dag, laugardag. gengst 5. bekkur F í Fellaskóla fyrir hlutaveltu I aðalinngangi skólans (gagnfræðaskólans). lengi við í þeim húsum sem hún fékk ekki eitthvert verk að vinna, og áhugi hennar til athafna smit- aði alla þá, er hún umgekkst. Nú, þegar amma mín hefur lokið hlutverki sínu í þessum heimi, er söknuður okkar mikill, ekki síst hjá þeim yngstu, sem hún var svo óendanlega kær, en við sem eldri erum, trúum því að hún sé nú í hópi vina í nýjum heim- kynnum. Megi góður Guð blessa minn- ingu hennar. Theodór Blöndal Nokkur kveðjuorð frá Kvenfé- lagi Seyðisfjarðar. Árið 1934 barst Kvenfélagi Seyðisfjarðar góður liðsauki þegar Guðrún Guðmundsdóttir gerðist þar féiagi. Störf hennar voru þar ómæld og öil unnin af kærleik og alúð. í Kvenfélagi Seyðisfjarðar var Guðrún varaformaður í 16 ár og formaður í eitt ár. Þau störf rækti hún, eins og annað sem hún tók að sér, með miklum sóma. Á þessum árum voru það eink- um málefni kirkjunnar sem voru forgangsverkefni félagsins og lét hún sér annt um að kirkjan væri sem best búin fögrum gripum og öðrum skrúða, en félagið endur- byggði Seyðisfjarðarkirkju á þeim stað, sem hún stendur nú á, en hún stóð áður á Vestdalseyri. Síðar, er yngri félagar tóku við stjórn félagsins, var hún ætíð hinn trausti bakhjarl, sat alla fundi sem hún gat við komið, ætíð reiðubúin til starfa og virkur félagi alveg þar til hún flutti til Reykjavíkur haustiö 1979, þá 81 árs. Árið 1972 á 70 ára afmæli félagsins var Guðrún gerð að heiðursfélaga. Með þessum fáu línum vill Kvenfélag Seyðisfjarðar mynnast þessarar heiðurskonu með þakk- læti fyrir öll hennar störf. Það er hverju félagi ómetanlegur styrkur að hafa átt slíkan félaga. Félagið vill um leið votta að- standendum Guðrúnar samúð sína og biður þeim og henni blessunar Guðs. máski varðandi lirfur og flugur. Og þannig gat hann unað dag eftir dag svo til á sama blettinum, natnin var einstök, hann þurfti að fá fulla vissu um fyrirbærið. Að dægurþrasi hneigðist hugur hans lítt. Með ljúfri látlausri frásögn fræddi hann samferðar- menn sína á lífsleiðinni um sér- kennilega hætti dýra og fyrirbæri jurta, sem aðrir veittu ekki eftir- tekt fyrr en á var bent. Enda var raunin sú, að bæði erlendir og inniendir vísindamenn og nátt- úruskoðarar komust upp á lagið með að leita til Jóhannesar á Grímsstöðum, um hin ólíkustu atriði úr heimi náttúruvísinda, sem áhrærðu eitthvað Mývatns- sveit eð Ódáðahraun. Margir eiga skemmtilegar og hlýjar endur- minningar frá þeim fundum með hinum fjölfróða og einlæga nátt- úruverndara. Nú þegar Jóhannes er genginn, má ég senda öllum fjölskyldunum á Grímsstöðum hugheilar samúð- arkveðjur, í von um og í trausti þess að ljúfar minningar veiti huggun. Ég veit með fullri vissu að Mývetningar kveðja með hlýhur og virðingu hinn aldna öðl' Jóhannes Sigfinnsson, sem hefur drjúgan skerf til traustr menningar sveitarinnar. M: taka undir þá kveðju með þeii Sigurjón Ri Hlutaveltan hefst kl. 14 og lýkur kl. 17. Allur ágóði af henni rennur til Afríkusöfnunarinnar. Allir miðar hljóta vinning og geta allir fjöl- skyldumeðlimir þar unnið sitthvað við sitt hæfi. Björgvin Sigvalda- son — Minmngarorð Jóhannes Sigfinnsson á Grímsstöðum Hlutavelta í Fellaskóla til hjálpar Afríkusöfnun

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.