Morgunblaðið - 01.02.1981, Blaðsíða 20

Morgunblaðið - 01.02.1981, Blaðsíða 20
20 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 1. FEBRÚAR 1981 Vetrarmynd Að Kjarvalsstöðum hefur und- anfarnar vikur staðið yfir fjöl- breytt sýning ellefu myndlist- armanna og lýkur henni nú um helgina. Er hér um að ræða samtökin „Vetrarmynd“ er sýna nú í þriðja sinn. Eiginlega er ekki hægt að nefna þetta listhóp, heldur er hér á ferð ákveðinn sundurleitur kjarni myndlist- armanna, sem hefur það að stefnumarki að halda sýningar árlega og stokka upp spilin hverju sinni þannig að hver sýning fái jafnan nýtt og ferskt yfirbragð. Með þetta í huga bjóða þeir hverju sinni hinum ólíkustu listamönnum að vera með, jafn- framt því, sem þeir sjálfir skipt- ast á að sýna. Svo sem vænta má gildir engin algild afmörkuð regla um val þeirra sem hlotnast heiðurinn, a.m.k. ekki enn sem komið er og hvað sem síðar verður. í ár hafa aðstandendur þó tekið þá stefnu, að bjóða nær eingöngu yngri framúrstefnu- listamönnum en viðkomandi eru þó allir mjög ólíkir innbyrðis í listsköpun sinni. Ákvörðunin er mjög umdeilanleg að því leyti að boðsgestirnir mynda einmitt þá samstæðu sýningarheild, sem Þrátt fyrir allt þykir fyrirtæk- ið „undarleg blanda" eins og ýmsir myndlistarmenn hafa orð- að það, en það er nú einmitt sérstaða þess, veikleiki og styrk- ur. Er inn í vestri sal er komið, blasa við gestinum stór olíumál- verk eftir Hring Jóhannesson í fínlegum og nostursamlegum Myndllst eftir BRAGA ÁSGEIRSSON vinnubrögðum. Stíll Hrings er auðþekkjanlegur og myndir hans koma ekki lengur skoðandanum á óvart né í opna skjöldu, — hér er allt klárt, slétt og á hreinu. Þótt þetta sé í sjálfu sér allt í lagi, saknar maður meiri átaka við efniviðinn, — dálitlu af blóði og slagsmálum. Sérstaða Hrings er þó ótvíræð og í mynd hans teikningar þrungnar fjöri, gáska, sprelli og spé, — alls óhræddur við undirtektir fjöld- ans. Best þykir mér honum takast er hann rissar upp losta- fullar línur kvenlíkamans svo sem í myndunum „Skáldkonan" (8) og „Leirkerasmiður II“. Þær myndir þykja mér a.m.k. hrif- mestar og deili enda aðdáun höfundarins á myndefninu og þeim frygðarlegu línum er það framkallar. Bragi Hannesson virðist mæta sterkar til leiks með hverju ári og er óðast að þróa með sér persónuleg einkenni. Um það eru t.d. myndir hans „í Landeyjum" (17) og „Úr Þórs- mörk“ til vitnis. Tök hans á olíulitunum eru orðin sterkari og myndsýnin magnaðri. Myndir Einars Þorlákssonar virðast ekki njóta sín sem skyldi á veggjum Kjarvalsstaða t.d. skilar hin stóra mynd hans sér einungis í mikilli fjarlægð. Ein mynd hans kemst þó mikið best til skila og það er nr. 28 „Að vestan“, lítil en í senn litrænt mögnuð og gullfalleg. Haukur Dór Sturluson sýnir einungis fjórar myndir, tvær keramik-grímur og tvær teikn- Sex af ellefu sýnenda á Vetrarmynd — Sigurður örlygsson, Baltazar, Tómasson. kjarninn virðist einmitt hafa viljað forðast frá upphafi. Þetta verður þannig ekki eins marg- ræður kokteill eins og stundum áður þrátt fyrir aukinn fjölda sýnenda og hefði fyrirtækið þannig orðið ólíkt bragðmeira ef einnig hefði einhver eldri lista- maður verið dreginn fram með splunkuný verk. — Svo er mitt mat. „Dalalæða (39)“, bregður fyrir austrænum dularmögnum og þokka, sem gæti verið vísir að nýjum landvinningum á hinu afmarkaða sviði. Við upptalningu sýnenda vil ég að öðru leyti halda mér við stafrófið og er þá Baltazar næstur á blaði með færni sína og teiknirænu fimleika. Hann sýnir nefnilega að þessu sinni einungis Hringur, Sigriður Jóhannsdóttir, ingar. Ég held að grímurnar hefðu notið sín stórum betur á hvítum grunni því að striginn virðist draga úr áhrifum þeirra. Teikningarnar eru frísklegar og mjög í ætt Bacons. Vefnaður hjónanna Sigriðar Jóhannsdóttur og Leifs Breið- fjörð kemur á óvart, — ekki máski myndirnar sjálfar heldur hin sérstæða, blíða og ánægju- Leifur Breiðfjörð og Magnús lega samvinna. Leif tel ég sterkari í glerinu og hér virðist eiginlega ekki mikið færst í fang. Vinnubrögðin eru mjög menn- ingarleg og í ágætasta lagi, íhaldssöm í útfærslu og þannig séð koma myndirnar ekki á óvart. Litlu myndirnar hrifu mig mest einkum myndin „Haust" (48). En ég bíð þess að hjóna- kornin færist meira í fang því að ég efa ekki að þau geti náð langt með áframhaldandi samvinnu, en hér þurfa þau vísast að ástunda meiri reglusemi þ.e. rífast reglulega ... Magnús Tómasson heldur sínu striki í myndsköpun sinni í blandaðri tækni. Vinnubrögðin eru nostursamleg og minna tölu- vert á leiksviðsverk í dýpt, rúmi og hugleiðingum um víddir eins og nöfn myndanna gefa til kynna. Ég held að slíkar myndir komi betur til skila í afmörkuðu rými t.d. svipað og í Gallerí SÚM eins og við munum eftir því. Myndskúlptúr Níelsar Ilaf- stein verður best lýst með skilgreiningu hans sjálfs (Sund- fugl og straujárn. Eir og pappír 1971—81) „Líkt er um línið sem straujárnið sléttar og þá lygnu sem vaknar þegar fuglinn syndir á vatninu." Verkið nýtur sín alls ekki á þessum stað, — hverfur næstum. Sigurður Örlygsson sýnir 12 myndir í blandaðri tækni og njóta myndir hans sín mjög vel á endavegg og þykir mér þetta öflugsta framlag Sigurðar á • samsýningu til þessa, — hinar millistóru myndir hans „Ástar- hjólið" (59), „Lyftuhjól með meiru" (61) og „Þríhjól" (67) eru mjög hreint hugsuð verk og hrifmikil. Yngstur sýnenda er svo Þór Vigfússon, sem færist mikið í fang með sérkennilegum flat- armálsmyndum (konkret). Sér- kennilegum hér við Dumbshaf en gamalkunnum þeim er sáu slíkt á sýningum á meginlandinu fyrir mörgum árum. Hér spái ég engu um framhaldið en hraust- lega er að verki staðið. — Sýningin Vetrarmynd er orðin drjúgur listviðburður sem vert er allrar athygli og verð- skuldar mikla aðsókn. Eitt er enn ótalið um sérkenni fram- taksins og það er sýningartím- inn, en aðstandendurnir velja jafnan einhvern dauðasta tíma ársins til sýningarhalds þ.e. des- ember eða janúar. Og samt hefur framtakið gengið með ágætum þótt sala sé með minnsta móti í ár en það gerir vísast mynt- breytingin og varkárni fólks og aðhaldssemi fyrst í stað, — ásamt ótal gleðigjöfum frá hinu opinbera í formi reikninga svo og fallinna víxla teknum fyrir hátíðirnar. Mannfólkið reikar því um unaðslund þjóðfélagsins i myndrænni sæluvímu og sviflétt í spori enda er ekki í kot vísað er buddan er orðin náskyld ríkis- kassanum, — galtóm ... — Ég þakka bara fyrir mig með virktum og óska sýningarsamtök- unum velfarnaðar og langlífi —

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.