Morgunblaðið - 29.01.1981, Síða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 29. JANÚAR 1981
„Eye oí the Wind“ i lygnum sjó.
Drake
Þetta var lærdómsrík
ferð, segir Börkur. Um-
hverfið breytilegt og mjög
framandi. Leiðangurinn
stóð í tvö ár, skipt í 10
áfanga, og var ætlunin ég
yrði aðeins einn. En svo
fékk ég tilboð um báts-
mannsstöðu, ef ég yrði út
ferðina og gekk ég að þvi,
svoleiðis heimkoman
frestaðist nokkra mánuði.
Börkur Arnviðarson
kom á daginn, að þessar
minjar voru líklega allt frá
9. öld. Þetta duglega fólk
tók því til við að grafa, og
hætti ekki fyrr en það sat
uppi með 1,5 tonn af forn-
minjum inn í miðri Kenya.
Svo sigldum við Rauða-
hafið til Súdan. Þá svitnuð-
um við fyrst fyrir alvöru.
Hitinn hafði verið erfiður,
en þarna varð hann óþol-
andi — alltaf yfir 40 stig.
Meira að segja tveir Keny-
a-búar, svartir frá hvirfli til
ilja, voru aðframkomnir af
hitanum. Svo ætluðu
horngrýtis moskítóflugurn-
ar að drepa mann þarna
sem annars staðar í þessu
hitabelti. Frá Súdan sigld-
um við síðan til Egypta-
lands. Það var ekkert hægt
að versla í þessum löndum.
Allt fullt af vasaþjófum og
öðrum óþjóðalýð. Svo létu
prangararnir mann aldrei í
friði. Það var maður hafður
í því meðan við vorum í
Egyptalandi að halda þess-
um lýð frá borði.
Frá Egyptalandi komum
við til Italíu og þar var
aðalverkefnið, mengunar-
rannsóknir á vegum Sam-
einuðu þjóðanna. Þá var
kominn miður nóvember.
Við reyndum þarna nýja
ljósmyndatækni við að lesa
sjávarlög. Svo yfirfórum við
skipið, fyrir heimkomuna,
við Gibraltar.
Svo komum við loks til
Plymouth, sem Drake forð-
um og var tekið með við-
höfn. „Operation Drake“ var
lokið. Við sigldum „Eye of
the Wind“ til Lundúna og
þann 13. desember yfirgáf-
um við skipið og hver hélt
til síns heima.
Þannig er í fáum dráttum
ferðasaga Barkar Arnviðar-
sonar frá Húsavík. Börkur,
sem lokið hefur stúdents-
prófi, hyggur á frekara
nám, en nú er hann kominn
útá sjó aftur. Hann ætlar að
vera togarasjómaður í vet-
ur.
Skonnortan
„Eye of the Wind“.
rannsaka tjaldbúðirnar
okkar á nóttum.
Okkur var tjáð — það
kann að vera lygisaga — að
félagar okkar sem unnu við
rannsóknir á fornleifum í
Kenya, hefðu gert einn
merkasta fornleifafund á
austurströnd Afríku. Þeir
fundu einhverjar minjar,
sem þeim í fyrstunni fannst
heldur ómerkilegar; héldu
þær ekki eldri en frá því um
1750. Við nánari athugun
Skonnortuna mönnuðu 12
yfirmenn og 12 hásetar, sem
kallaðir voru „young explor-
ers“, eða ungir landkönnuð-
ir. Eg var „young explorer"
áður en ég gerðist bátsmað-
ur.
Það voru ekki allir leið-
angursmenn útá sjó — held-
ur voru ævinlega 'hópar í
landi, hvar sem við komum,
við rannsóknir undir stjórn
vísindamanna.
Skonnortan lá við í Djak-
arta í Indónesíu, þegar ég
kom um borð og þá var Einn af fáum ennstarfandi reiðameisturum!

Sir Francis Drake — fyrstur manna
sigldi hann undir ensku flaggi umhverfis
jörðina. Hann varð ungur frægur sæfari,
og þrjátiu og sjö ára, eða 1577, lagði hann
upp í hnattferð sina, sem stóð þrjú ár.
Þann 26. september 1980 kom hann til
heimahafnar í Plymouth, og var tekið með
viðhöfn. Fjögur hundruð árum síðar, í
desember 1980, sigldi skonnortan „Eye of
the Wind“ inn til Plymouth-hafnar og
hafði þá siglt í kjölfar Francis Drake
umhverfis jörðina. „Operation Drake“ var
hann kallaður þessi leiðangur, farinn til
minningar um frækinn sæfara, og styrkt-
ur af góðum mönnum um allan heim.
Unglingar frá 28 þjóðlöndum mönnuðu
skipið, þaraf fimm frá Islandi.
Börkur Arnviðarson, 22ja
vetra Húsvíkingur, er nýl-
ega kominn til landsins eft-
ir 6 mánaða siglingu með
„Eye of the Wind“.
— Ég las um leiðangur-
inn í íslenskum blöðum,
segir Börkur, og lagði inn
umsókn til nefndar nokk-
urrar hér á landi, skipaðrar
til að velja íslenska ungl-
inga í leiðangurinn. Mér er
sagt það hafi 60 sótt um, en
einungis fimm fengu að
fara. Þetta var því einskon-
ar happdrætti. Þeir sem
völdust til fararinnar, voru
Guðjón Arngrímsson úr
Reykjavík, Bjargey Ingólfs-
dóttir frá Akureyri, Hrafn-
hildur Helgadóttir úr
Garðabæ, Úlfar Daníelsson
frá Vestmannaeyjum,
ásamt mér frá Húsavík.
kominn júlí. Við sigldum
Indlandshaf og komum þar
við á nokkrum eyjum, áður
en við stoppuðum í Kenya. I
Kenya dvöldust við heilan
mánuð og héldum til í
Mass-Avara þjóðgarðinum,
þar sem við töldum dýr og
lékum vísindamenn, byggð-
um líka göngubrú fyrir
stjórnvöld til að afla farar-
eyris. Það var hálf ónotalegt
fyrir íslendinga a.m.k., að
vakna við þrammandi fíla-
hjörð rétt við nefið á sér.
Svo voru þarna buffaló-
dýr sem áttu það til að
í kjölfar
Francis